- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Machu Picchu was built around 1450,
Machu Picchu was built around 1450, at the height of the Inca Empire.[7] The construction of Machu Picchu appears to date from the period of the two great Incas, Pachacutec Inca Yupanqui (1438–71) and Tupac Inca Yupanqui (1472–93).[8] It was abandoned just over 100 years later, in 1572, as a belated result of the Spanish Conquest.[7][9] It is possible that most of its inhabitants died from smallpox introduced by travelers before the Spanish conquistadors arrived in the area.[10] The latter had notes of a place called Piccho, although there is no record of the Spanish having visited the remote city. The types of sacred rocks defaced by the conquistadors in other locations are untouched at Machu Picchu.[9]
Hiram Bingham theorized that the complex was the traditional birthplace of the Incan "Virgins of the Suns".[11] More recent research by scholars such as John Howland Rowe and Richard Burger, has convinced most archaeologists that Machu Picchu was an estate of the Inca emperor Pachacuti.[9] In addition, Johan Reinhard presented evidence that the site was selected because of its position relative to sacred landscape features such as its mountains that are purported to be in alignment with key astronomical events important to the Incas.[citation needed]
Johan Reinhard believes Machu Picchu to be a sacred religious site. This theory stands mainly because of where Machu Picchu is located. Reinhard calls it "sacred geography" because the site is built on and around mountains that hold high religious importance in the Inca culture and in the previous culture that occupied the land. At the highest point of the mountain which Machu Picchu was named after, there are "artificial platforms [and] these had a religious function, as is clear from the Inca ritual offerings found buried under them" (Reinhard 2007). These platforms also are found in other Incan religious sites.
The site’s other stone structures have finely worked stones with niches and, from what the "Spaniards wrote about Inca sites, we know that these [types of] building[s] were of ritual significance" (Reinhard 2007). This would be the most convincing evidence that Reinhard points out because this type of stylistic stonework is only found at the religious sites so it would be natural that they would exist at this religious site.[12]
Another theory maintains that Machu Picchu was an Inca llaqta, a settlement built to control the economy of conquered regions. Yet another asserts that it may have been built as a prison for a select few who had committed heinous crimes against Inca society.[citation needed] An alternative theory is that it is an agricultural testing station. Different types of crops could be tested in the many different micro-climates afforded by the location and the terraces; these were not large enough to grow food on a large scale, but may have been used to determine what could grow where.[citation needed]
View of the city of Machu Picchu in 1912 showing the original ruins after major clearing and before modern reconstruction work began.[5][6]
Although the citadel is located only about 80 kilometers (50 mi) from Cusco, the Inca capital, the Spanish never found it and consequently did not plunder or destroy it, as they did many other sites.[9] Over the centuries, the surrounding jungle grew over the site, and few knew of its existence.
Hiram Bingham was an American historian employed as a lecturer at Yale University; he was not a trained archaeologist. In 1909, on his way back from attending the Pan-American Scientific Congress in Santiago, he traveled through Peru and was invited to explore the Inca ruins at Choqquequirau in the Apurimac Valley, which gave him an interest in Inca ruins, and an introduction to Peruvian President Leguia. He organized the 1911 Yale Peruvian Expedition with one of its objectives to search for the lost city of Vitcos, the last capital of the Incas. He researched sources and consulted Carlos Romero, a historian in Lima who showed Bingham helpful references and Father Calancha’s Chronicle.
Armed with this information, the expedition went down the Urubamba River valley on the new road that was completed in 1895. En route he asked local people to show them Inca ruins. By the time they camped at Mandor Pampa with Huayna Picchu 2000 feet above them on the opposite bank they had already examined several ruins, including five sites that Herman Tucker explored. But none fitted the descriptions they had of Vitcos.
At Mandor Pampa Bingham asked a local farmer and innkeeper, Melchor Arteaga, if he knew of any ruins in the area and he said he knew of some excellent ruins on the top of Huayna Picchu.[13] The next day, 24th July 1911, Arteaga led Bingham and Sergeant Carrasco across the river on a primitive log bridge and up the mountain. At the top of the mountain they came across a small hut occupied by a couple of Quechua, Richarte and Alvarez, who were farming some of the original Machu Picchu agricultural terraces that they had cleared four years earlier. After a rest and refreshments Bingham was led along the ridge to the main ruins by Pablito, the 11-year-old son of Alvarez.[14]
The ruins were mostly covered with vegetation except for the cleared agricultural terraces and clearings used by the farmers as vegetable gardens. Because of the vegetation Bingham was not able to get a full extent of the site. He took some preliminary notes and measurements, took some pictures and observed the fine quality of Inca stonework of several principal buildings. Bingham was unclear of the original purpose of the ruins, but decided that there was no indication that it matched the description of the city of Vitcos.
The expedition continued down the Urubamba and up the Vilcabamba Rivers, examining all the ruins they could find, eventually finding and correctly identifying the site of the old Inca capital, Vitcos, and the nearby temple of Chuquipalta. He then went across a pass and into the Pampaconas Valley where he found more ruins heavily buried in the jungle undergrowth at Espiritu Pampa. Because the site was so heavily overgrown, he only noted a few of the buildings and didn’t appreciate the large extent of the site. In 1964, Gene Savoy [15] did further exploration of the ruins at Espiritu Pampa and revealed the full extent of the site, identifying it as Vilcabamba Viejo where the Incas fled to after the Spanish drove them from Vitcos.
On the return of the expedition up the Urubamba River, Bingham sent two of the team to do some clearing and mapping of the site he referred to as Machu Picchu. As Bingham failed to identify the ruins at Espiritu Pampa as Vilcabamba Viejo, he erroneously theorized that Machu Picchu was Vilcabamba Viejo.
Bingham returned to Machu Picchu in 1912 under the sponsorship of Yale University and National Geographic Society and with full support of Peruvian President Leguia. The expedition undertook a massive four-month clearing of the site with local labor, which was expedited with the auspices of the Prefect of Cuzco. Excavation started in 1912 with further excavation of the site undertaken in 1914 and 1915.
Bingham’s focus on Machu Picchu was because of the fine Inca stonework and the well preserved nature of the ruins that had not been disturbed since it was abandoned. Although Bingham put forward various hypotheses to explain the existence of Machu Picchu, none of them have stood the test of further examination and study. Bingham’s lasting contribution is in publicizing Machu Picchu to the world and undertaking a rigorous and thorough study of the site. Bingham wrote a number of books and articles about the discovery of Machu Picchu, the most popular of which today is "Lost City of the Incas", a retrospective account of his 1911 Yale expedition and his discovery of Machu Picchu, written in 1948 near the end of his life.
During Bingham's archaeological studies, he collected various artifacts which he took back to Yale. One of the more prominent artifacts he recovered was a set of ceremonial Incan knives made from bismuth bronze. These knives were molded in the 15th century and are the earliest known artifacts containing bismuth bronze.[16]
As Bingham's excavations took place on Machu Picchu, local intellectuals began to oppose the operation of Bingham and his team of explorers.[17] Though local institutions were initially enthused at the idea of the operation supplementing Peruvian knowledge about their ancestry, the team began to encounter accusations of legal and cultural malpractice.[17] Local landowners began to demand payments of rent from the excavation team, and rumors arose about Bingham and his team stealing artifacts and smuggling them out of Peru through the bordering country of Bolivia.[17] (In fact Bingham removed many artifacts, but openly and legally; they were deposited in the Yale University Museum.) These accusations worsened when the local press caught wind of the rumors and helped to discredit the legitimacy of the excavation, branding the practice as harmful to the site and claiming that local archaeologists were being deprived of their rightful knowledge about their own history because of the intrusive excavations of the American archaeologists.[17] By the time Bingham and his team left Machu Picchu, locals began forming coalitions in order to defend their ownership of Machu Picchu and its cultural remains, while Bingham claimed the artifacts ought to be studied by experts in American institutions, an argument that still exists today.[17]
The site received significant publicity after the National Geographic Society devoted their entire April 1913 issue to Machu Picchu.
In 1981 Peru declared an area of 325.92 square kilometres (125.84 sq mi) surrounding Machu Picchu as a "Historical Sanctuary". In addition to the ruins, the sanctuary includes a large portion of the adjoining region, rich with the flora and fauna of the Peruvian Yungas and Central Andean wet puna
Hiram Bingham theorized that the complex was the traditional birthplace of the Incan "Virgins of the Suns".[11] More recent research by scholars such as John Howland Rowe and Richard Burger, has convinced most archaeologists that Machu Picchu was an estate of the Inca emperor Pachacuti.[9] In addition, Johan Reinhard presented evidence that the site was selected because of its position relative to sacred landscape features such as its mountains that are purported to be in alignment with key astronomical events important to the Incas.[citation needed]
Johan Reinhard believes Machu Picchu to be a sacred religious site. This theory stands mainly because of where Machu Picchu is located. Reinhard calls it "sacred geography" because the site is built on and around mountains that hold high religious importance in the Inca culture and in the previous culture that occupied the land. At the highest point of the mountain which Machu Picchu was named after, there are "artificial platforms [and] these had a religious function, as is clear from the Inca ritual offerings found buried under them" (Reinhard 2007). These platforms also are found in other Incan religious sites.
The site’s other stone structures have finely worked stones with niches and, from what the "Spaniards wrote about Inca sites, we know that these [types of] building[s] were of ritual significance" (Reinhard 2007). This would be the most convincing evidence that Reinhard points out because this type of stylistic stonework is only found at the religious sites so it would be natural that they would exist at this religious site.[12]
Another theory maintains that Machu Picchu was an Inca llaqta, a settlement built to control the economy of conquered regions. Yet another asserts that it may have been built as a prison for a select few who had committed heinous crimes against Inca society.[citation needed] An alternative theory is that it is an agricultural testing station. Different types of crops could be tested in the many different micro-climates afforded by the location and the terraces; these were not large enough to grow food on a large scale, but may have been used to determine what could grow where.[citation needed]
View of the city of Machu Picchu in 1912 showing the original ruins after major clearing and before modern reconstruction work began.[5][6]
Although the citadel is located only about 80 kilometers (50 mi) from Cusco, the Inca capital, the Spanish never found it and consequently did not plunder or destroy it, as they did many other sites.[9] Over the centuries, the surrounding jungle grew over the site, and few knew of its existence.
Hiram Bingham was an American historian employed as a lecturer at Yale University; he was not a trained archaeologist. In 1909, on his way back from attending the Pan-American Scientific Congress in Santiago, he traveled through Peru and was invited to explore the Inca ruins at Choqquequirau in the Apurimac Valley, which gave him an interest in Inca ruins, and an introduction to Peruvian President Leguia. He organized the 1911 Yale Peruvian Expedition with one of its objectives to search for the lost city of Vitcos, the last capital of the Incas. He researched sources and consulted Carlos Romero, a historian in Lima who showed Bingham helpful references and Father Calancha’s Chronicle.
Armed with this information, the expedition went down the Urubamba River valley on the new road that was completed in 1895. En route he asked local people to show them Inca ruins. By the time they camped at Mandor Pampa with Huayna Picchu 2000 feet above them on the opposite bank they had already examined several ruins, including five sites that Herman Tucker explored. But none fitted the descriptions they had of Vitcos.
At Mandor Pampa Bingham asked a local farmer and innkeeper, Melchor Arteaga, if he knew of any ruins in the area and he said he knew of some excellent ruins on the top of Huayna Picchu.[13] The next day, 24th July 1911, Arteaga led Bingham and Sergeant Carrasco across the river on a primitive log bridge and up the mountain. At the top of the mountain they came across a small hut occupied by a couple of Quechua, Richarte and Alvarez, who were farming some of the original Machu Picchu agricultural terraces that they had cleared four years earlier. After a rest and refreshments Bingham was led along the ridge to the main ruins by Pablito, the 11-year-old son of Alvarez.[14]
The ruins were mostly covered with vegetation except for the cleared agricultural terraces and clearings used by the farmers as vegetable gardens. Because of the vegetation Bingham was not able to get a full extent of the site. He took some preliminary notes and measurements, took some pictures and observed the fine quality of Inca stonework of several principal buildings. Bingham was unclear of the original purpose of the ruins, but decided that there was no indication that it matched the description of the city of Vitcos.
The expedition continued down the Urubamba and up the Vilcabamba Rivers, examining all the ruins they could find, eventually finding and correctly identifying the site of the old Inca capital, Vitcos, and the nearby temple of Chuquipalta. He then went across a pass and into the Pampaconas Valley where he found more ruins heavily buried in the jungle undergrowth at Espiritu Pampa. Because the site was so heavily overgrown, he only noted a few of the buildings and didn’t appreciate the large extent of the site. In 1964, Gene Savoy [15] did further exploration of the ruins at Espiritu Pampa and revealed the full extent of the site, identifying it as Vilcabamba Viejo where the Incas fled to after the Spanish drove them from Vitcos.
On the return of the expedition up the Urubamba River, Bingham sent two of the team to do some clearing and mapping of the site he referred to as Machu Picchu. As Bingham failed to identify the ruins at Espiritu Pampa as Vilcabamba Viejo, he erroneously theorized that Machu Picchu was Vilcabamba Viejo.
Bingham returned to Machu Picchu in 1912 under the sponsorship of Yale University and National Geographic Society and with full support of Peruvian President Leguia. The expedition undertook a massive four-month clearing of the site with local labor, which was expedited with the auspices of the Prefect of Cuzco. Excavation started in 1912 with further excavation of the site undertaken in 1914 and 1915.
Bingham’s focus on Machu Picchu was because of the fine Inca stonework and the well preserved nature of the ruins that had not been disturbed since it was abandoned. Although Bingham put forward various hypotheses to explain the existence of Machu Picchu, none of them have stood the test of further examination and study. Bingham’s lasting contribution is in publicizing Machu Picchu to the world and undertaking a rigorous and thorough study of the site. Bingham wrote a number of books and articles about the discovery of Machu Picchu, the most popular of which today is "Lost City of the Incas", a retrospective account of his 1911 Yale expedition and his discovery of Machu Picchu, written in 1948 near the end of his life.
During Bingham's archaeological studies, he collected various artifacts which he took back to Yale. One of the more prominent artifacts he recovered was a set of ceremonial Incan knives made from bismuth bronze. These knives were molded in the 15th century and are the earliest known artifacts containing bismuth bronze.[16]
As Bingham's excavations took place on Machu Picchu, local intellectuals began to oppose the operation of Bingham and his team of explorers.[17] Though local institutions were initially enthused at the idea of the operation supplementing Peruvian knowledge about their ancestry, the team began to encounter accusations of legal and cultural malpractice.[17] Local landowners began to demand payments of rent from the excavation team, and rumors arose about Bingham and his team stealing artifacts and smuggling them out of Peru through the bordering country of Bolivia.[17] (In fact Bingham removed many artifacts, but openly and legally; they were deposited in the Yale University Museum.) These accusations worsened when the local press caught wind of the rumors and helped to discredit the legitimacy of the excavation, branding the practice as harmful to the site and claiming that local archaeologists were being deprived of their rightful knowledge about their own history because of the intrusive excavations of the American archaeologists.[17] By the time Bingham and his team left Machu Picchu, locals began forming coalitions in order to defend their ownership of Machu Picchu and its cultural remains, while Bingham claimed the artifacts ought to be studied by experts in American institutions, an argument that still exists today.[17]
The site received significant publicity after the National Geographic Society devoted their entire April 1913 issue to Machu Picchu.
In 1981 Peru declared an area of 325.92 square kilometres (125.84 sq mi) surrounding Machu Picchu as a "Historical Sanctuary". In addition to the ruins, the sanctuary includes a large portion of the adjoining region, rich with the flora and fauna of the Peruvian Yungas and Central Andean wet puna
0/5000
Machu Picchu สร้างประมาณ 1450 ที่สูงของจักรวรรดิอินคา[7] การก่อสร้างของ Machu Picchu แสดง วันเริ่มรอบระยะเวลาของชาวอินคาดีสอง Pachacutec อินคา Yupanqui (1438 – 71) และ Tupac อินคา Yupanqui (1472 – 93)[8] จะถูกยกเลิกเพียงกว่า 100 ปีต่อมา ในค.ศ. 1572 จน เป็นผลสายของชนะสเปน[7][9] จะได้ว่า ส่วนใหญ่คนเสียชีวิตจากไข้ทรพิษที่นำนักท่องเที่ยวก่อน conquistadors สเปนมาถึงในพื้นที่[10] หลังมีตั๋วเรียกว่า Piccho แม้ว่าจะมีระเบียนของสเปนที่มีเยี่ยมชมเมืองไกลไม่ ชนิดของหินศักดิ์สิทธิ์ defaced โดย conquistadors ในสถานอื่น ๆ ขาวละเอียดที่ Machu Picchu[9]Bingham ฮี theorized ที่ ซับซ้อนที่มีแหล่งกำเนิดดั้งเดิมของการ Incan "เทวราชาของเดอะดวง"[11] ล่าสุดงานวิจัยเช่นจอห์นฮาวแลนด์ Rowe และริชาร์ดเบอร์เกอร์ มีเชื่อนักโบราณคดีส่วนใหญ่ว่า Machu Picchu เป็นทรัพย์สินของจักรพรรดิอินคา Pachacuti[9] ในส่วนเพิ่ม Johan Reinhard มีหลักฐานปรากฏว่า เว็บไซต์ถูกเลือกเนื่องจากตำแหน่งสัมพันธ์กับภูมิทัศน์ที่ศักดิ์สิทธิ์เช่นเป็นภูเขาที่มีเจตนาให้สอดคล้องกับเหตุการณ์ทางดาราศาสตร์สำคัญสำคัญสำหรับชาวอินคา[ต้องการอ้างอิง]Johan Reinhard เชื่อว่า Machu Picchu เป็น ไซต์ศักดิ์สิทธิ์ทางศาสนา ทฤษฎีนี้ตั้งอยู่ เพราะส่วนใหญ่ซึ่งเป็นที่ตั้งของ Machu Picchu Reinhard เรียกมัน "ศักดิ์สิทธิ์ภูมิศาสตร์" เนื่องจากไซต์ถูกสร้างขึ้นบน และ รอบ ๆ เทือกเขาที่สำคัญทางศาสนาสูง ในวัฒนธรรมอินคา และวัฒนธรรมก่อนหน้านี้ที่ครอบครองที่ดิน จุดสูงสุดของเขาที่ชื่อว่า Machu Picchu หลัง มี "ประดิษฐ์แพลตฟอร์ม [และ] เหล่านี้มีฟังก์ชันทางศาสนา เป็นได้ชัดเจนจากเสนอพิธีกรรมการอินคาที่พบฝังอยู่ใต้พวกเขา" (Reinhard 2007) แพลตฟอร์มเหล่านี้ยังพบในศาสนสถาน Incan อื่น ๆเว็บไซต์ของหินอื่น ๆ โครงสร้างได้ประณีตทำงานหินตรงไหน และ จากสิ่ง "ชาวสเปนเข้าเขียนเกี่ยวกับไซต์อินคา เรารู้ว่า [ดัง] อาคาร [s] ได้ความสำคัญพิธีกรรม" (Reinhard 2007) นี้จะเป็นหลักฐานน่าเชื่อถือมากที่สุดที่ Reinhard ชี้ออกเนื่องจาก stonework เป็นสำนวนประเภทนี้จะพบเฉพาะที่ศาสนสถานได้ธรรมชาติที่พวกเขาจะอยู่ที่ศาสนา[12]อีกทฤษฎีรักษาว่า Machu Picchu เป็นการอินคา llaqta การชำระเงินที่สร้างขึ้นเพื่อควบคุมเศรษฐกิจของภูมิภาคตุ้น แต่ ยังยืนยันว่า มันอาจได้ถูกสร้างเป็นคุกกี่เลือกที่มีความมุ่งมั่นที่อาชญากรรม heinous กับอินคาสังคม[ต้องการอ้างอิง] ทฤษฎีอื่นเป็นที่เป็นสถานีทดสอบการเกษตร สามารถทดสอบแตกต่างกันของพืชในหลายต่าง ๆ ไมโครสภาพอากาศที่ afforded โดยตำแหน่งและระเบียง เหล่านี้ไม่พอเพียงต่อการเจริญเติบโตอาหารขนาดใหญ่ ได้อาจถูกใช้เพื่อกำหนดว่าสามารถเจริญเติบโต[ต้องการอ้างอิง]มุมมองของการเมืองของ Machu Picchu ใน 1912 แสดงซากเดิมหลัง จากหักหลัก และ ก่อนเริ่มทำงานทันสมัยฟื้นฟู[5][6]แม้ว่าจะท่อง อยู่เพียงประมาณ 80 กิโลเมตร (50 mi) จากคูสโค เมืองหลวงของอินคา สเปนที่ไม่เคยพบ และดังได้ไม่ปล้น หรือทำลาย มันเหมือนกับเว็บไซต์อื่น ๆ มากมาย[9] ผ่านศตวรรษ ป่าเติบโตผ่านเว็บไซต์ และน้อยรู้ว่าของการดำรงอยู่ของBingham ฮีเป็นนักประวัติศาสตร์อเมริกันที่ทำงานเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเยล เขาไม่ใช่ archaeologist ฝึก ในปี 1909 เมื่อเขากลับจากการเข้าร่วมสภาวิทยาศาสตร์ Pan-American ใน Santiago เขาเดินทางผ่านประเทศเปรู และได้รับเชิญให้สำรวจซากปรักหักพังอินคาที่ Choqquequirau ในหุบเขา Apurimac ซึ่งเขาให้ความสนใจในซากปรักหักพังของอินคา และแนะนำให้ชาวเปรูประธาน Leguia เขาจัดที่ 1911 เยลเปรูเดินทาง ด้วยวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อหาการสูญเสียเมืองของ Vitcos เมืองหลวงสุดท้ายของชาวอินคา เขาทำวิจัยแหล่ง และขอคำปรึกษา Carlos Romero นักประวัติศาสตร์ที่ลิม่าที่พบ Bingham อ้างอิงประโยชน์และพงศาวดารพ่อ Calanchaอาวุธกับข้อมูลนี้ การเดินทางไปลงหุบเขาแม่น้ำ Urubamba บนถนนใหม่ที่เสร็จสมบูรณ์ในปีค.ศ. 1895 เพื่อ เขาถามคนท้องถิ่นจะแสดงอินคาทางซากปรักหักพัง โดยเวลาพวกเขา camped ใน Mandor Pampa กับ Huayna Picchu 2000 ฟุตด้านบนฝั่งตรงข้าม จะได้ตรวจสอบซากหักพังหลาย รวมทั้งเว็บไซต์ห้าที่ทักเกอร์ Herman อุดมแล้ว แต่ไม่พบคำอธิบายที่มีของ Vitcosใน Mandor Pampa Bingham ขอชาวนาท้องถิ่นและ innkeeper, Melchor Arteaga ถ้า เขารู้ของซากปรักหักพังต่าง ๆ ในพื้นที่ และเขากล่าวว่า เขารู้ของซากปรักหักพังบางแห่งบน Huayna Picchu[13] ในวันถัดไป 24 1911 กรกฎาคม Arteaga นำ Bingham และสิบเอก Carrasco ข้ามแม่น้ำสะพานล็อกดั้งเดิม และกด ที่ด้านบนของพวกเขามาในกระท่อมเล็กครอบครอง โดยคู่ของเกชัว Richarte และ Alvarez ที่มีเกษตรบางเดิม Machu Picchu เกษตรระเบียงที่พวกเขาได้เลือกสี่ปีก่อนหน้านี้ หลังจากพักผ่อนและดื่ม Bingham นำตามสันเขาไปพังหลัก โดย Pablito อายุ 11 ปีบุตรของ Alvarez[14]ซากปรักหักพังถูกส่วนใหญ่ปกคลุม ด้วยพืชยกเว้นระเบียงแล้วเกษตรและ clearings ใช้เกษตรกรที่เป็นสวนผัก เพราะพรรณนา Bingham ได้ไม่ได้รับขอบเขตทั้งหมดของเว็บไซต์ เขาเอาบางหมายเหตุเบื้องต้นและการวัด เอาภาพบางส่วน และสังเกตคุณภาพดีของอินคา stonework อาคารหลายหลัก Bingham ได้ชัดเจนวัตถุประสงค์เดิมของโบราณ แต่ตัดสินใจว่า มีข้อบ่งชี้ไม่ว่า จะจับคู่คำเมือง Vitcosการเดินทางต่อ ลง Urubamba และแม่ น้ำ Vilcabamba ค่าตรวจสอบซากปรักหักพังทั้งหมดที่พวกเขาสามารถค้นหา ค้นหาในที่สุด และถูกต้องระบุของเมืองอินคา Vitcos และวัดใกล้เคียง Chuquipalta แล้วเขาก็ผ่าน และ ในหุบ เขา Pampaconas ที่เขาพบซากปรักหักพังเพิ่มเติมมากฝังใน undergrowth ป่าที่ Pampa เอสปิริตู เนื่องจากเว็บไซต์ดังนั้นหนักดิบ เขาเฉพาะไว้กี่อาคาร และไม่ได้ชื่นชมขนาดใหญ่ของไซต์ ในปี 1964 ยีนซาวอย [15] ได้ไปสำรวจซากปรักหักพังที่ Pampa เอสปิริตู และเปิดเผยตามขอบข่ายของเว็บไซต์ ระบุมันเป็น Vilcabamba Viejo ที่ชาวอินคาหนีไปหลังจากสเปนที่ขับรถออกจาก Vitcosการกลับมาของเดินทางเที่ยว Urubamba, Bingham ส่ง 2 ทีมทำการล้างบาง และแมปไซต์ที่เขาเรียกว่า Machu Picchu ที่ไม่สามารถระบุซากปรักหักพังที่ Pampa เอสปิริตูเป็น Vilcabamba Viejo Bingham เขาตั้งใจ theorized ว่า Machu Picchu เป็น Vilcabamba ViejoBingham กลับไป Machu Picchu ในซาวน่าภายใต้การสนับสนุน ของสมาคมภูมิศาสตร์แห่งชาติและมหาวิทยาลัยเยล และพร้อม ด้วยความสนับสนุนของชาวเปรูประธาน Leguia ความรีบเร่ง undertook หัก 4 เดือนขนาดใหญ่ของไซต์ด้วยแรงงานท้องถิ่น ซึ่งได้ถูกเร่ง ด้วยปฎิบัติการของฮดคูซโค เริ่มขุดในซาวน่ากับขุดต่อไปของเว็บไซต์ที่ดำเนินการใน 1914 1915เน้นของ Bingham Machu Picchu stonework อินคาดีและธรรมชาติดีรักษาของโบราณที่มีการรบกวนเนื่องจากมีการยกเลิกไม่ได้ แม้ว่า Bingham นำสมมุติฐานต่าง ๆ เพื่ออธิบายการดำรงอยู่ของ Machu Picchu ไม่มีพวกเขาได้ยืนการทดสอบตรวจสอบและศึกษาเพิ่มเติม ส่วนถาวรของ Bingham พร้อม Machu Picchu ไปทั่วโลก และดำเนินการศึกษาอย่างละเอียด และเข้มงวดของไซต์ได้ Bingham เขียนหนังสือและบทความเกี่ยวกับการค้นพบ Machu Picchu นิยมมากที่สุดของวันนี้ที่จะ "สูญเสียเมืองของชาวอินคา" บัญชีคาดเร่งเขาเยล 1911 และการค้นพบ Machu Picchu เขียนในค.ศ. 1948 ใกล้สิ้นสุดของชีวิตของเขาในระหว่างการศึกษาทางโบราณคดีของ Bingham เขารวบรวมสิ่งประดิษฐ์ต่าง ๆ ที่เขาได้กลับไปเยล หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่โดดเด่นมากที่เขากู้คืนถูกชุดพิธีการ Incan มีดที่ทำจากสำริดบิสมัท มีดเหล่านี้มีแม่พิมพ์ในศตวรรษ 15 และมีวัตถุรู้จักแรกสุดประกอบด้วยบิสมัททองแดง[16]เป็นทิศของ Bingham ทำใน Machu Picchu นักวิชาการท้องถิ่นเริ่มต่อต้านการดำเนินการของ Bingham และทีมเอ็กซ์พลอเรอร์[17] ว่าสถาบันท้องถิ่นเริ่มถูก enthused ในความคิดของการใช้รู้มืดของเปรู ทีมเริ่มเจอข้อกล่าวหาของทางกฎหมาย และวัฒนธรรม malpractice[17] ท้องถิ่นแก่เริ่มต้องชำระเงินค่าเช่าจากทีมขุดค้น และเกิดข่าวลือเกี่ยวกับ Bingham และทีมของเขาขโมยสิ่งประดิษฐ์ และลักลอบจากเปรูถึงประเทศข้างเคียงของโบลิเวีย[17] (ในความเป็นจริง Bingham เอาสิ่งประดิษฐ์มากมาย แต่อย่างเปิดเผย และถูกต้องตามกฎหมาย พวกเขาได้ฝากในพิพิธภัณฑ์มหาวิทยาลัยเยล) ข้อกล่าวหาเหล่านี้ worsened เมื่อกดท้องถิ่นจับลมของข่าวลือ และช่วยดิสเครดิตชอบธรรมของการขุดค้น ฝึกเป็นเว็บไซต์อันตรายต่อตราสินค้า และอ้างว่า นักโบราณคดีท้องถิ่นได้ถูกเปลื้องความรู้มาเกี่ยวกับประวัติของตนเองเนื่องจากทิศบุกของนักโบราณคดีอเมริกัน[17] โดยเวลา Bingham และเขาทีมซ้าย Machu Picchu ชาวบ้านเริ่มขึ้น coalitions เพื่อปกป้องผู้เป็นเจ้าของ Machu Picchu และของวัฒนธรรมยังคงอยู่ ขณะ Bingham อ้างว่า วัตถุควรจะได้ศึกษา โดยผู้เชี่ยวชาญในสถาบันอเมริกัน อาร์กิวเมนต์ที่ยังคง มีอยู่ในวันนี้[17]เว็บไซต์ประชาสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญหลังจากสมาคมภูมิศาสตร์แห่งชาติเพื่อรองรับปัญหาของเมษายนค.ศ. 1913 ทั้งการ Machu Picchu รับในปี 1981 เปรูประกาศพื้นที่ 325.92 ตารางกิโลเมตร (125.84 sq mi) รอบ Machu Picchu เป็น "พันธุ์ทาง" นอกจากซากปรักหักพัง พันธุ์มีพื้นที่ส่วนใหญ่ของภูมิภาคติด อุดม ด้วยพืชและสัตว์ของ puna เปียกยุงกัสเปรูและ Andean กลาง
การแปล กรุณารอสักครู่..
Machu Picchu was built around 1450, at the height of the Inca Empire.[7] The construction of Machu Picchu appears to date from the period of the two great Incas, Pachacutec Inca Yupanqui (1438–71) and Tupac Inca Yupanqui (1472–93).[8] It was abandoned just over 100 years later, in 1572, as a belated result of the Spanish Conquest.[7][9] It is possible that most of its inhabitants died from smallpox introduced by travelers before the Spanish conquistadors arrived in the area.[10] The latter had notes of a place called Piccho, although there is no record of the Spanish having visited the remote city. The types of sacred rocks defaced by the conquistadors in other locations are untouched at Machu Picchu.[9]
Hiram Bingham theorized that the complex was the traditional birthplace of the Incan "Virgins of the Suns".[11] More recent research by scholars such as John Howland Rowe and Richard Burger, has convinced most archaeologists that Machu Picchu was an estate of the Inca emperor Pachacuti.[9] In addition, Johan Reinhard presented evidence that the site was selected because of its position relative to sacred landscape features such as its mountains that are purported to be in alignment with key astronomical events important to the Incas.[citation needed]
Johan Reinhard believes Machu Picchu to be a sacred religious site. This theory stands mainly because of where Machu Picchu is located. Reinhard calls it "sacred geography" because the site is built on and around mountains that hold high religious importance in the Inca culture and in the previous culture that occupied the land. At the highest point of the mountain which Machu Picchu was named after, there are "artificial platforms [and] these had a religious function, as is clear from the Inca ritual offerings found buried under them" (Reinhard 2007). These platforms also are found in other Incan religious sites.
The site’s other stone structures have finely worked stones with niches and, from what the "Spaniards wrote about Inca sites, we know that these [types of] building[s] were of ritual significance" (Reinhard 2007). This would be the most convincing evidence that Reinhard points out because this type of stylistic stonework is only found at the religious sites so it would be natural that they would exist at this religious site.[12]
Another theory maintains that Machu Picchu was an Inca llaqta, a settlement built to control the economy of conquered regions. Yet another asserts that it may have been built as a prison for a select few who had committed heinous crimes against Inca society.[citation needed] An alternative theory is that it is an agricultural testing station. Different types of crops could be tested in the many different micro-climates afforded by the location and the terraces; these were not large enough to grow food on a large scale, but may have been used to determine what could grow where.[citation needed]
View of the city of Machu Picchu in 1912 showing the original ruins after major clearing and before modern reconstruction work began.[5][6]
Although the citadel is located only about 80 kilometers (50 mi) from Cusco, the Inca capital, the Spanish never found it and consequently did not plunder or destroy it, as they did many other sites.[9] Over the centuries, the surrounding jungle grew over the site, and few knew of its existence.
Hiram Bingham was an American historian employed as a lecturer at Yale University; he was not a trained archaeologist. In 1909, on his way back from attending the Pan-American Scientific Congress in Santiago, he traveled through Peru and was invited to explore the Inca ruins at Choqquequirau in the Apurimac Valley, which gave him an interest in Inca ruins, and an introduction to Peruvian President Leguia. He organized the 1911 Yale Peruvian Expedition with one of its objectives to search for the lost city of Vitcos, the last capital of the Incas. He researched sources and consulted Carlos Romero, a historian in Lima who showed Bingham helpful references and Father Calancha’s Chronicle.
Armed with this information, the expedition went down the Urubamba River valley on the new road that was completed in 1895. En route he asked local people to show them Inca ruins. By the time they camped at Mandor Pampa with Huayna Picchu 2000 feet above them on the opposite bank they had already examined several ruins, including five sites that Herman Tucker explored. But none fitted the descriptions they had of Vitcos.
At Mandor Pampa Bingham asked a local farmer and innkeeper, Melchor Arteaga, if he knew of any ruins in the area and he said he knew of some excellent ruins on the top of Huayna Picchu.[13] The next day, 24th July 1911, Arteaga led Bingham and Sergeant Carrasco across the river on a primitive log bridge and up the mountain. At the top of the mountain they came across a small hut occupied by a couple of Quechua, Richarte and Alvarez, who were farming some of the original Machu Picchu agricultural terraces that they had cleared four years earlier. After a rest and refreshments Bingham was led along the ridge to the main ruins by Pablito, the 11-year-old son of Alvarez.[14]
The ruins were mostly covered with vegetation except for the cleared agricultural terraces and clearings used by the farmers as vegetable gardens. Because of the vegetation Bingham was not able to get a full extent of the site. He took some preliminary notes and measurements, took some pictures and observed the fine quality of Inca stonework of several principal buildings. Bingham was unclear of the original purpose of the ruins, but decided that there was no indication that it matched the description of the city of Vitcos.
The expedition continued down the Urubamba and up the Vilcabamba Rivers, examining all the ruins they could find, eventually finding and correctly identifying the site of the old Inca capital, Vitcos, and the nearby temple of Chuquipalta. He then went across a pass and into the Pampaconas Valley where he found more ruins heavily buried in the jungle undergrowth at Espiritu Pampa. Because the site was so heavily overgrown, he only noted a few of the buildings and didn’t appreciate the large extent of the site. In 1964, Gene Savoy [15] did further exploration of the ruins at Espiritu Pampa and revealed the full extent of the site, identifying it as Vilcabamba Viejo where the Incas fled to after the Spanish drove them from Vitcos.
On the return of the expedition up the Urubamba River, Bingham sent two of the team to do some clearing and mapping of the site he referred to as Machu Picchu. As Bingham failed to identify the ruins at Espiritu Pampa as Vilcabamba Viejo, he erroneously theorized that Machu Picchu was Vilcabamba Viejo.
Bingham returned to Machu Picchu in 1912 under the sponsorship of Yale University and National Geographic Society and with full support of Peruvian President Leguia. The expedition undertook a massive four-month clearing of the site with local labor, which was expedited with the auspices of the Prefect of Cuzco. Excavation started in 1912 with further excavation of the site undertaken in 1914 and 1915.
Bingham’s focus on Machu Picchu was because of the fine Inca stonework and the well preserved nature of the ruins that had not been disturbed since it was abandoned. Although Bingham put forward various hypotheses to explain the existence of Machu Picchu, none of them have stood the test of further examination and study. Bingham’s lasting contribution is in publicizing Machu Picchu to the world and undertaking a rigorous and thorough study of the site. Bingham wrote a number of books and articles about the discovery of Machu Picchu, the most popular of which today is "Lost City of the Incas", a retrospective account of his 1911 Yale expedition and his discovery of Machu Picchu, written in 1948 near the end of his life.
During Bingham's archaeological studies, he collected various artifacts which he took back to Yale. One of the more prominent artifacts he recovered was a set of ceremonial Incan knives made from bismuth bronze. These knives were molded in the 15th century and are the earliest known artifacts containing bismuth bronze.[16]
As Bingham's excavations took place on Machu Picchu, local intellectuals began to oppose the operation of Bingham and his team of explorers.[17] Though local institutions were initially enthused at the idea of the operation supplementing Peruvian knowledge about their ancestry, the team began to encounter accusations of legal and cultural malpractice.[17] Local landowners began to demand payments of rent from the excavation team, and rumors arose about Bingham and his team stealing artifacts and smuggling them out of Peru through the bordering country of Bolivia.[17] (In fact Bingham removed many artifacts, but openly and legally; they were deposited in the Yale University Museum.) These accusations worsened when the local press caught wind of the rumors and helped to discredit the legitimacy of the excavation, branding the practice as harmful to the site and claiming that local archaeologists were being deprived of their rightful knowledge about their own history because of the intrusive excavations of the American archaeologists.[17] By the time Bingham and his team left Machu Picchu, locals began forming coalitions in order to defend their ownership of Machu Picchu and its cultural remains, while Bingham claimed the artifacts ought to be studied by experts in American institutions, an argument that still exists today.[17]
The site received significant publicity after the National Geographic Society devoted their entire April 1913 issue to Machu Picchu.
In 1981 Peru declared an area of 325.92 square kilometres (125.84 sq mi) surrounding Machu Picchu as a "Historical Sanctuary". In addition to the ruins, the sanctuary includes a large portion of the adjoining region, rich with the flora and fauna of the Peruvian Yungas and Central Andean wet puna
Hiram Bingham theorized that the complex was the traditional birthplace of the Incan "Virgins of the Suns".[11] More recent research by scholars such as John Howland Rowe and Richard Burger, has convinced most archaeologists that Machu Picchu was an estate of the Inca emperor Pachacuti.[9] In addition, Johan Reinhard presented evidence that the site was selected because of its position relative to sacred landscape features such as its mountains that are purported to be in alignment with key astronomical events important to the Incas.[citation needed]
Johan Reinhard believes Machu Picchu to be a sacred religious site. This theory stands mainly because of where Machu Picchu is located. Reinhard calls it "sacred geography" because the site is built on and around mountains that hold high religious importance in the Inca culture and in the previous culture that occupied the land. At the highest point of the mountain which Machu Picchu was named after, there are "artificial platforms [and] these had a religious function, as is clear from the Inca ritual offerings found buried under them" (Reinhard 2007). These platforms also are found in other Incan religious sites.
The site’s other stone structures have finely worked stones with niches and, from what the "Spaniards wrote about Inca sites, we know that these [types of] building[s] were of ritual significance" (Reinhard 2007). This would be the most convincing evidence that Reinhard points out because this type of stylistic stonework is only found at the religious sites so it would be natural that they would exist at this religious site.[12]
Another theory maintains that Machu Picchu was an Inca llaqta, a settlement built to control the economy of conquered regions. Yet another asserts that it may have been built as a prison for a select few who had committed heinous crimes against Inca society.[citation needed] An alternative theory is that it is an agricultural testing station. Different types of crops could be tested in the many different micro-climates afforded by the location and the terraces; these were not large enough to grow food on a large scale, but may have been used to determine what could grow where.[citation needed]
View of the city of Machu Picchu in 1912 showing the original ruins after major clearing and before modern reconstruction work began.[5][6]
Although the citadel is located only about 80 kilometers (50 mi) from Cusco, the Inca capital, the Spanish never found it and consequently did not plunder or destroy it, as they did many other sites.[9] Over the centuries, the surrounding jungle grew over the site, and few knew of its existence.
Hiram Bingham was an American historian employed as a lecturer at Yale University; he was not a trained archaeologist. In 1909, on his way back from attending the Pan-American Scientific Congress in Santiago, he traveled through Peru and was invited to explore the Inca ruins at Choqquequirau in the Apurimac Valley, which gave him an interest in Inca ruins, and an introduction to Peruvian President Leguia. He organized the 1911 Yale Peruvian Expedition with one of its objectives to search for the lost city of Vitcos, the last capital of the Incas. He researched sources and consulted Carlos Romero, a historian in Lima who showed Bingham helpful references and Father Calancha’s Chronicle.
Armed with this information, the expedition went down the Urubamba River valley on the new road that was completed in 1895. En route he asked local people to show them Inca ruins. By the time they camped at Mandor Pampa with Huayna Picchu 2000 feet above them on the opposite bank they had already examined several ruins, including five sites that Herman Tucker explored. But none fitted the descriptions they had of Vitcos.
At Mandor Pampa Bingham asked a local farmer and innkeeper, Melchor Arteaga, if he knew of any ruins in the area and he said he knew of some excellent ruins on the top of Huayna Picchu.[13] The next day, 24th July 1911, Arteaga led Bingham and Sergeant Carrasco across the river on a primitive log bridge and up the mountain. At the top of the mountain they came across a small hut occupied by a couple of Quechua, Richarte and Alvarez, who were farming some of the original Machu Picchu agricultural terraces that they had cleared four years earlier. After a rest and refreshments Bingham was led along the ridge to the main ruins by Pablito, the 11-year-old son of Alvarez.[14]
The ruins were mostly covered with vegetation except for the cleared agricultural terraces and clearings used by the farmers as vegetable gardens. Because of the vegetation Bingham was not able to get a full extent of the site. He took some preliminary notes and measurements, took some pictures and observed the fine quality of Inca stonework of several principal buildings. Bingham was unclear of the original purpose of the ruins, but decided that there was no indication that it matched the description of the city of Vitcos.
The expedition continued down the Urubamba and up the Vilcabamba Rivers, examining all the ruins they could find, eventually finding and correctly identifying the site of the old Inca capital, Vitcos, and the nearby temple of Chuquipalta. He then went across a pass and into the Pampaconas Valley where he found more ruins heavily buried in the jungle undergrowth at Espiritu Pampa. Because the site was so heavily overgrown, he only noted a few of the buildings and didn’t appreciate the large extent of the site. In 1964, Gene Savoy [15] did further exploration of the ruins at Espiritu Pampa and revealed the full extent of the site, identifying it as Vilcabamba Viejo where the Incas fled to after the Spanish drove them from Vitcos.
On the return of the expedition up the Urubamba River, Bingham sent two of the team to do some clearing and mapping of the site he referred to as Machu Picchu. As Bingham failed to identify the ruins at Espiritu Pampa as Vilcabamba Viejo, he erroneously theorized that Machu Picchu was Vilcabamba Viejo.
Bingham returned to Machu Picchu in 1912 under the sponsorship of Yale University and National Geographic Society and with full support of Peruvian President Leguia. The expedition undertook a massive four-month clearing of the site with local labor, which was expedited with the auspices of the Prefect of Cuzco. Excavation started in 1912 with further excavation of the site undertaken in 1914 and 1915.
Bingham’s focus on Machu Picchu was because of the fine Inca stonework and the well preserved nature of the ruins that had not been disturbed since it was abandoned. Although Bingham put forward various hypotheses to explain the existence of Machu Picchu, none of them have stood the test of further examination and study. Bingham’s lasting contribution is in publicizing Machu Picchu to the world and undertaking a rigorous and thorough study of the site. Bingham wrote a number of books and articles about the discovery of Machu Picchu, the most popular of which today is "Lost City of the Incas", a retrospective account of his 1911 Yale expedition and his discovery of Machu Picchu, written in 1948 near the end of his life.
During Bingham's archaeological studies, he collected various artifacts which he took back to Yale. One of the more prominent artifacts he recovered was a set of ceremonial Incan knives made from bismuth bronze. These knives were molded in the 15th century and are the earliest known artifacts containing bismuth bronze.[16]
As Bingham's excavations took place on Machu Picchu, local intellectuals began to oppose the operation of Bingham and his team of explorers.[17] Though local institutions were initially enthused at the idea of the operation supplementing Peruvian knowledge about their ancestry, the team began to encounter accusations of legal and cultural malpractice.[17] Local landowners began to demand payments of rent from the excavation team, and rumors arose about Bingham and his team stealing artifacts and smuggling them out of Peru through the bordering country of Bolivia.[17] (In fact Bingham removed many artifacts, but openly and legally; they were deposited in the Yale University Museum.) These accusations worsened when the local press caught wind of the rumors and helped to discredit the legitimacy of the excavation, branding the practice as harmful to the site and claiming that local archaeologists were being deprived of their rightful knowledge about their own history because of the intrusive excavations of the American archaeologists.[17] By the time Bingham and his team left Machu Picchu, locals began forming coalitions in order to defend their ownership of Machu Picchu and its cultural remains, while Bingham claimed the artifacts ought to be studied by experts in American institutions, an argument that still exists today.[17]
The site received significant publicity after the National Geographic Society devoted their entire April 1913 issue to Machu Picchu.
In 1981 Peru declared an area of 325.92 square kilometres (125.84 sq mi) surrounding Machu Picchu as a "Historical Sanctuary". In addition to the ruins, the sanctuary includes a large portion of the adjoining region, rich with the flora and fauna of the Peruvian Yungas and Central Andean wet puna
การแปล กรุณารอสักครู่..
มาชูปิกชูถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ เริ่มต้นที่ความสูงของอาณาจักรอินคา [ 7 ] การ Machu Picchu ปรากฏวันที่จากช่วงสองอินคาอินคาปาชาคูเต , yupanqui ( 1250 – 71 ) และภาพประกอบ ( เป็นคา yupanqui ( 93 ) . [ 8 ] มันถูกทอดทิ้งเพียงกว่า 100 ปีที่แล้ว ในการรักษาโรค ผลล่าช้าของการพิชิตสเปน[ 7 ] [ 9 ] มันเป็นไปได้ว่าส่วนใหญ่ของพลเมืองของตนเสียชีวิตจากโรคฝีดาษแนะนำด้วยคน ก่อนที่สเปน conquistadors มาถึงพื้นที่ [ 10 ] หลังมีบันทึกของสถานที่ที่เรียกว่า piccho แม้ไม่มีการบันทึกของ สเปน มีการเข้าชมเมืองที่ห่างไกล ชนิดของหินศักดิ์สิทธิ์ defaced โดย conquistadors ในสถานที่อื่น ๆมิได้ถูกแตะต้องที่ Machu Picchu . [ 9 ]
ไฮแรมบิงแฮม theorized ที่ซับซ้อนมีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมของอินคา " หญิงพรหมจารีของดวง " [ 11 ] ล่าสุดวิจัยโดยนักวิชาการ เช่น จอห์น ฮาวแลนด์โรว์และริชาร์ดเบอร์เกอร์ มีความมั่นใจมากที่สุด นักโบราณคดีที่ Machu Picchu เป็นทรัพย์ของ Inca จักรพรรดิปาชาคูตี [ 9 ] นอกจากนี้โจฮาน ไรน์ฮาร์ด แสดงหลักฐานว่าเว็บไซต์ที่ถูกเลือก เพราะตำแหน่งที่สัมพันธ์กับภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เช่น ของที่อ้างว่าเป็นแนวร่วมกับคีย์ดาราศาสตร์เหตุการณ์สำคัญกับอินคา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
โจฮาน ไรน์ฮาร์ด เชื่อว่า Machu Picchu เป็นศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์ไซต์ ทฤษฎีนี้ยืนหลักเนื่องจากที่ Machu Picchu ตั้งอยู่ไรน์ฮาร์ด เรียกว่า ศักดิ์สิทธิ์ " ภูมิศาสตร์ " เพราะเว็บไซต์ที่สร้างขึ้นในและรอบภูเขาที่ถือความสำคัญทางศาสนาสูงในวัฒนธรรมอินคาและก่อนวัฒนธรรมที่ครอบครองที่ดิน ที่จุดสูงสุดของภูเขาที่ Machu Picchu เป็นชื่อหลังจากที่มี " แพลตฟอร์มเทียม [ และ ] เหล่านี้เป็นหน้าที่ทางศาสนาเป็นที่ชัดเจนจาก Inca พิธีกรรมบูชาพบฝังอยู่ภายใต้มัน " ( Reinhard 2007 ) แพลตฟอร์มเหล่านี้ยังพบในอื่น ๆเว็บไซต์อินคาศาสนา
ของเว็บไซต์อื่น ๆ หิน โครงสร้างได้ประณีตทำงานหินกับ niches และจากสิ่งที่ " ชาวสเปน เขียนเรื่อง อินคาไซต์ เรารู้ว่าเหล่านี้ [ ประเภท ] ตึก [ S ] ความสำคัญของพิธีกรรม " ( Reinhard 2007 )นี้จะให้หลักฐานส่วนใหญ่ที่ ไรน์ฮาร์ด ชี้เพราะโวหาร stonework ชนิดนี้พบเฉพาะในเว็บไซต์ทางศาสนา ดังนั้น มันจึงเป็นปกติที่พวกเขาจะอยู่ที่เว็บไซต์ศาสนานี้ [ 12 ]
อีกทฤษฎีหนึ่งที่ยืนยันว่า Machu Picchu เป็นอินคา llaqta , การตั้งถิ่นฐานสร้างขึ้นเพื่อควบคุมเศรษฐกิจของเมืองภูมิภาค .ยังยืนยันว่ามันอาจจะได้รับการสร้างเป็นคุกสำหรับการเลือกไม่กี่ที่ได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงกับอินคาสังคม . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] เป็นทฤษฎีทางเลือกก็คือว่ามันเป็นสถานีทดลองเกษตร ชนิดของพืชจะถูกทดสอบในสภาพอากาศที่แตกต่างกันหลายไมโคร afforded โดยตำแหน่งและระเบียง ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่พอที่จะเติบโตอาหารบนมาตราส่วนขนาดใหญ่แต่อาจจะถูกใช้เพื่อตรวจสอบสิ่งที่อาจเติบโตที่ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
ดูของเมืองของ Machu Picchu ใน 1912 แสดงต้นฉบับซากปรักหักพังหลังใหญ่และทันสมัยทันสมัย งานเริ่มเคลียร์ ก่อน . [ 5 ] [ 6 ]
แม้ว่าป้อมปราการตั้งอยู่เพียงประมาณ 80 กิโลเมตร ( 50 ไมล์ ) จากคุสโคเมืองหลวง Inca , สเปนไม่เคยพบมันและจึงไม่ได้ปล้นหรือทำลายมันเหมือนที่พวกเขาทำเว็บไซต์อื่นๆ อีกมากมาย [ 9 ] หลายศตวรรษ ป่าโดยรอบอื่น ๆ เว็บไซต์ และไม่รู้ว่าการดำรงอยู่ของมัน
ไฮแรม บิงแเป็นชาวอเมริกัน นักประวัติศาสตร์ใช้เป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเยล เขาไม่ได้เป็นนักโบราณคดีที่ได้รับการฝึกฝน นอกจากนี้ ระหว่างทางกลับจากการเข้าร่วมการประชุมทางวิทยาศาสตร์แพนอเมริกันในซานติเอโก้เขาได้เดินทางผ่านเปรูและได้รับเชิญไปสำรวจโบราณสถานซากปรักหักพังที่ choqquequirau ใน peru . kgm หุบเขา ซึ่งทำให้เขามีความสนใจใน Inca ซากปรักหักพังและแนะนำเปรูประธาน leguia . เขาจัด 1911 เยลเปรูเดินทางด้วยวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาเมืองสูญหายของ vitcos เมืองหลวงสุดท้ายของอินคา . เขาค้นคว้าแหล่งที่มาและปรึกษา Carlos Romero ,นักประวัติศาสตร์ในที่เป็นประโยชน์ที่พบบิงแฮมและการอ้างอิงของพ่อ calancha Chronicle .
อาวุธที่มีข้อมูลนี้ การเดินทางไปหุบเขาแม่น้ำ Urubamba บนใหม่ถนนแล้วเสร็จในปี 1895 ระหว่างทางเขาถามประชาชนให้แสดงนคา ซากปรักหักพังโดยเวลาที่พวกเขาตั้งค่ายอยู่ใน Pampa mandor กับ huayna Picchu 2000 ฟุต พวกเขาอยู่ตรงข้ามธนาคาร พวกเขาได้ตรวจสอบซากโบราณสถานหลายแห่งรวมถึงห้าเว็บไซต์เฮอร์แมน ทัคเกอร์ สํารวจ แต่ไม่มีเข็มขัดอธิบายพวกเขามี vitcos
ที่ mandor Pampa บิงแฮมถามชาวนาท้องถิ่นและเจ้าของโรงแรม เมลชอร์ Arteaga ,ถ้าเขารู้ว่าของใด ๆ ในบริเวณซากปรักหักพัง และเขาบอกว่า เขารู้ซากปรักหักพังบางส่วนที่ดีในด้านบนของ huayna Picchu . [ 13 ] วันต่อไป วันที่ 24 กรกฎาคม 1911 Arteaga LED บิงแฮมและจ่าคาร์รัสโค้ข้ามแม่น้ำบนดั้งเดิมเข้าสู่ระบบสะพานและขึ้นภูเขา ที่ด้านบนของภูเขาที่พวกเขามาข้ามขนาดเล็กกระท่อมครอบครองโดยสองชัว richarte , และ อัลวาเรซที่การเกษตรบางส่วนของต้นฉบับ Machu Picchu การเกษตรระเบียงที่พวกเขาได้เคลียร์ 4 ปีก่อนหน้านี้ หลังจากพักผ่อนและเครื่องดื่มบิงแฮมเป็น LED ตามสันเขาพังโดยหลัก pablito , อายุ 11 ปี ลูกชายของ อัลวาเรซ [ 14 ]
ซากปรักหักพัง ส่วนใหญ่ปกคลุมด้วยพืชยกเว้นล้างระเบียงและ clearings การเกษตรโดยเกษตรกรใช้เป็นสวนผักเพราะพืชบิงแฮมไม่สามารถได้รับขอบเขตเต็มรูปแบบของเว็บไซต์ เขาหยิบบันทึกและการวัดเบื้องต้น และถ่ายรูป และตรวจสอบคุณภาพที่ดีของอินคา stonework ของอาคารหลักต่างๆ บิงแฮมก็ชัดเจนของวัตถุประสงค์เดิมของซากปรักหักพัง แต่ตัดสินใจแล้วว่ามีข้อบ่งชี้ว่าตรงกับรายละเอียดของเมือง vitcos .
การเดินทางขึ้นและลงอย่างต่อเนื่อง Urubamba Vilcabamba แม่น้ำ ตรวจสอบทุกสถานที่ที่พวกเขาสามารถหา ในที่สุดการหาและถูกต้องระบุเว็บไซต์ของเมืองหลวงเก่า vitcos Inca และใกล้เคียงวัด chuquipalta . จากนั้นเขาก็ข้ามผ่านและเข้า pampaconas Valley ซึ่งเขาพบอีกซากมากฝังอยู่ในพื้นที่ป่าปิริตูปัมปา .เนื่องจากเว็บไซต์เป็นป่ารกมาก เขาเพียงแต่กล่าวเพียงไม่กี่ของอาคารและไม่ได้ชื่นชมในขอบเขตขนาดใหญ่ของเว็บไซต์ ในปี 1964 , จีน ซาวอย [ 15 ] ทำสำรวจเพิ่มเติมของซากปรักหักพังที่ปิริตูปัมปา และเปิดเผยขอบเขตเต็มรูปแบบของเว็บไซต์ที่ระบุว่ามันเป็น Vilcabamba Viejo ที่อินคาหนีไปหลังจากที่สเปนทำให้พวกเขาจาก vitcos .
ในคืนแห่งการเดินทางขึ้น Urubamba แม่น้ำ บิงแฮมส่งสองทีมทำล้างและการทำแผนที่ของเว็บไซต์ที่เขาเรียกว่า Machu Picchu . เป็นบิงแฮมล้มเหลวที่จะระบุสถานที่ปรักหักพังที่ปิริตูปัมปาเป็น Vilcabamba Viejo , เขาผิด theorized ที่ Machu Picchu เป็น Vilcabamba Viejo .
บิงแฮมกลับมา Machu Picchu ใน 1912 ภายใต้การสนับสนุนของมหาวิทยาลัยเยลและ National Geographic Society และด้วยการสนับสนุนเต็มรูปแบบของเปรูประธาน leguia . การเดินทางเข้าสี่เดือนล้างครั้งใหญ่ของเว็บไซต์แรงงานท้องถิ่น ซึ่งถูกเร่งด้วยการอุปถัมภ์ของเจ้าเมืองของคู .การเริ่มต้นใน 1912 ด้วยขุดค้นต่อไปของเว็บไซต์ที่ดำเนินการในปี 1914 และ ปี ค.ศ.
บิงแฮมมุ่งเน้นไปที่ Machu Picchu เป็นเพราะปรับอินคา stonework และเก็บรักษาอย่างดี ธรรมชาติของซากปรักหักพังที่ไม่ได้ถูกรบกวนตั้งแต่มันถูกทิ้งร้าง แม้ว่าบิงแฮมหยิบยกสมมติฐานต่าง ๆเพื่ออธิบายการดำรงอยู่ของ Machu Picchu ,ไม่มีพวกเขายืนการทดสอบของการสอบเพิ่มเติม และศึกษา ยั่งยืนในการเผยแพร่ผลงานของบิงแฮม Machu Picchu กับโลก และการดำเนินการอย่างเข้มงวดและศึกษาอย่างละเอียดของเว็บไซต์ บิงแฮมเขียนหมายเลขของหนังสือและบทความเกี่ยวกับการค้นพบของ Machu Picchu , ที่นิยมมากที่สุด ซึ่งวันนี้เป็น " เมืองที่หายไปของ Incas "บัญชีย้อนหลังของการสำรวจและการค้นพบของเขา 1911 เยลของ Machu Picchu , เขียนใน 1948 ใกล้จบชีวิตของเขา
ในบิงแฮมเป็นโบราณคดีศึกษา เขาเก็บสิ่งประดิษฐ์ต่าง ๆที่เขาเอากลับไป Yale หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญเขากู้คือชุดของมีดทำจากบิสมัทอินคาเป็นสีบรอนซ์มีดเหล่านี้จากศตวรรษที่ 15 และเป็นที่รู้จักกันเร็วสิ่งประดิษฐ์ที่มีบิสมัทบรอนซ์ [ 16 ]
เป็นบิงแฮมเป็นขุดค้นเอาสถานที่ในมาชูปิกชู เป็นปัญญาชนท้องถิ่นเริ่มคัดค้านการดำเนินการของ บิงแฮม และทีมงานของเขาสำรวจ [ 17 ] แม้ว่าสถาบันท้องถิ่นเริ่มกระตือรือร้นในความคิดของการผ่าตัดเสริมความรู้ชาวเปรูเกี่ยวกับบรรพบุรุษของพวกเขาทีมเริ่มที่จะเผชิญกับข้อกล่าวหาของกฎหมาย และวัฒนธรรมของแพทย์ เจ้าของที่ดินท้องถิ่น [ 17 ] เริ่มเรียกร้องเงินจากค่าเช่าจากทีมขุดค้น และข่าวลือที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับบิงแฮมและทีมงานของเขาขโมยสิ่งประดิษฐ์และการลักลอบนำเข้าจากเปรูผ่านชายแดนประเทศโบลิเวีย [ 17 ] ( ในความเป็นจริงบิงแฮมลบสิ่งประดิษฐ์มากมาย แต่ตรงไปตรงมา และกฎหมาย ;พวกเขาฝากเงินในพิพิธภัณฑ์มหาวิทยาลัยเยล ) ข้อกล่าวหาเหล่านี้แย่ลงเมื่อกดท้องถิ่นจับลมของข่าวลือ และช่วยทำลายความน่าเชื่อถือ ความถูกต้องของขุดตราสินค้าการปฏิบัติที่เป็นอันตรายต่อเว็บไซต์ และอ้างว่า นักโบราณคดีท้องถิ่นถูกลิดรอนสิทธิ์ของตนเอง ความรู้เกี่ยวกับประวัติของตนเองเนื่องจากการขุดค้นของนักโบราณคดีอเมริกันซึ่ง [ 17 ] โดยเวลาบิงแฮมและทีมงานของเขาไป Machu Picchu , ชาวบ้านเริ่มสร้างพันธมิตรเพื่อปกป้องเจ้าของของพวกเขาของ Machu Picchu และยังคงวัฒนธรรม ของในขณะที่บิงแฮมอ้างว่าสิ่งประดิษฐ์ที่ควรศึกษา โดยผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันอเมริกัน อาร์กิวเมนต์ที่ยังคงมีอยู่ในวันนี้ [ 17 ]
เว็บไซต์ได้รับความสำคัญเปิดเผยภายหลังสมาคมภูมิศาสตร์แห่งชาติทุ่มเททั้งหมดของพวกเขาเมษายน 1913 ปัญหาไป Machu Picchu .
ในปี 1981 เปรูประกาศพื้นที่ 325.92 ตารางกิโลเมตร ( 125.84 ตารางไมล์ ) รอบ Machu Picchu เป็นประวัติศาสตร์ " บริสุทธิ์ "นอกจากซากปรักหักพังวิหารประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเขตติดกันที่อุดมไปด้วยพืชและสัตว์ของ Yungas เปรูและเซ็นทรัล Andean เปียกปูนา
ไฮแรมบิงแฮม theorized ที่ซับซ้อนมีถิ่นกำเนิดดั้งเดิมของอินคา " หญิงพรหมจารีของดวง " [ 11 ] ล่าสุดวิจัยโดยนักวิชาการ เช่น จอห์น ฮาวแลนด์โรว์และริชาร์ดเบอร์เกอร์ มีความมั่นใจมากที่สุด นักโบราณคดีที่ Machu Picchu เป็นทรัพย์ของ Inca จักรพรรดิปาชาคูตี [ 9 ] นอกจากนี้โจฮาน ไรน์ฮาร์ด แสดงหลักฐานว่าเว็บไซต์ที่ถูกเลือก เพราะตำแหน่งที่สัมพันธ์กับภูมิประเทศประกอบด้วยภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เช่น ของที่อ้างว่าเป็นแนวร่วมกับคีย์ดาราศาสตร์เหตุการณ์สำคัญกับอินคา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
โจฮาน ไรน์ฮาร์ด เชื่อว่า Machu Picchu เป็นศาสนสถานศักดิ์สิทธิ์ไซต์ ทฤษฎีนี้ยืนหลักเนื่องจากที่ Machu Picchu ตั้งอยู่ไรน์ฮาร์ด เรียกว่า ศักดิ์สิทธิ์ " ภูมิศาสตร์ " เพราะเว็บไซต์ที่สร้างขึ้นในและรอบภูเขาที่ถือความสำคัญทางศาสนาสูงในวัฒนธรรมอินคาและก่อนวัฒนธรรมที่ครอบครองที่ดิน ที่จุดสูงสุดของภูเขาที่ Machu Picchu เป็นชื่อหลังจากที่มี " แพลตฟอร์มเทียม [ และ ] เหล่านี้เป็นหน้าที่ทางศาสนาเป็นที่ชัดเจนจาก Inca พิธีกรรมบูชาพบฝังอยู่ภายใต้มัน " ( Reinhard 2007 ) แพลตฟอร์มเหล่านี้ยังพบในอื่น ๆเว็บไซต์อินคาศาสนา
ของเว็บไซต์อื่น ๆ หิน โครงสร้างได้ประณีตทำงานหินกับ niches และจากสิ่งที่ " ชาวสเปน เขียนเรื่อง อินคาไซต์ เรารู้ว่าเหล่านี้ [ ประเภท ] ตึก [ S ] ความสำคัญของพิธีกรรม " ( Reinhard 2007 )นี้จะให้หลักฐานส่วนใหญ่ที่ ไรน์ฮาร์ด ชี้เพราะโวหาร stonework ชนิดนี้พบเฉพาะในเว็บไซต์ทางศาสนา ดังนั้น มันจึงเป็นปกติที่พวกเขาจะอยู่ที่เว็บไซต์ศาสนานี้ [ 12 ]
อีกทฤษฎีหนึ่งที่ยืนยันว่า Machu Picchu เป็นอินคา llaqta , การตั้งถิ่นฐานสร้างขึ้นเพื่อควบคุมเศรษฐกิจของเมืองภูมิภาค .ยังยืนยันว่ามันอาจจะได้รับการสร้างเป็นคุกสำหรับการเลือกไม่กี่ที่ได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงกับอินคาสังคม . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] เป็นทฤษฎีทางเลือกก็คือว่ามันเป็นสถานีทดลองเกษตร ชนิดของพืชจะถูกทดสอบในสภาพอากาศที่แตกต่างกันหลายไมโคร afforded โดยตำแหน่งและระเบียง ซึ่งมีขนาดไม่ใหญ่พอที่จะเติบโตอาหารบนมาตราส่วนขนาดใหญ่แต่อาจจะถูกใช้เพื่อตรวจสอบสิ่งที่อาจเติบโตที่ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]
ดูของเมืองของ Machu Picchu ใน 1912 แสดงต้นฉบับซากปรักหักพังหลังใหญ่และทันสมัยทันสมัย งานเริ่มเคลียร์ ก่อน . [ 5 ] [ 6 ]
แม้ว่าป้อมปราการตั้งอยู่เพียงประมาณ 80 กิโลเมตร ( 50 ไมล์ ) จากคุสโคเมืองหลวง Inca , สเปนไม่เคยพบมันและจึงไม่ได้ปล้นหรือทำลายมันเหมือนที่พวกเขาทำเว็บไซต์อื่นๆ อีกมากมาย [ 9 ] หลายศตวรรษ ป่าโดยรอบอื่น ๆ เว็บไซต์ และไม่รู้ว่าการดำรงอยู่ของมัน
ไฮแรม บิงแเป็นชาวอเมริกัน นักประวัติศาสตร์ใช้เป็นอาจารย์สอนที่มหาวิทยาลัยเยล เขาไม่ได้เป็นนักโบราณคดีที่ได้รับการฝึกฝน นอกจากนี้ ระหว่างทางกลับจากการเข้าร่วมการประชุมทางวิทยาศาสตร์แพนอเมริกันในซานติเอโก้เขาได้เดินทางผ่านเปรูและได้รับเชิญไปสำรวจโบราณสถานซากปรักหักพังที่ choqquequirau ใน peru . kgm หุบเขา ซึ่งทำให้เขามีความสนใจใน Inca ซากปรักหักพังและแนะนำเปรูประธาน leguia . เขาจัด 1911 เยลเปรูเดินทางด้วยวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาเมืองสูญหายของ vitcos เมืองหลวงสุดท้ายของอินคา . เขาค้นคว้าแหล่งที่มาและปรึกษา Carlos Romero ,นักประวัติศาสตร์ในที่เป็นประโยชน์ที่พบบิงแฮมและการอ้างอิงของพ่อ calancha Chronicle .
อาวุธที่มีข้อมูลนี้ การเดินทางไปหุบเขาแม่น้ำ Urubamba บนใหม่ถนนแล้วเสร็จในปี 1895 ระหว่างทางเขาถามประชาชนให้แสดงนคา ซากปรักหักพังโดยเวลาที่พวกเขาตั้งค่ายอยู่ใน Pampa mandor กับ huayna Picchu 2000 ฟุต พวกเขาอยู่ตรงข้ามธนาคาร พวกเขาได้ตรวจสอบซากโบราณสถานหลายแห่งรวมถึงห้าเว็บไซต์เฮอร์แมน ทัคเกอร์ สํารวจ แต่ไม่มีเข็มขัดอธิบายพวกเขามี vitcos
ที่ mandor Pampa บิงแฮมถามชาวนาท้องถิ่นและเจ้าของโรงแรม เมลชอร์ Arteaga ,ถ้าเขารู้ว่าของใด ๆ ในบริเวณซากปรักหักพัง และเขาบอกว่า เขารู้ซากปรักหักพังบางส่วนที่ดีในด้านบนของ huayna Picchu . [ 13 ] วันต่อไป วันที่ 24 กรกฎาคม 1911 Arteaga LED บิงแฮมและจ่าคาร์รัสโค้ข้ามแม่น้ำบนดั้งเดิมเข้าสู่ระบบสะพานและขึ้นภูเขา ที่ด้านบนของภูเขาที่พวกเขามาข้ามขนาดเล็กกระท่อมครอบครองโดยสองชัว richarte , และ อัลวาเรซที่การเกษตรบางส่วนของต้นฉบับ Machu Picchu การเกษตรระเบียงที่พวกเขาได้เคลียร์ 4 ปีก่อนหน้านี้ หลังจากพักผ่อนและเครื่องดื่มบิงแฮมเป็น LED ตามสันเขาพังโดยหลัก pablito , อายุ 11 ปี ลูกชายของ อัลวาเรซ [ 14 ]
ซากปรักหักพัง ส่วนใหญ่ปกคลุมด้วยพืชยกเว้นล้างระเบียงและ clearings การเกษตรโดยเกษตรกรใช้เป็นสวนผักเพราะพืชบิงแฮมไม่สามารถได้รับขอบเขตเต็มรูปแบบของเว็บไซต์ เขาหยิบบันทึกและการวัดเบื้องต้น และถ่ายรูป และตรวจสอบคุณภาพที่ดีของอินคา stonework ของอาคารหลักต่างๆ บิงแฮมก็ชัดเจนของวัตถุประสงค์เดิมของซากปรักหักพัง แต่ตัดสินใจแล้วว่ามีข้อบ่งชี้ว่าตรงกับรายละเอียดของเมือง vitcos .
การเดินทางขึ้นและลงอย่างต่อเนื่อง Urubamba Vilcabamba แม่น้ำ ตรวจสอบทุกสถานที่ที่พวกเขาสามารถหา ในที่สุดการหาและถูกต้องระบุเว็บไซต์ของเมืองหลวงเก่า vitcos Inca และใกล้เคียงวัด chuquipalta . จากนั้นเขาก็ข้ามผ่านและเข้า pampaconas Valley ซึ่งเขาพบอีกซากมากฝังอยู่ในพื้นที่ป่าปิริตูปัมปา .เนื่องจากเว็บไซต์เป็นป่ารกมาก เขาเพียงแต่กล่าวเพียงไม่กี่ของอาคารและไม่ได้ชื่นชมในขอบเขตขนาดใหญ่ของเว็บไซต์ ในปี 1964 , จีน ซาวอย [ 15 ] ทำสำรวจเพิ่มเติมของซากปรักหักพังที่ปิริตูปัมปา และเปิดเผยขอบเขตเต็มรูปแบบของเว็บไซต์ที่ระบุว่ามันเป็น Vilcabamba Viejo ที่อินคาหนีไปหลังจากที่สเปนทำให้พวกเขาจาก vitcos .
ในคืนแห่งการเดินทางขึ้น Urubamba แม่น้ำ บิงแฮมส่งสองทีมทำล้างและการทำแผนที่ของเว็บไซต์ที่เขาเรียกว่า Machu Picchu . เป็นบิงแฮมล้มเหลวที่จะระบุสถานที่ปรักหักพังที่ปิริตูปัมปาเป็น Vilcabamba Viejo , เขาผิด theorized ที่ Machu Picchu เป็น Vilcabamba Viejo .
บิงแฮมกลับมา Machu Picchu ใน 1912 ภายใต้การสนับสนุนของมหาวิทยาลัยเยลและ National Geographic Society และด้วยการสนับสนุนเต็มรูปแบบของเปรูประธาน leguia . การเดินทางเข้าสี่เดือนล้างครั้งใหญ่ของเว็บไซต์แรงงานท้องถิ่น ซึ่งถูกเร่งด้วยการอุปถัมภ์ของเจ้าเมืองของคู .การเริ่มต้นใน 1912 ด้วยขุดค้นต่อไปของเว็บไซต์ที่ดำเนินการในปี 1914 และ ปี ค.ศ.
บิงแฮมมุ่งเน้นไปที่ Machu Picchu เป็นเพราะปรับอินคา stonework และเก็บรักษาอย่างดี ธรรมชาติของซากปรักหักพังที่ไม่ได้ถูกรบกวนตั้งแต่มันถูกทิ้งร้าง แม้ว่าบิงแฮมหยิบยกสมมติฐานต่าง ๆเพื่ออธิบายการดำรงอยู่ของ Machu Picchu ,ไม่มีพวกเขายืนการทดสอบของการสอบเพิ่มเติม และศึกษา ยั่งยืนในการเผยแพร่ผลงานของบิงแฮม Machu Picchu กับโลก และการดำเนินการอย่างเข้มงวดและศึกษาอย่างละเอียดของเว็บไซต์ บิงแฮมเขียนหมายเลขของหนังสือและบทความเกี่ยวกับการค้นพบของ Machu Picchu , ที่นิยมมากที่สุด ซึ่งวันนี้เป็น " เมืองที่หายไปของ Incas "บัญชีย้อนหลังของการสำรวจและการค้นพบของเขา 1911 เยลของ Machu Picchu , เขียนใน 1948 ใกล้จบชีวิตของเขา
ในบิงแฮมเป็นโบราณคดีศึกษา เขาเก็บสิ่งประดิษฐ์ต่าง ๆที่เขาเอากลับไป Yale หนึ่งในสิ่งประดิษฐ์ที่สำคัญเขากู้คือชุดของมีดทำจากบิสมัทอินคาเป็นสีบรอนซ์มีดเหล่านี้จากศตวรรษที่ 15 และเป็นที่รู้จักกันเร็วสิ่งประดิษฐ์ที่มีบิสมัทบรอนซ์ [ 16 ]
เป็นบิงแฮมเป็นขุดค้นเอาสถานที่ในมาชูปิกชู เป็นปัญญาชนท้องถิ่นเริ่มคัดค้านการดำเนินการของ บิงแฮม และทีมงานของเขาสำรวจ [ 17 ] แม้ว่าสถาบันท้องถิ่นเริ่มกระตือรือร้นในความคิดของการผ่าตัดเสริมความรู้ชาวเปรูเกี่ยวกับบรรพบุรุษของพวกเขาทีมเริ่มที่จะเผชิญกับข้อกล่าวหาของกฎหมาย และวัฒนธรรมของแพทย์ เจ้าของที่ดินท้องถิ่น [ 17 ] เริ่มเรียกร้องเงินจากค่าเช่าจากทีมขุดค้น และข่าวลือที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับบิงแฮมและทีมงานของเขาขโมยสิ่งประดิษฐ์และการลักลอบนำเข้าจากเปรูผ่านชายแดนประเทศโบลิเวีย [ 17 ] ( ในความเป็นจริงบิงแฮมลบสิ่งประดิษฐ์มากมาย แต่ตรงไปตรงมา และกฎหมาย ;พวกเขาฝากเงินในพิพิธภัณฑ์มหาวิทยาลัยเยล ) ข้อกล่าวหาเหล่านี้แย่ลงเมื่อกดท้องถิ่นจับลมของข่าวลือ และช่วยทำลายความน่าเชื่อถือ ความถูกต้องของขุดตราสินค้าการปฏิบัติที่เป็นอันตรายต่อเว็บไซต์ และอ้างว่า นักโบราณคดีท้องถิ่นถูกลิดรอนสิทธิ์ของตนเอง ความรู้เกี่ยวกับประวัติของตนเองเนื่องจากการขุดค้นของนักโบราณคดีอเมริกันซึ่ง [ 17 ] โดยเวลาบิงแฮมและทีมงานของเขาไป Machu Picchu , ชาวบ้านเริ่มสร้างพันธมิตรเพื่อปกป้องเจ้าของของพวกเขาของ Machu Picchu และยังคงวัฒนธรรม ของในขณะที่บิงแฮมอ้างว่าสิ่งประดิษฐ์ที่ควรศึกษา โดยผู้เชี่ยวชาญจากสถาบันอเมริกัน อาร์กิวเมนต์ที่ยังคงมีอยู่ในวันนี้ [ 17 ]
เว็บไซต์ได้รับความสำคัญเปิดเผยภายหลังสมาคมภูมิศาสตร์แห่งชาติทุ่มเททั้งหมดของพวกเขาเมษายน 1913 ปัญหาไป Machu Picchu .
ในปี 1981 เปรูประกาศพื้นที่ 325.92 ตารางกิโลเมตร ( 125.84 ตารางไมล์ ) รอบ Machu Picchu เป็นประวัติศาสตร์ " บริสุทธิ์ "นอกจากซากปรักหักพังวิหารประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเขตติดกันที่อุดมไปด้วยพืชและสัตว์ของ Yungas เปรูและเซ็นทรัล Andean เปียกปูนา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ค่าใช้จ่ายสูง
- What do you think of ads that are aimed
- be comforted by
- ส่วนมากเป็นคนในอดีต
- After the death of Khun Pha Muang in 127
- สามารถเชื่อใจได้
- ร้องคาราโอเกะถึง5ชั่วโมง
- Extremely silly
- Yo estoy esperando el partido :3
- สรุปว่าฉันไม่ต้องจ่ายเงินค่ามัดจำในวันพร
- มีสิ่งอำนวยความสะดวก ไม่ว่าจะเป็นแอร์, ล
- คุนหายอีกแล้ว งั้นฉันขอตัวอาบน้ำก่อนนะ
- observe & information หากเกิดผลกระทบ
- พรุ่งนี้ฉันได้ลงแข่งวอลเลย์บอลที่โรงเรีย
- Hey who needs an excuse not to return ho
- รับสมัครคู่ลอยกระทงคุณสมบัติ1.ว่ายน้ำเป็
- it's a party aniversary
- อย่ามีคนอื่น นอกจากฉันคนเดียว
- Wearing shoes
- Well,HCM and HN are held events Cosplay
- ผลลัพธ์ (ภาษาอังกฤษ) 3:He came to see me
- These might include collection
- I will contact you?
- represent
