Water-holding capacity is the abili

Water-holding capacity is the ability of meat to hold moisture and is subject to postmortem metabolism. The objective of this study was to characterize the loss of moisture from muscle postmortem and investigate whether these losses are useful in predicting the ultimate drip loss of fresh pork. Cotton–rayon absorptive-based devices were inserted in the longissimus dorsi muscles of pork carcasses (n=51) postmortem and removed at various intervals for 24 h. Greatest moisture absorption was observed at 105 min post exsanguination. Drip loss varied (0.6–15.3%) across carcasses. Individual absorption at 75 min correlated (r=0.33) with final drip loss. Correlations improved using individual absorption values at 90 min (r=0.48) and accumulated absorption values at 150 min (r=0.41). Results show that significant moisture is lost from muscle tissue early postmortem and suggest that capture of this moisture may be useful in predicting final drip loss of fresh meat

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความจุน้ำถือเป็นความสามารถของเนื้อเพื่อเก็บความชื้น และอาจเผาผลาญ postmortem วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีลักษณะของการสูญเสียความชื้นจากกล้ามเนื้อ postmortem และตรวจสอบว่า ความสูญเสียเหล่านี้มีประโยชน์ในการทำนายการสูญเสียหยดสุดหมู อุปกรณ์ที่ใช้ดูดซับ – เรยองฝ้ายถูกแทรกลงใน longissimus dorsi กล้ามเนื้อของซากหมู (n = 51) postmortem และเอาในช่วงเวลาต่าง ๆ สำหรับการดูดซึมความชื้นมากที่สุด 24 h. ถูกสังเกตที่ 105 นาทีลง exsanguination หยดขาดทุนที่แตกต่างกัน (0.6-15.3%) ข้ามซาก ดูดซึมแต่ละที่ correlated 75 นาที (r = 0.33) หยดสุดท้ายขาดทุน ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นโดยใช้ค่าการดูดซึมแต่ละที่ 90 นาที (r = 0.48) และสะสมค่าการดูดซึมที่ 150 นาที (r = 0.41) ผลลัพธ์แสดงว่า ความชื้นที่สำคัญหายไปจากกล้ามเนื้อเนื้อเยื่อต้น postmortem และแนะนำว่า จับความชื้นนี้อาจเป็นประโยชน์ในการทำนายการสูญเสียเนื้อสดหยดสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความจุน้ำถือเป็นความสามารถของเนื้อสัตว์ที่จะถือความชื้นและอาจมีการ postmortem การเผาผลาญอาหาร วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงลักษณะของการสูญเสียความชื้นจากการชันสูตรศพของกล้ามเนื้อและตรวจสอบว่าการสูญเสียเหล่านี้มีประโยชน์ในการทำนายการสูญเสียน้ำหยดที่ดีที่สุดของเนื้อหมูสด อุปกรณ์ดูดซ​​ับที่ใช้ฝ้ายสังเคราะห์ถูกแทรกอยู่ในกล้ามเนื้อ longissimus Dorsi ของซากหมู (n = 51) การชันสูตรศพและลบออกในช่วงเวลาต่าง ๆ เป็นเวลา 24 ชั่วโมง การดูดซึมความชื้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นข้อสังเกตที่ 105 นาทีการเอาโพสต์ การสูญเสียน้ำหยดที่แตกต่างกัน (0.6-15.3%) ข้ามซาก การดูดซึมของแต่ละบุคคลที่มีความสัมพันธ์ 75 นาที (r = 0.33) กับการสูญเสียน้ำหยดสุดท้าย ความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นโดยใช้ค่าการดูดซึมของแต่ละคนที่ 90 นาที (r = 0.48) และค่าการดูดซึมสะสมที่ 150 นาที (r = 0.41) ผลปรากฏว่าความชื้นที่สำคัญจะสูญเสียไปจากการชันสูตรศพเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อต้นและชี้ให้เห็นว่าการจับตัวของความชื้นนี้อาจจะมีประโยชน์ในการทำนายการสูญเสียน้ำหยดสุดท้ายของเนื้อสด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

น้ำความจุถือเป็นความสามารถของอาหารเก็บความชื้น และอาจมีการเมแทบอลิซึม หลังจากเสียชีวิต การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การสูญเสียความชื้นจากการชันสูตรศพของกล้ามเนื้อ และตรวจสอบว่า ความเสียหายเหล่านี้เป็นประโยชน์ในการทำนายที่ดีที่สุดการสูญเสียน้ำของหมูสดฝ้าย–เรยองความสามารถตามอุปกรณ์ถูกแทรกอยู่ในกล้ามเนื้อของโคเมารถซากหมู ( n = 51 ) หลังจากตายแล้ว และออกในช่วงเวลาต่าง ๆ เป็นเวลา 24 ชั่วโมง ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและความชื้นพบว่าเวลา 105 นาทีหลังไหลหมดตัว การสูญเสียที่แตกต่างกัน ( 0.6 ) 15.3 % ) ข้ามซาก การดูดซึมที่ 75 นาทีบุคคลมีความสัมพันธ์ ( r = 0.33 ) กับการสูญเสียหยดสุดท้ายความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นโดยใช้การดูดซึมแต่ละค่าใน 90 นาที ( r = 0.48 ) และการสะสมค่า 150 นาที ( r = 0.41 ) แสดงผลความชื้นที่สำคัญหายไปจากเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อก่อนและหลังแนะนำให้จับภาพของความชื้น นี้อาจเป็นประโยชน์ในการทำนายสุดท้ายการสูญเสียเนื้อสด