I came from a poor family.  When I

I came from a poor family.  When I was a child, we barely  made ends meet.  Mother had to work hard but received little pay.  Some days, all we can afford is a little bowl of rice.  Mother handed the bowl to me and said "eat all your food, my little child.  You need to grow up and I am not hungry.".  But, mother, how can you not be hungry?  You worked hard all day but hasn't eaten a thing.  Mother did not reply.  She tenderly stroked my hair and smile.  "I love you more than anything in the world", she said.
My father passed away when I was nine.  Without him, we were in financial hardship more than ever before.  My mother was very sad.  I could tell that she missed him so much.  Soon after, mother had to sell her wedding ring to pay for my food and school tuition.  My mother often took out that ring to admire but she told me she didn't like the ring after all.  "It's just too ordinary for me", she said.  But, mother, if you don't like that ring, why are you crying?.  "I cry because I am so happy.  I am the luckiest woman in this world to have you as my daughter.", she replied.
Without father's support, mother had to take up a second night-shift job as a construction worker.  She came home late at night after I went to sleep.  I only saw her in the morning when I woke up in her arms.  She made me breakfast and kept my dinner in the cupboard.  Then, she had to go to work.  I made an offer to go to help her at work because she seems very tired but she refused.  "You need to go to school so that when you grows up, you don't have to work like I do", she said.
Mother worked so hard to save money for my college.  She eventually fall to the illness and had to lay in bed.  She was so thin and feeble.  I wanted to call the doctor but she refused.  "Don't worry, I will be just fine.  I just have to rest for a few hours.", she said.  She tried to smile though it was obvious that she was in pain.  She didn't even want me to buy medicines for her.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมมาจากครอบครัวยากจน  เมื่อเด็ก เราแทบไม่ได้สิ้นสุดที่ตรงกับ  แม่ทำงานหนัก แต่ได้รับค่าจ้างเพียงเล็กน้อยได้  บางวัน ทั้งหมดที่เราสามารถเป็นชามเล็ก ๆ ของข้าว  แม่มอบถ้วยให้ฉัน และกล่าวว่า "กินอาหารทั้งหมดของคุณ เด็กน้อย  ต้องเติบโตขึ้น และฉันไม่หิว "  แต่ ย่า คุณไม่จะหิวหรือไม่  คุณทำงานหนักทุกวัน แต่ไม่กินสิ่ง  ไม่ได้ตอบแม่  แบบขีดนางละม่อมลงผมและรอยยิ้มของฉัน  "ฉันรักคุณยิ่งกว่าอะไรในโลก" ก็
พ่อสวรรคตเมื่อเก้า  ไม่ เราได้ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม  แม่เศร้ามากขึ้น  ผมสามารถบอกได้ว่า เธอพลาดเขามาก  เร็ว ๆ นี้ หลังจาก แม่ได้ขายแหวนแต่งงานของเธอเพื่อชำระค่าเล่าเรียนของฉันอาหารและโรงเรียน  แม่มักจะเอาออกแหวนที่ชอบ แต่เธอบอกฉันเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด  "ก็ธรรมดาเพียงเกินไปสำหรับฉัน" เธอกล่าว  แต่ ย่า ถ้าคุณไม่ชอบแหวนนั้น เหตุคุณร้องไห้  "ฉันร้องไห้ เพราะฉันมีความสุข  ฉันผู้หญิง luckiest ในโลกนี้ มีคุณเป็นลูกสาวของฉัน ", เธอตอบ
โดยการสนับสนุนของพ่อ มารดาจะรับงานกะกลางคืนที่สองเป็นช่างก่อสร้าง  เธอมาบ้านดึกหลังจากที่ผมไปนอน  เพียงเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อตื่นขึ้นในอ้อมแขนของเธอ  เธอทำให้ฉันอาหารเช้า และเก็บอาหารของฉันธรรมดา  หลังจากนั้น เธอก็จะไปทำงาน  ฉันได้ยื่นข้อเสนอไปช่วยเธอในการทำงาน เพราะเธอดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก แต่เธอปฏิเสธ  "คุณต้องไปโรงเรียนเพื่อที่เมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณจะทำงานเหมือนทำ" เธอกล่าว.
แม่ทำงานหนักดังนั้นเพื่อประหยัดค่าใช้จ่ายสำหรับวิทยาลัยของฉัน  เธอก็ตกต่อการเจ็บป่วย และมีการวางเตียง  เธอจึงบาง และเบา  อยากจะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ  "ไม่ต้องกังวล ฉันจะได้  เพียงมีที่เหลือสำหรับไม่กี่ชั่วโมง เธอกล่าว  เธอพยายามยิ้มแต่ก็เห็นได้ชัดว่า เธอมีอาการเจ็บปวด  เธอไม่ได้ต้องให้ซื้อยาสำหรับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมมาจากครอบครัวที่ยากจน เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กเราแทบจะไม่ได้จบตรง แม่ต้องทำงานหนัก แต่ได้รับการจ่ายเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ บางวันทั้งหมดที่เราสามารถจ่ายได้เป็นชามเล็ก ๆ ของข้าว แม่ส่งชามให้ฉันและพูดว่า "กินอาหารของคุณเด็กน้อยของฉัน. คุณต้องการที่จะเติบโตขึ้นและผมไม่หิว". แต่แม่ของวิธีที่คุณสามารถไม่หิว? คุณทำงานหนักทุกวัน แต่ยังไม่ได้กินสิ่งที่ แม่ไม่ตอบ เธอนุ่มนวลลูบผมและรอยยิ้ม "ผมรักคุณยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก" เธอบอกว่า
พ่อของฉันผ่านไปเมื่อผมอายุเก้าขวบ โดยไม่มีเขาเราอยู่ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม แม่ของฉันเป็นเรื่องน่าเศร้ามาก ผมบอกได้เลยว่าเธอคิดถึงเขามาก ไม่นานหลังจากนั้นแม่ต้องขายแหวนแต่งงานของเธอจะจ่ายสำหรับค่าเล่าเรียนอาหารและโรงเรียนของฉัน แม่ของฉันมักจะหยิบเอาแหวนที่จะชื่นชม แต่เธอบอกผมว่าเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด "มันเป็นเพียงสามัญเกินไปสำหรับฉัน" เธอกล่าวว่า แต่แม่ถ้าคุณไม่ชอบแหวนที่ทำไมคุณร้องไห้ ?. "ผมร้องไห้เพราะผมมีความสุขมาก. ฉันเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกนี้ที่จะมีคุณเป็นลูกสาวของฉัน". เธอตอบ
โดยการสนับสนุนของพ่อแม่ต้องใช้เวลาถึงงานคืนกะที่สองเป็นคนงานก่อสร้าง เธอกลับมาถึงบ้านตอนดึกหลังจากที่ผมไปนอน ผมเห็นเธอเพียงในตอนเช้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเธอ เธอทำให้ฉันอาหารเช้าและอาหารค่ำของฉันเก็บไว้ในตู้ จากนั้นเธอต้องไปทำงาน ฉันทำข้อเสนอที่จะไปช่วยเธอในที่ทำงานเพราะเธอดูเหมือนว่าเหนื่อยมาก แต่เธอปฏิเสธ "คุณจำเป็นต้องไปที่โรงเรียนเพื่อที่ว่าเมื่อคุณเติบโตขึ้นคุณจะได้ไม่ต้องทำงานเหมือนฉันทำ" เธอบอกว่า
แม่ทำงานอย่างหนักเพื่อที่จะประหยัดเงินสำหรับวิทยาลัยของฉัน ในที่สุดเธอก็ตกอยู่กับการเจ็บป่วยและต้องนอนอยู่บนเตียง เธอเป็นที่บางและอ่อนแอ ผมอยากจะเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ "ไม่ต้องห่วงผมจะเป็นเพียงใช้ได้. ผมก็มีส่วนที่เหลือไม่กี่ชั่วโมง". เธอกล่าวว่า เธอพยายามที่จะยิ้มแม้ว่ามันจะเป็นที่เห็นได้ชัดว่าเธออยู่ในความเจ็บปวด เธอไม่ได้ต้องการให้ฉันไปซื้อยาสำหรับเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมมาจากครอบครัวที่ยากจน ทำไมตอนผมเป็นเด็ก เราแทบจะไม่ได้อะไร ทำให้จบตรง . ทำไมแม่ต้องทำงานหนัก แต่ได้รับค่าจ้างน้อย . ทำไมบางวัน เราสามารถเป็นชามเล็ก ๆของข้าว แม่ทำไมยื่นชามให้ฉันและกล่าวว่า " กินอาหารทั้งหมดของคุณ ลูกน้อยของฉัน ทำไมคุณต้องการที่จะเติบโตขึ้นและผมไม่หิว " รึเปล่า แต่ แม่ คุณไม่หิวเหรอ ? ทำไมคุณต้องทำงานหนักทั้งวัน แต่ยังไม่ได้กินอะไรเลยนะแม่ทำไมไม่ตอบกลับ ทำไม เธอลูบผมของฉันอย่างอ่อนโยน และยิ้ม ทำไม " ผมรักคุณมากกว่าอะไรในโลกนี้ " เธอกล่าวว่า .
พ่อเสียไปตอนฉันอายุเก้าขวบ ทำไมไม่มีเขา เราอยู่ในความยากลำบากทางการเงินมากขึ้นกว่าเดิม ทำไมแม่เสียใจมาก อะไรที่ฉันสามารถบอกได้ว่าเธอคิดถึงเขามาก ทำไมหลังจากที่แม่ต้องขายแหวนแต่งงานของเธอเพื่อจ่ายค่าอาหารและค่าเล่าเรียนของโรงเรียนทำไมแม่ของฉันมักจะเอาแหวนให้ชื่นชม แต่เธอบอกว่าเธอไม่ชอบแหวนหลังจากทั้งหมด ไหม " มันก็ธรรมดาสำหรับฉัน " เธอกล่าว รึเปล่า แต่ แม่ ถ้าคุณไม่ชอบแหวน , คุณร้องไห้ทำไม ? . ทำไม " ฉันร้องไห้เพราะฉันมีความสุข ทำไมฉันก็เป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดใน โลก นี้ มีคุณเป็นลูกสาวของฉัน " เธอตอบ
โดยการสนับสนุนของบิดาแม่ต้องพาขึ้นที่สองกะกลางคืนงานคนงานก่อสร้าง ทำไมเธอกลับมาบ้านดึก หลังจากนั้นฉันเข้านอน ทำไมฉันเห็นเธอในตอนเช้าเมื่อฉันตื่นขึ้นมาในอ้อมแขนของเธอ อะไรที่เธอทำฉันอาหารเช้าและเก็บไว้เย็นในตู้ อะไรแล้ว เธอต้องไปทำงาน ทำไมฉันมีข้อเสนอที่จะไปช่วยเธอทำงาน เพราะดูเหมือนเธอจะเหนื่อย แต่เธอปฏิเสธทำไมคุณต้องไปโรงเรียนเพื่อที่ว่าเมื่อคุณเติบโตขึ้น คุณไม่ต้องไปทำงานเหมือนฉัน " เธอกล่าว
แม่ทำงานหนักเพื่อเก็บเงินสำหรับที่วิทยาลัยของฉัน ทำไม เธอล้มลงในที่สุดการเจ็บป่วยและต้องนอนบนเตียง ทำไมเธอจึงบางและอ่อนแอ ทำไมฉันต้องเรียกหมอ แต่เธอปฏิเสธ ทำไม " ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นอะไร ทำไมฉันต้องพักซักสองสามชั่วโมง . " เธอกล่าวอะไรที่เธอพยายามยิ้ม แต่มันชัดเจนว่าเธออยู่ในความเจ็บปวด อะไรที่เธอไม่อยากให้ฉันซื้อยาให้เธอ