A U.S. district judge explains how

A U.S. district judge explains how the criminal justice system “bears little relationship to what the Founding Fathers contemplated, what the movies and television portray, or what the average American believes.” Essential reading at a time when factors ranging from outrageous grand jury decisions to the podcast “Serial” have drawn attention to the courts and their workings.

The Instagram feed of journalist Jeff Sharlet
In September, Sharlet, a magazine feature writer, began to take portraits of people he met during his insomniac forays to a 24-hour donut shop. The images are paired with long captions to become mini-profiles of nightshift workers and street characters, a form some call the “InstaEssay.” The best way to read them is as they unfold, informal and immediate. “It’s not the news,” Sharlet wrote for a Long Form collection of his nightshift shots. “It’s not journalism in any conventional sense. It’s, Look at this! It’s, I saw these people, and I wanted you to see them, too.”

“The Real Mr. Difficult, or Why Cthulhu Threatens to Destroy the Canon, Self-Interested Literary Essayists, and the Universe Itself. Finally” by Nick Mamatas, for the Los Angeles Review of Books
Mamatas makes the unlikely, audacious argument that Lovecraft was not an eccentric pulp writer of remarkably lasting appeal, but an experimental proto-postmodernist to rank with the likes of David Foster Wallace or William Gaddis. Even if you’re not convinced, where else but in an essay can you enjoy the spectacle of a writer going so far out on a limb?

“An Answer to the Novel’s Detractors” by Adelle Waldman for the NewYorker.com
A meticulously well-argued response to some recent complaints that the novel is inadequate to the task of describing how we live now.

“Forget About James Franco” by Bill Morris for the Millions
Morris’ essays for the Millions are funny, loose-limbed and persuasive. (I owe him eternal gratitude for being the critic who finally persuaded me to read Charles Portis.) Here, he simultaneously chides and soothes those who fume over the undeserved success of celebrity novelists.Comfort and Joy

She did not want him to shovel the snow, because she loved how unspoiled the yard looked without boot prints or footpaths, and it was Christmas Eve, their seventeenth one together, there was nowhere to go and it was freezing out, but she did not want him to turn up the heat, because she liked to wear all of those layers of silk and wool, and she liked how the children went to sleep earlier when the house was cold, stocking caps on their tiny heads, and — well, geez, the things she needed for happiness always surprised him, but he did what she asked, he always did, and at night, in bed together, under many ancient blankets, he was glad for the heat they made together.

“All About My Mother” by Meghan Daum, for the Guardian
Nowadays, anyone can win likes, faves and commendations for bravery by blarfing up a raw account of some grueling or traumatizing experience on the Web, however indifferently it may be written. Daum’s essay on her mother’s life, illness and death, the mature product of many years of work and thought, is another creature entirely: funny, frank, stripped of self-pity and posturing. This is the personal essay at its very best.

“The Closed Mind of Richard Dawkins” by John Gray for the New Republic
This review of Dawkin’s recent autobiography isn’t the only piece to observe the ways that the biologist, in his inquisitorial campaign against religion, has made a false idol out of science itself. It’s just the best-written, and the most comprehensively argued.This time of year when I turn up the thermostat, I think of Mom, who was always turning up the thermostat, and how when Dad would catch her he launched into, “They call me Heat-Miser,” prancing and bellowing that whole ridiculous song.

And when I think of Dad at this time of year, I think of a Christmas gift he gave Mom once, a huge, colorfully wrapped box, which she opened only to find inside another wrapped box, and Dad laughed as she opened that box to find another wrapped box, and then another, and so on, boxes inside boxes (everything from Dad was always a joke, a big laugh, an absurd story, a ridiculous reenactment, an outlandish flattery (as I grew older, I made attempts at heartfelt conversation with the man, but these only set him to searching for more ludicrous diversions (what I mean is, Dad was like that big delightfully wrapped box: when I tried to peel it open, I found inside another gaudy box, and inside that box another box, etc. (but the hidden passages and underground sentiments of my parents’ relationship were always a mystery to me, and for Mom, I guess, Dad was different, or seemed different (she actually laughed when she opened that last small box, with its ridiculous contents, another joke

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นผู้พิพากษาเขตสหรัฐฯ อธิบายว่า ระบบยุติธรรมทางอาญา "หมีน้อยสัมพันธ์กับบรรพบุรุษสถาปนาการใดไตร่ตรอง สิ่งภาพยนตร์และโทรทัศน์วาดภาพ หรืออเมริกันเฉลี่ยเชื่อ" สำคัญอ่านเวลาเมื่อปัจจัยตั้งแต่อุกอาจแกรนด์คณะตัดสินใจ "ประจำ" พอดคาสต์ได้ดึงความสนใจศาลและผลงานของพวกเขาฟีดอินสตาแกรมของนักข่าวเจฟ Sharletในเดือนกันยายน Sharlet นักเขียน นิตยสารคุณลักษณะเริ่มนำภาพของคนที่เขาพบระหว่าง forays ของเขา insomniac ร้านโดนัทตลอด 24 ชั่วโมง มีการจับคู่ภาพกับคำอธิบายที่ยาวเป็น มินิโพรไฟล์ของผู้ปฏิบัติงาน nightshift และอักขระถนน แบบ บางเรียกการ "InstaEssay" ดีสุดที่อ่านได้จะเป็นพวกแฉ ทันที และเป็น "มันไม่ใช่ข่าว Sharlet เขียนสำหรับคอลเลกชันแบบฟอร์มยาวภาพ nightshift ของเขา "มันไม่ได้วารสารศาสตร์ในการทั่วไป มันของ ดูที่นี้ มี เห็นคนเหล่านี้ และฉันต้องการคุณจะเห็นพวกเขา เกินไป""นายจริงยาก หรือ ทำไมคธูลูข่มขู่ทำลายสารบบ Essayists ตนเองสนใจวรรณคดี และจักรวาลเอง สุดท้าย" โดยนิค Mamatas สำหรับการทบทวนหนังสือลอสแอนเจลิสMamatas ช่วยให้อาร์กิวเมนต์น่า audacious ว่า Lovecraft ไม่มีไข้แต่ยาวนานอุทธรณ์ แต่การทดลองโปรโต postmodernist การลำดับด้วยชอบของ David Foster Wallace หรือ William Gaddis นักเขียนเยื่อหลุดโลก แม้ว่าคุณไม่ convinced ที่อื่น แต่ ในการเรียงความคุณเพลินน่าตื่นเต้นของนักเขียนเพื่อให้ห่างไกลออกไปในตัวขา"อันตอบ Detractors ของนวนิยาย" โดย Adelle Waldman สำหรับการ NewYorker.comการตอบสนองที่ argued ห้องพักอย่างพิถีพิถันเพื่อร้องเรียนล่าสุดบางที่นวนิยายจะไม่เพียงพอกับงานอธิบายว่า เราอยู่ขณะนี้"ลืม James ฝรั่งเศส" โดยบิลมอร์ริสสำหรับล้านเรียงความของมอร์ริสสำหรับล้านเป็นตลก หลวม-limbed และ persuasive (ผมเป็นหนี้เขาท่านโมทนาพระคุณนิรันดร์ถูกใครชวนก็ ฉันอ่านชาร์ลส์พอร์) ที่นี่ เขาพร้อม chides และบรรเทาอาการที่ fume ผ่านความสำเร็จ undeserved novelists.Comfort มีชื่อเสียงและความสุขเธอไม่ต้องเขา shovel หิมะ เนื่องจากเธอรัก วิธีท่ามกลางลานดู โดยเริ่มพิมพ์หรือทางเท้าเดิน และมันเป็นวันคริสมาสต์ หนึ่งของพวกเขา seventeenth กัน มีไม่มีที่ไป และมันถูกแช่แข็งออก แต่เธอไม่ต้องให้เขาเปิดความร้อน เนื่องจากเธอชอบสวมใส่ทั้งหมดที่ชั้นของผ้าไหมและผ้าขนสัตว์และเธอชอบวิธีเด็ก ๆ ไปนอนก่อนเมื่อบ้านเย็น ถุงน่องหมวกบนศีรษะเล็ก ๆ ของพวกเขา และ – ดี geez สิ่งที่เธอต้องการความสุขมักจะประหลาดใจเขา แต่เขาไม่ได้สิ่งที่เธอถาม เสมอพระองค์ และตอนกลางคืน กัน ภายใต้ผ้าห่มโบราณมาก เตียงกำลังดีใจสำหรับความร้อนที่พวกเขาทำกัน"เรื่องแม่ของฉัน" โดย Meghan Daum สำหรับผู้ปกครองปัจจุบัน ใครสามารถชนะชอบ faves และ commendations สำหรับความกล้าหาญ โดย blarfing ค่าบัญชีวัตถุดิบของประสบการณ์ทรหด หรือ traumatizing บนเว็บ indifferently อย่างไรก็ตามอาจจะเขียน เรียงความของ Daum ในชีวิตของแม่ของเธอ เจ็บป่วย และความตาย ผลิตภัณฑ์เติบโตหลายปีของการทำงานและความคิด สิ่งมีชีวิตอื่นทั้งหมดคือ: ตลก ตรงไปตรงมา self-pity และ posturing ปล้น นี่คือเรียงความที่ดีมาก"ปิดใจ Dawkins ริชาร์ด" โดยจอห์นเกรย์สำหรับสาธารณรัฐใหม่ทบทวนนี้เช่นเดียวล่าสุดของ Dawkin ไม่ได้ชิ้นเดียวสังเกตวิธีที่นักชีววิทยา ในแคมเปญของเขา inquisitorial กับศาสนา มีไอดอลเป็นเท็จจากวิทยาศาสตร์เอง มันเป็นเพียงที่ดีเป็นลายลักษณ์อักษร และ argued ที่สุดครบถ้วนช่วงเวลานี้ของปีเมื่อเปิดค่าอุณหภูมิ ฉันคิดถึงแม่ ที่จะถูกเปิดขึ้นอุณหภูมิ และอย่างไรเมื่อพ่อจะจับเธอ เขาเปิดตัวใน, "พวกเขาเรียกฉันร้อน-Miser," prancing และ bellowing เพลงไร้สาระทั้งนั้นและเมื่อคิดว่า ของพ่อเวลานี้ของปี ผมคิดว่า เป็นของขวัญคริสต์มาสของเขาให้แม่ครั้ง ใหญ่ colorfully ห่อกล่อง ซึ่งเธอเปิดจะพบภายในกล่องอื่นตัด และพ่อหัวเราะขณะที่เธอเปิดกล่องนั้นในการค้นหากล่องอื่นตัด แล้วอีก และอื่น ๆ กล่องภายในกล่อง (ทุกอย่างจากพ่อถูกเสมอเล่นหัวเราะใหญ่ เป็นเรื่องไร้สาระ reenactment ไร้สาระ การ flattery outlandish (ฉันเติบโตเก่า ทำความพยายามในการที่พูดคุยอย่างจริงใจกับคน แต่เพียงตั้งเขาไปค้นหาเพิ่มเติม ludicrous diversions (สิ่งที่ผมหมายถึง เป็น พ่อถูกตัดครื้นเครงกล่องใหญ่เช่นเดียวกับที่: เมื่อฉันพยายามปอกเปลือก เปิด พบภายในกล่องอีก gaudyและภายในที่กล่องกล่องอื่น ฯลฯ (แต่ซ่อนทางเดินและรู้สึกใต้ดินความสัมพันธ์ของพ่อลึกลับกับฉัน และสำหรับคุณแม่ ผมคิดว่า พ่อแตกต่าง หรือดูเหมือนแตกต่างกัน (เธอจริงหัวเราะเมื่อเธอเปิดกล่องขนาดเล็กที่สุด กับเนื้อหาไร้สาระ ตลกอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นผู้พิพากษาเขต สหรัฐ อธิบายว่า ระบบยุติธรรมทางอาญาหมีหน่อยกับสิ่งที่บรรพบุรุษผู้ก่อตั้งไตร่ตรองสิ่งที่ภาพยนตร์และโทรทัศน์แสดงหรือสิ่งที่ค่าเฉลี่ยของชาวอเมริกันเชื่อว่า . " ที่สำคัญการอ่านในช่วงเวลาตั้งแต่คณะลูกขุนปัจจัยการตัดสินใจเกินไปที่จะพอดคาสต์ " อนุกรม " ได้ดึงความสนใจไปที่ศาล และการทำงานของพวกเขา

ฟีด Instagram ของนักข่าวเจฟฟ์ sharlet
ในเดือนกันยายน sharlet , นิตยสารสารคดีเขียนเริ่มที่จะใช้ภาพของคนที่เขาเจอใน forays นอนไม่หลับของเขาไปยังร้านโดนัท 24 ชั่วโมง ภาพคู่กับคำบรรยายยาวเป็นมินิโปรไฟล์ของคนงานกะกลางคืนและตัวอักษร Street , แบบฟอร์มบางเรียก " instaessay . " วิธีที่ดีที่สุดที่จะอ่านพวกเขาเป็นพวกเขาแฉ ,อย่างไม่เป็นทางการ และทันที " มันไม่ใช่ข่าว " sharlet เขียนสำหรับคอลเลกชันแบบยาว ของภาพสถาบันของเขา " มันไม่ใช่งานในแบบปกติเลย นี่ ดูนี่สิ คือ ผมเห็นคนพวกนี้ และผมต้องการให้คุณเห็นพวกเขาด้วย "

" จริงคุณ ยาก หรือทำไมคธูลูคุกคามทำลายศีลด้วยตนเอง สนใจวรรณกรรม essayists และจักรวาลนั่นเองในที่สุด " โดย นิค mamatas สำหรับการทบทวน Los Angeles ของหนังสือ
mamatas ทำให้ไม่น่ากล้าโต้แย้งว่าเลิฟคราฟท์ได้นักเขียนนอกรีตของเยื่อกระดาษมากถึงอุทธรณ์ แต่การทดลองจึง postmodernist อันดับกับชอบของเดวิดชุบย้อมวอลเลซ หรือ วิลเลี่ยม แกดดิส . ถ้าคุณไม่มั่นใจที่อื่นแต่ในเรียงความที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับปรากฏการณ์ของนักเขียนไปจนเสี่ยง ?

" คำตอบของนวนิยาย detractors " อเดลล์ในปัจจุบันสำหรับนิว ยอร์คเกอร์ . com
รายละเอียดดีแย้งการตอบสนองต่อข้อร้องเรียนบางล่าสุดที่ใหม่มีจำนวนไม่เพียงพอกับงานที่อธิบายถึงวิธีที่เราอยู่ตอนนี้

" ลืมเจมส์ ฟรังโก้ " โดยบิลมอร์ริสสำหรับล้าน
มอร์ริส ' เรียงความสำหรับล้าน จะตลก limbed หลวม และประทับ ( ฉันติดหนี้บุญคุณนิรันดร์เป็นนักวิจารณ์ที่ในที่สุดก็ชักชวนให้ผมอ่านชาร์ลส์ พอร์ทิส เขานี่ เขาพร้อมกัน chides และบรรเทาผู้ที่ควันมากกว่าความสำเร็จไม่สมควรของนักเขียนที่มีชื่อเสียง ความสะดวกสบายและความสุข

เธอไม่ได้ต้องการให้เขาตักหิมะเพราะเธอรักวิธีการที่สวยงามลานมองได้โดยไม่ต้องพิมพ์บูตหรือทางเท้า และมันเป็นวันคริสต์มาสอีฟ สิบเจ็ดของพวกเขาด้วยกัน , มีไม่มีที่ไหนเลยที่จะไปและมันก็แข็งไป แต่เธอไม่ได้ต้องการให้เขาที่จะเปิดขึ้นความร้อนเพราะเขาชอบใส่พวกชั้นของผ้าไหมและผ้าขนสัตว์ และ เธอ ชอบที่เด็กหลับไปก่อนหน้านี้ เมื่อบ้านอยู่เย็นถุงน่องหมวกบนหัวเล็ก ๆของพวกเขาและดี เฮ้อ . . . สิ่งที่เธอต้องการเพื่อความสุขเสมอแปลกใจเขา แต่เขาก็ทำในสิ่งที่เธอถาม เขามักจะทำตอนกลางคืน นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน ใต้ผ้าห่มโบราณมากมาย เขาก็ดีใจกับความร้อนที่พวกเขาทำกัน

" แม่ " ของฉันโดย Meghan หนึ่งสำหรับผู้ปกครอง
ในปัจจุบัน ทุกคนสามารถชนะ ชอบ