In the tenth grade, I was still fon

In the tenth grade, I was still fond of playing soccer and basketball with the boys. Sometimes we elbow each other hard in the ribs when competing for a good ball. I didn't know how to dress properly, usually looking more like a scarecrow than a girl. Yes, it was just like that. And I should have understood that Thom's distance from me was to be expected. But i couldn't understand, so I was sad. Human being can never get used to losses, whether it's reasonable or not. So I roamed the field, abandoned, while the children amuse themselves playing other games. I conjured up the precious rains of childhood, the delicious baked fish with the fragrance of burnt hay, and the expansive autumn horizon, so crystal clear and inviting.
After graduation, asked Thom to study every day, knowing that she had just slid by. But she refused every time. First, Thom had to go have a dress made with her friend Lan Anh; the next time she went to see a Vietnamese opera with her two cousins from Hanoi;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเกรด 10 ผมยังคงชอบการเล่นฟุตบอลและบาสเกตบอลกับเด็กผู้ชาย บางครั้งเราข้อศอกกันยากในกับเมื่อแข่งขันสำหรับลูกที่ดี ฉันไม่ทราบวิธีการแต่งกายถูกต้อง จะมองมากกว่าเช่นหุ่นไล่กาสาว ใช่ มันเป็นเพียงเช่นนั้น และผมควรมีความเข้าใจว่า ของถมห่างจากฉันถูกคาดหวัง แต่ฉันไม่ เข้าใจ ดังนั้นฉันไม่เศร้า มนุษย์ไม่ได้ใช้ขาดทุน ไม่ว่าจะสมเหตุสมผล หรือไม่ ดังนั้น ฉัน roamed ฟิลด์ ยกเลิก ในขณะที่เด็กตลกตัวเองเล่นเกมอื่น ๆ ฉันได้วิงวอนค่าฝนล้ำค่าของเด็ก ปลาอบอร่อย ด้วยกลิ่นไหม้เฮย์ และกว้างฤดูใบไม้ร่วงขอบฟ้า ใส และเชิญให้หลังจากจบการศึกษา ถามถมทุกวัน รู้ว่า เธอมีเพียงแค่ออกกำลังโดยการศึกษา แต่เธอปฏิเสธทุกครั้ง ครั้งแรก ธมมีไปมีเครื่องแต่งกายที่ทำกับเพื่อนของเธอ Lan Anh ครั้งที่เธอไปดูโอเปร่าเวียดนามกับลูกพี่ลูกน้องของเธอทั้งสองจากฮานอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในชั้นประถมศึกษาปีที่สิบผมยังรักในการเล่นฟุตบอลและบาสเกตบอลกับเด็ก บางครั้งเราข้อศอกกันและกันอย่างหนักในซี่โครงเมื่อการแข่งขันสำหรับลูกที่ดี ผมไม่ทราบวิธีการแต่งกายอย่างถูกต้องมักจะมองมากขึ้นเช่นหุ่นไล่กากว่าหญิงสาวคนหนึ่ง ใช่ครับมันเป็นเช่นเดียวกับที่ และฉันควรจะได้เข้าใจว่าระยะทางของทอมจากฉันจะได้รับการคาดหวังว่า แต่ผมไม่เข้าใจดังนั้นผมจึงเป็นเรื่องน่าเศร้า มนุษย์ไม่สามารถรับใช้ความสูญเสียไม่ว่าจะเป็นที่เหมาะสมหรือไม่ ดังนั้นผมจึงท่องสนามที่ถูกทอดทิ้งในขณะที่เด็กที่ชอบใจตัวเองเล่นเกมอื่น ๆ ฉันเสกฝนที่มีค่าในวัยเด็กของปลาอบอร่อยด้วยกลิ่นหอมของหญ้าแห้งเผาและขอบฟ้าที่ขยายตัวในฤดูใบไม้ร่วงดังนั้นใสและเชิญชวน.
หลังจากจบการศึกษาถามทอมที่จะศึกษาทุกวันรู้ว่าเธอได้ลดลงเพียงแค่ แต่เธอปฏิเสธทุกครั้ง ครั้งแรกที่ทอมได้ไปมีการแต่งกายที่ทำกับเพื่อนของเธอ Lan Anh; ครั้งต่อไปที่เธอไปดูโอเปร่าเวียดนามกับญาติทั้งสองของเธอจากฮานอย;

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนเกรดสิบ ฉันก็ยังคงรักเล่น บาสเกตบอล ฟุตบอล และ กับเด็กผู้ชาย บางครั้งเราข้อศอกกันอย่างหนักในซี่โครง เมื่อแย่งบอลดี ฉันไม่ทราบวิธีการแต่งกายอย่างถูกต้อง มักจะมองเหมือนหุ่นไล่กามากกว่าผู้หญิง ใช่ มันเหมือนกับว่า และฉันก็ควรจะเข้าใจว่า ของธอมระยะห่างจากผมได้ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจ ฉันก็เศร้ามนุษย์ไม่เคยชินกับการสูญเสีย ไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่ ผมเดินสนาม ทิ้ง ในขณะที่เด็กชอบใจตัวเองเล่นเกมอื่น ๆ ผมถูกปลุกขึ้นมาฝนมีค่าของวัยเด็ก ที่แสนอร่อย ปลาเผา ด้วยกลิ่นของหญ้าแห้งไหม้ และไพศาล ฤดูใบไม้ร่วง ขอบฟ้าจึงใส และเชิญ
หลังจากเรียนจบ ขอให้ถมศึกษาทุกๆ วันรู้ว่าเธอเพิ่งเลื่อนโดย แต่เธอก็ปฏิเสธทุกครั้ง ครั้งแรก ทอมต้องไปแต่งตัวให้กับเพื่อนของเธอที่ลานน ; คราวหน้าเธอไปดูงิ้วกับเวียดนามสองญาติจากฮานอย ;