Cellular: A type of wireless commun

Cellular: A type of wireless communication that is most familiar to mobile phones users. It's called 'cellular' because the system uses many base stations to divide a service area into multiple 'cells'. Cellular calls are transferred from base station to base station as a user travels from cell to cell. - definition from the Wireless Advisor Glossary.

The basic concept of cellular phones began in 1947, when researchers looked at crude mobile (car) phones and realized that by using small cells (range of service area) with frequency reuse they could increase the traffic capacity of mobile phones substantially. However at that time, the technology to do so was nonexistent.

Anything to do with broadcasting and sending a radio or television message out over the airwaves comes under Federal Communications Commission (FCC) regulation. A cell phone is a type of two-way radio. In 1947, AT&T proposed that the FCC allocate a large number of radio-spectrum frequencies so that widespread mobile telephone service would become feasible and AT&T would have a incentive to research the new technology. We can partially blame the FCC for the gap between the initial concept of cellular service and its availability to the public. The FCC decided to limit the amount of frequencies available in 1947, the limits made only twenty-three phone conversations possible simultaneously in the same service area - not a market incentive for research

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มือถือ: เป็นชนิดของการสื่อสารไร้สายที่คุ้นเคยมากที่สุดกับผู้ใช้โทรศัพท์มือถือ มันคือ 'มือถือ' เนื่องจากระบบใช้สถานีฐานในพื้นที่บริการที่แบ่งหลาย 'เซลล์' โทรศัพท์มือถือจะถูกโอนย้ายจากสถานีฐานให้ยึดสถานีเป็นผู้เดินทางจากเซลล์หนึ่งไปเซลล์หนึ่ง -คำจำกัดความจากศัพท์ที่ปรึกษาเครือข่ายไร้สาย

แนวคิดพื้นฐานของโทรศัพท์มือถือเริ่มใน 1947 เมื่อนักวิจัยมองมือถือน้ำมัน (รถ) โทรศัพท์ และรู้ว่า โดยใช้เซลล์ขนาดเล็ก (ช่วงก่อตั้ง) กับความถี่ในการนำ พวกเขาสามารถเพิ่มกำลังการผลิตปริมาณการใช้งานของโทรศัพท์มือถือมาก อย่างไรก็ตาม ในขณะนั้น เทคโนโลยีการทำถูกไม่มีอยู่

เกี่ยวกับวิทยุกระจายเสียง และส่งข้อความโทรทัศน์ออกใหม่มาภายใต้ข้อบังคับคณะกรรมการสื่อสารของรัฐบาลกลาง (FCC) โทรศัพท์วิทยุติดต่อชนิดหนึ่งได้ ใน AT&T เสนอว่า FCC การปันส่วนของความถี่คลื่นวิทยุเพื่อให้บริการโทรศัพท์มือถืออย่างแพร่หลายจะเป็นเป็นไปได้ และ AT&T จะมีการจูงใจการวิจัยเทคโนโลยีใหม่ นอกจากนี้เราบางส่วนสามารถตำหนิ FCC สำหรับช่องว่างระหว่างแนวคิดเริ่มต้นของบริการโทรศัพท์มือถือและของว่างให้กับประชาชน FCC ในการตัดสินใจที่จะจำกัดจำนวนของความถี่ใน 1947 วงเงินที่ได้สนทนาทางโทรศัพท์เพียงยี่สิบสามพร้อมกันในพื้นที่บริการเดียวกัน - ไม่มีตลาดงานสิทธิประโยชน์สำหรับการวิจัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โทรศัพท์มือถือ : ประเภทของการสื่อสารไร้สายที่คุ้นเคยมากที่สุดสำหรับผู้ใช้โทรศัพท์มือถือ มันเรียกว่า ' เซลล์ ' เพราะระบบจะใช้สถานีฐานหลาย แบ่งพื้นที่บริการเป็นหลาย ' เซลล์ ' โทรศัพท์มือถือจะถูกโอนย้ายจากสถานีฐานกับสถานีฐานเป็นผู้ใช้เดินทางจากเซลล์ไปยังเซลล์ - คำจำกัดความจากศัพท์

ที่ปรึกษาไร้สายแนวคิดพื้นฐานของโทรศัพท์มือถือเริ่มต้นในปี 1947 เมื่อนักวิจัยมองดิบเคลื่อนที่ ( รถ ) โทรศัพท์และตระหนักว่าโดยใช้เซลล์ขนาดเล็ก ( ช่วงพื้นที่บริการ ) ด้วยการนำความถี่ที่พวกเขาสามารถเพิ่มปริมาณความจุของโทรศัพท์มือถืออย่างมาก แต่ตอนนั้น เทคโนโลยีการทำแล้ว

ไม่มีเลยอะไรกับการส่งข้อความผ่านทางวิทยุหรือโทรทัศน์วิทยุมาภายใต้คณะกรรมาธิการการสื่อสารของรัฐบาลกลาง ( FCC ) ระเบียบ โทรศัพท์มือถือเป็นชนิดของวิทยุสองทาง ในปี 1947 ,ที่& t เสนอว่า FCC จัดสรรจํานวนความถี่วิทยุคลื่นความถี่เพื่อให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่อย่างแพร่หลาย จะเป็นไปได้ และ& T จะมีแรงจูงใจที่จะศึกษาเทคโนโลยีใหม่ ๆ เราสามารถนำโทษ FCC สำหรับช่องว่างระหว่างแนวความคิดเบื้องต้นของเซลล์บริการและความพร้อมให้กับสาธารณะFCC ได้ตัดสินใจที่จะ จำกัด จำนวนของความถี่ที่ใช้ได้ในปี 1947 , ขีด จำกัด ที่ทำเพียง 23 การสนทนาทางโทรศัพท์ได้พร้อมกันในพื้นที่บริการเดียวกันไม่ใช่ตลาดแรงจูงใจสำหรับการวิจัย