What do you measure yourself by? Yo

What do you measure yourself by? Your bank account? Your job? Your “stuff”? The number of people you know and/or know you? Your accomplishments? Whether you’re meeting and checking the timeline and timetable of society’s social requirements for who you should be? All of the above? It’s hard not to feel like life is some sort of race. After all, if there is one thing all of us can agree is a limited resource, it’s time. And because of our uncertain relationship with how much time we have, we can feel that what we want, what we aspire to do or own or be, can only be achieved within the frame of this limited resource – time. There’s a pressure in being cognizant of time. A pressure that causes us to look at ourselves and compare our lives to others’ – even with limited information. A pressure that at times makes us resent our circumstances, present or past. A pressure that can feel crippling and infuriating and unjust. And sometimes it can feel that no matter how hard we try, how hard we fight, how much we work, and how badly we want it – we’re just not there. And sometimes it can feel that no matter how hard we try, how hard we fight, how much we work, and how badly we want it – we’re just not there. There is a place, that though mostly is a figment of our imagination, it feels as real as anything tangible. There is the place that we dream of, the place we tell ourselves that our happiness and desires can finally be realized. There is the place, we think, we will be satisfied and full and accomplished. The reality of there, however, is that it always seems to change. The more success you have, the more you’ll likely want. The closer you are to the life of your fantasies, the greater those fantasies become. It’s human nature but it’s also simple economics: human wants are insatiable. And especially when you’re young and privileged and bright and have been told the world is at your feet, you work for and hope for and want all those things the world said you could be. But experience hits you. The reality of what it takes to be those things in spite of your talent or hard work or circumstance, hits you. And it hits you over and over again, each time chipping away at those dreams and desires. But you resist, after all you’re young, and you’re resilient. Still, no matter how much hope you hold onto, you question: can I really do this? Is it really worth it? Am I just not good enough? That question can be crippling – “Am I just not good enough?” But I wonder, good enough for what? Good enough for the societal standards we are all meant to live by? Good enough for the aspirations you have set your heart on? Good enough to be the person that you’d always said you were meant to become? That question can be crippling – “Am I just not good enough?” The truth is maybe you are and maybe you aren’t. Especially when it comes to society’s arbitrary rules on who you should be and what you should want, and how your dreams fit into all of this. It’s difficult to know whether to call it quits and find a new dream, or whether to keep fighting the good fight. It’s difficult when you know the odds are against you, or that “the rules” are designed to make winners and losers, or that luck exists, or that life is unfair and unevenly cruel. It’s difficult, in spite of the words of poets and artists and intellectuals, to believe that your dreams can really come true. Instead it feels more than anything else, that all dreams have done, is made you crippled with anxiety and dissatisfied with life. What does one do in these moments? One thing that helps me in such moments is to focus on the task at hand. I’ve learned to focus on what I can do today every time I feel crippled by fear and anxiety and the unrelenting desire to be more than I am. Because the truth is that we must put in the work, but we must never be so pompous as to believe that the work in and of itself is enough to get us where we want to be. We are not in charge of it all, and that’s not superstition, that’s fact. We might need someone to take a chance on us, someone to believe in us, a stroke of luck, or the intervention of divine providence. And knowing this can be freeing, it can be the liberty you need to do your very best, while knowing that the world too must do its part. Above all, the thing I find the most helpful when I feel defeated is to remember the previous time I felt like this. The last time I thought I wasn’t good enough, the last time I felt crippled by fear and anxiety of not being good enough – did I not survive it? Is it just not a temporary feeling like anything else? Indeed it was, indeed it is. Chances are, as I realized in those times, when you think of time and there and experience, and the reality of how much is in your hands, and how much is not, you need to remember that even in those moments of what feels like crippling defeat or failure or the feeling that you are not enough – you’re probably doing much better than you think. And should you ever forget that, close your eyes, and listen to the sound of yourself breathing; that reminder of your life force. My dear friend, that is hope, and as long as that remains, you are enough.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อะไรทำคุณวัดตนเองหรือไม่ บัญชีธนาคารของคุณหรือไม่ งานของคุณหรือไม่ ของคุณ "สิ่ง" หรือไม่ จำนวนคนที่คุณรู้จัก หรือทราบว่าคุณ สำเร็จของคุณหรือไม่ ไม่ว่าคุณกำลังประชุม และตรวจสอบเส้นเวลาและตารางเวลาของความต้องการทางสังคมของสังคมสำหรับคนที่คุณควรจะ ทั้งหมดข้างต้นหรือไม่ ความไม่รู้สึกว่าชีวิตมีบางจัดเรียงของการแข่งขัน หลังจากที่ทุก ถ้ามีสิ่งหนึ่งที่เราสามารถยอมรับการมีทรัพยากรจำกัด ได้เวลา และเนื่องจากความสัมพันธ์ของเราแน่ใจกับเวลาที่เรามี เราสามารถรู้สึกได้ว่า สิ่งที่เราต้อง สิ่งที่เราคาดหวังให้ทำ หรือเป็นเจ้าของ หรือได้ สามารถทำได้ภายในกรอบของทรัพยากรนี้จำกัด – เวลา มีความดันในซึ่งรู้ถึงเวลา ความดันที่ทำให้เรามองตนเอง และเปรียบเทียบชีวิตของเรากับของคนอื่น – แม้แต่ ด้วยข้อมูลที่จำกัด ความดันที่เวลาทำให้เราส่งของเราสถานการณ์ ปัจจุบัน หรืออดีต ความดันที่สามารถรู้สึกชื่อ และ infuriating และการทำลาย และบางครั้งจะรู้สึกว่า ไม่ว่าเรา ลอง ยากเราต่อสู้ ว่าเราทำงาน และวิธีเลวเราต้อง – เราไม่มี และบางครั้งจะรู้สึกว่า ไม่ว่าเรา ลอง ยากเราต่อสู้ ว่าเราทำงาน และวิธีเลวเราต้อง – เราไม่มี สถานที่ ที่แม้ว่า ส่วนใหญ่เป็น figment ของจินตนาการของเรา มีความรู้สึกเป็นจริงเป็นสิ่งที่จับต้องได้ มีสถานที่ที่เราฝัน เราบอกตัวเองว่า ความสุขของเราและความสามารถสุดท้ายถูกรับรู้ มีสถานที่ เราคิดว่า เราจะพอใจ และเต็ม และสำเร็จ ความเป็นจริงของมี แต่ เป็นว่า เสมอดูเหมือนว่าการเปลี่ยนแปลง คุณมีความสำเร็จมากขึ้น มากขึ้นคุณอาจต้องการ ยิ่งคุณได้ชีวิตของ fantasies ของคุณ fantasies เหล่านั้นกลายเป็นยิ่ง มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่ก็เป็นเรื่องเศรษฐศาสตร์: มนุษย์ต้องมีประเทศไม่เพียงพอ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณกำลังหนุ่ม และอภิสิทธิ์ และสดใส และได้รับการบอกโลกอยู่ที่เท้าของคุณ คุณทำงาน และหวัง และต้องการสิ่งเหล่านั้นว่า โลกคุณอาจ แต่ประสบการณ์นิยมคุณ ความเป็นจริงของสิ่งที่จะได้สิ่งเหล่านั้นแม้ว่าความสามารถพิเศษของคุณ หรือทำงานหนัก หรือ สถานการณ์ นิยมคุณ และมันฮิตคุณเล่า ทุกครั้งที่ไปชิปปิ้งที่ผู้ฝัน และปรารถนา แต่คุณต่อต้าน จาก คุณหนุ่ม และคุณยืดหยุ่น ยัง ไม่หวังไรมากคุณค้างบน คุณคำถาม: ฉันสามารถจริง ๆ ทำนี้หรือไม่ เป็นจริง ๆ คุ้ม ฉันดีไม่พอหรือไม่ คำถามที่สามารถมีชื่อ – "ฉันไม่ดีพอหรือไม่" แต่ไม่ทราบ ดีพอสำหรับอะไร ดีพอสำหรับมาตรฐานนิยมที่เรามีทั้งหมดขึ้นอยู่ด้วยหรือไม่ ดีพอสำหรับแรงบันดาลใจที่คุณตั้งใจบน ดีพอที่จะเป็นบุคคลที่คุณได้เสมอว่า คุณมีความหมายเป็น คำถามที่สามารถมีชื่อ – "ฉันไม่ดีพอหรือไม่" ความจริงก็คือบางที คุณ และบางทีคุณไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงของสังคมกำหนดกฎ ที่คุณควร และสิ่งที่คุณควรต้อง และวิธีฝันแบ่งออกเป็นทั้งหมดนี้ ยากทราบว่าจะเรียกออกจาก และค้นหาความฝันใหม่ หรือว่าจะให้การต่อสู้การต่อสู้ที่ดี มันเป็นเรื่องยากเมื่อคุณทราบราคาอยู่กับคุณ หรือว่า "กฎ" ที่ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชนะและ losers โชคดีที่มีอยู่ หรือชีวิตที่มีธรรม และโหดร้ายซึ่ง ยาก แม้คำของกวี และศิลปิน และ นักวิชาการ เชื่อว่า คุณสามารถจริง ๆ ฝันเป็นจริงได้ แต่มันรู้สึกมากกว่าสิ่งอื่น ที่ทำความฝันทั้งหมด ทำคุณง่อย กับความวิตกกังวล และพอใจกับชีวิต ทำหนึ่งในช่วงเวลาเหล่านี้อย่างไร สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้ผมในช่วงเวลาดังกล่าวจะมุ่งเน้นงานในมือ ฉันได้เรียนรู้ให้ความสำคัญกับฉันสามารถทำอะไรวันนี้ทุกครั้งที่รู้สึกพิการหัด โดยความกลัว และความวิตกกังวล และความปรารถนา unrelenting จะมากกว่าผม เพราะความจริงก็คือ ว่า เราต้องทำงาน แต่เราไม่เคยต้อง pompous เพื่อเป็นเชื่อว่า การทำงานใน และ ของตัวเองเพียงพอที่จะรับเราที่เราต้องการให้ เราจะไม่รับผิดชอบทั้งหมด และที่ไม่ใช่ความเชื่อโชคลาง ที่เป็นจริง เราอาจจำเป็นต้องมีคนให้โอกาสเรา คนที่เชื่อในเรา ส้มโชค หรือการแทรกแซงของพระเจ้าจัดเตรียม และรู้นี้สามารถถูกเพิ่มพื้นที่ สามารถเสรีภาพที่คุณต้องทำในขณะที่คุณดี รู้ว่า โลกเกินไปต้องส่วนการ เหนือทั้งหมด สิ่งพบเป็นประโยชน์มากที่สุดเมื่อรู้สึกแพ้จะจำเวลาก่อนหน้านี้ที่ผมรู้สึกเช่นนี้ ครั้งฉันคิดว่า ฉันไม่ดีพอ ครั้งสุดท้ายฉันรู้สึกพิการหัด โดยความกลัวและความวิตกกังวลของไม่ดีพอ – ฉันไม่รอดมาได้มันหรือไม่ ไม่เพียงความรู้สึกชั่วคราวเช่นอะไร แน่นอนมันเป็น จริง ๆ ก็ โอกาสเป็น ฉันรู้ในเวลา เมื่อคุณคิดของเวลา และมี และประสบการณ์ และความเป็นจริงของจำนวนในมือของคุณ และจำนวนไม่ คุณต้องไม่ลืมว่า แม้ในช่วงเวลาเหล่านั้นของอะไรรู้สึกเหมือนชื่อพ่ายแพ้ หรือล้มเหลว หรือความรู้สึกที่ว่า คุณจะไม่เพียงพอ – คุณคงทำดีกว่าที่คุณคิด และควรเคยลืม ปิดตา ฟังเสียงของตัวเองหายใจ ที่เตือนความแรงของชีวิต เพื่อนรัก ที่เป็นความหวัง และตราบใดที่ยังคง คุณพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณวัดทำในสิ่งที่ตัวเองโดยการ? บัญชีธนาคารของคุณ? งานของคุณ? "สิ่งที่" ของคุณ? จำนวนของคนที่คุณรู้จักและ / หรือรู้ว่าคุณ? ความสำเร็จของคุณ? ไม่ว่าคุณจะประชุมและการตรวจสอบระยะเวลาและตารางเวลาของสังคมความต้องการทางสังคมสำหรับคนที่คุณควรจะเป็นอย่างไร ทั้งหมดที่กล่าวมา? มันยากที่จะไม่รู้สึกเหมือนชีวิตคือการจัดเรียงของการแข่งขันบางส่วน เพราะหากมีสิ่งหนึ่งที่เราทุกคนสามารถตกลงเป็นทรัพยากรที่มี จำกัด ก็ถึงเวลาที่ และเนื่องจากความไม่แน่นอนของความสัมพันธ์ของเรากับวิธีการมากเวลาที่เรามีเราจะรู้สึกว่าสิ่งที่เราต้องการสิ่งที่เราปรารถนาที่จะทำหรือตัวเองหรือจะสามารถทำได้ภายในกรอบของทรัพยากรที่ จำกัด นี้ - เวลา มีแรงกดดันในการเป็นรู้ทันเวลาเป็น ความดันที่ทำให้เรามองไปที่ตัวเองและเปรียบเทียบชีวิตของเรากับคนอื่น ๆ A '- แม้จะมีข้อมูลที่ จำกัด ความดันที่ในช่วงเวลาที่ทำให้เราไม่พอใจสถานการณ์ของเราในปัจจุบันหรือที่ผ่านมา ความดันที่สามารถทำให้หมดอำนาจและรู้สึกโกรธและไม่ยุติธรรม และบางครั้งก็จะรู้สึกว่าไม่ว่าเราพยายามอย่างหนักวิธีการที่ยากเราสู้เท่าไหร่ที่เราทำงานและวิธีการที่ดีที่เราต้องการมัน - เราไม่ได้มีเพียงแค่ และบางครั้งก็จะรู้สึกว่าไม่ว่าเราพยายามอย่างหนักวิธีการที่ยากเราสู้เท่าไหร่ที่เราทำงานและวิธีการที่ดีที่เราต้องการมัน - เราไม่ได้มีเพียงแค่ มีสถานที่คือว่าแม้ว่าส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่กุขึ้นจากจินตนาการของเราก็รู้สึกเป็นจริงที่จับต้องได้เป็นอะไร มีสถานที่ที่เราฝันของสถ​​านที่ที่เราบอกกับตัวเองว่ามีความสุขและความปรารถนาของเราในที่สุดก็สามารถรับรู้เป็น มีสถานที่ที่เราคิดว่าเราจะมีความพึงพอใจและเต็มรูปแบบและประสบความสำเร็จ ความเป็นจริงของมี แต่ก็คือว่ามันเสมอดูเหมือนว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง ประสบความสำเร็จมากกว่าที่คุณมีมากกว่าที่คุณมีแนวโน้มที่จะต้องการ ใกล้ชิดคุณจะมีชีวิตอยู่ในจินตนาการของคุณมากขึ้นจินตนาการเหล่านั้นกลายเป็น มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่ก็ยังเศรษฐศาสตร์ง่าย: ความต้องการของมนุษย์ที่ไม่รู้จักพอ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณหนุ่มสาวและสิทธิพิเศษและสดใสและได้รับการบอกโลกอยู่ที่เท้าของคุณคุณทำงานและหวังและต้องการสิ่งที่ทุกคนทั่วโลกบอกว่าคุณอาจจะ แต่ประสบการณ์ที่คุณฮิต ความเป็นจริงของสิ่งที่จะได้รับสิ่งเหล่านั้นทั้งๆที่มีความสามารถหรือการทำงานหนักหรือพฤติการณ์ของคุณคุณฮิต และจะ hits คุณซ้ำแล้วซ้ำอีกทุกครั้งที่แกะออกไปที่ความฝันและความต้องการเหล่านั้น แต่คุณต่อต้านหลังจากทั้งหมดคุณหนุ่มและคุณมีความยืดหยุ่น ยังคงไม่ว่ามากหวังว่าคุณจะถือไปยังคุณคำถาม: ฉันสามารถจริงๆทำเช่นนี้? คือจริงๆมันคุ้มค่าหรือไม่ ฉันเพียงแค่ไม่ดีพอ? คำถามที่สามารถทำให้หมดอำนาจ - "ฉันเพียงแค่ไม่ดีพอ?" แต่ผมสงสัยว่าดีพอสำหรับสิ่งที่? ดีพอสำหรับมาตรฐานทางสังคมที่เราจะหมายถึงทุกคนที่จะมีชีวิตอยู่ด้วย? ดีพอสำหรับแรงบันดาลใจที่คุณได้ตั้งหัวใจของคุณหรือไม่ ดีพอที่จะเป็นคนที่คุณจะบอกว่าคุณมักจะมีความหมายที่จะกลายเป็น? คำถามที่สามารถทำให้หมดอำนาจ - "ฉันเพียงแค่ไม่ดีพอ?" ความจริงก็คือบางทีคุณอาจจะและบางทีคุณอาจไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงกฎระเบียบของสังคมโดยพลกับคนที่คุณควรจะเป็นและสิ่งที่คุณควรต้องการและวิธีการที่ความฝันของคุณพอดีกับทั้งหมดนี้ มันยากที่จะทราบว่าจะเรียกให้หยุดและพบว่ามีความฝันใหม่หรือว่าจะให้การต่อสู้การต่อสู้ที่ดี มันยากเมื่อคุณรู้ว่าราคาถูกกับคุณหรือว่า "กฎ" ได้รับการออกแบบเพื่อให้ชนะและผู้แพ้หรือโชคที่มีอยู่หรือชีวิตที่ไม่เป็นธรรมและโหดร้ายไม่สม่ำเสมอ มันยากทั้งๆที่คำพูดของกวีและศิลปินและปัญญาชนที่จะเชื่อว่าความฝันของคุณจริงๆสามารถเป็นจริงขึ้นมา แต่มันให้ความรู้สึกมากกว่าสิ่งอื่นใดที่ความฝันของทุกคนได้ทำทำคุณคนพิการที่มีความวิตกกังวลและไม่พอใจกับชีวิต อย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ทำอะไรในช่วงเวลาเหล่านี้หรือไม่ สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้ผมในช่วงเวลาดังกล่าวคือการมุ่งเน้นงานในมือ ฉันได้เรียนรู้ที่จะมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่ฉันสามารถทำวันนี้ทุกครั้งที่ผมรู้สึกว่าตายด้วยความกลัวและความวิตกกังวลและความปรารถนาที่ยึดมั่นที่จะเป็นมากกว่าผม เพราะความจริงก็คือการที่เราต้องใส่ในการทำงาน แต่เราต้องไม่ขี้โอ่เพื่อให้เป็นที่เชื่อได้ว่าการทำงานในตัวของมันเองก็เพียงพอที่จะได้รับเราที่เราต้องการที่จะเป็น เราไม่ได้อยู่ในความดูแลของมันทั้งหมดและที่ไม่ได้เป็นความเชื่อทางไสยศาสตร์ที่เป็นความจริง เราอาจจะต้องการคนที่จะได้รับโอกาสให้กับพวกเราเป็นคนที่เชื่อมั่นในตัวเราโชคหรือการแทรกแซงของพระเจ้าพระเจ้าที่ และรู้นี้สามารถพ้นก็สามารถเป็นเสรีภาพที่คุณต้องทำดีที่สุดของคุณในขณะที่รู้ว่าโลกก็ต้องทำในส่วนของตน เหนือสิ่งอื่นใดคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นประโยชน์มากที่สุดเมื่อฉันรู้สึกพ่ายแพ้คือการจำครั้งก่อนหน้านี้ผมก็รู้สึกเช่นนี้ ครั้งสุดท้ายที่ผมคิดว่าผมไม่ดีพอครั้งสุดท้ายที่ผมรู้สึกว่าตายด้วยความกลัวและความวิตกกังวลที่จะไม่ดีพอ - ฉันไม่ได้อยู่รอดได้หรือไม่ มันเป็นเพียงความรู้สึกที่ไม่ได้ชั่วคราวเช่นอะไรอีกหรือไม่ อันที่จริงมันก็เป็นจริงมันเป็น โอกาสที่ผมตระหนักในครั้งนั้นเมื่อคุณคิดว่าของเวลาและมีและประสบการณ์และความเป็นจริงของวิธีการมากที่อยู่ในมือของคุณและวิธีการที่ไม่ได้คุณต้องจำไว้ว่าแม้จะอยู่ในช่วงเวลาเหล่านั้นในสิ่งที่รู้สึกเหมือน ความพ่ายแพ้ทำให้หมดอำนาจหรือความล้มเหลวหรือความรู้สึกที่คุณไม่พอ - คุณอาจทำดีกว่าที่คุณคิดว่า และคุณควรจะเคยลืมว่าปิดตาของคุณและฟังเสียงของตัวเองหายใจ; ที่เตือนของพลังชีวิตของคุณ เพื่อนรักของฉันที่เป็นความหวังและตราบใดที่ยังคงอยู่คุณจะเพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่คุณวัดด้วยตัวคุณเองโดย บัญชีธนาคารของคุณหรือไม่ งานของคุณ ? " อะไร ? " จำนวนของคนที่คุณรู้จัก และ / หรือ รู้มั้ย ? ความสำเร็จของคุณ ไม่ว่าคุณจะประชุมและตรวจสอบระยะเวลาและตารางเวลาของสังคมเป็นสังคมของคนที่คุณควรจะ ? ทั้งหมดข้างต้น ? มันไม่ยากที่จะรู้สึกเหมือนชีวิตบางประเภทของการแข่งขัน หลังจากทั้งหมดหากมีสิ่งหนึ่งที่เราทุกคนสามารถยอมรับเป็นทรัพยากรที่ จำกัด ของเวลา และเพราะความสัมพันธ์ของเราไม่แน่ใจกับวิธีการมากเวลาที่เราได้ เราก็รู้สึกว่า สิ่งที่เราต้องการ สิ่งที่เราอยากจะทำหรือเอง หรือจะสามารถประสบความสำเร็จภายในกรอบนี้ จำกัด ทรัพยากรและเวลา มันมีความกดดันในการรับรู้เวลาแรงดันที่ทำให้เราต้องมองตัวเองและเปรียบเทียบชีวิตของเราและผู้อื่นด้วยข้อมูลที่จำกัด ความดันที่บางครั้งทำให้เราไม่พอใจสถานการณ์ของเราปัจจุบันหรืออดีต ความกดดันที่รู้สึกโกรธและทำลาย และไม่ยุติธรรม และบางครั้งก็รู้สึกได้ว่า ไม่ว่าเราจะพยายามมากแค่ไหน หนักแค่ไหนเราก็สู้เท่าไหร่ที่เราทำงานและวิธีการที่ไม่ดีที่เราต้องการ และเราก็ไม่ได้มี และบางครั้งก็รู้สึกได้ว่า ไม่ว่าเราจะพยายามมากแค่ไหน หนักแค่ไหนเราก็สู้เท่าไหร่ที่เราทำงานและวิธีการที่ไม่ดีที่เราต้องการ และเราก็ไม่ได้มี มีสถานที่ แม้ว่าส่วนใหญ่เป็นสิ่งที่กุขึ้นจากจินตนาการของเรา มันรู้สึกเหมือนกับอะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน มันเป็นสถานที่ที่เราฝันที่เราบอกตัวเองว่า ความสุขและความปรารถนาของเราก็จะเป็นจริงได้ มันเป็นสถานที่ที่เราคิดว่าเราจะพอใจและเต็มรูปแบบและประสบความสำเร็จ ความจริงมี แต่นั่นมันก็น่าจะเปลี่ยน มากกว่าความสำเร็จที่คุณมีมากกว่าที่คุณอาจจะต้องการ ยิ่งคุณอยู่ใกล้กับชีวิตในจินตนาการของคุณ ยิ่งพวกจินตนาการกลายเป็นมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ แต่มันก็เศรษฐศาสตร์ง่ายๆ ต้องการเป็นมนุษย์ไม่เคยพอ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคุณยังหนุ่มและสิทธิพิเศษและสดใสและได้รับการบอกโลกที่เท้าของคุณ คุณทำงานให้ และหวังและต้องการสิ่งเหล่านั้นทั้งหมด โลกกล่าวว่า คุณอาจจะ แต่ประสบการณ์ที่ฮิต ความเป็นจริงของสิ่งที่จะเป็นแบบนั้นทั้งๆที่มีความสามารถพิเศษ หรือทำงานหนัก หรือสถานการณ์ของคุณฮิต และมันกระทบกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทุกครั้งที่ทีละนิดฝันและปรารถนา แต่เธอขัดขืน หลังจากทั้งหมด คุณหนุ่ม และคุณก็ยืดหยุ่นได้ แต่ไม่ว่ายังไง หวังว่า คุณอุ้ม คุณคำถาม : ฉันสามารถทำมันได้จริงๆเหรอ มันมีค่าจริงๆ ผมไม่เก่งพอ คำถามที่สามารถทำลาย ( " ฉันแค่ยังไม่ดีพอ " แต่ผมสงสัยว่า ดีพอสำหรับอะไร ?ดีพอสำหรับมาตรฐานสังคมเราทุกคนตั้งใจที่จะอยู่ด้วย ดีสำหรับแรงบันดาลใจที่คุณมีชุดหัวใจของคุณ ? ดีพอที่จะเป็นคนที่คุณเคยบอกว่าคุณจะมา ? คำถามที่สามารถทำลาย ( " ฉันแค่ยังไม่ดีพอ " ความจริงคือ บางทีคุณอาจเป็นคุณอาจไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงสังคมหนึ่งกฎที่คุณควรเป็นและสิ่งที่คุณต้องการและฝันว่าพอดีในทั้งหมดนี้ มันยากที่จะทราบว่าจะเลิก และค้นหาความฝันใหม่ หรือว่า สู้ต่อไปนะ มันเป็นเรื่องยากเมื่อคุณรู้ว่าอัตราต่อรองกับคุณ หรือ " กฎ " ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ชนะและผู้แพ้ หรือโชคดีที่มีอยู่หรือชีวิตที่ไม่เป็นธรรมและซึ่งโหดร้าย มันเป็นเรื่องยาก แม้ว่าคำพูดของกวีและศิลปินและปัญญาชน ที่เชื่อว่าความฝันของคุณสามารถเป็นจริง แต่มันรู้สึกยิ่งกว่าสิ่งใด ที่ความฝันได้สำเร็จ จะทำให้คุณพิการ มีความกังวลและไม่พอใจกับชีวิต หนึ่งสิ่งที่จะทำในช่วงเวลานี้สิ่งหนึ่งที่ช่วยให้ฉันในช่วงเวลาดังกล่าว คือ การมุ่งเน้นไปที่งานในมือ ฉันได้เรียนรู้ที่จะมุ่งเน้นในสิ่งที่ฉันทำวันนี้ ทุกครั้งที่ผมรู้สึกง่อยโดยความกลัวและความวิตกกังวลและความยึดมั่นได้มากกว่าฉัน เพราะความจริงก็คือ เราต้องใส่ในการทำงาน แต่เราต้องไม่ทำตัววางท่าให้เชื่อว่า ทำงานใน และ ของตัวเองก็เพียงพอที่จะพาเราไปยังที่ๆเราต้องการเราไม่ได้อยู่ในค่าใช้จ่ายของมันทั้งหมด และไม่งมงาย มันคือความจริง เราอาจต้องการใครซักคนที่จะให้โอกาสเรา บางคนที่เชื่อในเรา โชคดี หรือการแทรกแซงของ Divine Providence . และรู้ว่านี้สามารถปลดปล่อยได้เสรีภาพที่คุณต้องทำของคุณมากที่สุด ในขณะที่รู้ว่า โลกก็จะต้องทำในส่วนของ ข้างต้นทั้งหมดสิ่งที่ฉันพบมีประโยชน์มากที่สุดเมื่อผมรู้สึกพ่ายแพ้ คือจำได้ว่าก่อนหน้านี้ผมรู้สึกแบบนี้ คราวก่อน ฉันคิดว่าฉันไม่ดีพอ ครั้งสุดท้ายที่ผมรู้สึกง่อยโดยความกลัวและความวิตกกังวลจากการไม่ได้–ที่ดีพอ ผมไม่รอดล่ะ มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกชั่วคราวเหมือนอะไร ? จริงๆมันเป็น มันเป็นอย่างนั้นแน่นอน แน่นอน ฉันตระหนักว่าในช่วงเวลานั้นเมื่อคุณคิดของเวลาและมี ประสบการณ์ และความเป็นจริงของวิธีการมากคือในมือของคุณและวิธีการมากที่ไม่ได้ คุณต้องจำไว้ว่าแม้ในช่วงเวลาที่รู้สึกเหมือนพ่ายแพ้ทำลายหรือความล้มเหลวหรือความรู้สึกที่คุณมีไม่เพียงพอ และคุณอาจทำได้ดีกว่าที่คุณคิด และคุณควรลืมนั้น หลับตาลงและฟังเสียงตัวเองหายใจ ที่เตือนของพลังชีวิตของคุณ เพื่อนรัก ที่เป็นความหวัง และตราบใดที่ยังคงขึ้นอยู่กับคุณแล้ว