where z is the maximum acceptable c

where z is the maximum acceptable claim payment (which can indicate the maximum acceptable loss rate, the average claim payment, below average claim payments, depending on the insurer's risk perception), mis a measure of risk perception sensitivity to large loss, and F(m) is the probability function of m.

Unlike the total variance, LPM only measures variation above z.

When α= 2, the LPM is called the semi-variance (e.g., see Fu & Khury, 2011). Therefore, the semi-variance can
be defined as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

z เป็น จำนวนสูงสุดที่ยอมรับได้ จ่ายสินไหมทดแทน (ซึ่งสามารถบ่งชี้อัตราขาดทุนสูงสุดที่ยอมรับได้ เรียกร้องเฉลี่ยการชำระเงิน ด้านล่างร้องเฉลี่ยการชำระเงิน ขึ้นอยู่กับการรับรู้ความเสี่ยงของบริษัทประกันภัย), ระบบสารสนเทศการวัดความไวการรับรู้ความเสี่ยงการสูญเสียขนาดใหญ่ และ F(m) เป็นฟังก์ชันความน่าเป็นม. ซึ่งแตกต่างจากผลต่างรวม ลิตรต่อนาทีเพียงวัดเปลี่ยนแปลงข้างต้น zเมื่อα = 2 ลิตรต่อนาทีเรียกว่าค่าความแปรปรวนกึ่ง (เช่น ดูฟู & Khury, 2011) ดังนั้น ความแปรปรวนกึ่งสามารถกำหนดเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ Z เป็นการชำระเงินสูงสุดที่ยอมรับได้เรียกร้อง (ซึ่งสามารถบ่งบอกถึงอัตราสูงสุดที่ยอมรับการสูญเสียการชำระเงินการเรียกร้องค่าเฉลี่ยต่ำกว่าการชำระเงินการเรียกร้องค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่กับการรับรู้ของความเสี่ยงของ บริษัท ประกันภัย) MIS วัดความไวการรับรู้มีความเสี่ยงที่จะสูญเสียขนาดใหญ่และ F ( M) เป็นฟังก์ชั่นน่าจะเป็นของม.

ซึ่งแตกต่างจากความแปรปรวนรวม LPM เพียงมาตรการการเปลี่ยนแปลงข้างต้น Z.

เมื่อα = 2 LPM ที่เรียกว่ากึ่งแปรปรวน (เช่นดู Fu และ Khury 2011) ดังนั้นกึ่งแปรปรวนสามารถ
กำหนดเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ Z เป็นเงินเคลมสูงสุดที่ยอมรับได้ ( ซึ่งสามารถบ่งบอกถึงความสูญเสียสูงสุดที่ยอมรับได้ อัตราค่าตอบแทน เรียกร้องเงินเฉลี่ยด้านล่าง เรียกร้องค่าเฉลี่ยขึ้นอยู่กับการรับรู้ความเสี่ยงของผู้ประกันตน ) เพื่อวัดความไวของการรับรู้ความเสี่ยงการสูญเสียขนาดใหญ่และ F ( M ) เป็นฟังก์ชันความน่าจะเป็นของม.ซึ่งแตกต่างจากความแปรปรวนรวมของเหลวเพียงมาตรการการเปลี่ยนแปลงข้างต้น Zเมื่อα = 2 , ของเหลวเรียกว่ากึ่งผลต่าง ( เช่น เห็นฟู & khury , 2011 ) ดังนั้น ความสามารถกึ่งถูกกำหนดเป็น