In 1965, health authorities in Camb

In 1965, health authorities in Camberwell, a bustling quarter of London's southward sprawl, began an unusual tally. They started to keep case records for every person in the area who was diagnosed with schizophrenia, depression, bipolar disorder or any other psychiatric condition. Decades later, when psychiatrists looked back across the data, they saw a surprising trend: the incidence of schizophrenia had more or less doubled, from around 11 per 100,000 inhabitants per year in 1965 to 23 per 100,000 in 1997 — a period when there was no such rise in the general population (J. Boydell et al. Br. J. Psychiatry 182, 45–49; 2003). The result raised a question in many researchers' minds: could the stress of city life be increasing the risk of schizophrenia and other mental-health disorders?


nature.com/stress
The question is an urgent one. Back in 1950, less than one-third of the world's population lived in cities. Now, lured by the prospect of work and opportunity, more than half do. Mental illnesses already comprise the world's biggest disease burden after infectious diseases and, although global statistics do not yet show any major increase in incidence, the cost is rising. In Germany, the number of sick days taken for psychiatric ailments doubled between 2000 and 2010; in North America, up to 40% of disability claims for work absence are related to depression, according to some estimates. “It seems that cities may be making us sick,” says Jane Boydell at the Institute of Psychiatry in London, who led the Camberwell study.

Anecdotally, the link between cities, stress and mental health makes sense. Psychiatrists know that stress can trigger mental disorders — and modern city life is widely perceived as stressful. City dwellers typically face more noise, more crime, more slums and more people jostling on the streets than do those outside urban areas. Those who have jobs complain of growing demands on them in the workplace, where they are expected to do much more in less time.

But the idea has not been widely tested. It is difficult to study whether something as complex as a 'city environment' has an impact on the brain. To complicate matters, many growing cities include immigrant populations, which already have an increased risk of psychiatric disease associated with social isolation.

Alison Abbott talks about stress and city living.
00:00
Go to full podcast
Now, a few scientists are tackling the question head on, using functional brain imaging and digital monitoring to see how people living in cities and rural areas differ in the way that their brains process stressful situations. “Yes, city-stress is a big, messy concept, but I believed it should be possible to at least see if brains of city-dwellers looked somehow different,” says Andreas Meyer-Lindenberg, director of the Central Institute for Mental Health in Mannheim, Germany. And if scientists can work out what aspects of the city are the most stressful, the findings might even help to improve the design of urban areas. “Everyone wants the city to be beautiful but no-one knows what that means,” says Meyer-Lindenberg. Wider streets? Taller buildings? More trees? “Architects theorize a lot, but this type of project could deliver a scientific basis for a city code.”

Relentless stress
Considered from an evolutionary standpoint, the physiological stress response is definitely a good thing: it helps mammals to survive. Any threat, whether from a predator, dwindling food supplies or an aggressive enemy, triggers release of hormones such as cortisol and adrenaline. These hormones raise levels of sugar in the blood and redistribute blood flow to muscles and lungs, so that animals can respond to the threat by running, hunting or fighting.

“This type of project could deliver a scientific basis for a city code.”
Problems arise when the stress response doesn't switch off. Stress-hormone levels that stay too high for too long cause high blood pressure and suppress the immune system. And, although the mechanisms are unknown, scientists agree that severe or prolonged stress also raise the risk of psychiatric disease — most brutally in those who have a genetic predisposition, and when the stress occurs while the brain is still developing. In theory, then, the ceaseless challenges of the city could produce this kind of damaging stress. Some fear that they could end up driving an increase in mental illness around the world.

The only signs of an increase, however, come from relatively small, local studies. “It's frustrating — we feel it should be rising,” says Ronald Kessler, a mental-health epidemiologist at Harvard Medical School in Boston, Massachusetts. “But globally we have not seen this, and there are also studies which indicate it isn't even rising in cities.” However, reliable data on the prevalence of psychiatric disease are hard to find because diagnoses are often imprecise or incompletely recorded. The Camberwell study was influential because, unusually, it captured all those who were diagnosed with a mental disorder, even if they were not admitted to hospitals, and the researchers involved carefully reviewed every case.

Published in 2003, the Camberwell study deeply impressed Meyer-Lindenberg, who was then at the US National Institute for Mental Health in Bethesda, Maryland, researching how genetic risk factors for schizophrenia affect brain function. As a student in Manhattan some years earlier, Meyer-Lindenberg says, “I had been struck by the number of homeless mentally ill people on the streets, and the problems of the city somehow resonated with me”. He wondered if city living was somehow making the brain more susceptible to mental-health conditions. When he returned to his native Germany in 2007, he decided to tackle the question directly. But at the time, Meyer-Lindenberg says, “people said the effect would be too subtle to make sense of”.

Yet the results of his study, published last year in Nature (F. Lederbogen et al. Nature 474, 498–501; 2011), clearly showed that people who grow up in cities process negative emotions such as stress differently from those who move to the city as adults. His team scanned the brains of 55 healthy volunteers as they carried out arithmetic tasks under a constant bombardment of negative social feedback. “We'd always let them know through headphones that we thought they were failing, or at least not doing as well as other subjects we'd had in the scanner,” says Meyer-Lindenberg. “In one set of experiments we let them see our impatient faces on computer screens.”

“Nothing in mental health will become clear unless we can look at the environment.”
This social stress activated two brain areas — but the pattern depended on the volunteers' histories of urban living. The amygdala, which processes emotion, showed much greater activity in people who were currently living in a city. And the cingulate cortex, which helps to regulate the amygdala and processes negative emotion, responded more strongly in those brought up in large cities than in those brought up in the countryside, irrespective of where they lived now. Meyer-Lindenberg thinks that this over-responsiveness to stress could make city-dwellers more prone to psychiatric conditions such as schizophrenia — and his results chime with the idea that stress in childhood or adolescence can have a lasting effect on the brain's development and increase susceptibility to psychiatric disease.

Other scientists are following Meyer-Lindenberg's lead. Daniel Weinberger, director of the Lieber Institute for Brain Development in Baltimore, Maryland (and a self-confessed addict “to the cultural stimulation of the city”), is planning a huge, long-term project to study environmental and genetic risk factors for schizophrenia in China, where urbanization is happening at lightning speed. The proportion of people living in cities there has doubled in the past two decades, to more than half. Together with colleagues at Peking University in Beijing, Weinberger hopes to study thousands of people who moved to Beijing from the countryside before they were 12 years old, after they turned 18 and between the two ages. He will use brain imaging and genetic analyses to try to understand how urban upbringing and genes alter cognition and reasoning, functions that are often disrupted in schizophrenia.

Researchers suspect that the stress of city living leads to psychiatric disease mainly in people who are already at risk because of other environmental stresses or because they carry risk genes. One candidate gene, the details of which have not yet been published, has emerged from a large brain-imaging study being conducted by Meyer-Lindenberg in Iceland. He chose more than 500 people who had been identified by the Reykjavik-based company deCODE Genetics as carrying rare mutations that confer a high risk of schizophrenia, and subjected them to functional magnetic resonance imaging tests similar to the ones he used in his city study. “We've already found that people carrying that one particular gene variant activate the cingulate cortex when they process social stress, just like those who were brought up in cities,” he says. He expects to find many more gene candidates through the project, which will run for several more years.


Expand
Identifying which parts of a busy city life are the most stressful is another massive challenge (see 'Stress and the city'). The common urban experience of feeling different from your neighbours because of socioeconomic status or ethnicity could be one factor, Meyer-Lindenberg thinks. If so, immigrant groups, who often experience isolation, may be processing stress in a similar way to city-dwellers. He is now testing this hypothesis in the children of immigrants to Germany. (First-generation immigrants are not suitable because the stress of social isolation could be confounded by the stress of moving country.)

Jim van Os, a psychiatrist

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1965 หน่วยงานด้านสุขภาพในแคมเบอร์เวล ไตรมาสที่คึกคักของลอนดอนนั่น southward เริ่มต้นส้นสูงผิดปกติ พวกเขาเริ่มที่จะเก็บระเบียนกรณีสำหรับทุกคนในพื้นที่ที่ได้รับการวินิจฉัยโรคจิตเภท โรคซึมเศร้า โรค bipolar หรือเงื่อนไขทางจิตเวชอื่น ๆ ทศวรรษต่อมา เมื่อจิตแพทย์ดูกลับผ่านข้อมูล เห็นแนวโน้มที่น่าแปลกใจ: อุบัติการณ์ของโรคจิตเภทมีน้อยสองเท่า จากประมาณ 11 ต่อ 100000 คนต่อปีในปี 1965 ถึง 23 ต่อ 100000 ในปี 1997 — ระยะเวลาเมื่อมีไม่มีเพิ่มขึ้นเช่นในประชากรทั่วไป (J. al. Boydell et Br. J. จิตเวช 182, 45-49; 2003) ผลยกคำถามในจิตใจของนักวิจัยจำนวนมาก: สามารถความเครียดของชีวิตในเมืองจะเพิ่มความเสี่ยงของโรคจิตเภทและโรคจิตสุขภาพอื่น ๆ หรือไม่nature.com/stressคำถามหนึ่งเร่งด่วนได้ ในปี 1950 น้อยกว่าหนึ่งในสามของประชากรโลกอาศัยอยู่ในเมือง กว่าครึ่งงามตามโอกาสของงานและโอกาส ทำทันที โรคจิตประกอบด้วยภาระโรคที่ใหญ่ที่สุดในโลกแล้วหลังจากติดเชื้อโรค และ แม้ว่าสถิติโลกยังแสดงมีการเพิ่มหลักในอุบัติการณ์ ต้นทุนสูงขึ้น ในเยอรมนี จำนวนวันลาป่วยที่ใช้สำหรับโรคจิตเวชสองเท่าระหว่าง 2000 และ 2010 ในอเมริกาเหนือ ค่า 40% ของความพิการ เรียกร้องสำหรับการขาดงานทำงานเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า ตามประมาณการบาง "ดูเหมือนว่า เมืองอาจจะทำให้เราป่วย กล่าวว่า Boydell เจนที่สถาบันจิตเวชในลอนดอน ผู้นำการศึกษาแคมเบอร์เวลAnecdotally เชื่อมโยงระหว่างเมือง ความเครียด และสุขภาพจิตทำให้รู้สึก จิตแพทย์รู้ว่า ความเครียดสามารถทำให้เกิดโรคจิต — และชีวิตในเมืองที่ทันสมัยอย่างกว้างขวางถือว่าเป็นเครียด ประชาชนทั่วหน้าเสียงเพิ่มเติม อาชญากรรมเพิ่มมากขึ้น slums เพิ่มเติม และปรับบนท้องถนนมากกว่าที่ทำอยู่นอกพื้นที่เมืองคน ผู้ที่มีงานบ่นของการเติบโตความต้องการของพวกเขาในทำงาน ที่พวกเขาคาดว่าจะทำมากในเวลาที่น้อยกว่าแต่ความคิดไม่ได้กันทดสอบ ยากที่จะศึกษาว่าสิ่งซับซ้อนเป็น 'เมืองระบบ' มีผลกระทบกับสมองได้ การ complicate เรื่อง เมืองเติบโตมากรวมประชากรอพยพ ซึ่งมีความเสี่ยงของโรคทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับการแยกทางสังคมอลิสันแอ็บพูดเกี่ยวกับความเครียดและใช้ชีวิตในเมือง00:00ไปเต็มพอดคาสต์ตอนนี้ นักวิทยาศาสตร์ไม่มีแก้ปัญหาหัวคำถามบน ใช้สมองทำงานภาพและการตรวจสอบดิจิตอลเพื่อดูว่าคนที่อาศัยอยู่ในเมืองและชนบทแตกต่างกันแบบว่า สมองพวกเขาประมวลผลสถานการณ์เครียด "ใช่ เมืองเครียดมีแนวคิดใหญ่ ยุ่ง แต่ฉันเชื่อว่า ควรจะไปดูถ้าสมองของประชาชนมองอย่างใดแตกต่างกัน น้อย" กล่าวว่า Andreas Meyer Lindenberg ผู้อำนวยการ สถาบันกลางสุขภาพจิตในมันน์ไฮม์ ประเทศเยอรมนี และถ้านักวิทยาศาสตร์ได้ว่าด้านใดของเมืองจะเครียดมากที่สุด ผลการวิจัยอาจช่วยได้เพื่อปรับปรุงการออกแบบของพื้นที่เขตเมือง "ทุกคนต้องการเมืองเพื่อความสวยงาม แต่ไม่มีใครรู้อะไรว่า, " Meyer Lindenberg กล่าวว่า ถนนกว้าง อาคารสูง ต้นไม้เพิ่มเติม "สถาปนิกตั้งทฤษฎีมาก แต่โครงการชนิดนี้สามารถส่งข้อมูลพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับรหัสเมือง"ความเครียด relentlessพิจารณาจากการมองวิวัฒนาการ ตอบสรีรวิทยาความเครียดเป็นสิ่งดี: จะช่วยเลี้ยงลูกด้วยนมจะอยู่รอด ภัยคุกคามใด ๆ ไม่ว่าจาก predator, dwindling เสบียง หรือ ศัตรูก้าวร้าว เรียกของฮอร์โมน cortisol และตื่นเต้น ฮอร์โมนเหล่านี้เพิ่มระดับน้ำตาลในเลือด และกระจายการไหลเวียนของเลือด ปอดและกล้ามเนื้อเพื่อให้สัตว์สามารถตอบสนองต่อการคุกคาม โดยการทำงาน การล่าสัตว์ หรือต่อสู้"โครงการชนิดนี้สามารถส่งข้อมูลพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับรหัสเมือง"Problems arise when the stress response doesn't switch off. Stress-hormone levels that stay too high for too long cause high blood pressure and suppress the immune system. And, although the mechanisms are unknown, scientists agree that severe or prolonged stress also raise the risk of psychiatric disease — most brutally in those who have a genetic predisposition, and when the stress occurs while the brain is still developing. In theory, then, the ceaseless challenges of the city could produce this kind of damaging stress. Some fear that they could end up driving an increase in mental illness around the world.The only signs of an increase, however, come from relatively small, local studies. “It's frustrating — we feel it should be rising,” says Ronald Kessler, a mental-health epidemiologist at Harvard Medical School in Boston, Massachusetts. “But globally we have not seen this, and there are also studies which indicate it isn't even rising in cities.” However, reliable data on the prevalence of psychiatric disease are hard to find because diagnoses are often imprecise or incompletely recorded. The Camberwell study was influential because, unusually, it captured all those who were diagnosed with a mental disorder, even if they were not admitted to hospitals, and the researchers involved carefully reviewed every case.Published in 2003, the Camberwell study deeply impressed Meyer-Lindenberg, who was then at the US National Institute for Mental Health in Bethesda, Maryland, researching how genetic risk factors for schizophrenia affect brain function. As a student in Manhattan some years earlier, Meyer-Lindenberg says, “I had been struck by the number of homeless mentally ill people on the streets, and the problems of the city somehow resonated with me”. He wondered if city living was somehow making the brain more susceptible to mental-health conditions. When he returned to his native Germany in 2007, he decided to tackle the question directly. But at the time, Meyer-Lindenberg says, “people said the effect would be too subtle to make sense of”.Yet the results of his study, published last year in Nature (F. Lederbogen et al. Nature 474, 498–501; 2011), clearly showed that people who grow up in cities process negative emotions such as stress differently from those who move to the city as adults. His team scanned the brains of 55 healthy volunteers as they carried out arithmetic tasks under a constant bombardment of negative social feedback. “We'd always let them know through headphones that we thought they were failing, or at least not doing as well as other subjects we'd had in the scanner,” says Meyer-Lindenberg. “In one set of experiments we let them see our impatient faces on computer screens.”“Nothing in mental health will become clear unless we can look at the environment.”This social stress activated two brain areas — but the pattern depended on the volunteers' histories of urban living. The amygdala, which processes emotion, showed much greater activity in people who were currently living in a city. And the cingulate cortex, which helps to regulate the amygdala and processes negative emotion, responded more strongly in those brought up in large cities than in those brought up in the countryside, irrespective of where they lived now. Meyer-Lindenberg thinks that this over-responsiveness to stress could make city-dwellers more prone to psychiatric conditions such as schizophrenia — and his results chime with the idea that stress in childhood or adolescence can have a lasting effect on the brain's development and increase susceptibility to psychiatric disease.Other scientists are following Meyer-Lindenberg's lead. Daniel Weinberger, director of the Lieber Institute for Brain Development in Baltimore, Maryland (and a self-confessed addict “to the cultural stimulation of the city”), is planning a huge, long-term project to study environmental and genetic risk factors for schizophrenia in China, where urbanization is happening at lightning speed. The proportion of people living in cities there has doubled in the past two decades, to more than half. Together with colleagues at Peking University in Beijing, Weinberger hopes to study thousands of people who moved to Beijing from the countryside before they were 12 years old, after they turned 18 and between the two ages. He will use brain imaging and genetic analyses to try to understand how urban upbringing and genes alter cognition and reasoning, functions that are often disrupted in schizophrenia.Researchers suspect that the stress of city living leads to psychiatric disease mainly in people who are already at risk because of other environmental stresses or because they carry risk genes. One candidate gene, the details of which have not yet been published, has emerged from a large brain-imaging study being conducted by Meyer-Lindenberg in Iceland. He chose more than 500 people who had been identified by the Reykjavik-based company deCODE Genetics as carrying rare mutations that confer a high risk of schizophrenia, and subjected them to functional magnetic resonance imaging tests similar to the ones he used in his city study. “We've already found that people carrying that one particular gene variant activate the cingulate cortex when they process social stress, just like those who were brought up in cities,” he says. He expects to find many more gene candidates through the project, which will run for several more years.ExpandIdentifying which parts of a busy city life are the most stressful is another massive challenge (see 'Stress and the city'). The common urban experience of feeling different from your neighbours because of socioeconomic status or ethnicity could be one factor, Meyer-Lindenberg thinks. If so, immigrant groups, who often experience isolation, may be processing stress in a similar way to city-dwellers. He is now testing this hypothesis in the children of immigrants to Germany. (First-generation immigrants are not suitable because the stress of social isolation could be confounded by the stress of moving country.)Jim van Os, a psychiatrist

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1965 หน่วยงานด้านสุขภาพในแคมเบอร์เวลในไตรมาสที่คึกคักของแผ่กิ่งก้านสาขาไปทางทิศใต้ของกรุงลอนดอนเริ่มนับที่ผิดปกติ พวกเขาเริ่มต้นในการเก็บบันทึกกรณีสำหรับคนที่อยู่ในพื้นที่ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภททุก, ซึมเศร้า, โรคสองขั้วหรือเงื่อนไขทางจิตเวชอื่น ๆ ทศวรรษที่ผ่านมาต่อมาเมื่อจิตแพทย์หันกลับไปมองข้ามข้อมูลที่พวกเขาเห็นแนวโน้มที่น่าแปลกใจ: อุบัติการณ์ของผู้ป่วยโรคจิตเภทมีสองเท่าขึ้นหรือน้อยลงจากประมาณ 11 ต่อ 100,000 คนที่อาศัยอยู่ต่อปี 1965-23 ต่อ 100,000 ในปี 1997 - ระยะเวลาเมื่อไม่มี การเพิ่มขึ้นดังกล่าวในประชากรทั่วไป (เจ Boydell et al, Br เจจิตเวช 182, 45-49.. 2003) ผลที่ได้ยกคำถามในจิตใจของนักวิจัยหลายคน 'a: ความเครียดจากชีวิตในเมืองที่อาจจะเพิ่มความเสี่ยงของอาการจิตเภทและอื่น ๆ ที่ผิดปกติทางจิตสุขภาพ? nature.com/stress~~V คำถามคือหนึ่งอย่างเร่งด่วน ย้อนกลับไปในปี 1950 น้อยกว่าหนึ่งในสามของประชากรโลกที่อาศัยอยู่ในเมือง ตอนนี้ล่อด้วยความคาดหวังในการทำงานและมีโอกาสที่มากกว่าครึ่งหนึ่งทำ อาการป่วยทางจิตอยู่แล้วรวมถึงภาระโรคที่ใหญ่ที่สุดในโลกหลังจากที่โรคติดเชื้อและแม้ว่าสถิติทั่วโลกยังไม่แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นที่สำคัญในอุบัติการณ์ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้น ในประเทศเยอรมนีจำนวนวันลาป่วยที่ถ่ายสำหรับโรคทางจิตเวชสองเท่าระหว่างปี 2000 และ 2010; ในทวีปอเมริกาเหนือได้ถึง 40% ของการเรียกร้องความพิการสำหรับกรณีที่ไม่มีการทำงานที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าตามประมาณการบาง "มันดูเหมือนว่าเมืองอาจจะทำให้เราป่วย" เจน Boydell ที่สถาบันจิตเวชในกรุงลอนดอนที่นำการศึกษากล่าวว่าแคมเบอร์เวล. Anecdotally การเชื่อมโยงระหว่างเมืองความเครียดและสุขภาพจิตที่ทำให้รู้สึก จิตแพทย์รู้ว่าความเครียดสามารถทำให้เกิดความผิดปกติทางจิต - และการใช้ชีวิตเมืองที่ทันสมัยเป็นที่รับรู้อย่างกว้างขวางว่าเป็นเครียด ชาวเมืองมักจะต้องเผชิญกับเสียงดังขึ้นอาชญากรรมมากขึ้นสลัมผู้คนมากขึ้นการกระแทกบนท้องถนนกว่าพื้นที่ในเมืองที่อยู่นอก บรรดาผู้ที่มีงานบ่นของความต้องการเพิ่มขึ้นกับพวกเขาในสถานที่ทำงานที่พวกเขาคาดว่าจะทำอะไรได้มากขึ้นในเวลาน้อย. แต่ความคิดที่ยังไม่ได้รับการทดสอบอย่างกว้างขวาง มันเป็นเรื่องยากที่จะศึกษาว่าสิ่งที่เป็นความซับซ้อนเป็น 'สภาพแวดล้อมของเมืองที่มีผลกระทบต่อสมอง จะทำให้เรื่องยุ่งยากหลายเมืองที่เติบโตรวมถึงการอพยพประชากรที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของโรคทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับการแยกทางสังคม. อลิสันแอ็บบอทพูดคุยเกี่ยวกับความเครียดและการใช้ชีวิตในเมือง. 00:00 ไปที่พอดคาสต์เต็มรูปแบบตอนนี้นักวิทยาศาสตร์ไม่กี่คำถามการแก้ปัญหาหัวโดยใช้การถ่ายภาพสมองและการตรวจสอบการทำงานแบบดิจิตอลเพื่อดูว่าคนที่อาศัยอยู่ในเมืองและชนบทแตกต่างกันในวิธีการที่ดำเนินการสมองของพวกเขาสถานการณ์ที่เครียด "ใช่เมืองความเครียดเป็นใหญ่แนวคิดยุ่ง แต่ผมเชื่อว่ามันจะเป็นไปได้อย่างน้อยดูว่าสมองของชาวเมืองมองที่แตกต่างกันอย่างใด" แอนเดรี Meyer-Lindenberg, ผู้อำนวยการสถาบันกลางสำหรับสุขภาพจิตกล่าวว่าใน มันไฮม์, เยอรมนี และถ้านักวิทยาศาสตร์สามารถทำงานออกสิ่งที่ด้านของเมืองเป็นที่เครียดมากที่สุดผลก็อาจจะช่วยในการปรับปรุงการออกแบบของเขตเมือง "ทุกคนต้องการที่เมืองเพื่อความสวยงาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่หมายถึง" เมเยอร์กล่าวว่า-Lindenberg ถนนที่กว้างขึ้น? อาคารสูง? ต้นไม้มากขึ้น? "สถาปนิกทฤษฎีมาก แต่ประเภทของโครงการนี้สามารถส่งมอบพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับรหัสเมือง." ความเครียดอย่างไม่หยุดยั้งการพิจารณาจากมุมมองวิวัฒนาการที่ตอบสนองต่อความเครียดทางสรีรวิทยาแน่นอนเป็นสิ่งที่ดี: มันจะช่วยให้เลี้ยงลูกด้วยนมที่จะอยู่รอด ภัยคุกคามใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นจากนักล่าเสบียงอาหารลดน้อยลงหรือศัตรูก้าวร้าวก่อให้เกิดการปล่อยของฮอร์โมนเช่น cortisol และตื่นเต้น ฮอร์โมนเหล่านี้เพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดและแจกจ่ายไหลเวียนของเลือดไปยังกล้ามเนื้อและปอดเพื่อให้สัตว์ที่สามารถตอบสนองต่อการคุกคามโดยการเรียกใช้การล่าสัตว์หรือการต่อสู้. "ประเภทของโครงการนี้สามารถส่งมอบพื้นฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับรหัสเมือง." ปัญหา เกิดขึ้นเมื่อตอบสนองต่อความเครียดไม่ได้ปิด ระดับความเครียดฮอร์โมนที่อยู่สูงเกินไปสำหรับสาเหตุที่นานเกินไปความดันโลหิตสูงและปราบปรามระบบภูมิคุ้มกันของร่างกาย และแม้ว่ากลไกไม่เป็นที่รู้จักนักวิทยาศาสตร์ยอมรับว่าความเครียดที่รุนแรงหรือเป็นเวลานานนอกจากนี้ยังเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดโรคจิตเวช - หฤโหดมากที่สุดในบรรดาผู้ที่มีความบกพร่องทางพันธุกรรมและเมื่อความเครียดเกิดขึ้นในขณะที่สมองยังคงพัฒนา ในทางทฤษฎีแล้วความท้าทายที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเมืองสามารถผลิตชนิดของความเครียดที่สร้างความเสียหายนี้ บางคนกลัวว่าพวกเขาจะจบลงด้วยการขับรถการเพิ่มขึ้นของความเจ็บป่วยทางจิตรอบโลก. สัญญาณเดียวของการเพิ่มขึ้น แต่มาจากการที่ค่อนข้างเล็กการศึกษาท้องถิ่น "มันน่าผิดหวัง - เรารู้สึกว่ามันควรจะเพิ่มขึ้น" โรนัลเคสเลอร์ระบาดวิทยาสุขภาพจิตที่ Harvard Medical School ในบอสตัน, แมสซาชูเซตกล่าวว่า "แต่ทั่วโลกเราไม่ได้เห็นนี้และนอกจากนี้ยังมีการศึกษาที่แสดงมันจะไม่ได้เพิ่มขึ้นในเมือง." อย่างไรก็ตามข้อมูลที่เชื่อถือได้ในความชุกของโรคจิตเวชจะหายากเพราะมักจะมีการวินิจฉัยที่แน่ชัดหรือบันทึกไม่สมบูรณ์ เป็นเพราะการศึกษาที่มีอิทธิพลแคมเบอร์เวลผิดปกติก็จับทุกคนที่ได้รับการวินิจฉัยโรคทางจิตถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและนักวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการตรวจสอบอย่างรอบคอบทุกกรณี. ตีพิมพ์ในปี 2003 การศึกษาแคมเบอร์เวลรู้สึกประทับใจ Meyer- Lindenberg ซึ่งตอนนั้นที่สถาบันแห่งชาติของสหรัฐสำหรับสุขภาพจิตใน Bethesda, Maryland, วิธีการวิจัยปัจจัยเสี่ยงทางพันธุกรรมสำหรับโรคจิตเภทส่งผลกระทบต่อการทำงานของสมอง ในฐานะนักเรียนในแมนฮัตตันเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้เมเยอร์-Lindenberg กล่าวว่า "ผมได้รับการตีด้วยจำนวนของคนจรจัดป่วยเป็นโรคจิตบนท้องถนนและปัญหาของเมืองอย่างใด resonated กับฉัน" เขาสงสัยว่าชีวิตในเมืองที่ได้รับการอย่างใดทำให้สมองอ่อนแอมากขึ้นเพื่อสภาพจิตใจสุขภาพ เมื่อเขากลับไปยังประเทศเยอรมนีบ้านเกิดของเขาในปี 2007 เขาตัดสินใจที่จะรับมือกับคำถามโดยตรง แต่ในขณะที่เมเยอร์-Lindenberg กล่าวว่า "คนที่กล่าวว่าผลที่ออกมาจะเป็นที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่จะทำให้ความรู้สึกของ". แต่ผลการศึกษาของเขาที่ตีพิมพ์ในปีที่ผ่านมาในธรรมชาติ (เอฟ Lederbogen et al. ธรรมชาติ 474, 498-501 ; 2011) แสดงให้เห็นว่าคนที่เติบโตขึ้นมาในเมืองประมวลผลอารมณ์เชิงลบเช่นความเครียดที่แตกต่างจากผู้ที่ย้ายไปยังเมืองที่เป็นผู้ใหญ่ ทีมงานของเขาสแกนสมองของอาสาสมัครสุขภาพดี 55 ขณะที่พวกเขาดำเนินการงานทางคณิตศาสตร์ภายใต้การโจมตีอย่างต่อเนื่องของการตอบรับทางสังคมในเชิงลบ "เรามักจะต้องการให้พวกเขาทราบผ่านหูฟังที่เราคิดว่าพวกเขาล้มเหลวหรืออย่างน้อยก็ไม่ได้ทำเช่นเดียวกับวิชาอื่น ๆ ที่เราต้องการมีอยู่ในเครื่องสแกนเนอร์" เมเยอร์กล่าวว่า-Lindenberg "หนึ่งในชุดการทดลองที่เราปล่อยให้พวกเขาเห็นใบหน้าใจร้อนของเราบนหน้าจอคอมพิวเตอร์." "ไม่มีสิ่งใดในสุขภาพจิตจะกลายเป็นที่ชัดเจนถ้าเราสามารถดูสิ่งแวดล้อม". ความเครียดนี้สังคมเปิดใช้งานสองด้านสมอง - แต่รูปแบบขึ้นอยู่กับอาสาสมัคร 'ประวัติของการใช้ชีวิตในเมือง ต่อมทอนซิลซึ่งกระบวนการอารมณ์แสดงให้เห็นว่ากิจกรรมมากขึ้นในผู้ที่มีชีวิตอยู่ในขณะนี้ในเมือง และเยื่อหุ้มสมอง cingulate ซึ่งช่วยในการควบคุมต่อมทอนซิลและกระบวนการอารมณ์เชิงลบตอบมากขึ้นอย่างมากในกลุ่มคนที่เติบโตขึ้นมาในเมืองใหญ่กว่าในผู้ที่เติบโตขึ้นมาในชนบทโดยไม่คำนึงถึงสถานที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่ในขณะนี้ Meyer-Lindenberg คิดว่าการตอบสนองมากกว่าความเครียดจะทำให้ชาวเมืองมากขึ้นมีแนวโน้มที่จะมีเงื่อนไขทางจิตเวชเช่นโรคจิตเภท - และผลของเขาคล้องจองกับความคิดที่ว่าความเครียดในวัยเด็กหรือวัยรุ่นสามารถมีผลยาวนานในการพัฒนาของสมองและเพิ่มความไว การเกิดโรคทางจิตเวช. นักวิทยาศาสตร์อื่น ๆ ที่ติดตามนำ Meyer-Lindenberg ของ แดเนียลไวน์เบอร์เกอร์ผู้อำนวยการสถาบันลีเบอร์เพื่อการพัฒนาสมองในบัลติมอร์ (และติดยาเสพติดตัวเองสารภาพ "เพื่อกระตุ้นวัฒนธรรมของเมือง") มีการวางแผนการใหญ่โครงการระยะยาวเพื่อศึกษาปัจจัยความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมและทางพันธุกรรม โรคจิตเภทในประเทศจีนที่กลายเป็นเมืองที่เกิดขึ้นที่ความเร็วฟ้าผ่า สัดส่วนของคนที่อาศัยอยู่ในเมืองที่มีสองเท่าในอดีตที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านไปกว่าครึ่ง ร่วมกับเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยปักกิ่งในปักกิ่งไวน์เบอร์เกอร์หวังที่จะศึกษาหลายพันคนที่ย้ายไปอยู่ที่กรุงปักกิ่งจากชนบทก่อนที่พวกเขาอายุ 12 ปีหลังจากที่พวกเขาหัน 18 และระหว่างสองทุกเพศทุกวัย เขาจะใช้การถ่ายภาพสมองและการวิเคราะห์ทางพันธุกรรมที่จะพยายามที่จะเข้าใจว่าการศึกษาในเมืองและยีนเปลี่ยนแปลงความรู้ความเข้าใจและการให้เหตุผลฟังก์ชั่นที่มีการหยุดชะงักมักจะอยู่ในอาการจิตเภท. นักวิจัยสงสัยว่าความเครียดจากชีวิตในเมืองที่จะนำไปสู่การเกิดโรคทางจิตเวชส่วนใหญ่ในคนที่มีอยู่แล้วที่มีความเสี่ยง เพราะความเครียดสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ หรือเพราะพวกเขาพกยีนที่มีความเสี่ยง ยีนหนึ่งรายละเอียดที่ยังไม่ได้รับการตีพิมพ์ที่ได้เกิดจากการศึกษาสมองการถ่ายภาพที่มีขนาดใหญ่ถูกดำเนินการโดยเมเยอร์-Lindenberg ในไอซ์แลนด์ เขาเลือกมากกว่า 500 คนที่ได้รับการยืนยันจาก บริษัท เรคยาวิกตามถอดรหัสพันธุศาสตร์เป็นการดำเนินการกลายพันธุ์ที่หายากที่ปรึกษาความเสี่ยงสูงของโรคจิตเภทและยัดเยียดให้พวกเขาทำงานทดสอบการถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กคล้ายกับคนที่เขาใช้ในการศึกษาเมืองของเขา "เราได้พบแล้วว่าคนที่แบกยีนหนึ่งโดยเฉพาะเยื่อหุ้มสมอง cingulate เปิดใช้งานเมื่อพวกเขาดำเนินการความเครียดทางสังคมเช่นเดียวกับบรรดาผู้ที่ถูกนำขึ้นมาในเมือง" เขากล่าว เขาคาดว่าจะหาผู้สมัครที่มากขึ้นของยีนหลายผ่านโครงการซึ่งจะทำงานเป็นเวลาอีกหลายปี. ขยายการระบุส่วนของชีวิตเมืองที่วุ่นวายเป็นที่เครียดมากที่สุดเป็นอีกหนึ่งความท้าทายที่ยิ่งใหญ่ (ดู 'ความเครียดและเมือง) ประสบการณ์ในเมืองทั่วไปของความรู้สึกที่แตกต่างจากเพื่อนบ้านของคุณเพราะสถานะทางสังคมและเศรษฐกิจหรือเชื้อชาติอาจจะเป็นปัจจัยหนึ่งที่เมเยอร์-Lindenberg คิด ถ้าเป็นเช่นนั้นกลุ่มผู้อพยพที่มักจะได้รับการแยกอาจจะมีการประมวลผลความเครียดในทางที่คล้ายกับชาวเมือง ตอนนี้เขากำลังทดสอบสมมติฐานนี้ในเด็กของผู้อพยพไปยังประเทศเยอรมนี (ผู้อพยพรุ่นแรกจะไม่เหมาะเพราะความเครียดจากการแยกทางสังคมที่อาจจะอายเพราะความเครียดในการเคลื่อนย้ายของประเทศ.) จิมแวน Os, จิตแพทย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1965 , หน่วยงานสาธารณสุขใน Camberwell , ลอนดอนใต้ไตรมาสที่คึกคักของเมือง เริ่มมีการผิดปกติ พวกเขาเริ่มที่จะเก็บบันทึกกรณีสำหรับทุกๆคน ในพื้นที่ที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคจิตเภทภาวะซึมเศร้า bipolar disorder หรือเงื่อนไขใด ๆทางจิตอื่น ๆ ทศวรรษต่อมาเมื่อจิตแพทย์มองกลับข้ามข้อมูลที่พวกเขาเห็นแนวโน้มที่น่าแปลกใจ :อุบัติการณ์ของผู้ป่วยจิตเภทมีมากกว่าหรือน้อยกว่าสองเท่า จากประมาณ 11 บาทต่อปีในปี 1965 ชาว 100000 23 ต่อ 100000 ในปี 1997 - ระยะเวลาเมื่อไม่มีเพิ่มขึ้นในประชากรทั่วไป ( เจบอยเดิล et al . แก้ไข J . จิตเวชศาสตร์ 0 , 45 และ 49 ; 2546 ) ผลยกคำถามในจิตใจของนักวิจัยหลายจะความเครียดของชีวิตในเมืองจะเพิ่มเสี่ยงโรคจิตเภทและความผิดปกติของสุขภาพจิตอื่น ๆ ?


ธรรมชาติ . com / ความเครียด
คำถามเป็นการเร่งด่วน กลับมาในปี 1950 , น้อยกว่าหนึ่งในสามของประชากรโลกที่อาศัยอยู่ในเมือง ตอนนี้ ล่อ โดยโอกาสในการทำงาน และ โอกาส มากกว่าครึ่งแล้วอาการป่วยทางจิตแล้วประกอบด้วยภาระโรคที่ใหญ่ที่สุดของโลกหลังจากที่โรคติดเชื้อ และถึงแม้สถิติทั่วโลกที่ยังไม่แสดงใด ๆ หลักในการเพิ่ม ต้นทุนจะเพิ่มขึ้น ในเยอรมัน , จำนวนวันป่วยถ่ายโรคทางจิตเป็นสองเท่าระหว่างปี 2000 และ 2010 ; ในอเมริกาเหนือ ถึง 40% ของการเรียกร้องความพิการสำหรับทำงานเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้าตามประมาณการบาง . " ดูเหมือนว่า เมืองที่อาจจะทำให้เราป่วย , กล่าวว่า " เจนบอยเดิลที่สถาบันจิตเวช ในลอนดอน ที่นำ Camberwell การศึกษา .

anecdotally การเชื่อมโยงระหว่างเมือง ความเครียดและสุขภาพจิตเลย จิตแพทย์ทราบว่า ความเครียดสามารถก่อโรค - จิตและชีวิตเมืองที่ทันสมัยเป็นที่รับรู้กันอย่างอย่างเคร่งเครียดชาวเมืองมักจะเผชิญมากขึ้นเสียง , อาชญากรรมมากขึ้น ชุมชนคนมากขึ้นและกระแทกบนถนนมากกว่าเขตเมืองที่ข้างนอก ใครมีงานบ่นความต้องการเติบโตพวกเขาในสถานที่ทำงานที่พวกเขาคาดว่าจะทำมากขึ้นในเวลาที่น้อยลง

แต่ความคิดยังไม่แพร่หลายทดสอบมันเป็นเรื่องยากที่จะศึกษาว่าสิ่งที่ซับซ้อนเท่าที่สิ่งแวดล้อม ' ' เมืองมีผลกระทบต่อสมอง ยุ่งยาก เมืองเติบโตมากมายรวมถึงประชากรผู้อพยพซึ่งมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคทางจิตเวชที่เกี่ยวข้องกับสังคมต่างหาก

สัน ( พูดคุยเกี่ยวกับความเครียดและชีวิตเมือง 00 : 00

ไปเต็มพอดคาสต์
ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์ไม่กี่การแก้ปัญหาคำถามบนหัวโดยใช้การถ่ายภาพสมองฟังก์ชันและการตรวจสอบดิจิตอลเพื่อดูว่าประชาชนที่อาศัยอยู่ในเมืองและชนบทแตกต่างกันในวิธีการที่กระบวนการสมองเครียดสถานการณ์ " ใช่ เมืองความเครียดเป็นเรื่องใหญ่ที่ยุ่งเหยิง แนวคิด แต่ผมเชื่อว่า มันควรจะเป็นไปได้ อย่างน้อยก็เห็น ถ้าสมองของชาวเมืองดูแตกต่างกันอย่างใด" บอกว่า แอนเดรีย เมเยอร์ Lindenberg , ผู้อำนวยการของสถาบันสุขภาพจิตในมันไฮม์ , เยอรมนี และถ้านักวิทยาศาสตร์สามารถ ทํางานอะไร ลักษณะของเมืองเป็นเคร่งเครียดมากที่สุด ผลอาจจะช่วยปรับปรุงการออกแบบของชุมชนเมือง " ทุกคนต้องการที่จะเป็นเมืองที่สวยงาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าหมายถึงอะไร กล่าวว่าเมเยอร์ Lindenberg . ถนนกว้าง ? อาคารสูง ?ต้นไม้มากขึ้น " สถาปนิกออกความเห็นมาก แต่ของโครงการประเภทนี้สามารถส่งหลักฐานทางวิทยาศาสตร์สำหรับรหัสเมือง "

อย่างไม่หยุดยั้งความเครียด
ถือว่าจากวิวัฒนาการของการตอบสนองความเครียดทางสรีรวิทยาคือแน่นอนสิ่งที่ดี : มันช่วยให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเพื่อความอยู่รอด การคุกคามใดๆ ไม่ว่าจากผู้ล่า เช่นอาหารวัสดุหรือศัตรูที่ก้าวร้าว