as I write this, I’m flying. It’s a

as I write this, I’m flying. It’s an incredible concept: to be suspended in the air, moving at two hundred miles an hour — while I read a magazine. Amazing, isn’t it?
I woke up at three a.m. this morning. Long before the sun rose, thirty people loaded up three conversion vans and drove two hours to the San Juan airport. Our trip was finished. It was time to go home. But we were changed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เขียนนี้ ฉันกำลังบิน มันเป็นแนวคิดน่าทึ่ง: เพื่อจะหยุดการทำงานในอากาศ เคลื่อนที่สองร้อยไมล์อันชั่วโมง — ในขณะที่อ่านนิตยสาร พนักงาน ไม่มันฉันตื่นเวลาสามนาฬิกาเช้านี้ นานก่อนดวงอาทิตย์กุหลาบ 30 คนโหลดค่าสามแปลงรถตู้ และขับรถ 2 ชั่วโมงจากสนามบิน San Juan การเดินทางของเราเสร็จสมบูรณ์ เวลากลับบ้านได้ แต่เรามีการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ผมเขียนนี้ผมบิน มันเป็นแนวคิดที่น่าทึ่งที่จะลอยอยู่ในอากาศ, การเคลื่อนไหวที่สองร้อยไมล์ต่อชั่วโมง - ในขณะที่ผมอ่านนิตยสาร ที่น่าตื่นตาตื่นใจไม่ได้หรือไม่
ฉันตื่นขึ้นมาที่ 03:00 ในเช้าวันนี้ นานก่อนที่ดวงอาทิตย์เพิ่มขึ้นสามสิบคนโหลดขึ้นสามรถตู้แปลงและขับรถสองชั่วโมงไปยังสนามบินซานฮวน การเดินทางของเราเสร็จ มันเป็นช่วงเวลาที่จะกลับบ้าน แต่เรามีการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่ผมเขียนนี้ผมบิน มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อจะแขวนลอยอยู่ในอากาศ การย้ายที่ สองร้อยไมล์ต่อชั่วโมง ในขณะที่ผมอ่านนิตยสาร น่าทึ่งใช่ไหมล่ะ
ผมตื่นตอนสามโมงเช้า ก่อนที่ดวงอาทิตย์ขึ้น 30 คนโหลดขึ้นรถตู้แปลงสาม ขับรถสองชั่วโมงไป San Juan Airport การเดินทางของเราเสร็จแล้ว มันเป็นเวลาที่จะกลับบ้าน แต่เราก็เปลี่ยน