There is conflicting evidence'116 o

There is conflicting evidence'116 on the
effects of physical training on asthma. We
conclude that there is no significant change in
underlying disease severity for two reasons:
firstly, the improvement in FEV, seen in this
study could be explained by an increase in
prophylactic treatment in certain patients, particularly
as those who had their treatment
changed showed the greatest increases in FEV,
(six of those undergoing training had an
increase in dosage of prophylactic treatment,
compared with three control subjects);
secondly, there was no significant change in
non-specific bronchial responsiveness. This
contrasts with previous studies,'0 33 which
showed improvements in exercise induced
asthma after physical training. Increasing minute
ventilation during exercise is recognised as
the stimulus to exercise induced asthma,
regardless of whether the mechanism is respiratory
heat loss' or increased osmolarity due
to respiratory water loss.3" Our study suggests
that the reported improvements in exercise
induced asthma with training may be due to the
reduction in minute ventilation seen at high
work loads after training (fig 1) rather than a
change in underlying bronchial reactivity.
Thus the improvement in airflow obstruction
in individual patients in our view results from
optimisation of treatment arising as an indirect benefit of the continuous medical supervision
provided during the programme. Furthermore,
optimal treatment is likely to have
enhanced their ability to comply with training
requirements and highlights the importance of
having clinical expertise available during
physical training programmes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลักฐานขัดแย้ง ' 116 ในการผลของการฝึกอบรมทางกายภาพในโรคหอบหืด เราสรุปว่า ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเน้นความรุนแรงของโรคด้วยเหตุผลสองประการ:ประการแรก การปรับปรุงใน FEV เห็นในนี้ศึกษาสามารถอธิบายได้ โดยการเพิ่มขึ้นรักษาป้องกันโรคในผู้ป่วยบาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้ทำการรักษาพบว่าเพิ่มขึ้นมากที่สุดใน FEV การเปลี่ยนแปลง(หกของผู้ดำเนินการฝึกอบรมมีการเพิ่มปริมาณของการรักษาป้องกันโรคเมื่อเทียบกับสามวิชาควบคุม);ประการที่สอง ก็ไม่มีการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เฉพาะการตอบสนองหลอดลม นี้ความแตกต่างกับการศึกษาก่อนหน้านี้,'0 33 ซึ่งปรับปรุงแสดงให้เห็นในการออกกำลังกายเหนี่ยวนำให้เกิดโรคหอบหืดหลังการฝึกอบรมทางกายภาพ นาทีที่เพิ่มขึ้นระบายอากาศขณะออกกำลังกายเปกระตุ้นการออกกำลังกายเหนี่ยวนำให้เกิดโรคหอบหืดไม่ว่ากลไกที่เป็นทางเดินหายใจสูญเสียความร้อนหรือเพิ่ม osmolarity ครบกำหนดการหายใจน้ำ loss.3 "แนะนำการศึกษาของเราที่การปรับปรุงรายงานในการออกกำลังกายเหนี่ยวนำให้เกิดโรคหอบหืด ด้วยการฝึกอบรมอาจจะเป็นเพราะการลดนาทีระบายเห็นที่สูงงานโหลดหลังจากการฝึกอบรม (รูป 1) มากกว่าการการเปลี่ยนแปลงในปฏิกิริยาหลอดลมที่อยู่ภายใต้จึงปรับปรุงในการไหลผ่านของอากาศในคนไข้ในของเราดูผลจากเพิ่มประสิทธิภาพของการรักษาที่เกิดขึ้นเป็นเป็นประโยชน์ทางอ้อมของการดูแลทางการแพทย์อย่างต่อเนื่องในระหว่างโปรแกรมไว้ นอกจากนี้การรักษาที่เหมาะสมจะมีเพิ่มความสามารถในการปฏิบัติการฝึกอบรมความต้องการ และเน้นความสำคัญของมีความเชี่ยวชาญทางคลินิกมีอยู่ระหว่างโปรแกรมการฝึกอบรมทางกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มี evidence'116 ขัดแย้งกันคือ
ผลของการฝึกอบรมทางกายภาพเกี่ยวกับโรคหอบหืด เรา
สรุปได้ว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญใน
ความรุนแรงของโรคพื้นฐานเหตุผลสองประการคือ
ประการแรกการปรับปรุงใน FEV เห็นในเรื่องนี้
การศึกษาสามารถอธิบายได้จากการเพิ่มขึ้นใน
การรักษาป้องกันโรคในผู้ป่วยบางอย่างโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
กับผู้ที่มีการรักษาของพวกเขา
เปลี่ยนไปแสดงให้เห็นว่า เพิ่มขึ้นมากที่สุดใน FEV,
(หกของผู้ที่ฝึกอบรมการผ่าตัดมี
การเพิ่มขึ้นของปริมาณของการรักษาป้องกันโรค,
เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมสาม);
ประการที่สองไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญใน
การตอบสนองของหลอดลมที่ไม่เฉพาะเจาะจง นี้
ขัดแย้งกับการศึกษาก่อนหน้านี้ '0 33 ซึ่ง
มีการปรับปรุงในการออกกำลังกายเหนี่ยวนำให้เกิด
โรคหอบหืดหลังการฝึกอบรมทางกายภาพ เพิ่มขึ้นนาที
ระบายอากาศระหว่างการออกกำลังกายได้รับการยอมรับว่าเป็น
แรงบันดาลใจในการออกกำลังกายโรคหอบหืดเกิด
โดยไม่คำนึงว่ากลไกที่เป็นทางเดินหายใจ
สูญเสียความร้อนหรือ osmolarity เพิ่มขึ้นเนื่องจาก
การ loss.3 น้ำระบบทางเดินหายใจ "การศึกษาของเราแสดงให้เห็น
ว่าการปรับปรุงรายงานในการออกกำลังกาย
เหนี่ยวนำให้เกิดโรคหอบหืดอาจจะมีการฝึกอบรม จะเกิดจาก
การลดลงของการระบายอากาศนาทีเห็นสูง
โหลดการทำงานหลังการฝึกอบรม (รูปที่ 1) มากกว่า
การเปลี่ยนแปลงในพื้นฐานหลอดลมไวต่อปฏิกิริยา.
ดังนั้นการปรับปรุงในการไหลเวียนของอากาศอุดตัน
ในผู้ป่วยแต่ละรายในผลมุมมองของเราจาก
การเพิ่มประสิทธิภาพของการรักษาที่เกิดขึ้นเป็นผลประโยชน์ทางอ้อม ของการดูแลทางการแพทย์อย่างต่อเนื่อง
ให้ในระหว่างโปรแกรม. นอกจากนี้
การรักษาที่ดีที่สุดน่าจะมี
การปรับปรุงความสามารถของพวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับการฝึกอบรม
ความต้องการและไฮไลท์สำคัญของ
การมีความเชี่ยวชาญทางคลินิกในช่วง
โปรแกรมการฝึกอบรมทางกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีหลักฐาน "116 ที่ขัดแย้งกันผลของการฝึกทางกายภาพของโรคหอบหืด เราสรุปได้ว่า ไม่พบการเปลี่ยนแปลงในโรคความรุนแรงสำหรับสองเหตุผล :ประการแรกในการพัฒนาสมรรถภาพ เห็นในนี้ศึกษาสามารถอธิบายได้โดยการเพิ่มขึ้นในที่ใช้รักษาในผู้ป่วยบาง , โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นผู้ที่ได้รับการรักษาของพวกเขาเปลี่ยนไปแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอัตราเพิ่มขึ้น ,( หกของผู้ที่รับการฝึกได้เพิ่มปริมาณของยาป้องกันรักษาเมื่อเทียบกับสามควบคุมวิชา )ประการที่สอง ผลการเปลี่ยนแปลงเฉพาะโรคการตอบสนอง นี้แตกต่างกับการศึกษา " 0 33 ซึ่งมีการปรับปรุงในการออกกำลังกาย )หืดหลังจากการฝึกอบรมทางกายภาพ การเพิ่มนาทีระบายอากาศระหว่างการออกกำลังกายเป็นที่ยอมรับ เช่นกระตุ้นการออกกำลังกายกระตุ้นโรคหืดไม่ว่ากลไกการหายใจการสูญเสียความร้อนหรือำเพิ่มขึ้นเนื่องจากการสูญเสียน้ำ 3 " การศึกษาของเราแสดงให้เห็นทางเดินหายใจที่รายงานการปรับปรุงในการออกกำลังกายโรคหอบหืดกับการฝึกอาจจะเนื่องจากการการระบายในนาทีที่เห็นสูงภาระงานหลังการฝึกอบรม ( ตารางที่ 1 ) แทนที่จะเป็นการเปลี่ยนแปลงในหลอดลม เป็นต้น 2 .ดังนั้นในการปรับปรุงให้ขัดขวางในผู้ป่วยแต่ละราย ในความเห็นของเราจากการเพิ่มประสิทธิภาพของการรักษาที่เกิดขึ้นเป็นประโยชน์ทางอ้อมของการดูแลทางการแพทย์อย่างต่อเนื่องให้ในโปรแกรม นอกจากนี้การรักษาที่เหมาะสมน่าจะมีเพิ่มความสามารถของพวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับการฝึกอบรมความต้องการ และเน้นความสำคัญของมีความเชี่ยวชาญที่มีอยู่ในคลินิกโปรแกรมการฝึกอบรมทางกายภาพ