Content-Based Instruction (CBI) is

Content-Based Instruction (CBI) is “an approach to second language teaching in which teaching is organized around the content or information that students will acquire, rather than around a linguistic or other type of syllabus” (Richards & Rodgers, 2001, p.204). In other words, CBI involves integrating the learning of language with the learning of content simultaneously; here, content typically means academic subject matter such as math, science, or social studies. In CBI, the language is utilized as the medium for teaching subject content (Mohan, 1986). The language learning objectives are achieved through content learning. The syllabi in most CBI courses are derived from content areas, and vary widely in detail and format. In a word, CBI is a method of teaching language and content in tandem.

CBI requires better language teachers. Language teachers must be knowledgeable in content areas and be able to elicit knowledge from students. In addition, language teachers have such responsibility as to keep context and comprehensibility foremost in their instruction, to select and adapt authentic materials for use in class, to provide scaffolding for students’ linguistic content learning, and to create learner-centered classrooms (Stryker & Leaver, 1993).

CBI requires better learners as well. Students are hypothesized to become autonomous and independent in CBI, so that they are conscious of their own learning process and can take charge of their learning. Furthermore, students are expected to support each other in collaborative modes of learning. Finally, students need to make commitment to this new approach to language learning (Stryker & Leaver, 1993). Typically, the materials in CBI are used with the subject matter of the content course. It is recommended that “authentic” materials are identified and utilized. There are two implications of authenticity. One implication is that the materials are similar to those used in native-language instruction; the other relates to the use of newspaper and magazine articles and any other media materials “that were not originally produced for language teaching purposes” (Brinton et al., 1989). Some realia such as tourist guidebooks, technical journals, railway timetables, newspaper ads, or TV broadcasts are also recommended by many CBI practitioners (Richards & Rodgers, 2001).

CBI in language teaching has been widely used in a variety of different settings since 1980s such as English as Specific Purpose (ESP) Programs for Students with limited English Proficiency (SLEP), Language for Specific Purposes (LSP), immersion programs, and ESL/EFL Language Programs. Since CBI refers to an approach rather than a method, no specific techniques or activities are associated with it. At the level of procedure, teaching materials and activities are selected according to the extent to which they match the type of program. Finally, CBI provides the opportunity for teachers to match students’ interests and needs with interesting, comprehensible, and meaningful content (Brinton et al., 1989).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเรียนการสอนตามเนื้อหา (CBI) คือ "วิธีการเรียนการสอนภาษาที่สองในการเรียนการสอนที่จัดรอบเนื้อหาหรือข้อมูลที่นักเรียนจะได้รับมากกว่ารอบชนิดหรือภาษาอื่น ๆ ของหลักสูตร" (ริชาร์ดและร็อดเจอร์ส 2001 พี 204) ในคำอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเชื่อการบูรณาการการเรียนรู้ภาษาที่มีการเรียนรู้เนื้อหาพร้อมกันนั้น ที่นี่เนื้อหามักจะหมายถึงเรื่องทางวิชาการเช่นคณิตศาสตร์วิทยาศาสตร์หรือการศึกษาทางสังคม เชื่อในภาษาที่ถูกนำมาใช้เป็นสื่อการเรียนการสอนเรื่องเนื้อหา (โมฮัน 1986) วัตถุประสงค์การเรียนรู้ภาษาจะประสบความสำเร็จผ่านการเรียนรู้เนื้อหา หลักสูตรในหลักสูตรเชื่อส่วนใหญ่จะมาจากพื้นที่เนื้อหาและแตกต่างกันในรายละเอียดและรูปแบบ ในคำเชื่อเป็นวิธีการของการเรียนการสอนภาษาและเนื้อหาในควบคู่. เชื่อต้องมีครูสอนภาษาที่ดีขึ้น ครูผู้สอนภาษาต้องมีความรู้ในด้านเนื้อหาและสามารถที่จะล้วงเอาความรู้จากนักเรียน นอกจากนี้ครูผู้สอนภาษามีความรับผิดชอบเช่นเพื่อให้บริบทและเข้าใจสิ่งสำคัญที่สุดในการเรียนการสอนของพวกเขาในการเลือกและปรับตัวเข้ากับวัสดุที่แท้จริงสำหรับการใช้งานในชั้นเรียนเพื่อให้นั่งร้านสำหรับนักเรียนที่เรียนรู้เนื้อหาภาษาและเพื่อสร้างห้องเรียนเรียนเป็นศูนย์กลาง (สไตรเกอร์และ วัต, 1993). เชื่อต้องเรียนดีขึ้นเช่นกัน นักเรียนจะได้รับการตั้งสมมติฐานที่จะเป็นอิสระและเป็นอิสระในการเชื่อเพื่อให้พวกเขามีจิตสำนึกของกระบวนการเรียนรู้ของตัวเองและสามารถใช้ประโยชน์ในการเรียนรู้ของพวกเขา นอกจากนี้นักเรียนที่คาดว่าจะสนับสนุนซึ่งกันและกันในการทำงานร่วมกันรูปแบบของการเรียนรู้ ในที่สุดนักเรียนต้องทำให้ความมุ่งมั่นในวิธีการใหม่นี้ที่จะเรียนรู้ภาษา (สไตรเกอร์และวัต, 1993) โดยปกติแล้วในวัสดุที่เชื่อจะถูกนำมาใช้กับเรื่องของหลักสูตรเนื้อหา ขอแนะนำว่าวัสดุ "ของแท้" จะมีการระบุและนำมาใช้ มีสองความหมายของการมีความถูกต้อง หนึ่งความหมายก็คือว่าวัสดุที่มีความคล้ายคลึงกับที่ใช้ในการเรียนการสอนภาษาพื้นเมือง; อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของหนังสือพิมพ์และบทความในนิตยสารและสื่ออื่น ๆ วัสดุ "ที่ไม่ได้ผลิตมาสำหรับวัตถุประสงค์ในการเรียนการสอนภาษา" (Brinton et al., 1989) realia บางอย่างเช่นคู่มือท่องเที่ยววารสารเทคนิคตารางเวลารถไฟโฆษณาในหนังสือพิมพ์หรือรายการโทรทัศน์นอกจากนี้ยังมีการแนะนำจากผู้ปฏิบัติเชื่อหลายคน (ริชาร์ดและร็อดเจอร์ส, 2001). เชื่อในการสอนภาษาที่มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในความหลากหลายของการตั้งค่าที่แตกต่างกันตั้งแต่ปี 1980 เช่นภาษาอังกฤษเป็นวัตถุประสงค์เฉพาะทาง (ESP) หลักสูตรสำหรับนักเรียนที่มีความรู้ภาษาอังกฤษ จำกัด (SLEP), ภาษาเพื่อจุดประสงค์เฉพาะ (LSP) โปรแกรมแช่และ ESL / EFL หลักสูตรภาษา เนื่องจากเชื่อหมายถึงวิธีการมากกว่าวิธีการที่ไม่มีเทคนิคเฉพาะหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับมัน ในระดับของขั้นตอนการสื่อการสอนและกิจกรรมที่ได้รับการคัดเลือกตามขอบเขตที่พวกเขาตรงกับชนิดของโปรแกรม สุดท้ายเชื่อเปิดโอกาสให้ครูผู้สอนเพื่อให้ตรงกับความสนใจของนักเรียนและความต้องการมีที่น่าสนใจเข้าใจและเนื้อหาที่มีความหมาย (Brinton et al., 1989)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสอนตามเนื้อหา ( CBI ) คือ " แนวทางการสอนที่สอนเป็นภาษาสองรอบการจัดข้อมูลหรือเนื้อหาที่นักศึกษาจะได้รับ มากกว่ารอบภาษาศาสตร์หรือชนิดอื่น ๆของหลักสูตร " ( ริชาร์ด รอดเจอร์ส& 2001 p.204 ) ในคำอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการบูรณาการการเรียนรู้จากภาษาด้วยการเรียนรู้เนื้อหาพร้อมกัน ที่นี่เนื้อหาโดยทั่วไปหมายถึงเรื่องวิชาการ เช่น คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ และสังคมศึกษา ใน ซีบีไอ ภาษาที่ใช้เป็นสื่อในการสอนเนื้อหาวิชา ( Mohan , 1986 ) วัตถุประสงค์ของการเรียนภาษาสำเร็จผ่านเนื้อหาการเรียนรู้ ที่พบในหลักสูตร CBI ส่วนใหญ่มาจากพื้นที่เนื้อหา และแตกต่างกันในรายละเอียดและรูปแบบ ในคําซีบีไอ คือ วิธีการสอน และเนื้อหาควบคู่

เชื่อต้องดีกว่าภาษาอาจารย์ ครูต้องมีความรู้ในด้านเนื้อหา ภาษา และสามารถศึกษาความรู้จากนักเรียน นอกจากนี้ ครูภาษา มีความรับผิดชอบ เช่น เพื่อให้บริบทและความเข้าใจสำคัญที่สุดในการเรียนการสอนของตนเอง เพื่อเลือกและปรับเปลี่ยนวัสดุที่แท้จริงสำหรับใช้ในห้องเรียนเพื่อให้นักเรียนใช้นั่งร้านเนื้อหาการเรียนรู้ และการสร้างห้องเรียนที่ผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง ( สไตรเกอร์& ลีเวอร์ , 1993 ) .

เชื่อต้องดีกว่าผู้เรียนได้เป็นอย่างดี นักเรียนมีความ เป็นอิสระและเป็นอิสระในการเชื่อ ดังนั้นพวกเขาจะใส่ใจการเรียนรู้ของตนเองและรับผิดชอบการเรียนรู้ของตนเอง นอกจากนี้นักศึกษาที่คาดว่าจะสนับสนุนกันและกันในแบบโหมดของการเรียนรู้ ในที่สุด นักเรียนต้องทำให้ความมุ่งมั่นนี้วิธีการใหม่ในการเรียนรู้ภาษา ( สไตรเกอร์& ลีเวอร์ , 1993 ) โดยทั่วไป วัสดุใน CBI จะใช้กับเรื่องของเนื้อหาของหลักสูตร ขอแนะนำให้ " ของแท้ " วัสดุที่ระบุไว้ และใช้ มีสองความหมายของความถูกต้องหนึ่งนัยนั้นวัสดุจะคล้ายกับที่ใช้ในการสอนภาษา ; อื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการใช้หนังสือพิมพ์และนิตยสารและสื่ออื่น ๆวัสดุ " ที่ไม่ได้ถูกผลิตเดิมเพื่อวัตถุประสงค์ในการสอนภาษา " ( บรินเติ้น et al . , 1989 ) คู่มือท่องเที่ยวบางของจริง เช่น วารสารเทคนิค รถไฟ ตารางเวลา โฆษณาหนังสือพิมพ์หรือโทรทัศน์ออกอากาศยังแนะนำโดยผู้ปฏิบัติงาน CBI มากมาย ( ริชาร์ด& Rodgers , 2001 ) .

เชื่อในการสอนภาษาได้ถูกใช้กันอย่างแพร่หลายในความหลากหลายของการตั้งค่าที่แตกต่างกันตั้งแต่ทศวรรษ 1980 เช่นภาษาอังกฤษเป็นวัตถุประสงค์เฉพาะ ( ESP ) โปรแกรมสำหรับนักเรียนที่มีความสามารถทางภาษาอังกฤษเฉพาะ ล็บ ) , ภาษาเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะ ( LSP ) โปรแกรมแช่และ ESL / EFL หลักสูตรภาษาเนื่องจากเชื่อหมายถึงแนวทางมากกว่าวิธีการ ไม่มีเทคนิคที่เฉพาะเจาะจงหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับมัน ในระดับของกระบวนการ การสอน วัสดุ และ กิจกรรมที่เลือกตามขอบเขตที่พวกเขาตรงกับประเภทของโปรแกรม ในที่สุด , CBI ให้โอกาสครูได้ตรงกับความสนใจของนักเรียน และต้องมีการเข้าใจที่น่าสนใจ , ,และมีความหมาย เนื้อหา ( บรินเติ้น et al . , 1989 )