These provisions are likely to inte

These provisions are likely to intensify inter-generational conflict. Current workers, in particular younger ones, will not receive retirement benefits comparable with those of their predecessors. Nevertheless, those still in the workforce will still have to pay 30% of their wages to finance current pensioners. Under such circumstances, the increase in the taxation of investment income, coupled with the pressure to invest in government bonds to finance burgeoning public debt, may be regarded as unjust.
After all, it is well known that problems arising from the lack of economic growth in recent years result from the burden of public debt and suffocating taxation that affects goods, services and labour costs.
Another noteworthy reform concerns the evolution of the so-called TFR (Trattamento di Fine Rapporto), a form of severance pay that in the past provided lump-sum cash payments upon job termination. Since 2007, employees can direct their annual TFR accruals to be paid as a contribution to a DC pension fund, or recorded by the company in its TFR book reserve. In the first case, when employees leave the company, they will receive a benefit that is equivalent to all TFR contributions paid, plus the return generated by the pension fund through the management of its assets. The tax rate at termination is favourable for employees, with rates from 15% to 9% on the basis of the length of enrolment in the pension fund.
The 2015 stability law has introduced, for a trial period running from April 2015 to June 2018, the possibility for private sector employees to receive the TFR in advance, together with their wages. Through this option, if the employee decides to receive his TFR accrual with the monthly salary, it will be taxed as part of regular income. This will prove detrimental for both pension funds and for pensioners. Pension funds may lose contributions, and employees will see a reduction in their total pension benefits, thereby endangering their future financial security at retirement. While it may be useful to have more liquidity in times of economic crisis, this measure will certainly not help the further development of supplementary pensions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบัญญัติเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเพิ่มความขัดแย้งประจักษ์ ปัจจุบันคนงาน คนที่อายุน้อยโดยเฉพาะ จะไม่ได้รับสวัสดิการเกษียณอายุเทียบเท่ากับของรุ่นก่อนของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เหล่านั้นยังคงอยู่ในแรงงานจะยังคงต้องจ่าย 30% ของค่าจ้างเงินบำนาญปัจจุบันของพวกเขา ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว การเพิ่มขึ้นของการเสียภาษีรายได้จากการลงทุน ควบคู่ไปกับความดันการลงทุนในพันธบัตรรัฐบาลเงินหนี้สาธารณะที่กำลังขยายตัว อาจถือเป็นธรรม หลังจากที่ทุก มันเป็นที่รู้จักกันดีว่า ปัญหาเกิดจากการขาดการเติบโตทางเศรษฐกิจในปีที่ผ่านมาเป็นผลมาจากภาระหนี้สาธารณะ และสำลักภาษีอากร ที่มีผลต่อสินค้า บริการ และต้นทุนแรงงานปฏิรูปสำคัญอื่นเกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการของ TFR เรียกว่า (Trattamento di Fine Rapporto) รูปแบบของการชดเชยจ่ายในอดีตให้ชำระเงินผลรวม lump เมื่อสิ้นสุดงาน ตั้งแต่ 2007 พนักงานสามารถโดยตรงของพวกเขารับรู้ TFR ปีจะจ่ายเป็นเงินสมทบกองทุนเงินบำนาญ DC หรือบันทึก โดยบริษัทฯ ในสมุดของ TFR ในกรณีแรก เมื่อพนักงานออกจากบริษัท พวกเขาจะได้ประโยชน์ไม่เท่ากับ TFR เงินทั้งหมดที่จ่าย บวกกลับที่สร้างขึ้น โดยการผ่านการบริหารสินทรัพย์ของกองทุน ยกเลิกอัตราภาษีดีสำหรับพนักงาน ราคาพิเศษ 15% ถึง 9% ตามความยาวของการลงทะเบียนกองทุนได้ กฎหมายความมั่นคง 2015 ได้แนะนำ สำหรับทดลองใช้ระยะเวลาอยู่จาก 2558 เมษายนการ 2018 มิถุนายน โอกาสสำหรับภาคเอกชนให้พนักงานรับของ TFR ล่วงหน้า พร้อมกับค่าจ้างของพวกเขา ผ่านตัวเลือกนี้ ถ้าพนักงานตัดสินใจได้รับของเขาคงค้าง TFR เดือน มันจะถูกคิดภาษีเป็นส่วนหนึ่งของรายได้ประจำ นี้จะพิสูจน์อันตราย สำหรับทั้งกองทุนบำนาญ และบำนาญ กองทุนบำนาญอาจสูญเงินสมทบ และพนักงานจะเห็นการลดประโยชน์บำนาญรวม จึงกุมความปลอดภัยทางการเงินในอนาคตที่เกษียณอายุ ในขณะที่มันอาจจะเป็นประโยชน์ให้มีสภาพคล่องมากขึ้นในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจ วัดนี้จะไม่ช่วยเงินบำนาญเสริมพัฒนาต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบัญญัติเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกระชับความขัดแย้งระหว่าง generational คนงานปัจจุบันในคนที่อายุน้อยโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะได้รับผลประโยชน์เกษียณอายุเทียบเคียงกับบรรดารุ่นก่อน ๆ อย่างไรก็ตามผู้ที่ยังคงอยู่ในตลาดแรงงานจะยังคงต้องจ่าย 30% ของค่าจ้างของพวกเขาเพื่อเป็นเงินทุนบำนาญปัจจุบัน ภายใต้สถานการณ์เช่นการเพิ่มขึ้นของการเก็บภาษีจากรายได้การลงทุนควบคู่กับความดันที่จะลงทุนในพันธบัตรรัฐบาลเพื่อเป็นเงินทุนที่กำลังบูมหนี้สาธารณะอาจจะถือได้ว่าเป็นอธรรม.
หลังจากที่ทั้งหมดจะเป็นที่รู้จักกันดีว่าปัญหาที่เกิดจากการขาดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ในปีที่ผ่านมาเป็นผลมาจากภาระหนี้สาธารณะและภาษีอากรหอบที่มีผลต่อสินค้าบริการและค่าใช้จ่ายแรงงาน.
อีกปฏิรูปที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการวิวัฒนาการของสิ่งที่เรียกว่า TFR (Trattamento di วิจิตร Rapporto) รูปแบบของการจ่ายเงินชดเชยว่าในอดีตที่ผ่านมา ที่ให้บริการชำระเงินด้วยเงินสดเงินก้อนเมื่อมีการเลิกงาน ตั้งแต่ปี 2007 พนักงานสามารถนำ TFR ประจำปีของเงินคงค้างที่จะต้องจ่ายเป็นเงินสมทบให้กับกองทุนบำเหน็จบำนาญ DC หรือบันทึกไว้โดย บริษัท ในหนังสือสำรอง TFR ของมัน ในกรณีแรกเมื่อพนักงานลาออกจาก บริษัท ที่พวกเขาจะได้รับผลประโยชน์ที่เทียบเท่ากับทุกผลงาน TFR จ่ายรวมทั้งผลตอบแทนที่เกิดจากกองทุนบำเหน็จบำนาญผ่านการจัดการของสินทรัพย์ อัตราภาษีในการเลิกจ้างเป็นอย่างดีสำหรับพนักงานที่มีอัตราจาก 15% เป็น 9% บนพื้นฐานของความยาวของการลงทะเบียนในกองทุนบำเหน็จบำนาญได้.
กฎหมาย 2015 ความมั่นคงได้แนะนำสำหรับระยะเวลาการทดลองวิ่งตั้งแต่เดือนเมษายน 2015 ถึงเดือนมิถุนายน 2018 ความเป็นไปได้สำหรับพนักงานภาคเอกชนที่จะได้รับ TFR ล่วงหน้าพร้อมกับค่าจ้างของพวกเขา ผ่านตัวเลือกนี้ถ้าพนักงานตัดสินใจที่จะได้รับคงค้าง TFR ของเขากับเงินเดือนก็จะเก็บภาษีได้เป็นส่วนหนึ่งของรายได้ประจำ นี้จะพิสูจน์อันตรายสำหรับทั้งกองทุนบำเหน็จบำนาญและสำหรับผู้รับบำนาญ กองทุนบำเหน็จบำนาญอาจสูญเสียผลงานและพนักงานจะเห็นการลดลงของผลประโยชน์เงินบำนาญรวมของพวกเขาจึงเป็นอันตรายต่อความมั่นคงทางการเงินของพวกเขาในอนาคตที่เกษียณอายุ ในขณะที่มันอาจจะเป็นประโยชน์ที่จะมีสภาพคล่องมากขึ้นในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจที่วัดนี้จะไม่แน่นอนช่วยให้การพัฒนาต่อไปของเงินบำนาญเสริม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบัญญัติเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกระชับความขัดแย้งระหว่าง generational . คนปัจจุบัน โดยเฉพาะคนน้องจะไม่ได้รับผลประโยชน์เกษียณอายุเทียบเคียงกับบรรดาบรรพบุรุษของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ผู้ที่ยังคงอยู่ในงานจะยังคงต้องจ่าย 30% ของค่าจ้างของพวกเขาการเงินบำนาญในปัจจุบัน ภายใต้สถานการณ์เช่น การเพิ่มภาษีของรายได้การลงทุน ควบคู่กับ ความดันที่จะลงทุนในพันธบัตรรัฐบาลการเงิน burgeoning หนี้สาธารณะอาจถือว่าไม่ยุติธรรมหลังจากทั้งหมด มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าปัญหาที่เกิดจากการขาดการเติบโตทางเศรษฐกิจในผล ปีล่าสุดจากภาระหนี้สาธารณะและหายใจไม่ออกภาษีอากรที่มีต่อสินค้า บริการ และต้นทุนแรงงานอีกหนึ่ง น่าสังเกตการปฏิรูปเกี่ยวกับวิวัฒนาการของ TFR เรียกว่า ( trattamento ตี้ดี rapporto ) , รูปแบบของการจ่ายเงินชดเชยที่ในอดีตให้ก้อนชำระเงินด้วยเงินสดเมื่อสิ้นสุดงาน ตั้งแต่ 2007 , พนักงานด้าน TFR ตรงประจำปีของพวกเขาจะต้องจ่ายเป็นเงินสมทบกองทุนบำเหน็จบำนาญเป็น DC หรือบันทึกโดย บริษัท ของ TFR หนังสือสำรอง ในกรณีแรก เมื่อพนักงานออกจาก บริษัท ที่พวกเขาจะได้รับประโยชน์ที่เทียบเท่ากับ TFR สมทบจ่ายบวกผลตอบแทนที่เกิดจากกองทุนบำเหน็จบำนาญผ่านการบริหารทรัพย์สินของ อัตราภาษีที่บอกเลิกที่ดีให้พนักงาน ด้วยอัตรา 15 % 9 % บนพื้นฐานของความยาวของลงทะเบียนในกองทุนบำนาญ2015 ความมั่นคงกฎหมายได้แนะนำให้ทดลองวิ่งจากเมษายน 2015 มิถุนายน 2018 , ความเป็นไปได้สำหรับพนักงานภาคเอกชนรับ TFR ล่วงหน้า พร้อมกับค่าจ้างของพวกเขา ผ่านตัวเลือกนี้ ถ้าพนักงานตัดสินใจที่จะได้รับของเขา TFR คงค้างที่มีเงินเดือนก็จะต้องถูกหักภาษีเป็นส่วนหนึ่งของรายได้ปกติ นี้จะพิสูจน์ detrimental สำหรับกองทุนบำเหน็จบำนาญ และผู้รับบำนาญ กองทุนบำนาญอาจสูญเสียเงินและพนักงานจะเห็นการผลประโยชน์เงินบำนาญทั้งหมดจึงเป็นอันตรายต่อความมั่นคงทางการเงินในอนาคตของพวกเขาที่เกษียณอายุ ในขณะที่มันอาจจะมีประโยชน์ให้มีสภาพคล่องมากขึ้น ในช่วงเวลาของวิกฤตเศรษฐกิจ มาตรการนี้จะไม่ช่วยในการพัฒนาต่อไปของบำนาญเพิ่มเติม