In December 1909, businessman and p

In December 1909, businessman and philanthropist Anthony R. Kuser proposed to the zoo that Beebe be allowed to go on a voyage around the world for the purpose of documenting the world's pheasants, which would be financed by Kuser.[62] Hornaday strongly objected to this proposal, describing Kuser as an "evil genius" who was attempting to steal Beebe away from his duties at the zoo.[63] However, the zoo ultimately decided in Kuser's favor, partly because the scientific papers produced by Beebe's trip to Guiana had been beneficial to the zoo's reputation.[64] Hornaday appointed Crandall as the zoo's acting curator of birds, giving him the duty of caring for its birds in Beebe's absence.[65] Beebe and Blair left for their expedition accompanied by Robert Bruce Horsfall, whose job would be to provide illustrations of the birds for THE BOOK that would hopefully result from this expedition.[66]


A map of the route taken by William Beebe during his pheasant expedition
After crossing the Atlantic Ocean on the RMS Lusitania to London, where they gathered the supplies they would need for their expedition, Beebe and his team traveled across the Mediterranean Sea to Egypt, through the Suez Canal, and across the Indian Ocean to Ceylon, where they began their task of documenting the native wildfowl.[67] From Ceylon they traveled to Calcutta, with the goal of capturing the species of pheasants which live only in the Himalayas.[68] By this point Beebe was beginning to be in conflict with Horsfall, who was unaccustomed to such expeditions.[69] After Beebe had finished his documentation in the eastern part of the range, Horsfall refused to accompany Beebe in the western part of the range, causing Beebe to leave him in the town of Jorepokhri and continue his work in the Western Himalayas without him.[70] Horsfall rejoined them in Calcutta, from which they sailed to Indonesia.[71] The next ship took them to Singapore, where Beebe established a base of operations for the next stage of his expedition.[72]

The expedition's next destination was Sarawak, on the island of Borneo.[71] By the time they left Sarawak, the conflict between Beebe and Horsfall had grown to such a degree that Beebe decided Horsfall was endangering the expedition and must be sent home. In response to Beebe's dismissal, Horsfall retorted that he had been ill-treated by Beebe from the beginning of the expedition, and that his subsequent actions had been for the express purpose of revenge.[73] Continuing without Horsfall, Beebe and Blair traveled to Batavia in Java,[74] to the island of Madura just to the north, and to Belitung between Borneo and Sumatra.[72]

Finished in Java, Beebe and his crew sailed north from Singapore to Kuala Lumpur to begin exploring Malaya.[72] After Malaya, the next portion of their expedition took them to Burma, where they arrived in Rangoon and traveled by rail to Myitkyina.[75] In Burma Beebe succumbed temporarily to a bout of depression, and it was several days before he was able to resume working or continue the expedition.[76] He attributed his recovery to the pile of penny dreadful novels he discovered in his bungalow at Pungatong, which he then read constantly for the next few days.[77]


William Beebe with a Japanese long-tailed fowl (red junglefowl)
The last portion of Beebe's journey took him to China, from which they made an unplanned visit to Japan in order to escape a riot as well as a surge of bubonic plague.[78] When the plague and riots had subsided, Beebe returned to China to document the local pheasant species, then made a second visit to Japan to study pheasants kept in the Imperial Preserves there. In Japan, Beebe was given two cranes by the Imperial Household in exchange for a pair of swans, which were unknown in Japan.[79]

His expedition completed after a total of 17 months, Beebe and Blair crossed the Pacific to San Francisco, then crossed the United States to return to their home in New York. Their expedition had obtained live or stuffed specimens of nearly all the pheasants he had sought, and also produced extensive notes about their behavior.[80] Some of these pheasants, such as Sclater's impeyan or Himalayan monal, had never before been seen in the wild by Americans or Europeans.[81] Beebe's observations of sexual dimorphism in pheasants during this expedition led him to become the first biologist to correctly understand the mechanism by which this aspect of sexual selection operates.[82] On the basis of his observations he also proposed a new evolutionary model of pheasant ancestry, involving a period of rapid diversification followed by more typical and gradual changes. Although this evolutionary model is now taken for granted, in William Beebe's time it was a novel idea.[83]

In January 1913, Blair left Beebe for Reno with the intention of divorcing him, since at this time in history it was easier to obtain a divorce in Reno than in most other areas of the United States. The divorce was granted on August 29, 1913, after Blair had spent the minimum requirement of six months as a resident in Reno.[84] Obtaining a divorce in Reno required a person to demonstrate that their spouse had committed either adultery or extreme cruelty; Blair's complaint accused Beebe of the latter,[85] claiming that during the pheasant expedition he had threatened to commit suicide by "throwing himself in the river, shooting himself through the roof of the mouth with a revolver, and by cutting his throat with a razor."[86] Beebe made very little effort to contest the divorce, and did not appear in court to offer any testimony.[31][86] Although newspapers at the time reported Blair's accusations uncritically, with headlines such as "Naturalist was cruel",[87] modern biographers consider it more likely that Blair RESORTED to hyperbole in order to make a case for divorce.[31] A week after her divorce from Beebe, Blair was remarried to their next-door neighbor Robin Niles, suggesting that the true reason for the divorce may have been cuckoldry.[88] On the other hand, some biographers have suggested that Beebe suffered a nervous breakdown during the expedition, and that he may have contributed his own part to Blair's alienation.[89]

Blair's departure came as a shock to Beebe, and he was severely depressed for more than a year afterward.[88] Despite her assistance during the pheasant expedition, Beebe excised any mention of her from the monograph he was preparing based on the data gathered during it.[90]

By the end of 1914, Beebe's pheasant monograph was essentially complete in manuscript. While the text was written by Beebe, the illustrations were provided by several artists: Robert Bruce Horsfall, who had accompanied Beebe on the expedition, painted the environmental scenes for the illustrations' backgrounds, while the pheasants themselves were painted by other artists including George Edward Lodge, Charles R. Knight, and Louis Agassiz Fuertes.[91] Due to the elaborate nature of THE BOOK'S color artwork, no American publisher was considered capable of reproducing it. The publisher which Beebe chose for his work was George Witherby and Sons of London, as a result of their success publishing the artwork of John James Audubon.[92] The reproduction of the illustrations themselves was to be handled by several companies in Germany and Austria. Reproductions of the illustrations were in the process of being printed when World War I began, holding up the completion of the project for the next four years.[93]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน 1909 ธันวาคม philanthropist แอนโทนี่ R. Kuser และพ่อค้าเสนอไปสวนสัตว์ว่า Beebe สามารถไปเดินทางรอบโลกเพื่อบันทึกข้อมูล pheasants ของโลก ซึ่งจะได้เงิน โดย Kuser [62] Hornaday ขอ objected กับข้อเสนอนี้ อธิบาย Kuser เป็นความ "ชั่วร้ายอัจฉริยะ" ที่พยายามขโมย Beebe ออกจากหน้าที่ของเขาที่สวนสัตว์ [63] อย่างไรก็ตาม สัตว์สุดตัดสินใจในโปรดปรานของ Kuser เนื่องจากเอกสารทางวิทยาศาสตร์ที่ผลิต โดยเดินของ Beebe กิอานาได้ประโยชน์ต่อชื่อเสียงของสวนสัตว์ [64] Hornaday แต่ง Crandall เป็นสวนสัตว์ทำหน้าที่ภัณฑารักษ์ของนก ให้เขามีหน้าที่ดูแลนกของขาดของ Beebe [65] Beebe และแบลร์ซ้ายสำหรับการเดินทางของพวกเขาพร้อม ด้วยโรเบิร์ตบรูซแซนน่าโฮสฟอล งานจะให้ภาพประกอบของนกสำหรับถือที่จะหวังผลจากการเดินทางนี้ [66]แผนที่ของเส้นทางการนำ โดยวิลเลียม Beebe ระหว่างเร่งไก่ฟ้าสีของเขาหลังจากข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกในอาร์เอ็มเอสลูซิเทเนียไปลอนดอน ที่รวบรวมอุปกรณ์ที่พวกเขาต้องการเดินทางของพวกเขา Beebe และทีมของเขาเดินทาง ข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนสู่อียิปต์ ผ่านคลองสุเอซ และ ข้ามมหาสมุทรไปจังซีลอน ที่พวกเขาเริ่มงานของเอกสาร wildfowl ดั้งเดิม [67] จากซีลอน จะเดินทางไปกาลกัตต้า มีเป้าหมายจับภาพพันธุ์ pheasants ซึ่งอาศัยอยู่ในเทือกเขาหิมาลัยเท่านั้น [68] โดย Beebe จุดนี้เป็นจุดเริ่มต้นเช่นแซนน่าโฮสฟอล เจ้า unaccustomed การเลือกดังกล่าวจะ [69] หลังจาก Beebe ได้เสร็จเอกสารของเขาในช่วงภาคตะวันออก แซนน่าโฮสฟอลปฏิเสธให้กับ Beebe ในหนึ่งช่วง สาเหตุ Beebe ออกจากเขาในเมือง Jorepokhri และต่องานของเขาในเทือกเขาหิมาลัยตะวันตกไม่ [70] แซนน่าโฮสฟอล rejoined นั้นในกาลกัตต้า ซึ่งพวกเขาแล่นสู่อินโดนีเซีย [71] เรือถัดไปถ่ายถึงสิงคโปร์ ที่ Beebe ก่อตั้งฐานการดำเนินงานในระยะต่อไปของเขาเดินทาง [72]ความรีบเร่งผ่อนถูก ซาราวัคบนเกาะบอร์เนียว [71] ตามเวลาที่เหลือซาราวัค ความขัดแย้งระหว่าง Beebe และแซนน่าโฮสฟอลก็เพิ่มขึ้นขั้นว่า Beebe ตัดสินใจแซนน่าโฮสฟอลมีอำเภอใจความรีบเร่ง และต้องส่งบ้าน ในการตอบสนองของ Beebe ไล่ออก แซนน่าโฮสฟอลโต้ว่า ที่ เขาได้ถูก ill-treated โดย Beebe จากจุดเริ่มต้นของการเดินทาง และว่า การกระทำของเขาต่อมาได้สำหรับวัตถุประสงค์ของการแก้แค้นด่วน ต่อเนื่อง [73] โดยแซนน่าโฮสฟอล Beebe และแบลร์เดินทางไปประชุมใน Java, [74] ไปเกาะของมาดูราเพียงเหนือ และเบลิตุงระหว่างเกาะบอร์เนียวและเกาะสุมาตรา [72]เสร็จสิ้นใน Java, Beebe และลูกเรือแล่นเหนือจากสิงคโปร์ไปกัวลาลัมเปอร์เริ่มต้นสำรวจสหพันธรัฐมาลายา [72] หลังจากสหพันธรัฐมาลายา ส่วนถัดไปของการเดินทางถ่ายพม่า ที่พวกเขามาถึงย่างกุ้ง และเดินทาง โดยรถไฟไป Myitkyina [75] ในพม่า Beebe ยอมจำนนต่อชั่วคราวการแข่งขันของภาวะซึมเศร้า และก็หลายวันก่อนเขาทำ หรือทำความรีบเร่ง [76] เขาบันทึกการกู้คืนของเขากับกองของ penny dreadful นวนิยายเขาค้นพบของเขาบังกะโลที่ Pungatong ที่เขาอ่านแล้วตลอดเวลาสองสามวันถัดไป [77]วิลเลียม Beebe ด้วยญี่ปุ่นหางยาวไก่ (junglefowl แดง)ส่วนสุดท้ายของการเดินทางของ Beebe เอาเขาไปประเทศจีน ที่พวกเขาทำการเยือนญี่ปุ่นไม่ได้วางแผนเพื่อหนีการจลาจลเป็นคลื่นของกาฬโรค [78] เมื่อกาฬโรคและจลาจลมี subsided, Beebe กลับไปจีนเอกสารชนิดไก่ฟ้าสีภายใน ทำเยือนญี่ปุ่นศึกษา pheasants เก็บไว้ในอิมพีเรียลรักษามีสอง ญี่ปุ่น Beebe ได้รับเครนสอง โดยครัวเรือนที่อิมพีเรียลเพื่อแลกกับคู่ของหมู่ ที่ถูกรู้จักในญี่ปุ่น [79]เดินทางของเขาเสร็จสมบูรณ์หลังจากทั้งหมด 17 เดือน Beebe และแบลร์ข้ามแปซิฟิกไปซานฟรานซิสโก แล้วข้ามกลับไปยังบ้านของพวกเขาในนิวยอร์กสหรัฐอเมริกา การเดินทางของพวกเขาได้รับสด หรือยัดไส้ไว้เป็นตัวอย่างของ pheasants เกือบทั้งหมดที่เขาได้ค้นหา และยัง ผลิตบันทึกข้อมูลอย่างละเอียดเกี่ยวกับลักษณะการทำงาน [80] บาง pheasants เหล่านี้ เช่นของ Sclater impeyan นัลหิมาลายัน ไม่ว่าจะได้เห็นพิศวง โดยชาวอเมริกันหรือชาวยุโรป [81] สังเกต Beebe ของ dimorphism เพศใน pheasants ในช่วงนี้เร่งนำเขากลายเป็น นักชีววิทยาแรกเข้าใจกลไกที่ดำเนินการด้านนี้ของเลือกเพศได้อย่างถูกต้อง [82] บนพื้นฐานของข้อสังเกตเขา เขายังได้นำเสนอรูปแบบใหม่วิวัฒนาการของไก่ฟ้าสีมืด เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการกระจายอย่างรวดเร็วตามการเปลี่ยนแปลงโดยทั่วไปมากขึ้น และค่อย ๆ แม้ว่าขณะนี้มีใช้โมเดลนี้วิวัฒนาการสำหรับ รับ วิลเลียม Beebe เวลามันเป็นความคิดที่นวนิยาย [83]มกราคม 2456 แบลร์จาก Beebe สำหรับเรตั้งใจ divorcing เขา เนื่องจากขณะนี้ในประวัติศาสตร์ ก็ง่ายต่อการขอหย่าในเรโนกว่าในพื้นที่อื่น ๆ ส่วนใหญ่ของสหรัฐอเมริกา ศาลได้รับบน 29 สิงหาคม ค.ศ. 1913 หลังจากแบลร์ใช้เวลาความต้องการขั้นต่ำของเดือน 6 เป็นที่อาศัยในเร [84] รับหย่าในเรต้องคนแสดงว่า คู่สมรสของพวกเขาได้มุ่งมั่นผิดประเวณีหรือโหดมาก ร้องเรียนของแบลร์ถูกกล่าวหาว่า Beebe ของหลัง, [85] อ้างว่า ระหว่างเร่งไก่ฟ้าสี เขาได้ขู่ที่จะฆ่าตัวตาย โดยการ "โยนตัวเองในแม่น้ำ ถ่ายภาพตัวเองผ่านหลังคาของปากกับ revolver ที่" และตัดคอของเขาด้วยมีดโกนมี [86] Beebe ทำเล็กน้อยพยายามประกวดศาล และไม่ปรากฏในศาลให้พยานหลักฐานใด ๆ [31] [86] แม้ว่าหนังสือพิมพ์เวลารายงานข้อกล่าวหาของแบลร์แต่โดยดี พาดหัวข่าวเช่น "ธรรมชาตินิยมโหดร้าย" [87] สมัย biographers พิจารณายิ่ง RESORTED ที่แบลร์กับ hyperbole เพื่อให้กรณีศาล [31] สัปดาห์หลังจากที่เธอหย่าจาก Beebe แบลร์ได้แต่งงานใหม่กับโรบิน Niles แนะนำว่า เหตุผลแท้จริงที่ศาลอาจได้รับ cuckoldry เพื่อนบ้านของพวกเขาไม่ [88] ในทางกลับกัน บาง biographers ได้แนะนำว่า Beebe ประสบการแบ่งประสาทระหว่างการเดินทาง และว่า เขาอาจมีส่วนของเขาเองส่วนการจำหน่ายของแบลร์ [89]Blair's departure came as a shock to Beebe, and he was severely depressed for more than a year afterward.[88] Despite her assistance during the pheasant expedition, Beebe excised any mention of her from the monograph he was preparing based on the data gathered during it.[90]By the end of 1914, Beebe's pheasant monograph was essentially complete in manuscript. While the text was written by Beebe, the illustrations were provided by several artists: Robert Bruce Horsfall, who had accompanied Beebe on the expedition, painted the environmental scenes for the illustrations' backgrounds, while the pheasants themselves were painted by other artists including George Edward Lodge, Charles R. Knight, and Louis Agassiz Fuertes.[91] Due to the elaborate nature of THE BOOK'S color artwork, no American publisher was considered capable of reproducing it. The publisher which Beebe chose for his work was George Witherby and Sons of London, as a result of their success publishing the artwork of John James Audubon.[92] The reproduction of the illustrations themselves was to be handled by several companies in Germany and Austria. Reproductions of the illustrations were in the process of being printed when World War I began, holding up the completion of the project for the next four years.[93]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนธันวาคมปี 1909 นักธุรกิจและผู้ใจบุญแอนโทนี่อาร์ Kuser เสนอที่สวนสัตว์ที่ Beebe ได้รับอนุญาตให้ไปในการเดินทางทั่วโลกเพื่อวัตถุประสงค์ในการจัดเก็บเอกสารไก่ฟ้าของโลกซึ่งจะได้รับการสนับสนุนทางการเงินจาก Kuser. [62] Hornaday ขอคัดค้าน ข้อเสนอนี้อธิบาย Kuser เป็น "อัจฉริยะที่ชั่วร้าย" ที่เป็นความพยายามที่จะขโมย Beebe ห่างจากหน้าที่ของเขาที่สวนสัตว์. [63] อย่างไรก็ตามสวนสัตว์ในที่สุดก็ตัดสินใจในความโปรดปราน Kuser ของส่วนหนึ่งเป็นเพราะเอกสารทางวิทยาศาสตร์ที่ผลิตโดยการเดินทาง Beebe เพื่อกิอานามี รับประโยชน์ต่อชื่อเสียงของสวนสัตว์. [64] Hornaday ได้รับการแต่งตั้งแครนดอลเป็นผู้ดูแลการแสดงของสวนสัตว์ของนกให้เขาปฏิบัติหน้าที่ในการดูแลนกของตนในกรณีที่ไม่มี Beebe ของ. [65] Beebe และแบลร์ที่เหลือสำหรับการเดินทางของพวกเขามาพร้อมกับโรเบิร์ตบรูซ Horsfall, มีหน้าที่ที่จะให้ภาพของนกสำหรับหนังสือที่หวังจะเป็นผลมาจากการเดินทางครั้งนี้. [66] แผนที่เส้นทางนำโดยวิลเลียม Beebe ในระหว่างการเดินทางไก่ฟ้าของเขาหลังจากข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกใน RMS Lusitania ไปลอนดอนที่ พวกเขารวมตัวกันอุปกรณ์ที่พวกเขาจะต้องสำหรับการเดินทางของพวกเขา Beebe และทีมของเขาเดินทางข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนไปยังอียิปต์ผ่านคลองสุเอซและข้ามมหาสมุทรอินเดียศรีลังกาที่พวกเขาเริ่มงานของพวกเขาในการจัดเก็บเอกสาร Wildfowl พื้นเมือง. [67] จากประเทศศรีลังกาพวกเขาเดินทางไปกัลกัตโดยมีเป้าหมายในการจับพันธุ์ไก่ฟ้าซึ่งอาศัยอยู่เฉพาะในเทือกเขาหิมาลัย. [68] โดยจุด Beebe นี้เป็นจุดเริ่มต้นที่จะอยู่ในความขัดแย้งกับ Horsfall ซึ่งเป็นไม่คุ้นเคยกับการเดินทางดังกล่าว. [69] หลังจากที่ Beebe เสร็จเอกสารของเขาในภาคตะวันออกของช่วง Horsfall ปฏิเสธที่จะมาพร้อมกับ Beebe ในภาคตะวันตกของช่วงที่ก่อให้เกิด Beebe จะปล่อยให้เขาในเมือง Jorepokhri และยังคงทำงานของเขาในเทือกเขาหิมาลัยตะวันตกโดยไม่มีเขา. [70] Horsfall ไปสมทบกับพวกเขาในกัลกัตจากที่พวกเขาแล่นเรือไปยังประเทศอินโดนีเซีย. [71] เรือต่อไปพาพวกเขาไปสิงคโปร์ที่ Beebe จัดตั้งฐานการดำเนินงานสำหรับขั้นตอนต่อไปของการเดินทางของเขา. [72] ปลายทางต่อไปของการเดินทางคือซาราวักบน เกาะบอร์เนียว. [71] เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาออกจากรัฐซาราวัก, ความขัดแย้งระหว่าง Beebe Horsfall และเติบโตขึ้นในระดับที่ Beebe ตัดสินใจ Horsfall ได้รับอันตรายต่อการเดินทางและต้องถูกส่งกลับบ้าน ในการตอบสนองต่อการเลิกจ้าง Beebe ของ Horsfall โต้ว่าเขาได้รับป่วยได้รับการรักษาโดย Beebe จากจุดเริ่มต้นของการเดินทางและว่าการกระทำที่ตามมาของเขาได้รับความประสงค์ของการแก้แค้น. [73] ต่อเนื่องโดยไม่ต้อง Horsfall, Beebe และแบลร์ได้เดินทางไปยัง ปัตตาเวียใน Java [74] ไปยังเกาะ Madura เพียงไปทางทิศเหนือและ Belitung ระหว่างเกาะบอร์เนียวและสุมาตรา. [72] เสร็จใน Java Beebe และลูกเรือของเขาทางตอนเหนือแล่นจากสิงคโปร์ไปยังกรุงกัวลาลัมเปอร์ที่จะเริ่มต้นการสำรวจแหลมมลายู. [72 ] หลังจากที่แหลมมลายูส่วนถัดไปของการเดินทางของพวกเขาเอาพวกเขาไปยังประเทศพม่าที่พวกเขามาถึงในกรุงย่างกุ้งและเดินทางโดยรถไฟไป Myitkyina. [75] ในพม่า Beebe ยอมจำนนชั่วคราวเพื่อการแข่งขันของภาวะซึมเศร้าและมันก็หลายวันก่อนที่เขาจะสามารถ ที่จะกลับมาทำงานหรือยังคงเดินทาง. [76] เขามาประกอบการกู้คืนของเขาไปกองนิยายน่ากลัวเงินที่เขาค้นพบในบังกะโลของเขาที่ Pungatong ซึ่งเขาก็อ่านอย่างต่อเนื่องในอีกไม่กี่วันข้างหน้า. [77] วิลเลียมกับ Beebe ยาวญี่ปุ่น ไก่ -tailed (ไก่ป่า) ส่วนสุดท้ายของการเดินทางของ Beebe พาเขาไปยังประเทศจีนจากการที่พวกเขาทำไม่ได้วางแผนการเข้าชมไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อหนีการแข่งขันเช่นเดียวกับการหลั่งไหลของกาฬโรค. [78] เมื่อเกิดภัยพิบัติและการจลาจล ได้ลด Beebe กลับไปยังประเทศจีนเพื่อจัดทำเอกสารไก่ฟ้าสายพันธุ์ท้องถิ่นที่ทำแล้วไปที่สองไปยังประเทศญี่ปุ่นเพื่อศึกษาไก่ฟ้าเก็บไว้ในอิมพีเรียลรักษามี ในประเทศญี่ปุ่น Beebe ได้รับสองรถเครนโดยครัวเรือนอิมพีเรียลในการแลกเปลี่ยนสำหรับคู่ของหงส์ซึ่งเป็นที่รู้จักในประเทศญี่ปุ่น. [79] การเดินทางของเขาหลังจากที่เสร็จสิ้นทั้งหมด 17 เดือน, Beebe แบลร์และข้ามมหาสมุทรแปซิฟิกไปยังซานฟรานซิสแล้ว ข้ามประเทศสหรัฐอเมริกาเพื่อกลับไปยังบ้านของพวกเขาในนิวยอร์ก การเดินทางของพวกเขาได้รับตัวอย่างสดหรือยัดเกือบทั้งหมดไก่ฟ้าที่เขาได้พยายามและยังผลิตบันทึกมากมายเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขา. [80] บางไก่ฟ้าเหล่านี้เช่น impeyan หรือหิมาลัย Monal Sclater ของเขาไม่เคยได้รับก่อนที่เห็นในป่า โดยชาวอเมริกันหรือยุโรป. [81] สังเกต Beebe ของพฟิสซึ่ทางเพศในไก่ฟ้าในระหว่างการเดินทางครั้งนี้ทำให้เขากลายเป็นนักชีววิทยาคนแรกที่ถูกต้องเข้าใจกลไกที่ทุกแง่มุมของการเลือกเพศนี้ทำงาน. [82] บนพื้นฐานของการสังเกตของเขานอกจากนี้เขายัง นำเสนอรูปแบบใหม่ของการวิวัฒนาการวงศ์ไก่ฟ้าที่เกี่ยวข้องกับระยะเวลาของการกระจายอย่างรวดเร็วตามการเปลี่ยนแปลงอื่น ๆ ทั่วไปและค่อยๆ แม้ว่ารูปแบบวิวัฒนาการนี้จะเอาตอนนี้ให้ได้รับในเวลาที่วิลเลียม Beebe ของมันเป็นความคิดที่แปลกใหม่. [83] ในเดือนมกราคมปี 1913 แบลร์ที่เหลือ Beebe สำหรับเรโนที่มีความตั้งใจที่จะหย่ากับเขาตั้งแต่ในเวลานี้ในประวัติศาสตร์มันก็ง่ายที่จะได้รับ การหย่าร้างในเรโนส่วนใหญ่กว่าในพื้นที่อื่น ๆ ของประเทศสหรัฐอเมริกา การหย่าร้างได้รับเมื่อวันที่ 29 สิงหาคม 1913 หลังจากที่แบลร์ได้ใช้เวลาความต้องการขั้นต่ำของหกเดือนเป็นถิ่นที่อยู่ในเรโน [84] ได้รับการหย่าร้างในเรโนที่จำเป็นคนที่จะแสดงให้เห็นว่าคู่สมรสของพวกเขามีความมุ่งมั่นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือชู้ความโหดร้ายรุนแรง. การร้องเรียนของแบลร์ถูกกล่าวหาว่า Beebe ของหลัง [85] อ้างว่าในระหว่างการเดินทางไก่ฟ้าที่เขาขู่ว่าจะฆ่าตัวตายด้วย "ทิ้งตัวในแม่น้ำยิงตัวเองผ่านหลังคาของปากที่มีปืนและโดยการตัดคอของเขาด้วย มีดโกน. "[86] Beebe ทำให้ความพยายามที่น้อยมากที่จะแข่งขันในการหย่าร้างและไม่ได้ปรากฏในศาลที่จะนำเสนอพยานหลักฐานใด ๆ . [31] [86] แม้หนังสือพิมพ์ในเวลาที่มีการรายงานข้อกล่าวหาของแบลร์ uncritically กับพาดหัวข่าวเช่น" ธรรมชาติเป็น โหดร้าย "[87] ชีวประวัติที่ทันสมัยคิดว่ามันมีแนวโน้มว่าแบลร์ resorted เพื่ออธิเพื่อที่จะทำให้กรณีสำหรับการหย่าร้าง. [31] สัปดาห์หลังจากการหย่าร้างของเธอจาก Beebe แบลร์ก็แต่งงานใหม่กับเพื่อนบ้านหน้าประตูของพวกเขาโรบินไนลส์บอก ว่าเหตุผลที่แท้จริงสำหรับการหย่าร้างอาจได้รับ cuckoldry. [88] ในมืออื่น ๆ ที่เขียนชีวประวัติบางคนบอกว่า Beebe เป็นโรคประสาทในระหว่างการเดินทางและบอกว่าเขาอาจจะมีปัญหาส่วนหนึ่งของตัวเองของเขาที่จะโอนของแบลร์. [89] การเดินทางของแบลร์มาเป็นช็อตที่จะ Beebe และเขาก็มีความสุขอย่างรุนแรงนานกว่าหนึ่งปีหลังจากนั้น. [88] แม้จะมีความช่วยเหลือของเธอในระหว่างการเดินทางไก่ฟ้า, Beebe พอเอ่ยถึงเธอใด ๆ จากเอกสารที่เขากำลังเตรียมอยู่บนพื้นฐานของข้อมูลที่รวบรวมได้ในระหว่าง มัน. [90] ในตอนท้ายของ 1914, เอกสารไก่ฟ้า Beebe เป็นหลักที่สมบูรณ์ในการเขียนด้วยลายมือ ในขณะที่ข้อความที่ถูกเขียนโดย Beebe ภาพประกอบมีให้โดยหลายศิลปิน: โรเบิร์ตบรูซ Horsfall ที่ได้มาพร้อมกับ Beebe เดินทางวาดฉากสิ่งแวดล้อมสำหรับพื้นหลังภาพ 'ในขณะที่ตัวเองไก่ฟ้าเป็นภาพวาดโดยศิลปินอื่น ๆ รวมทั้งจอร์จเอ็ดเวิร์ด Lodge, ชาร์ลส์อาร์อัศวินและหลุยส์ Agassiz Fuertes. [91] เนื่องจากลักษณะที่ซับซ้อนของงานศิลปะสีหนังสือไม่มีสำนักพิมพ์อเมริกันได้รับการพิจารณาความสามารถในการทำซ้ำมัน สำนักพิมพ์ที่ Beebe เลือกสำหรับการทำงานของเขาคือจอร์จ Witherby และบุตรของกรุงลอนดอนเป็นผลมาจากความสำเร็จของพวกเขาเผยแพร่งานศิลปะของจอห์นเจมส์ Audubon. [92] การทำสำเนาภาพตัวเองกำลังจะถูกจัดการโดยหลาย บริษัท ในเยอรมนีและออสเตรีย . ถอดแบบมาจากภาพที่อยู่ในขั้นตอนของการพิมพ์เมื่อสงครามโลกครั้งที่ผมเริ่มที่ถือความสำเร็จของโครงการต่อไปอีกสี่ปี. [93]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ธันวาคม 2452 , นักธุรกิจและผู้ใจบุญแอนโทนี่อาร์ KUser เสนอให้สวนสัตว์ที่ บีบี ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในการเดินทางรอบโลกเพื่อบันทึกโลก ไก่ฟ้า ซึ่งจะเป็นทุนโดยผู้ใช้ [ 62 ] ฮอร์เนอเดย์ขอคัดค้านข้อเสนอนี้เพื่ออธิบายผู้ใช้เป็น " อัจฉริยะที่ชั่วร้ายที่พยายาม ขโมย บีบี ไปจากหน้าที่ที่สวนสัตว์ [ 63 ] อย่างไรก็ตามสวนสัตว์ตัดสินใจที่สุดในโปรดปรานของผู้ใช้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเอกสารทางวิทยาศาสตร์ที่ผลิตโดย บีบี เป็นทริปเดียวได้ประโยชน์ กับชื่อเสียงของสวนสัตว์ [ 64 ] ฮอร์เนอเดย์แต่งตั้งเป็นรักษาการผู้อำนวยการสวนสัตว์ Crandall นกให้หน้าที่การดูแลนกใน บีบี ของขาด [ 65 ] และบีบี แบลร์ไปสำหรับการเดินทางพร้อมด้วย โรเบิร์ต บรูซ ฮอร์สเฟิล ,ซึ่งงานจะให้ภาพประกอบของนกสำหรับหนังสือที่จะหวังว่า ผลจากการสำรวจครั้งนี้ [ 66 ]


แผนที่เส้นทางที่ถ่ายโดยวิลเลียม Beebe ในระหว่างการเดินทางของเขาไก่ฟ้า
หลังจากข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกในอาร์เอ็มเอส ไททานิกลอนดอนซึ่งเขารวบรวมวัสดุที่พวกเขาต้องการสำหรับการเดินทางของพวกเขา ,บีบีและทีมงานของเขาได้เดินทางข้าม ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน อียิปต์ ผ่านคลองสุเอซ และข้ามมหาสมุทรอินเดียไปยังศรีลังกา ที่พวกเขาเริ่มงานของการบันทึกนอกจากนี้ประกอบไปด้วยหมู่บ้านพื้นเมือง [ 67 ] จากซีลอน พวกเขาเดินทางไปยังเมืองกัลกัตตา โดยมีเป้าหมายจับชนิดของไก่ฟ้าซึ่งอยู่ในเทือกเขาหิมาลัย [ 68 โดยจุดนี้ บีบี เริ่มขัดแย้งกับฮอร์สเฟิล ,ผู้ไม่คุ้นเคยเช่นการเดินทาง [ 69 ] หลังจาก บีบี จบเอกสารของเขาในทิศตะวันออกส่วนหนึ่งของช่วง ฮอร์สเฟิลปฏิเสธกับ บีบี ในส่วนตะวันตกของเทือกเขา ทำให้ บีบี ทิ้งเขาไว้ในเมือง jorepokhri และยังคงทำงานของเขาในเทือกเขาหิมาลัยตะวันตกโดยเขา [ 70 ] ฮอร์สเฟิลกับพวกเขา ในเมืองกัลกัตตา ซึ่งเดินทางไปอินโดนีเซีย