FACILITATING DISCUSSION Any guidel

FACILITATING DISCUSSION
Any guidelines for facilitating discussion must, of necessity, be speculative. Discussion is by its very nature unpredictable. If we knew exactly what was going to happen in a session it would cease to be a discussion in any meaningful sense. Every discussion group is a universe unto itself, a unique constellation of personalities. How these individuals will and react preparatory reading, a leader's comments, and other group members' contributions, can not possibly be anticipated in advance. During meetings discussion leaders have to make innumerable decisions that are wholly contextual. For example, when should an overly garrulous participant be restrained so that others can have their say? How strongly should silent members or isolates be prompted to contribute? At what point should one try to move a discussion into another area? After how long do group silences for periods of contemplation and reflection become embarrassing rather than welcomed? When does vigorous, passionate, and honest disagreement cross the line to become personalized insult? When is it useful to follow up an apparently irrelevant line of discussion because of the benefits that might result? How do you react when a participant makes a statement which seems obviously racist? Does quelling racist contributions contradict a leader's assurances that all viewpoints should be respected ?
In the course of dealing with the kinds of situations outlined above, each facilitator evolves a personal theory-in-use of discussion leadership. A theory-in-use (Schon, 1983) is a collection of hunches, insights, and intuitions concerning what works when and It is context specific, being borne out of distinctive experiences and crafted within particular situations. But elements of a theory in-use can be generalized to connect to a range of contrasting situations. What follows is my own theory-in-use of discussion leadership. This comprises the guidelines I would give to anyone facilitating discussions who asked me for advice on this activity. It comprises five components .
1. Be wary of standardized approaches.
2. Use a diversity of approaches
3. Welcome the unanticipated.
4. Attend to the emotional dimension.
5. Be authentic in the group.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายกว่า หลักเกณฑ์สำหรับอำนวยความสะดวกในการสนทนา จำเป็น ต้องเก็งกำไร สนทนา โดยธรรมชาติคาดเดาไม่ได้ ถ้าเรารู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นในเซสชันที่มันจะหยุดที่จะสนทนาในความรู้สึกที่มีความหมายใด ๆ ทุกกลุ่มอภิปรายคือ จักรวาลตัวเอง บุคลิกภาพกลุ่มเฉพาะ วิธีการที่บุคคลเหล่านี้จะ และเตรียมอ่าน ผู้นำความคิดเห็น และอื่น ๆ สมาชิกในกลุ่มมีส่วน ร่วม การตอบสนองสามารถไม่อาจจะคาดล่วงหน้า ในระหว่างการประชุมอภิปราย ผู้นำต้องตัดสินนับไม่ถ้วนที่เป็นบริบททั้งหมด ตัวอย่างเช่น เมื่อควรมี garrulous มากเกินไปร่วมเป็นเสี้ยวเพื่อให้ผู้อื่นสามารถมีคำพูด ขอวิธีควรเงียบสมาชิกหรือแยกได้รับการมีส่วนร่วม ใดจุดหนึ่งควรย้ายการสนทนาไปยังพื้นที่อื่น ระยะหลังทำกลุ่ม silences สำหรับรอบระยะเวลาของสมาธิและสะท้อนกลายเป็นน่าอายมากกว่าต้อนรับ เมื่อถือเอาคึกคัก หลงใหล และซื่อสัตย์ไม่ข้ามเส้นจะกลายเป็น ดูถูกส่วนบุคคล เมื่อถึงประโยชน์ในการติดตามบรรทัดเห็นได้ชัดว่าไม่เกี่ยวข้องการสนทนาเนื่องจากผลประโยชน์ที่อาจส่งผล วิธีคุณไม่ตอบสนองเมื่อผู้ทำคำสั่งซึ่งดูเหมือนจะแบ่งแยกเชื้อชาติเห็นได้ชัด ผลงาน quelling แบ่งแยกเชื้อชาติขัดแย้งกับผู้นำที่รับรองว่า ควรเคารพมุมมองทั้งหมด ในการจัดการกับชนิดของสถานการณ์ที่ระบุไว้ข้างต้น วิทยากรแต่ละวิวัฒนาการในส่วนทฤษฎีในใช้ผู้อภิปราย เป็นทฤษฎีในใช้ (Schon, 1983) เป็นคอลเลกชันของ hunches ลึก และสัญชาติญาณเกี่ยวกับอะไรทำงานเมื่อ และมันเป็นบริบทเฉพาะ เป็นที่เกิดจากประสบการณ์ที่โดดเด่น และออกแบบภายในบางสถานการณ์ แต่องค์ประกอบของทฤษฎีในใช้สามารถทั่วไปการเชื่อมต่อไปยังช่วงของสถานการณ์ที่แตกต่าง สิ่งต่อไปนี้เป็นของตัวเองทฤษฎีในใช้ผู้อภิปราย นี้ประกอบด้วยแนวทางที่นำทุกคนที่อำนวยความสะดวกในการสนทนาที่ถามหาคำแนะนำในกิจกรรมนี้ มันประกอบด้วยส่วนประกอบ 51. ต้องระมัดระวังของวิธีมาตรฐาน 2. ความหลากหลายของวิธีการใช้ 3. ยินดีที่ไม่คาดคิด 4. เข้าไปยังมิติทางอารมณ์ 5. จะแท้ในกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อำนวยความสะดวกในการอภิปราย
แนวทางใด ๆ สำหรับการอภิปรายการอำนวยความสะดวกต้องมีความจำเป็นที่จะเก็งกำไร การอภิปรายโดยธรรมชาติของมันคาดเดาไม่ได้ ถ้าเรารู้ว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในช่วงที่มันจะหยุดที่จะอภิปรายในแง่ความหมายใด ๆ กลุ่มการสนทนาทุกคนเป็นจักรวาลพวกตัวเองเป็นกลุ่มดาวที่ไม่ซ้ำกันของบุคคล วิธีการและบุคคลเหล่านี้จะตอบสนองต่อการอ่านการเตรียมความคิดเห็นของผู้นำและผลงานอื่น ๆ ของสมาชิกในกลุ่ม 'ไม่อาจคาดการณ์ล่วงหน้า ในระหว่างการประชุมผู้นำการอภิปรายมีการตัดสินใจที่มีนับไม่ถ้วนในเครือตามบริบท ตัวอย่างเช่นเมื่อผู้เข้าร่วมควรพูดมากเกินไปถูกยับยั้งเพื่อให้ผู้อื่นสามารถมีพูดของพวกเขา? วิธีการขอควรสมาชิกเงียบหรือแยกได้รับแจ้งให้มีส่วนร่วม? สิ่งที่จุดหนึ่งควรพยายามที่จะย้ายการอภิปรายลงไปในพื้นที่อื่นได้หรือไม่ หลังจาก How Long Do เงียบกลุ่มสำหรับระยะเวลาของการทำสมาธิและการสะท้อนกลายเป็นน่าอายมากกว่ายินดี? เมื่อไหร่พลังความรักและความซื่อสัตย์ความขัดแย้งข้ามเส้นที่จะกลายเป็นดูถูกส่วนบุคคล? เมื่อมันเป็นประโยชน์ในการติดตามสายที่ไม่เกี่ยวข้องเห็นได้ชัดของการอภิปรายเพราะผลประโยชน์ที่อาจส่งผล? คุณจะตอบสนองอย่างไรเมื่อผู้เข้าร่วมทำให้คำสั่งซึ่งดูเหมือนว่าชนชั้นอย่างเห็นได้ชัดหรือไม่? ไม่ปราบปรามการมีส่วนร่วมของชนชั้นขัดแย้งรับรองผู้นำที่มุมมองที่ทุกคนควรได้รับการเคารพ?
ในหลักสูตรของการจัดการกับชนิดของสถานการณ์ที่ระบุไว้ข้างต้นแต่ละอำนวยความสะดวกวิวัฒนาการทฤษฎีในการใช้งานของการเป็นผู้นำการอภิปรายส่วนบุคคล ทฤษฎีในการใช้งาน (Schon, 1983) คือชุดของลางสังหรณ์ข้อมูลเชิงลึกและสัญชาติญาณที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ทำงานและเมื่อมันเป็นบริบทที่เฉพาะเจาะจงที่ถูกพัดพาออกมาจากประสบการณ์ที่โดดเด่นและสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งภายในสถานการณ์ แต่องค์ประกอบของทฤษฎีในการใช้งานสามารถทั่วไปเพื่อเชื่อมต่อกับช่วงของสถานการณ์ตัดกัน สิ่งที่ตามมาเป็นของตัวเองทฤษฎีในการใช้งานของฉันของการเป็นผู้นำการอภิปราย นี้ประกอบด้วยแนวทางที่ผมจะมอบให้กับทุกคนที่อำนวยความสะดวกในการอภิปรายที่ถามฉันสำหรับคำแนะนำเกี่ยวกับกิจกรรมนี้ มันประกอบด้วยห้าองค์ประกอบ.
1 ระวังของวิธีการมาตรฐาน.
2 ใช้ความหลากหลายของแนวทาง
3 ยินดีต้อนรับที่ไม่คาดคิด.
4 เข้าร่วมกับมิติทางอารมณ์.
5 เป็นจริงในกลุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การส่งเสริมการอภิปรายแนวทางการส่งเสริมการอภิปรายใด ๆเป็นต้องถูกเก็ง การอภิปรายโดยมากธรรมชาติที่ไม่อาจคาดเดาได้ ถ้าเรารู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในเซสชั่นมันจะหยุดได้ในการอภิปรายที่มีความหมายใด ๆ เลย ทุกกลุ่มเป็นจักรวาลจงเอง กลุ่มเฉพาะของบุคคล ว่าบุคคลเหล่านี้จะตามอ่านและความคิดเห็นของผู้นำ และเงินสมทบของสมาชิกกลุ่มอื่น ๆ ก็ไม่อาจจะคาดการณ์ไว้ล่วงหน้า ระหว่างการประชุมผู้นำการอภิปรายต้องมีการตัดสินใจมากมายที่ช่วยบริบท ตัวอย่างเช่น เมื่อผู้เข้าร่วมถูกจ้อจะยับยั้งเพื่อให้ผู้อื่นสามารถมีพูดของพวกเขา อย่างไรขอให้สมาชิกเงียบหรือสายพันธุ์ได้รับแจ้งให้ช่วย ? สิ่งที่จุดที่หนึ่งควรพยายามที่จะย้ายการสนทนาในพื้นที่อื่น หลังจากนั้นไม่นานทำเงียบกลุ่มสำหรับระยะเวลาของการทำสมาธิและการสะท้อนจะน่าอายมากกว่าการต้อนรับ ? เมื่อไหร่จะเข้มแข็ง กระตือรือร้น และซื่อสัตย์ไม่ข้ามเส้นกลายเป็นดูถูกส่วนบุคคล ? เมื่อมันมีประโยชน์ที่จะติดตามบรรทัดที่ไม่เกี่ยวข้อง apparently ในการอภิปราย เพราะผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้น ? คุณจะทำยังไงเมื่อผู้เข้าร่วมให้งบ ซึ่งดูเหมือนว่าเห็นได้ชัดว่าเหยียดเชื้อชาติ ? จะปราบพวกผลงานขัดแย้งของผู้นำรับรองว่ามุมมองที่ควรเคารพ ?ในหลักสูตรของการซื้อขายกับชนิดของสถานการณ์ที่อธิบายไว้ข้างต้นแต่ละผู้ประสานงานวิวัฒนาการทฤษฎีส่วนบุคคลในการใช้ภาวะผู้นำในการอภิปราย ทฤษฎีในการใช้ ( ชัน , 1983 ) เป็นคอลเลกชันของลางสังหรณ์ ข้อมูลเชิงลึก และสัญชาตญาณเกี่ยวกับสิ่งที่ทำงานและเมื่อมันเป็นบริบทเฉพาะ การเกิดขึ้นของประสบการณ์ที่โดดเด่นและสร้างขึ้นในสถานการณ์ที่เฉพาะเจาะจง แต่องค์ประกอบของทฤษฎีการใช้สามารถทั่วไปเพื่อเชื่อมต่อกับช่วงของการเปรียบเทียบสถานการณ์ สิ่งที่ตามมา คือ ทฤษฎีของผมเองในการใช้ภาวะผู้นำในการอภิปราย นี้ประกอบด้วยแนวทางที่ผมจะให้กับใครที่เอื้อต่อการอภิปรายที่ถามฉันสำหรับคำแนะนำในกิจกรรมนี้ มันประกอบด้วยห้าส่วนประกอบ1 . ระวังของวิธีการมาตรฐาน2 . ใช้ในความหลากหลายของวิธี3 . ยินดีต้อนรับ 20084 . เข้าร่วมกับมิติทางอารมณ์5 . เป็นของแท้ในกลุ่ม