ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับผักกะแยงชื่อวิ

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับผักกะแยง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : Limophila aromatica (Lamk) Merr
"ผักกะแยง" เป็นผักที่ขึ้นเองตามท้องนาในฤดูทำนา เริ่มจากฝนลงครั้งแรก ขยายพันธุ์โดยเมล็ด แล้วแตกต้นออกเป็นกอ ลำต้นกลวง ขึ้นเป็นลำเดี่ยวยาวประมาณสักคืบกว่าๆ ใบออกตามลำต้นที่อวบและกลวง ลำต้นอ่อน กินได้ตลอดลำต้น เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าว ผักกะแยงก็เริ่มโรยรา และหายลงใต้ดินในที่สุด รอวันฝนลงอีกครั้งในพรรษาหน้า
ผักกะแยงชอบดินดำน้ำชุ่ม ดังนั้นจึงสามารถนำผักกะแยงมาปลูกได้ หรือถ้าลำต้นฝังอยู่ตามบึง บ่อ ที่มีน้ำขังตลอดปี ผักกะแยงก็สามารถขึ้นงอกงามได้ตลอดปีเช่นกันแต่เพราะผักกะแยงเป็นผักที่ขึ้นตามธรรมชาติ เป็นสัญลักษณ์หน้านา ชาวบ้านหลายท้องถิ่นทางภาคอีสานไม่นิยมนำมาปลูก ไม่มีการขาย เรียกว่าอยากกินก็ไปดึงทึ้งเอาเป็นกอบเป็นกำจากท้องนา ถือเป็นผักสาธารณะ
บางแห่งเช่นอีสานลุ่มแม่น้ำโขง มีการนำมาปลูกตามริมบึง หรือแม้แต่ในกระถาง กะละมังแตกใต้ลุ่มบ้านตรงที่ล้างผัก ล้างปลา เพื่อให้ได้น้ำที่ไหลลงจากชานครัว ผักกะแยงก็จะงามสะพรั่ง บางแห่งมีการเก็บตามท้องไร่ท้องนามามัดกำนำไปขายในตลาดในหมู่บ้าน ในอำเภอ หรือในเมือง สนนราคาก็ถูกมาก ปัจจุบันนี้ผักกะแยงมีขายตามตลาดในกรุงเทพประปราย อยู่ในกลุ่มผักบ้านนอก ลูกค้าก็จะเป็นคนต่างจังหวัดที่คิดถึงบ้านมาซื้อไปทำอาหารกินแก้ความรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึงอาหารพื้นบ้าน
ผักกะแยงเป็นผักใบเขียว ต้นเขียวสดใส กินได้ตลอดลำต้นเพราะไม่มีเสี้ยนผักแต่อย่างใด ความเด่นของผักก็คือมีกลิ่นแรง กลิ่นฉุนหอมมาก ผักกะแยงจึงเป็นผักที่เสริมกลิ่นอาหารได้อย่างดีเยี่ยม เป็นกลิ่นเฉพาะของผักกะแยงที่ทำให้คนไกลบ้านไกลเถียงนาคิดถึงบ้านได้
ผักกะแยงกินได้หลายแบบแล้วแต่ท้องถิ่น อีสานตอนบนติดกับลำน้ำโขง คืออุดรธานี อุบลราชธานี หนองคาย จะมีการกินผักกะแยงสดเป็นผักจิ้ม เช่นจิ้มน้ำพริกหรือเรียกว่าจิ้มป่นจิ้มแจ่ว กันกับก้อยปลา ส่วนอีสานตอนกลาง เช่น ชัยภูมิ โคราช ขอนแก่น ไม่นิยมกินสดๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับผักกะแยง

ชื่อวิทยาศาสตร์: Limophila aromatica (Lamk) Merr
"ผักกะแยง" เป็นผักที่ขึ้นเองตามท้องนาในฤดูทำนาเริ่มจากฝนลงครั้งแรกขยายพันธุ์โดยเมล็ดแล้วแตกต้นออกเป็นกอลำต้นกลวงขึ้นเป็นลำเดี่ยวยาวประมาณสักคืบกว่า ๆ ใบออกตามลำต้นที่อวบและกลวงลำต้นอ่อน เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวผักกะแยงก็เริ่มโรยราและหายลงใต้ดินในที่สุดรอวันฝนลงอีกครั้งในพรรษาหน้า
ผักกะแยงชอบดินดำน้ำชุ่มดังนั้นจึงสามารถนำผักกะแยงมาปลูกได้หรือถ้าลำต้นฝังอยู่ตามบึงบ่อที่มีน้ำขังตลอดปีผักกะแยงก็สามารถขึ้นงอกงามได้ตลอดปีเช่นกันแต่เพราะผักกะแยงเป็นผักที่ขึ้นตามธรรมชาติ ชาวบ้านหลายท้องถิ่นทางภาคอีสานไม่นิยมนำมาปลูกไม่มีการขายเรียกว่าอยากกินก็ไปดึงทึ้งเอาเป็นกอบเป็นกำจากท้องนาถือเป็นผักสาธารณะ
บางแห่งเช่นอีสานลุ่มแม่น้ำโขงมีการนำมาปลูกตามริมบึงหรือแม้แต่ในกระถางกะละมังแตกใต้ลุ่มบ้านตรงที่ล้างผักล้างปลาเพื่อให้ได้น้ำที่ไหลลงจากชานครัวผักกะแยงก็จะงามสะพรั่ง ในอำเภอหรือในเมืองสนนราคาก็ถูกมากปัจจุบันนี้ผักกะแยงมีขายตามตลาดในกรุงเทพประปรายอยู่ในกลุ่มผักบ้านนอกลูกค้าก็จะเป็นคนต่างจังหวัดที่คิดถึงบ้านมาซื้อไปทำอาหารกินแก้ความรู้สึกคิดถึงบ้าน ผักกะแยงเป็นผักใบเขียวต้นเขียวสดใสกินได้ตลอดลำต้นเพราะไม่มีเสี้ยนผักแต่อย่างใดความเด่นของผักก็คือมีกลิ่นแรงกลิ่นฉุนหอมมากผักกะแยงจึงเป็นผักที่เสริมกลิ่นอาหารได้อย่างดีเยี่ยม ผักกะแยงกินได้หลายแบบแล้วแต่ท้องถิ่นอีสานตอนบนติดกับลำน้ำโขงคืออุดรธานีอุบลราชธานีหนองคายจะมีการกินผักกะแยงสดเป็นผักจิ้มเช่นจิ้มน้ำพริกหรือเรียกว่าจิ้มป่นจิ้มแจ่วกันกับก้อยปลาส่วนอีสานตอนกลาง ชัยภูมิโคราชขอนแก่นไม่นิยมกินสด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

: Limophila หอม (Lamk) Merr "ผักกะแยง" เริ่มจากฝนลงครั้งแรกขยายพันธุ์โดยเมล็ดแล้วแตกต้นออกเป็นกอลำต้นกลวง ใบออกตามลำต้นที่อวบและกลวงลำต้นอ่อนกินได้ตลอดลำต้นเมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวผักกะแยงก็เริ่มโรยราและหายลงใต้ดินในที่สุด หรือถ้าลำต้นฝังอยู่ตามบึงบ่อที่มีน้ำขังตลอดปี เป็นสัญลักษณ์หน้านา ไม่มีการขาย มีการนำมาปลูกตามริมบึงหรือแม้แต่ในกระถาง ล้างปลาเพื่อให้ได้น้ำที่ไหลลงจากชานครัวผักกะแยงก็จะงามสะพรั่ง ในอำเภอหรือในเมืองสนนราคาก็ถูกมาก อยู่ในกลุ่มผักบ้านนอก ต้นเขียวสดใส ความเด่นของผักก็คือมีกลิ่นแรงกลิ่นฉุนหอมมาก อีสานตอนบนติดกับลำน้ำโขงคืออุดรธานีอุบลราชธานีหนองคายจะมีการกินผักกะแยงสดเป็นผักจิ้ม กันกับก้อยปลาส่วนอีสานตอนกลางเช่นชัยภูมิโคราชขอนแก่นไม่นิยมกินสดๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลทั่วไปเกี่ยวกับผักกะแยง

ชื่อวิทยาศาสตร์ : limophila ๆ
aromatica ( การศึกษา )" ผักกะแยง " เป็นผักที่ขึ้นเองตามท้องนาในฤดูทำนาเริ่มจากฝนลงครั้งแรกขยายพันธุ์โดยเมล็ดแล้วแตกต้นออกเป็นกอลำต้นกลวงขึ้นเป็นลำเดี่ยวยาวประมาณสักคืบกว่าๆใบออกตามลำต้นที่อวบและกลวงลำต้นอ่อนเมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยวข้าวผักกะแยงก็เริ่มโรยราและหายลงใต้ดินในที่สุดรอวันฝนลงอีกครั้งในพรรษาหน้า
ผักกะแยงชอบดินดำน้ำชุ่มดังนั้นจึงสามารถนำผักกะแยงมาปลูกได้หรือถ้าลำต้นฝังอยู่ตามบึงบ่อที่มีน้ำขังตลอดปีผักกะแยงก็สามารถขึ้นงอกงามได้ตลอดปีเช่นกันแต่เพราะผักกะแยงเป็นผักที่ขึ้นตามธรรมชาติชาวบ้านหลายท้องถิ่นทางภาคอีสานไม่นิยมนำมาปลูกไม่มีการขายเรียกว่าอยากกินก็ไปดึงทึ้งเอาเป็นกอบเป็นกำจากท้องนาถือเป็นผักสาธารณะ
บางแห่งเช่นอีสานลุ่มแม่น้ำโขงมีการนำมาปลูกตามริมบึงหรือแม้แต่ในกระถางกะละมังแตกใต้ลุ่มบ้านตรงที่ล้างผักล้างปลาเพื่อให้ได้น้ำที่ไหลลงจากชานครัวผักกะแยงก็จะงามสะพรั่งในอำเภอหรือในเมืองสนนราคาก็ถูกมากปัจจุบันนี้ผักกะแยงมีขายตามตลาดในกรุงเทพประปรายอยู่ในกลุ่มผักบ้านนอกลูกค้าก็จะเป็นคนต่างจังหวัดที่คิดถึงบ้านมาซื้อไปทำอาหารกินแก้ความรู้สึกคิดถึงบ้านผักกะแยงเป็นผักใบเขียวต้นเขียวสดใสกินได้ตลอดลำต้นเพราะไม่มีเสี้ยนผักแต่อย่างใดความเด่นของผักก็คือมีกลิ่นแรงกลิ่นฉุนหอมมากผักกะแยงจึงเป็นผักที่เสริมกลิ่นอาหารได้อย่างดีเยี่ยมผักกะแยงกินได้หลายแบบแล้วแต่ท้องถิ่นอีสานตอนบนติดกับลำน้ำโขงคืออุดรธานีอุบลราชธานีหนองคายจะมีการกินผักกะแยงสดเป็นผักจิ้มเช่นจิ้มน้ำพริกหรือเรียกว่าจิ้มป่นจิ้มแจ่วกันกับก้อยปลาส่วนอีสานตอนกลางชัยภูมิโคราชขอนแก่นไม่นิยมกินสดๆ