His quiet pondering had persisted e

His quiet pondering had persisted even as he dismounted his faithful flying-type, the thoughts haunting the Steel-type user throughout the winding caverns of Dewford Cave. Soon enough, the blue-eyed male found himself before the familiar ancient paintings the cave was famous for. Although he would have usually observed the splendid etchings with awe, he could only stare dully towards the faded marks this time. His mind was plagued with both boredom and forlorn; the Champion's brain seeming to rack itself continuously for the answer to his un-asked inquiry.

Why WAS he so dissatisfied?

Steven Stone had literally everything any sane person could ask for. Fame, wealth, power...

What could be missing that made his chest feel so bare? The heir to the Devon Corporation could only stare down at the rocky ground at this question, the silence of the vacant cavern around him his only answer.

Steven never did like silence...

"Excuse me, sir?"

The silence that plagued the silently thinking Pokemon trainer was suddenly shattered, a fact the Champion was more than thankful for. Blinking, the male worked to shake off his inner doubts as he slowly turned; blue orbs curious to find the source of the noise that had erupted from behind him. It had no doubt been a voice, but that alone only intrigued the boy further. No one ever hardly visited this cavern, and that was something he was well aware of. So, who could it possibly be?

Much to the silver-haired man's surprise, a somewhat shorter figure awaited his questioning gaze upon turning a 180. At the base of the stairs leading up to the inscriptions was a figure, a girl to be precise. She couldn't have been much younger than himself, Steven observed; noting your somewhat messy (h/l) (h/c) locks mindlessly. It must have been from the trek through the cave, he concluded. The female's clothes were average of that for any teen of the day and age, hinting even farther at her age. The feature that really captured Steven's gaze, though, was your eyes.

Tired and blinking in apparent boredom, your (e/c) orbs locked with the stranger's as you finally earned his attention. Catching his staring, you offered a short wave of your hand; too exhausted to care about making a good impression or not. It had been a pain fighting your way through this damn cave, and you were almost certain this had to be the guy you were after. Why were you even here, again?

Oh, right. Doing other people's chores again.

You really needed to learn how to say no.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขบคิดของเขาเงียบก็ยังคงอยู่แม้ในขณะที่เขาดังเขาซื่อสัตย์บินชนิด ความคิดที่ผู้ใช้ชนิดเหล็กตลอดถ้ำคดเคี้ยวของถ้ำ Dewford เจ็บ เร็วพอ เพศชายสีฟ้าตาพบตัวเองก่อนที่ถ้ำนั้นมีภาพวาดโบราณคุ้นเคย แม้ว่าเขาจะมีมักสังเกต etchings สวยงามกับความกลัว เขาอาจเพียงมอง dully ต่อหมายซีดเวลานี้ จิตใจของเขาถูกเลือก มีทั้งความเบื่อ และ forlorn สมองของแชมเปี้ยนด้วยไปที่ ชั้นตัวเองอย่างต่อเนื่องในการตอบคำถามเขาไม่ถาม ทำไมมีเขาจึงไม่พอใจหรือไม่ Steven หินได้อย่างแท้จริงจึงสามารถขอให้บุคคลใดบุคคล ชื่อเสียง มั่งคั่ง ไฟฟ้า...ที่ว่าอาจจะหายไปทำหน้าอกของเขารู้สึกเปล่าดังนั้น เป็นผู้สืบต่อ บริษัทเดวอนสามารถเท่ามองลงที่พื้นหินที่คำถามนี้ ความเงียบของอุโมงค์ว่างรอบเขาเขาตอบ Steven ไม่ได้ต้องการความเงียบ..."ขอโทษ รักได้ไหม"ความเงียบที่เลือกความคิดอยู่เบื้องหลังพี่เลี้ยงโปเกมอนก็มลาย ความจริงแชมป์ถูกมากกว่าขอบคุณสำหรับ กะพริบ ชายทำงานเพื่อสลัดความสงสัยของเขาภายในเป็นเขาช้าเปิด เธอสีฟ้าอยากรู้อยากเห็นเพื่อค้นหาแหล่งที่มาของเสียงที่ได้ปะทุพอเขา มันคงได้เสียง แต่ที่เดียวเท่านั้นประหลาดใจเด็กเพิ่มเติม ไม่มีใครไม่เคยเยี่ยมชมถ้ำนี้ และที่เป็นสิ่งที่เขาตระหนักดีถึงความ ดังนั้น ซึ่งอาจจะจัดเป็นMuch to the silver-haired man's surprise, a somewhat shorter figure awaited his questioning gaze upon turning a 180. At the base of the stairs leading up to the inscriptions was a figure, a girl to be precise. She couldn't have been much younger than himself, Steven observed; noting your somewhat messy (h/l) (h/c) locks mindlessly. It must have been from the trek through the cave, he concluded. The female's clothes were average of that for any teen of the day and age, hinting even farther at her age. The feature that really captured Steven's gaze, though, was your eyes.Tired and blinking in apparent boredom, your (e/c) orbs locked with the stranger's as you finally earned his attention. Catching his staring, you offered a short wave of your hand; too exhausted to care about making a good impression or not. It had been a pain fighting your way through this damn cave, and you were almost certain this had to be the guy you were after. Why were you even here, again?Oh, right. Doing other people's chores again. You really needed to learn how to say no.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเงียบขบคิดยังคงอยู่แม้ในขณะที่เขาลงจากหลังม้าซื่อสัตย์ของเขาบินประเภท ความคิดหลอกหลอนชนิดเหล็กผู้ใช้ทั่วถ้ำ ถ้ำที่คดเคี้ยว dewford . ในไม่ช้า , ตาสีฟ้าเพศผู้พบตัวเองก่อนที่จะคุ้นเคยโบราณภาพเขียนถ้ำที่มีชื่อเสียงสำหรับ ถึงแม้ว่าเขาจะมักจะสังเกตแกะสลักวิจิตร ด้วยความกลัวเขาได้แต่จ้องมองรอยจางลงเร็วต่อในครั้งนี้ จิตใจของเขาเต็มไปด้วยทั้งเบื่อหน่ายและสิ้นหวัง ; แชมป์ สมองที่ชั้นตัวเองอย่างต่อเนื่องเพื่อตอบเขา และถามคำถาม

ทำไมเขาถึงไม่พอใจล่ะ

สตีเว่น หินมีทุกอย่างแท้จริงใด ๆที่คนปกติ สามารถขอ ชื่อเสียง เงินทอง อำนาจ . . . . . . .

สิ่งที่อาจจะขาดหายไป ทำให้หน้าอกรู้สึกเปล่า ?ทายาทแห่งเดวอนได้แต่จ้องมองไปที่ บริษัท ลานหิน ที่ถามนี้ ความเงียบของคูหาว่างรอบเขาตอบของเขาเท่านั้น

ไม่ก็ไม่ชอบความเงียบ . . . . . . .

" ขอโทษนะครับ " ?

ความเงียบที่ plagued เงียบคิดโปเกมอนเทรนเนอร์ก็แตกจริงแชมป์มากกว่าขอบคุณ กระพริบผู้ชายทำงานเพื่อสลัดความสงสัยภายในของเขา เขาก็ค่อยๆ หันหน้า ; สีฟ้า orbs อยากรู้อยากเห็นเพื่อหาที่มาของเสียงที่ปะทุขึ้นจากด้านหลังเขา มันไม่มีข้อสงสัยเป็นเสียง แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ทึ่งเด็กเพิ่มเติม ไม่มีใครแทบจะเยี่ยมชมถ้ำนี้ และนั่นคือสิ่งที่เขารู้ดีอยู่แล้ว ดังนั้น คนที่จะเป็น ?

มากกับผมสีเงินแปลกใจของมนุษย์รูปค่อนข้างสั้นขึ้น เขาถามจ้องมองหมุน 180 ที่ฐานของบันไดที่นำไปสู่จารึกเป็นรูปผู้หญิงให้แม่นๆ เธอไม่ได้อายุน้อยกว่าตัวเองมาก , สตีเว่น สังเกต ; สังเกตของคุณค่อนข้างยุ่ง ( H / L ) H / C ) ล็อค แบบไม่มีเหตุผล มันต้องเป็นจากเดินเข้าไปในถ้ำ เขาสรุปเสื้อผ้าของผู้หญิงโดยเฉลี่ยของวัยรุ่นที่ใด ๆของวันและอายุ , นัยแม้ไกล ตอนอายุเท่าเธอ คุณลักษณะที่ถูกจับจริงๆ สตีเว่น สายตา แม้ว่า เป็นตา

เหนื่อย และกะพริบในความเบื่อที่ชัดเจนของคุณ ( E / C ) orbs ล็อคกับคนอื่น ตามที่คุณในที่สุดได้รับความสนใจของเขา จับเขาจ้องมองที่คุณเสนอคลื่นสั้นจากมือของคุณเหนื่อยเกินไปที่จะดูแลเกี่ยวกับการสร้างความประทับใจที่ดีหรือไม่ มันมีความเจ็บปวดต่อสู้ของคุณผ่านทางถ้ำนี้ครับ และคุณก็เกือบจะแน่นอนแล้วว่า เรื่องนี้ต้องเป็นคนที่คุณต้องการ ทำไมคุณถึงมาที่นี่อีก ?

อ้อ ทำงานของคนอื่นอีก

คุณต้องการที่จะเรียนรู้วิธีการพูด