Who was the man I had seen on High

Who was the man I had seen on High Tor? Was it the man Holmes and I had seen in London? But I wad sure that the man on High Tor did not have a beard. Sir Henry did not see the man on the Tor and I said nothing to him.
There was nothing we could do for Selden. We went back to the house. What had Selden run away from? What he had seen? What had we heard? Was it the Hound of the Baskervilles? I felt safer in Baskerville Hall than out in the moor at night. Sir Henry felt the same.
In the morning, we sent for the police. They took Selden's body away.
Sir Henry told the Barrymores what had happened. But he did not speak about the strange sounds we had heard. Mrs Barrymore cried and covered her face with a handkerchief. Mr Barrymore said, `It had to end. Poor Selden could not have lived on the moor in winter. It is far too cold.’
`Please forget what I said last night,’ Sir Henry told them. `I want you to stay at Baskerville Hall.’
`Thank you, sir. We will,’ said Barrymore.
I want to my room and wrote a long report to Sherlock Holmes. Then I decided to go for a walk, but I did not want to walk on the moor.
Usually, I posted my letters to Holmes in Grimpen Village. But today I decided to walk to Coombe Tracey, the village to the south. It took me an hour to walk there along the road. On the way, I saw Stapleton.
`I heard you caught the escaped murderer,’ said Stapleton. `I will look forward to hearing the story from Sir Henry at dinner tomorrow.’
`Sir Henry is looking forward to dining with you and your sister tomorrow,’ I replied.
`And so is my sister,’ Stapleton said coldly. `I look forward to seeing Sir Henry tomorrow at eight o’clock.’
`I will tell him,’ I said. `Good day.’
I walked on to Coombe Tracey and posted my letter. I saw a large house out side the village and asked who lived there.
`That is Mr Frankland’s house,’ the village shopkeeper told me.
Dr Mortimer had told me about Mr Frankland — and about Mr Frankland’s interest in the stars. I decided to visit the gentleman and ask to see his telescope.
Mr Frankland was standing by his garden gate. He was a red faced, elderly man with white hair.
`Good day,’ I said, `my name is Watson.’
`Dr Watson?’ Asked Mr Frankland.
`Yes,’ I replied.
`I heard that you caught Selden last night on the moor,’ said Mr Frankland. `I nearly caught in surprise.
`How did you do that?’ I asked in surprise.
`With my telescope. Come and see.’
Mr Frankland showed me into his house. I wad very interested in his telescope. It wad very large and powerful.
`I saw a man on the moor a number of times,’ said Mr Frankland.
`Why did you not tell the police?’ I asked.
`I was not sure not tell the murderer,’ he replied. `I began to think that perhaps there were two man on the moor. But why would anyone want to live out on the moor? There is no food and the weather is cold. Then, yesterday, I saw something.’
`What did you see?’ I asked.
`I saw somenoe taking food out the moor,’ answered Mr Frankland.
`At night?’ I asked. I thought of Barrymore and his signal light. Perhaps Mr Frankland had seen Barrymore taking foid and clothing put to Selden.
`No,’ said Mr frankland. `I saw a boy taking food during the day—and letters.’
`Letters?’ I asked. `Are you sure?’
`Very sure,’ said Mr Frankland, `because I know the boy. I asked the postman and learnt that the boy collects letters every day.’
`And where does he take them?’ I asked.
`Look throught the telescope,’ said Mr Frankland. `Look at that old farmhouse to the right of High Tor. That is High Tor Farm. Someone lives there, but I do not know who. He is a stranger.’
I looked through the telescope at High Tor. On the left of the Tor I saw the roof of Merripit House, where the Stapletons lived. On the right, I saw an old farmhouse. The roof was broken and so wad one wall. But I saw smoke coming from the chimney.
`Thank you, Mr Frankland.’ I said. `Whoever lives there is not Selden. Selden is dead.’
I said goodbye to Mr Frankland. Then I decided to walk across the moor and look at old High Tor Farm. It was a mile or two away and I reached it late in the afternoon. The sun was low in the sky and the air was cold.
I walked up to the farmhouse slowly. The door was broken and I lookes inside. The farmhouse was empty and silent.
Part of the farmhouse was dry, where the roof was not broken. There wad a wood fire on the floor and a bed in the corner. A lamp stood on a table with a pile of papers next to it.
I went into the farmhouse carefully. I put my hand into my jacket pocket where I kept my army revolver. I walked slowly to the table and looked at the pile of papers. I saw one of my own letters. Someone had stolen one of my letters!
Who lived in the farmhouse? Was it the man with the black beard? Wad it the man I had seen on the Tor?
I soon found out, as I heard the sound of footsteps outside. I took my revolver out of my pocket and turned towards the door. A tall, thin man stood in the doorway with his back to the setting sun. I could not see his face.
`It is a lovely evening, isn’t it Watson?’ The man said.
The man was Sherlock Holmes.

Who was the man I had seen on High Tor? Was it the man Holmes and I had seen in London? But I wad sure that the man on High Tor did not have a beard. Sir Henry did not see the man on the Tor and I said nothing to him.
 There was nothing we could do for Selden. We went back to the house. What had Selden run away from? What he had seen? What had we heard? Was it the Hound of the Baskervilles? I felt safer in Baskerville Hall than out in the moor at night. Sir Henry felt the same.
 In the morning, we sent for the police. They took Selden's body away.
 Sir Henry told the Barrymores what had happened. But he did not speak about the strange sounds we had heard. Mrs Barrymore cried and covered her face with a handkerchief. Mr Barrymore said, `It had to end. Poor Selden could not have lived on the moor in winter. It is far too cold.’ 
 `Please forget what I said last night,’ Sir Henry told them. `I want you to stay at Baskerville Hall.’
 `Thank you, sir. We will,’ said Barrymore.
 I want to my room and wrote a long report to Sherlock Holmes. Then I decided to go for a walk, but I did not want to walk on the moor.
 Usually, I posted my letters to Holmes in Grimpen Village. But today I decided to walk to Coombe Tracey, the village to the south. It took me an hour to walk there along the road. On the way, I saw Stapleton.
 `I heard you caught the escaped murderer,’ said Stapleton. `I will look forward to hearing the story from Sir Henry at dinner tomorrow.’
 `Sir Henry is looking forward to dining with you and your sister tomorrow,’ I replied.
 `And so is my sister,’ Stapleton said coldly. `I look forward to seeing Sir Henry tomorrow at eight o’clock.’
 `I will tell him,’ I said. `Good day.’
 I walked on to Coombe Tracey and posted my letter. I saw a large house out side the village and asked who lived there.
 `That is Mr Frankland’s house,’ the village shopkeeper told me.
 Dr Mortimer had told me about Mr Frankland — and about Mr Frankland’s interest in the stars. I decided to visit the gentleman and ask to see his telescope.
 Mr Frankland was standing by his garden gate. He was a red faced, elderly man with white hair.
 `Good day,’ I said, `my name is Watson.’
 `Dr Watson?’ Asked Mr Frankland.
 `Yes,’ I replied.
 `I heard that you caught Selden last night on the moor,’ said Mr Frankland. `I nearly caught in surprise.
 `How did you do that?’ I asked in surprise.
 `With my telescope. Come and see.’
 Mr Frankland showed me into his house. I wad very interested in his telescope. It wad very large and powerful.
 `I saw a man on the moor a number of times,’ said Mr Frankland.
 `Why did you not tell the police?’ I asked.
 `I was not sure not tell the murderer,’ he replied. `I began to think that perhaps there were two man on the moor. But why would anyone want to live out on the moor? There is no food and the weather is cold. Then, yesterday, I saw something.’
 `What did you see?’ I asked.
 `I saw somenoe taking food out the moor,’ answered Mr Frankland.
 `At night?’ I asked. I thought of Barrymore and his signal light. Perhaps Mr Frankland had seen Barrymore taking foid and clothing put to Selden.
 `No,’ said Mr frankland. `I saw a boy taking food during the day—and letters.’
 `Letters?’ I asked. `Are you sure?’
 `Very sure,’ said Mr Frankland, `because I know the boy. I asked the postman and learnt that the boy collects letters every day.’
 `And where does he take them?’ I asked.
 `Look throught the telescope,’ said Mr Frankland. `Look at that old farmhouse to the right of High Tor. That is High Tor Farm. Someone lives there, but I do not know who. He is a stranger.’
 I looked through the telescope at High Tor. On the left of the Tor I saw the roof of Merripit House, where the Stapletons lived. On the right, I saw an old farmhouse. The roof was broken and so wad one wall. But I saw smoke coming from the chimney.
 `Thank you, Mr Frankland.’ I said. `Whoever lives there is not Selden. Selden is dead.’
 I said goodbye to Mr Frankland. Then I decided to walk across the moor and look at old High Tor Farm. It was a mile or two away and I reached it late in the afternoon. The sun was low in the sky and the air was cold.
 I walked up to the farmhouse slowly. The door was broken and I lookes inside. The farmhouse was empty and silent.
 Part of the farmhouse was dry, where the roof was not broken. There wad a wood fire on the floor and a bed in the corner. A lamp stood on a table with a pile of papers next to it.
 I went into the farmhouse carefully. I put my hand into my jacket pocket where I kept my army revolver. I walked slowly to the table and looked at the pile of papers. I saw one of my own letters. Someone had stolen one of my letters!
 Who lived in the farmhouse? Was it the man with the black beard? Wad it the man I had seen on the Tor?
 I soon found out, as I heard the sound of footsteps outside. I took my revolver out of my pocket and turned towards the door. A tall, thin man stood in the doorway with his back to the setting sun. I could not see his face.
 `It is a lovely evening, isn’t it Watson?’ The man said.
 The man was Sherlock Holmes.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ใครคือคนที่ฉันได้เห็นบนต.สูง เป็นชายโฮลมส์ และฉันได้เห็นในลอนดอน แต่ฉัน wad แน่ที่มนุษย์บนต.สูงไม่มีเคราเป็นการ เซอร์เฮนรี่ไม่ได้เห็นคนบนทอร์ และผมพูดอะไรกับเขา ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำ Selden เราก็กลับไปบ้าน อะไรมี Selden วิ่งหนี ที่เขาเห็นหรือไม่ เราได้ยินอะไร มันเป็นหมาผลาญตระกูล ฉันรู้สึกปลอดภัยในศาลากว่า Baskerville ออกมัวร์ที่ในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเหมือนกัน ในตอนเช้า เราส่งสำหรับตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายของ Selden เซอร์เฮนรี่บอกแบร์รี่มอร์สที่มีเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเราก็ได้ยินเสียงประหลาด Barrymore นางร้อง และครอบคลุมใบหน้าของเธอพร้อมกับผ้าเช็ดหน้า นาย Barrymore กล่าวว่า, ' จะมีการสิ้นสุด Selden ดีอาจไม่ได้อาศัยอยู่มัวร์ในฤดูหนาว หนาวเกินไป ' 'กรุณาลืมโดนคืนสุดท้าย เซอร์เฮนรี่บอกพวกเขา 'ฉันต้องการพักหอ Baskerville ' ' ขอบคุณ ที่รัก เราจะ กล่าวว่า Barrymore ผมต้องการห้องพัก และเขียนรายงานยาวกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ แล้ว ฉันตัดสินใจไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ชอบเดินมัวร์ มักจะ ลงจดหมายของฉันกับโฮลมส์ในหมู่บ้าน Grimpen แต่วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปโรงแรมคูมเบแทรคเซย์ หมู่บ้านทางใต้ มันเอาฉันหนึ่งชั่วโมงในการเดินไปตามถนน ทาง ฉันเห็น Stapleton "ผมได้ยินคุณจับฆาตกรหลบหนี กล่าวว่า Stapleton 'ฉันจะหวังว่าจะได้ยินเรื่องราวจากเซอร์เฮนรี่ที่เย็นพรุ่งนี้' 'รักเฮนรี่จะรอรับประทานอาหารกับคุณและน้องสาวของวันพรุ่งนี้ ผมตอบ 'และดังนั้น เป็นน้องสาวของฉัน Stapleton กล่าวว่า coldly 'ฉันหวังว่าจะเห็นเซอร์เฮนรี่พรุ่งนี้ที่แปดโมง' 'ฉันจะบอกเขา ฉันกล่าว 'วันดี' ฉันเดินไปโรงแรมคูมเบแทรคเซย์ และลงรายการบัญชีจดหมายของฉัน เห็นบ้านหลังใหญ่ออกข้างหมู่บ้าน และถามที่นั่น "นั่นเป็นบ้านของนาย Frankland เจ้าบ้านที่บอกฉัน มอร์ทามเมอร์อาร์ Dr ได้บอกฉันเกี่ยวกับนาย Frankland — และนาย Frankland สนใจในดาว ฉันตัดสินใจสุภาพบุรุษเข้าเยี่ยมชม และสอบถามเกี่ยวกับกล้องโทรทรรศน์ของเขา นาย Frankland ยืน โดยประตูสวนของเขา เขาสีแดงประสบ คนแก่ผมขาว ผมพูด 'วันดี 'ชื่อของฉันคือ วัตสัน' 'Dr Watson ' ถามนาย Frankland ตอบ 'ใช่ "ผมได้ยินว่า คุณติด Selden คืนมัวร์ กล่าวว่า นาย Frankland ' ฉันเกือบติดอยู่ในความประหลาดใจ 'วิธีทำคุณทำอย่างไร' ผมถามในความประหลาดใจ ' ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มา และมองเห็น ' นาย Frankland พบฉันในบ้านของเขา ฉัน wad มากสนใจในกล้องโทรทรรศน์ของเขาด้วย มัน wad ขนาดใหญ่ และมีประสิทธิภาพมากขึ้น 'ผมเห็นคนบนมัวร์จำนวนครั้ง กล่าวว่า นาย Frankland 'ทำไมไม่ได้คุณบอกตำรวจ" ถาม ' ผมไม่แน่ใจว่าบอกฆาตกร เขาตอบ ' เริ่มคิดว่า อาจจะมีคนที่สองในมัวร์ แต่ทำไมทุกคนจะต้องใช้ชีวิตอยู่มัวร์ออก มีไม่มีอาหาร และอากาศจะเย็น จากนั้น เมื่อวานนี้ ฉันเห็นบางสิ่งบางอย่าง ' 'อะไรดู' ถาม 'ผมเห็น somenoe การอาหารออกมัวร์ ตอบนาย Frankland 'ค่ำคืน' ถาม คิด Barrymore และสัญญาณไฟของเขา บางทีนาย Frankland ได้เห็น foid สละ Barrymore และเสื้อผ้าที่ใส่ Selden กล่าวว่า นาย frankland "ไม่ ' ผมเห็นเด็กผู้ชายทำอาหารระหว่างวัน — และตัวอักษร ' 'ตัวอักษร' ถาม 'คุณแน่ใจหรือไม่' นาย Frankland กล่าวว่า 'แหง ๆ ' เพราะฉันรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์ที่ และเรียนรู้ที่เด็กรวบรวมจดหมายทุกวันนั้น ' "และที่ไม่เขานำพวกเขาหรือไม่" ถาม 'ดู คิดกล้องโทรทรรศน์ กล่าวว่า นาย Frankland "ดูแบบบ้านเก่าที่ต้องการสูงต. ที่ฟาร์มต.สูงได้ คนอยู่ที่นั่น แต่ฉันไม่รู้ที่ เขาเป็นคนแปลกหน้าเป็น ' ผมมองผ่านทางกล้องที่ต.สูง ทางด้านซ้ายของทอร์ผมเห็นหลังคาบ้าน Merripit, Stapletons อาศัยอยู่ที่ ทางขวา ผมเห็นมีแบบบ้านเก่า หลังคาถูกตัดขาด และ wad ดังนั้น ผนังหนึ่ง แต่ผมเห็นมาควันจากปล่องไฟ ขอบคุณ นาย Frankland ' ฉันเคยพูด "มีชีวิตอยู่ไม่ Selden Selden เสีย ' ผมพูดลากับนาย Frankland จาก นั้นผมตัดสินใจเดินข้ามมัวร์ และดูฟาร์มต.สูงเก่า นี่หรือสองไป และมาถึงในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ต่ำในท้องฟ้า และอากาศเย็น ฉันเดินขึ้นไปคุณภาพช้า ประตูถูกตัดขาดและ lookes ภายใน คุณภาพไม่ว่างเปล่า และเงียบ ส่วนหนึ่งของคุณภาพไม่แห้ง หลังคาไม่แตก มี wad ไฟไม้พื้นและเตียงในมุม โคมไฟอยู่บนโต๊ะกับกองกระดาษอยู่ด้านข้าง ฉันเป็นแบบบ้านต่อไปอย่างระมัดระวัง ผมใส่มือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บของฉัน revolver กองทัพ ฉันเดินอย่างช้า ๆ ไปยังตาราง และมองกองเอกสาร ฉันเห็นตัวฉันเองอย่างใดอย่างหนึ่ง บางคนได้ขโมยหนึ่งจดหมายของฉัน ผู้ที่อาศัยอยู่ในคุณภาพ เป็นคนที่ มีเคราสีดำ Wad คนที่ฉันได้เห็นบนต. เร็ว ๆ นี้พบ ฉันได้ยินเสียงเท้านอก ผมเอา revolver ของฉันออกจากกระเป๋าของฉัน และหันไปทางประตู สูง บางคนยืนในประตูกับเขาไปยังดวงอาทิตย์ตั้ง ฉันไม่สามารถเห็นหน้าของเขา 'มันจะเย็นดี ไม่ใช่วัตสัน' ชายคนนั้นกล่าวว่า ผู้ชายเป็นเชอร์ล็อกโฮลมส์

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ใครคือคนที่ฉันเคยเห็นใน Tor สูง? มันเป็นคนที่โฮล์มส์และผมได้เห็นในลอนดอน? แต่ผม wad แน่ใจว่าคนที่อยู่บนที่สูงทอร์ไม่ได้มีเครา เซอร์เฮนรี่ไม่เห็นคนในทอร์และผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขา.
ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้สำหรับเซลเด้นเป็น เราก็กลับไปที่บ้าน สิ่งที่เซลเด้นหนีออกจาก? สิ่งที่เขาได้เห็น? สิ่งที่เราได้ยิน? มันเป็นหมาผลาญตระกูล? ฉันรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นในฮอลล์ Baskerville กว่าออกมาในทุ่งในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเดียวกัน.
ในตอนเช้าเราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายเซลเด้นออกไป.
เซอร์เฮนรี่บอก Barrymores สิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่เราเคยได้ยิน แบรี่มอร์นางร้องไห้และปกคลุมใบหน้าของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้า นายแบรี่มอร์กล่าวว่า `มันต้องจบ แย่เซลเด้นอาจจะไม่ได้อาศัยอยู่ในทุ่งในช่วงฤดูหนาว มันอยู่ไกลเย็นเกินไป.
'`โปรดลืมสิ่งที่ผมพูดเมื่อคืน' เซอร์เฮนรี่บอกพวกเขาว่า `ฉันต้องการให้คุณอยู่ที่ฮอลล์
Baskerville.` ขอบคุณครับ เราจะกล่าวว่าแบรี่มอ.
ฉันต้องการที่ห้องของฉันและเขียนรายงานยาวเพื่อ Sherlock Holmes แล้วฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินบนทุ่ง.
โดยปกติผมโพสต์จดหมายของฉันไปที่โฮล์มส์ใน Grimpen วิลเลจ แต่วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปยังสวนสาธารณะ Coombe Tracey หมู่บ้านไปทางทิศใต้ ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเดินไปที่นั่นไปตามถนน เกี่ยวกับวิธีการที่ผมเห็นสเตเปิล.
`ผมได้ยินคุณจับฆาตกรหนีกล่าวว่าสเตเปิล `ผมจะหวังว่าจะได้ยินเรื่องราวจากเซอร์เฮนรี่งานเลี้ยงอาหารค่ำในวันพรุ่งนี้.` เซอร์เฮนรี่รอคอยที่จะรับประทานอาหารกับคุณในวันพรุ่งนี้และน้องสาวของคุณ 'ผมตอบ. `และเพื่อให้เป็นน้องสาวของฉัน' สเตเปิลกล่าวอย่างเย็นชา `ฉันหวังว่าจะได้เห็นเซอร์เฮนรี่วันพรุ่งนี้เวลา 08:00.` ฉันจะบอกเขาว่า 'ผมบอกว่า `วันดี. ฉันเดินไป Coombe Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน . ผมเห็นบ้านหลังใหญ่ออกด้านข้างหมู่บ้านและถามว่าใครอาศัยอยู่ที่นั่น`นั่นคือบ้านของนายแลนด์ 'เจ้าของร้านหมู่บ้านบอกฉัน. ดร Mortimer ได้บอกฉันเกี่ยวกับนายแลนด์ - เกี่ยวกับความสนใจและนายแลนด์ในดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องโทรทรรศน์ของเขา. นายแลนด์ยืนอยู่ที่ประตูสวนของเขา เขาเป็นสีแดงต้องเผชิญกับคนสูงอายุที่มีผมสีขาว. `วันดี 'ฉันกล่าวว่า` ผมชื่อวัตสัน. `Dr Watson? ถามนายแลนด์. `ใช่ 'ผมตอบ.` ผมได้ยินมาว่าคุณจับเซลเด้นคืนที่ผ่านมาในทุ่ง' กล่าวว่านายแลนด์ `ฉันเกือบติดอยู่ในความประหลาดใจ.` วิธีที่คุณทำอย่างนั้น? ฉันถามด้วยความประหลาดใจ. `ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มาดู. นายแลนด์แสดงให้ฉันเข้าไปในบ้านของเขา ฉัน wad สนใจมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มัน wad ขนาดใหญ่มากและมีประสิทธิภาพ. `ฉันเห็นชายคนหนึ่งในทุ่งจำนวนครั้ง 'กล่าวว่านายแลนด์.` ทำไมคุณไม่บอกตำรวจ? ฉันถาม. `ผมไม่แน่ใจว่าได้บอกฆาตกร 'เขาตอบ `ฉันเริ่มที่จะคิดว่าอาจจะมีอยู่สองคนที่อยู่บนทุ่ง แต่ทำไมทุกคนต้องการจะมีชีวิตอยู่ออกในทุ่ง? ไม่มีอาหารและสภาพอากาศหนาวเย็น จากนั้นเมื่อวานนี้ผมเห็นบางสิ่งบางอย่าง. '`อะไรที่คุณเห็น?' ฉันถาม. `ผมเห็น somenoe นำอาหารออกจากทุ่ง 'ตอบนายแลนด์.` ในเวลากลางคืน? ฉันถาม. ฉันคิดว่าแบรี่มอร์และแสงสัญญาณ บางทีนายแลนด์ได้เห็นแบรี่มอร์และการ foid ใส่เสื้อผ้าให้เซลเด้น. `ไม่มี 'กล่าวว่านายแลนด์ `ผมเห็นเด็กการอาหารในช่วงวันและตัวอักษร. '` จดหมาย? ฉันถาม. `คุณแน่ใจหรือไม่? '` แน่ใจมาก' กล่าวว่านายแลนด์, `เพราะฉันรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์และเรียนรู้ว่าเด็กเก็บจดหมายทุกวัน. `และที่เขาพาพวกเขาไม่? ฉันถาม. `มอง throught กล้องโทรทรรศน์ 'กล่าวว่านายแลนด์ `ดูที่บ้านไร่เก่าไปทางขวาของสูง Tor นั่นคือสูงทอร์ฟาร์ม คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่ผมไม่ทราบว่าใคร เขาเป็นคนแปลกหน้า. ผมมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่สูง Tor ที่ด้านซ้ายของทอร์ที่ผมเห็นหลังคาของ Merripit บ้านที่อาศัยอยู่ Stapletons ด้านขวาผมเห็นบ้านไร่เก่า หลังคาถูกทำลายและอื่น wad ผนังด้านหนึ่ง แต่ผมก็เห็นควันจากปล่องไฟ. `ขอบคุณนายแลนด์. ฉันพูดว่า. `ผู้ใดอาศัยอยู่ที่นั่นไม่ได้เซลเด้น เซลเด้นตาย. 'ฉันบอกลานายแลนด์ แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะเดินข้ามทุ่งและมองไปที่เก่าสูงทอร์ฟาร์ม มันเป็นไมล์หรือสองออกไปและฉันถึงมันสายในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ในระดับต่ำในท้องฟ้าและอากาศหนาว. ฉันเดินขึ้นไปยังบ้านช้า ประตูที่ถูกทำลายและฉัน lookes ภายใน บ้านไร่เป็นที่ว่างเปล่าและเงียบ. ส่วนหนึ่งของบ้านไร่แห้งที่หลังคาไม่ขาด มี wad ไฟไม้บนพื้นและเตียงในมุม โคมไฟยืนอยู่บนตารางที่มีกองเอกสารถัดไปได้. ฉันเดินเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง ฉันใส่มือของฉันในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บปืนกองทัพของฉัน ผมเดินช้าไปที่โต๊ะและมองไปที่กองเอกสาร ฉันเห็นหนึ่งของตัวอักษรของตัวเอง ใครบางคนได้ขโมยจดหมายฉบับหนึ่งของฉัน! ใครอาศัยอยู่ในบ้านได้หรือไม่ มันเป็นคนที่มีเคราสีดำ? Wad มันคนที่ฉันเคยเห็นในทอร์? ฉันเร็ว ๆ นี้พบว่าที่ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ด้านนอก ผมเอาปืนของฉันออกมาจากกระเป๋าของฉันและหันไปทางประตู สูงบางคนที่ยืนอยู่ในทางเข้าประตูที่มีเขากลับไปยังดวงอาทิตย์ ผมมองไม่เห็นใบหน้าของเขา. `มันเป็นช่วงเย็นที่น่ารักไม่ได้วัตสัน? ชายคนนั้นกล่าวว่า. ชายคนนั้นเป็น Sherlock Holmes

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เป็นคนที่ผมเคยเห็นในเว็บสูง เป็นผู้ชาย และฉันได้เห็นในลอนดอน ? แต่ฉันแน่ใจว่าผู้ชายใน TOR ปึกสูงไม่มีเครา ท่านเฮนรี่ไม่ได้เจอผู้ชายบนเว็บและฉันกล่าวว่าไม่มีอะไรกับเขา
ไม่มีอะไรที่เราจะทำเพื่อที่ตั้ง . เรากลับไปบ้าน สิ่งที่มีที่ตั้งวิ่งหนี ? สิ่งที่เขาได้เห็น สิ่งที่เราได้ยิน มัน Hound จาก Baskervilles ?ผมรู้สึกปลอดภัยในวิลฮอลล์กว่าในมัวร์ในตอนกลางคืน ท่านเฮนรี่รู้สึกเหมือนกัน .
ในตอนเช้า เราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายที่ตั้งอยู่ห่าง .
ท่านเฮนรี่บอก barrymores เกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเรื่องแปลกๆ เสียงที่เราได้ยินมา คุณนาย แบร์รีมอร์ ร้องไห้และครอบคลุมใบหน้าของเธอกับผ้าเช็ดหน้า นาย แบร์รีมอร์ กล่าวว่า " มันต้องจบที่ตั้งจนไม่สามารถอาศัยอยู่ในทุ่งในฤดูหนาว มันเป็นเย็นไกลเกินไป '
` ช่วยลืมเรื่องที่ฉันพูดเมื่อคืน ' เซอร์ เฮนรี บอกพวกเขา ' ฉันต้องการเธออยู่ที่ห้องโถงวิล '
` ขอบคุณครับ เราจะ ' แบร์รีมอร์ .
ผมต้องการห้องและเขียนรายงานยาว เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินในทุ่ง .
โดยปกติผมโพสต์จดหมาย grimpen โฮลมส์ในหมู่บ้าน แต่ในวันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปคูมบ์ เทรซีย์ หมู่บ้านไปทางทิศใต้ มันใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลย เดินอยู่ตามถนน ระหว่างทางผมเห็น Stapleton .
' ฉันได้ยินว่าคุณจับหนีฆาตกร ' Stapleton . ' ผมจะหวังว่าจะได้ยินข่าวจากท่านเฮนรี่ที่เย็นพรุ่งนี้ '
.` ท่านเฮนรี่คือมองไปข้างหน้าเพื่อรับประทานอาหารกับคุณและพี่สาวของคุณพรุ่งนี้ " ผมตอบ
` และน้องสาวของฉัน ' สเตเปิล กล่าวเสียงเย็นชา ' ผมหวังว่าจะได้เห็น พรุ่งนี้ท่านเฮนรี่ที่ 8 โมงค่ะ '
' ผมจะบอกเขาว่า " ฉันพูด ` สวัสดี '
ฉันเดินบนคูมบ์ Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน ผมเห็นบ้านหลังใหญ่ออกข้างหมู่บ้าน และถามคนที่อยู่ที่นั่น
` ที่คุณแลนด์บ้าน' หมู่บ้าน เจ้าของร้านบอก
ดร. มอร์ติเมอร์ บอกฉันเกี่ยวกับคุณ Frankland และเกี่ยวกับคุณ Frankland สนใจดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องส่องทางไกล .
คุณ Frankland ยืนอยู่ประตูสวนของเขา เขาหน้าแดง คนแก่ผมขาว
` สวัสดี ' ฉันกล่าวว่า ` ฉันชื่อวัตสัน '
` ดร. วัตสัน ? ' ขอให้คุณ Frankland .
' ค่ะ ' ฉันตอบ .
' ผมได้ยินว่าคุณจับที่ตั้งเมื่อคืนในทุ่ง ' นายแลนด์ . ' ฉันเกือบถูกจับประหลาดใจ .
` เธอทำแบบนั้นได้ยังไง ? ' ผมถามด้วยความประหลาดใจ
' กับกล้องของฉัน มาดู '
นายแลนด์ให้ฉันเข้าบ้าน ผมวาดสนใจมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันปึกใหญ่มากและมีประสิทธิภาพ .
` ผมเห็นผู้ชายในทุ่งหลายครั้ง ' นาย Frankland .
` ทำไมคุณไม่แจ้งตำรวจล่ะ ' ผมถาม .
` ผมไม่แน่ใจว่าฆาตกร ' เขาตอบ ' ฉันก็เริ่มคิดว่า บางที มี สอง คน ใน มัวร์ แต่ทำไมทุกคนต้องการที่จะอยู่ในมัวร์ ไม่มีอาหาร และอากาศหนาว แล้วเมื่อวานนี้ ผมเห็นบางสิ่งบางอย่าง . '
' อะไรคุณเห็นอะไร ' ผมถาม .
` ผมเห็น somenoe เอาอาหารออก มัวร์ ' ตอบคุณ Frankland .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.