The original granules (ceramic adso

The original granules (ceramic adsorbent before sintered) were
grayish yellow, while the ceramic adsorbents became brick-red
after treatment. The change was result from the high-temperature
calcination. The surface charges of the original granule (zeta potential
30.1 mV) and the ceramic particle (zeta potential 31.2 mV)
were not obviously changed. The surface areas of the original granule
and ceramic particle are shown in Table 1. When the original
granules were sintered to ceramic particles, the BET surface area
increased from 33.59 to 36.80 m2 g1, and the total pore volume
enlarged from 0.08 to 0.10 mL g1. It indicated that more pores
were created successfully during the burning of the soluble starch
as porogen. The BJH (Barrett–Joyner–Halenda) adsorption pore size
distribution is shown in Fig. 1a. The BJH adsorption pore size distributions
revealed that the observed pore sizes mostly varied between
2 and 50 nm (65.72%). According to the IUPAC
classification, the ceramic adsorbent is classified as a mesoporous
material. The pore sizes under 6 nm and over 80 nm were 13.77%
and 16.35%, respectively. The surface morphology of the ceramic
adsorbent was examined by SEM (Fig. 1b and c). Fig. 1b shows
the pristine surface features of the ceramic adsorbent, while
Fig. 1c presents the changed surface features after ammonium
adsorption at a magnification of 1000. In Fig. 1b, irregularly sized
surfaces are covered with fragmentary texture, while the fragments
disappear, and they are intertwined with filamentous and
acicular surfaces after ammonium adsorption in Fig. 1c. This
change suggests that inevitably the ammonium adsorption occurred
on the surface of the particles, and the adsorption occurring
in the inside surface area of the pores presumably also existed. The
XRD pattern of the ceramic adsorbent is shown in Fig. 1d. It revealed
that the mainly chemical compositions of the developed
ceramic adsorbent were salic minerals, and Na2SO4 was successfully
impregnated in the ceramic adsorbent. Na+ has beenproved
the most common and effective exchangeable cation for NHþ4
.
The available Na+ of the ceramic adsorbent predicts that the ceramic
adsorbent might have good adsorption ability for ammonium
ions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เม็ดเดิม (เซรามิก adsorbent ก่อนเผา) ได้เงิน สีเหลือง ขณะ adsorbents เซรามิกกลายเป็นสีแดงอิฐหลังการรักษา การเปลี่ยนแปลงเป็นผลมาจากอุณหภูมิสูงเผา ค่าธรรมเนียมผิวของเม็ดเดิม (แคเธอรีนซีตาอาจเกิดขึ้น30.1 mV) และอนุภาคเซรามิค (แคเธอรีนซีตา 31.2 เป็น mV)ไม่ได้แน่นอนเปลี่ยนแปลง พื้นที่ผิวของเม็ดเดิมและอนุภาคเซรามิกจะถูกแสดงในตารางที่ 1 เมื่อต้นฉบับเม็ดถูกเผาให้อนุภาคเซรามิค พื้นที่ใกล้เคียงเพิ่มขึ้นจาก 33.59 กับ 36.80 m2 g 1 และปริมาณรูพรุนรวมขยายจาก 0.08 ถึง 0.10 mL g 1 ระบุเพิ่มเติมว่า poresสร้างเสร็จเรียบร้อยในระหว่างการเขียนแป้งละลายเป็น porogen ขนาดรูพรุนดูดซับสติก BJH (Barrett – Joyner – Halenda)การแจกจ่ายจะแสดงใน Fig. 1a ดูดซับสติก BJH รูขุมขนการกระจายขนาดเปิดเผยว่า ขนาดของรูที่พบส่วนใหญ่แตกต่างกันระหว่าง2 และ 50 นิวตันเมตร (ร้อยละ 65.72) ตามยิ่ง ๆการจัดประเภท เซรามิก adsorbent ถูกจัดประเภทเป็นตัวการวัสดุ รูขุมขนขนาดต่ำกว่า 6 nm และ 80 nm ได้ 13.77%และ 16.35% ตามลำดับ สัณฐานวิทยาผิวของเซรามิคadsorbent ถูกตรวจสอบ โดย SEM (Fig. 1b และ c) Fig. 1b แสดงคุณสมบัติผิวบริสุทธิ์ของเซรามิก adsorbent ในขณะที่C fig. 1 แสดงลักษณะพื้นผิวเปลี่ยนแปลงหลังจากแอมโมเนียดูดซับที่ขยายของ 1000 ใน Fig. 1b อย่างไม่สม่ำเสมอขนาดพื้นผิวถูกปกคลุม ด้วยเนื้อ fragmentary ในขณะที่ชิ้นส่วนหายไป และพวกเขาจะเจอกับ filamentous และพื้นผิวที่ acicular หลังจากดูดซับแอมโมเนียใน Fig. 1c นี้เปลี่ยนแปลงแนะนำว่า ย่อมดูดซับแอมโมเนียเกิดขึ้นบนพื้นผิวของอนุภาค และการดูดซับเกิดขึ้นในภายใน พื้นที่ของรูขุมขนน่าจะยังอยู่ ที่XRD adsorbent เซรามิกรูปแบบจะปรากฏใน Fig. 1 มันเปิดเผยที่องค์เคมีส่วนใหญ่ของการพัฒนาadsorbent เซรามิกได้แร่ salic และ Na2SO4 ได้สำเร็จimpregnated ใน adsorbent เซรามิก Na + มี beenprovedมากที่สุดมีประสิทธิภาพ และทั่วไปแลกเปลี่ยนเป็น cation สำหรับ NHþ4.มี Na + ของ adsorbent เซรามิกทำนายแบบเซรามิกadsorbent อาจมีความสามารถดูดซับดีแอมโมเนียประจุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม็ดเดิม (ก่อนที่จะดูดซับเซรามิกเผา) เป็น
สีเทาสีเหลืองในขณะที่ตัวดูดซับเซรามิกกลายเป็นอิฐแดง
หลังการรักษา การเปลี่ยนแปลงเป็นผลมาจากการที่อุณหภูมิสูง
เผา ค่าใช้จ่ายที่พื้นผิวของเม็ดเดิม (ที่มีศักยภาพซีตา
? 30.1 mV) และอนุภาคเซรามิก (ที่มีศักยภาพซีตา? 31.2 mV)
ไม่เปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด พื้นที่ผิวของเม็ดเดิม
และอนุภาคเซรามิกจะแสดงในตารางที่ 1 เมื่อเดิม
เม็ดถูกเผาเซรามิกอนุภาคพื้นที่ผิวการพนัน
เพิ่มขึ้น 33.59-36.80 m2 กรัม 1 และปริมาณรูพรุนรวม
ขยาย 0.08-0.10 มิลลิลิตรกรัม 1 มันแสดงให้เห็นว่ารูขุมขนมากขึ้น
ถูกสร้างขึ้นในระหว่างการประสบความสำเร็จในการเผาไหม้ของแป้งที่ละลายน้ำได้
เป็น porogen BJH (บาร์เร็ตต์-Joyner-Halenda) การดูดซับของรูพรุนขนาด
การกระจายแสดงในรูป 1a การดูดซับ BJH กระจายขนาดรูขุมขน
เผยให้เห็นว่าขนาดของรูขุมขนที่สังเกตส่วนใหญ่ที่แตกต่างกันระหว่าง
2 และ 50 นาโนเมตร (65.72%) ตาม IUPAC
จำแนกตัวดูดซับเซรามิกจัดเป็นเม
วัสดุ ขนาดรูขุมขนอายุต่ำกว่า 6 นาโนเมตรและกว่า 80 นาโนเมตรเป็น 13.77%
และ 16.35% ตามลำดับ ลักษณะพื้นผิวของเซรามิก
ดูดซับได้รับการตรวจสอบโดย SEM (รูป. 1 ขและค) มะเดื่อ 1b แสดงให้เห็นถึง
ลักษณะพื้นผิวที่เก่าแก่ของตัวดูดซับเซรามิกในขณะที่
รูป 1c นำเสนอลักษณะพื้นผิวที่มีการเปลี่ยนแปลงหลังจากแอมโมเนียม
การดูดซับที่ขยาย 1000 ?. ในรูป 1 ขขนาดไม่สม่ำเสมอ
พื้นผิวที่ถูกปกคลุมไปด้วยเนื้อเป็นชิ้นเป็นอันในขณะที่ชิ้นส่วนที่
หายไปและพวกเขาจะพันกับเส้นใยและ
พื้นผิวเข็มหลังจากการดูดซับแอมโมเนียในรูป 1c นี้
แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ดูดซับแอมโมเนียที่เกิดขึ้น
บนพื้นผิวของอนุภาคและการดูดซับที่เกิดขึ้น
ในพื้นที่พื้นผิวด้านในของรูขุมขนที่มีอยู่น่าจะยัง
รูปแบบ XRD ของตัวดูดซับเซรามิกที่มีการแสดงในรูป 1d มันแสดงให้เห็น
ว่าองค์ประกอบทางเคมีส่วนใหญ่ของการพัฒนา
ตัวดูดซับแร่ธาตุที่เป็นเซรามิก Salic และประสบความสำเร็จได้รับการ Na2SO4
ชุบในเซรามิกดูดซับ + นาได้ beenproved
ไอออนบวกที่พบมากที่สุดและมีประสิทธิภาพแลกเปลี่ยนNHþ4
.
ใช้ได้ + นาของตัวดูดซับคาดการณ์ว่าเซรามิกเซรามิก
ดูดซับอาจจะมีความสามารถในการดูดซับที่ดีสำหรับแอมโมเนียม
ไอออน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เม็ดเดิม ( เซรามิก ) ก่อนเผา )
สีเทาสีเหลืองในขณะที่ดูดซับเซรามิคเป็นสีแดงอิฐ
หลังจากการรักษา เปลี่ยนแปลง คือ ผลจากการเผาที่อุณหภูมิสูง

พื้นผิวค่าใช้จ่ายของเม็ดเดิม ( ซีตาศักยภาพ
 30.1 MV ) และอนุภาคเซรามิก ( ซีตาศักยภาพ  31.2 MV )
ไม่ก็เปลี่ยนไป พื้นที่ผิวของ
เม็ดเดิมและอนุภาคเซรามิกจะแสดงในตารางที่ 1 เมื่อเม็ดเดิม
ถูกเผาอนุภาคเซรามิค พนัน พื้นที่ผิวจะเพิ่มขึ้นจาก 33.59
ได้แก่ M2 g  1 และปริมาณรูพรุนทั้งหมด
ขยายจาก 0.08 0.10 กรัม กรัม  1 พบว่ารู
ถูกสร้างเรียบร้อยแล้วในระหว่างการเผาไหม้ของ
แป้งละลายเป็น porogen . โดย bjh ( Barrett –จอยเนอร์– halenda ) การดูดซับ
ขนาดรูขุมขนการกระจายจะแสดงในรูปที่ 1 . การดูดซับ bjh ขนาดรูพรุนกระจาย
พบว่าส่วนใหญ่สังเกตรูขุมขนขนาดแตกต่างกันระหว่าง
2 และ 50 nm ( 65.72 % ) ตามสากล
ชนิด เซรามิก จัดเป็นวัสดุดูดซับเมโซ

รูขุมขนขนาดภายใต้ 6 nm และกว่า 80 nm เป็น 13.77 %
แล้ว 16.35 ตามลำดับ ลักษณะพื้นผิวของเซรามิค
ดูดซับได้ตรวจสอบด้วย SEM ( รูปที่ 1A และ C ) รูป 1B แสดง
พื้นผิวเก่าแก่คุณลักษณะของตัวดูดซับเซรามิค ในขณะที่
รูป 1C แสดงการเปลี่ยนแปลงพื้นผิวหลังการดูดซับแอมโมเนีย
ที่ขยาย 1000  . ในรูปตัวเขียน 1B ขนาด
พื้นผิวปกคลุมด้วยเนื้อเยื่อลำเลียงเนื้อ ในขณะที่ชิ้นส่วน
หายไป และพวกเขาจะถูกพันด้วยเส้นใยและ
พื้นผิวน้ำในรูปเข็มหลังการดูดซับในการเปลี่ยนแปลงนี้ ย่อมชี้ให้เห็นว่า การดูดซับแอมโมเนีย

ที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวของอนุภาค และการดูดซับเกิดขึ้น
ข้างในพื้นที่ผิวรู น่าจะยังมีอยู่
วิเคราะห์รูปแบบของตัวดูดซับเซรามิค แสดงในรูปที่ 1 ดี พบว่า ส่วนใหญ่

องค์ประกอบทางเคมีที่ได้พัฒนาขึ้นดูดซับเซรามิคมีแร่ธาตุซาลลิค และ na2so4 สำเร็จ
ชุบในดูดซับเซรามิค นา beenproved
ที่พบมากที่สุดและมีประสิทธิภาพการแลกเปลี่ยนแคตไอออนสำหรับ NH þ 4
.
ของนาของตัวดูดซับเซรามิคคาดการณ์ว่าดูดซับเซรามิค
อาจมีความสามารถในการดูดซับไอออนแอมโมเนียมดี