Delirium in older adults in critica

Delirium in older adults in critical care is associated with poor outcomes, including
longer stays, higher costs, increased mortality, greater use of continuous sedation
and physical restraints, increased unintended removal of catheters and self-extubation,
functional decline, new institutionalization, and new onset of cognitive impairment.
Diagnosing delirium is complicated because many critically ill older adults cannot
communicate their needs effectively. Manifestations include reduced ability to focus
attention, disorientation, memory impairment, and perceptual disturbances. Nurses
often have primary responsibility for detecting and treating delirium, which can be
extraordinarily complicated because patients are often voiceless, extremely ill, and
require high levels of sedatives to facilitate mechanical ventilation. An aggressive,
appropriate, and compassionate management strategy may reduce the suffering and
adverse outcomes associated with delirium and improve relationships between nurses,
patients, and patients’ family members.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Delirium ในผู้ใหญ่สูงอายุในการดูแลที่สำคัญคือเชื่อมโยงกับผลลัพธ์ที่ดี รวมทั้งอีกต่อไปอยู่ ต้นทุนสูง การตายเพิ่มขึ้น ใช้เชลโลอย่างต่อเนื่องมากขึ้นและตั้งใจเอาของ catheters และตนเอง-extubation เพิ่ม restraints ทางกายภาพทำงานลดลง institutionalization ใหม่ และเริ่มใหม่ของด้อยค่าที่รับรู้วินิจฉัย delirium มีความซับซ้อนเนื่องจากผู้ใหญ่คนเก่าป่วยเหลือหลายไม่สื่อสารความต้องการของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ลักษณะประกอบด้วยความสามารถในการลดความความสนใจ disorientation ผลหน่วยความจำ และ perceptual รบกวน พยาบาลมักจะมีความรับผิดชอบหลักสำหรับการตรวจ และรักษา delirium ซึ่งสามารถประเด็นซับซ้อนเนื่องจากผู้ป่วยมักเสียง ไม่มาก และต้องการระดับสูงของ sedatives เพื่อระบายอากาศเครื่องจักรกล การก้าวร้าวกลยุทธ์การบริหารที่เหมาะสม และอย่างทันท่วงทีอาจลดทุกข์ และผลร้ายเกี่ยวกับ delirium และปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างพยาบาลผู้ป่วย และสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพ้อในผู้สูงอายุในการดูแลที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับผลที่ไม่ดีรวมทั้งการ
เข้าพักระยะยาวค่าใช้จ่ายที่สูงกว่าอัตราการตายที่เพิ่มขึ้นส่วนใหญ่ที่ใช้ยาระงับประสาทอย่างต่อเนื่อง
และ restraints ทางกายภาพเพิ่มขึ้นการกำจัดที่ไม่ได้ตั้งใจของสายสวนและตนเองถอดท่อช่วยหายใจ,
การลดลงของการทำงานของสถาบันใหม่และใหม่ การโจมตีของความบกพร่องทางสติปัญญา.
วินิจฉัยเพ้อมีความซับซ้อนเพราะหลายผู้ใหญ่ที่ป่วยหนักเก่าไม่สามารถ
สื่อสารความต้องการของพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ อาการรวมถึงความสามารถที่ลดลงที่จะมุ่งเน้น
ความสนใจสับสนความจำเสื่อมและรบกวนการรับรู้ พยาบาล
มักจะมีความรับผิดชอบหลักในการตรวจหาและรักษาเพ้อซึ่งอาจจะ
มีความซับซ้อนเป็นพิเศษเพราะผู้ป่วยมักจะใบ้ป่วยมากและ
ต้องใช้ระดับสูงของยานอนหลับเพื่ออำนวยความสะดวกใช้เครื่องช่วยหายใจ ก้าวร้าว
เหมาะสมและกลยุทธ์การจัดการความเห็นอกเห็นใจอาจจะลดความทุกข์ทรมานและ
ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องกับเพ้อและปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างพยาบาล
ผู้ป่วยและผู้ป่วยสมาชิกในครอบครัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพ้อในผู้สูงอายุในการดูแลที่สำคัญเกี่ยวข้องกับผลลัพธ์ที่ไม่ดี รวมทั้ง
อยู่อีกต่อไปต้นทุนที่สูงเพิ่มขึ้นจากการใช้งานที่มากขึ้นของ
ถูกอย่างต่อเนื่องและทางกายภาพใดๆ เพิ่ม และไม่ได้ตั้งใจเอาสายสวน extubation ตนเอง
ลดลงใหม่สถาบันการทำงาน และมีอาการของความบกพร่องในการเรียนรู้
การวินิจฉัย delirium ซับซ้อนเพราะหลายวิกฤตผู้สูงอายุไม่สามารถ
สื่อสารความต้องการของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยรวมลดลง ความสามารถในการโฟกัส
ความสนใจ , disorientation , การรับรู้ ความจำ และการรบกวน พยาบาล
มักจะมีความรับผิดชอบหลักสำหรับการตรวจหาและรักษาอาการคุ้มคลั่ง , ซึ่งสามารถ
โคตรซับซ้อนเพราะผู้ป่วยมักจะไม่มีเสียงมากป่วยและ
ต้องการระดับสูงยากล่อมประสาทเพื่ออำนวยความสะดวกในการระบายอากาศทางกล ก้าวร้าว ,
เหมาะสม และแผ่เมตตา กลยุทธ์ การจัดการ อาจช่วยลดความทุกข์และ
ทวนผลที่เกี่ยวข้องกับเพ้อและปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างพยาบาล
ผู้ป่วยและผู้ป่วยของสมาชิกในครอบครัว