Data of a field experiment carried

Data of a field experiment carried out at Petrolina-PE, a semi-arid region of northeast Brazil, were
used to evaluate the evapotranspiration during the 1999 fruiting cycle of a mango orchard. Sensors for
net radiation, two levels dry and wet bulbs air temperature and wind speed were installed above a
mango tree in a micrometeorological tower. Soil heat flux sensors were installed at 2 cm below soil
surface and soil moisture content was measured by sets of tensiometers installed each at 20 cm from
the surface down to 220 cm soil depth. The individual mango tree evapotranspiration was obtained by
two methods: Bowen ratio-energy balance (BREB) and soil water balance (SWB). Daily mango
orchard evapotranspiration increased slowly from 3.1 mm per day at the beginning of the experimental
period (middle July) to 4.9 mm per day at the maximum growth period of the fruit. Then, it
decreased to reach a 4.1 mm per day value, approximately at the full maturation fruit. The
accumulated mango orchard water consumption for the whole productive cycle was 551.6 and
555.1 mm by the soil water and Bowen ratio-energy balance methods, respectively. For the
experimental climate conditions, the soil water balance method was shown to be more efficient
in the measurement of the mango orchard daily evapotranspiration when compared to the energy
balance method, particularly when obtained for time period equal to or greater than 7 days, with a
percentage error of estimation of daily crop evapotranspiration around 7%. Also, in the study region,
the mango orchard water requirements are not constant throughout the productive cycle. However, it
can be estimated by the crop coefficient (Kc) obtained as a function of the days after flowering (DAF)
as: Kc ¼ 0:36 þ 0:009ðDAFÞ  4  105ðDAFÞ2. On average, the percentage error associated to the
estimation of the latent heat flux increased from 17% for low to 38% for high atmospheric energy
demand with intermediate values, around 25%, for moderate available atmospheric energy.
# 2002 Elsevier Science B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีข้อมูลของฟิลด์เป็นการทดลองดำเนินการใน Petrolina-PE บริเวณกึ่งแห้งแล้งของประเทศบราซิลตะวันออกเฉียงเหนือใช้เพื่อประเมินการ evapotranspiration ระหว่างวงจร fruiting 1999 ของสวนมะม่วง เซ็นเซอร์สำหรับรังสีสุทธิ สองระดับความเร็วลมและอุณหภูมิลมติดตั้งอยู่เหนือหลอดแห้ง และเปียกเป็นแมงโก้ทรีในหอ micrometeorological ติดตั้งเซ็นเซอร์ฟลักซ์ความร้อนดินที่ 2 ซม.ใต้ดินพื้นผิวและดินชื้นถูกวัด โดยชุดของ tensiometers ที่ติดตั้งอยู่แต่ละที่ 20 ซม.จากพื้นผิวลงไปลึกดิน 220 ซม. Evapotranspiration ทรีแมงโก้แต่ละได้รับโดยวิธีที่ 2: ดุลอัตราพลังงานเวน (BREB) และดินน้ำดุล (SWB) มะม่วงทุกวันevapotranspiration ออร์ชาร์ดเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ จาก 3.1 มม.ต่อวันที่เริ่มต้นของการทดลองรอบระยะเวลา (กลางเดือนกรกฎาคม) 4.9 มม.ต่อวันในระยะเจริญเติบโตสูงสุดของผลไม้ แล้ว มันลดลงถึงมม. 4.1 ต่อวันค่า ประมาณที่ผลไม้สุกแก่เต็ม ที่สะสมปริมาณน้ำสวนมะม่วงสำหรับวงจรการผลิตทั้งหมด 551.6 และ555.1 มม. โดยดินน้ำและเวนอัตราพลังงานสมดุลวิธีการ ตามลำดับ สำหรับการสภาพภูมิอากาศทดลอง วิธีดุลน้ำดินที่แสดงให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้นในวัดมะม่วงสวนทุกวัน evapotranspiration เมื่อเทียบกับพลังงานสมดุลวิธี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้ระยะเวลาเท่ากับ หรือมากกว่า 7 วัน มีการเปอร์เซ็นต์ข้อผิดพลาดของการประเมินของ evapotranspiration พืชทุกวันรอบ 7% นอกจากนี้ ในภูมิภาคการศึกษาความต้องการน้ำสวนมะม่วงไม่คงที่ตลอดวงจรการผลิต อย่างไรก็ตาม มันสามารถประเมินได้จากค่าสัมประสิทธิ์พืช (Kc) รับเป็นฟังก์ชันของวันหลังจากดอก (เยอรมัน)เป็น: เคซี¼ 0:36 þ 0:009ðDAFÞ 4 10 5ðDAFÞ2 โดยเฉลี่ย เปอร์เซ็นต์ข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการการประเมินของฟลักซ์ความร้อน latent เพิ่มขึ้นจาก 17% ต่ำ 38% สำหรับพลังงานสูงบรรยากาศต้อง มีค่ากลาง ประมาณ 25% พลังงานบรรยากาศมีปานกลางวิทยาศาสตร์#2002 Elsevier b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลทดลองดำเนินการที่ Petrolina-PE, เขตกึ่งแห้งแล้งของภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิลถูก
ใช้ในการประเมินการคายระเหยในระหว่างรอบ 1999 ผลของสวนผลไม้มะม่วง เซนเซอร์สำหรับ
รังสีสุทธิสองระดับแห้งและอุณหภูมิอากาศหลอดเปียกและความเร็วลมที่ติดตั้งอยู่ด้านบน
ต้นมะม่วงในหอ micrometeorological ดินเซ็นเซอร์ไหลของความร้อนที่ติดตั้งอยู่ที่ด้านล่าง 2 ซมดิน
พื้นผิวและความชื้นในดินโดยวัดจากชุด tensiometers ติดตั้งในแต่ละที่ 20 ซม. จาก
พื้นผิวลงไปที่ความลึก 220 ซม. ดิน มะม่วงแต่ละคายระเหยต้นไม้ที่ได้รับจาก
ทั้งสองวิธี: อัตราส่วนสมดุลพลังงานเวน (BREB) และความสมดุลของน้ำในดิน (SWB) มะม่วงประจำวัน
คายระเหยสวนผลไม้เพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ จาก 3.1 มิลลิเมตรต่อวันจุดเริ่มต้นของการทดลอง
ระยะเวลา (กลางกรกฎาคม) 4.9 มิลลิเมตรต่อวันในช่วงการเจริญเติบโตสูงสุดของผลไม้ จากนั้นก็
ลดลงไปถึง 4.1 มิลลิเมตรต่อวันมูลค่าประมาณผลไม้ที่เจริญเติบโตเต็มรูปแบบ
มะม่วงบริโภคน้ำผลไม้สะสมวงจรทั้งการผลิตเป็น 551.6 และ
555.1 มมน้ำดินและเวนวิธีอัตราส่วนสมดุลพลังงานตามลำดับ สำหรับ
สภาพภูมิอากาศการทดลองน้ำในดินวิธียอดได้แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในการวัดสวนมะม่วงคายระเหยในชีวิตประจำวันเมื่อเทียบกับพลังงาน
วิธียอดโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้รับในช่วงเวลาที่เท่ากันหรือมากกว่า 7 วันด้วย
ข้อผิดพลาดร้อยละของการประมาณค่าการคายระเหยของพืชทุกวันประมาณ 7% นอกจากนี้ในภาคการศึกษา,
มะม่วง Orchard ความต้องการน้ำไม่คงที่ตลอดวงจรการผลิต แต่ก็
สามารถประมาณค่าสัมประสิทธิ์พืช (Kc) ได้รับเป็นหน้าที่ของวันหลังดอกบาน (DAF)
เมื่อ: Kc ¼ 00:36 þ 0: 009ðDAFÞ? 4? 10 5ðDAFÞ2 โดยเฉลี่ยร้อยละข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับ
การประมาณค่าของฟลักซ์ความร้อนแฝงเพิ่มขึ้นจาก 17% ต่ำ 38% สำหรับการใช้พลังงานในชั้นบรรยากาศสูง
ความต้องการที่มีค่ากลางประมาณ 25% สำหรับการใช้พลังงานที่มีอยู่ในชั้นบรรยากาศในระดับปานกลาง.
# 2002 เอลส์วิทยาศาสตร์ BV สงวน ที่สงวนไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลจากการทดลองดำเนินการใน Petrolina PE , พื้นที่กึ่งแห้งแล้งของภาคตะวันออกเฉียงเหนือบราซิล ,
ใช้ประเมินและในช่วงปี 1999 ติดวงจรของมะม่วงสวน เซ็นเซอร์
รังสีสุทธิ สองระดับ แห้งและเปียกหลอดไฟอุณหภูมิอากาศและความเร็วลมติดตั้งข้างบน
มะม่วงในหอคอย micrometeorological .ดินไหลเซ็นเซอร์ความร้อนติดตั้งที่ใต้ผิวดิน
2 ซม. และดินมีความชื้นวัดจากชุดแสดงผลเป็นความสูงของลำที่ติดตั้งแต่ละที่ 20 ซม. จากพื้นผิวลงไป
220 ซม. ความลึกของดิน . แต่ละต้นมะม่วงน้ำได้โดย
สองวิธี : สัดส่วนโบเวนสมดุลพลังงาน ( breb ) และสมดุลน้ำในดิน ( SWB ) มะม่วง
สวนผลไม้เพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆและทุกวัน 3 .1 มิลลิเมตรต่อวันเริ่มต้นของระยะเวลาทดลอง
( กลางตุลาคม ) 4.9 มิลลิเมตรต่อวันสูงสุดระยะเวลาในการเจริญเติบโตของผลไม้ แล้วมัน
ลดลงถึง 4.1 มิลลิเมตรต่อวันค่าประมาณที่ผลไม้สุกเต็ม
สะสมน้ำที่สวนมะม่วงเพื่อวงจรการผลิตทั้งหมดถูก 551.6 และ
555.1 มิลลิเมตร โดยน้ำในดินและสัดส่วนโบเวนสมดุลพลังงานวิธีการตามลำดับ สำหรับ
สภาพอากาศทดลอง สมดุลน้ำในดิน วิธีแสดงจะมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในการวัดของอัมพวันทุกวัน และเมื่อเทียบกับพลังงาน
วิธียอด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้รับเป็นระยะเวลาเท่ากับหรือมากกว่า 7 วัน กับค่าความคลาดเคลื่อนของการประมาณค่า
ตัดทุกวัน รอบ 7 % นอกจากนี้ในการศึกษาภูมิภาค
อัมพวันความต้องการน้ำไม่คงที่ตลอดวงจรการผลิต อย่างไรก็ตาม , มัน
สามารถประเมินได้ โดยหาค่าสัมประสิทธิ์ ( KC ) ซึ่งเป็นฟังก์ชันของวัน หลังจากดอกบาน )
: เคซี ¼ 0:36 þ 0:009 ð DAF Þ  4  10  5 ð DAF Þ 2 เฉลี่ย เปอร์เซ็นต์ความผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับ
การประมาณค่าฟลักซ์ความร้อนแฝงเพิ่มขึ้นจาก 17% เป็น 38% สำหรับบรรยากาศต่ำ ความต้องการสูงพลังงาน
กับค่าระดับกลาง ประมาณ 25 % , ปานกลางใช้ได้บรรยากาศพลังงาน .
# 2002 Elsevier Science นอกจากนี้สงวนลิขสิทธิ์