There is some debate about the magn

There is some debate about the magnitude of warming experienced worldwide over the past century. However, there is more debate about how much manmade carbon dioxide (CO2) emissions have contributed to this increase in temperature, and there is even greater uncertainty about how rapidly the Earth will warm over the next century and beyond.[2]
If there will be little warming, then there is little need to address carbon emissions. However, regardless of the amount of projected warming, policies should be evaluated by comparing their impact relative to their costs. We find that carbon policies flunk the cost-benefit test by wide margins.
When considering both costs and benefits, a carbon policy with restrictions similar in size and scope to those in the Waxman–Markey legislation (an 80 percent cut in CO2 emissions by 2050),[3] which the House of Representatives passed in 2009, would lead to:
An aggregate income loss to the U.S. of $207.8 trillion by 2100;
An aggregate income loss worldwide of $109.6 trillion by 2100;
A one-year worldwide loss of $3.5 trillion in 2100, equivalent to 4.75 percent of U.S. gross domestic product (GDP); and
Adverse impacts, on net, in every year of implementation.
These same results would hold for a carbon tax, and the results are even worse if more countries adopt the carbon-restricting policies.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีบางอภิปรายเกี่ยวกับขนาดของร้อนประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษผ่านมา อย่างไรก็ตาม มีอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จำนวนหวั่นมีส่วนปล่อยก๊าซเรือนกระจก (CO2) เพิ่มขึ้นอุณหภูมิ และมีความไม่แน่นอนยิ่งเกี่ยวกับวิธีรวดเร็วโลกจะอุ่น กว่า ศตวรรษถัดไป และนอกเหนือจาก[2]ถ้าจะร้อนเล็กน้อย เล็กน้อย ต้องการปล่อยก๊าซคาร์บอนที่อยู่ อย่างไรก็ตาม ว่ายอดเงินของการคาดการณ์ภาวะโลกร้อน นโยบายควรมีประเมิน โดยการเปรียบเทียบผลเมื่อเทียบกับต้นทุนของพวกเขา เราพบว่า นโยบายคาร์บอน flunk ทดสอบประโยชน์ของต้นทุน โดยขอบกว้างเมื่อได้พิจารณาทั้งต้นทุน และผลประโยชน์ นโยบายคาร์บอน มีข้อจำกัดกับขนาดและขอบเขตในกฎหมาย Waxman – Markey (เป็นร้อยละ 80 ตัดปล่อย CO2 ภายในปี 2050), [3] ซึ่งราษฎรผ่านใน 2009 จะนำไปสู่:การสูญเสียรายได้รวมของ $207.8 ล้านล้าน โดย 2100 สหรัฐอเมริกาการสูญเสียรายได้รวมทั่วโลกของ $109.6 ล้านล้าน โดย 2100สูญเสียทั่วโลก 1 ปีของ $3.5 ล้านล้านใน 2100 เทียบเท่ากับระดับ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐฯ รวมผลิตภัณฑ์ภายในประเทศ (GDP); และร้ายต่อผล สุทธิ ในทุกปีของการดำเนินการผลเดียวกันเหล่านี้จะเก็บภาษีคาร์บอน และผลจะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่น ๆ นำนโยบายคาร์บอนจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีการอภิปรายเกี่ยวกับความสำคัญของภาวะโลกร้อนที่มีประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามมีการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการมากที่มนุษย์สร้างขึ้นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) มีส่วนร่วมในการเพิ่มขึ้นนี้ในอุณหภูมิและมีความไม่แน่นอนมากยิ่งขึ้นเกี่ยวกับวิธีการอย่างรวดเร็วโลกจะอบอุ่นกว่าหนึ่งศตวรรษถัดไปและเกิน. [2]
หากจะมี จะร้อนเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วมีน้อยต้องอยู่ที่การปล่อยก๊าซคาร์บอน แต่ไม่คำนึงถึงจำนวนของภาวะโลกร้อนที่คาดการณ์นโยบายควรจะได้รับการประเมินโดยการเปรียบเทียบญาติของพวกเขาส่งผลกระทบต่อค่าใช้จ่ายของพวกเขา เราพบว่านโยบายคาร์บอนตกทดสอบค่าใช้จ่ายผลประโยชน์ตามขอบกว้าง.
เมื่อพิจารณาค่าใช้จ่ายและผลประโยชน์นโยบายคาร์บอนมีข้อ จำกัด ที่คล้ายกันในขนาดและขอบเขตผู้ที่อยู่ในการออกกฎหมาย Waxman-ลูชิล (ตัดร้อยละ 80 ในการปล่อย CO2 ภายในปี 2050 ) [3] ซึ่งสภาผู้แทนราษฎรผ่านไปในปี 2009 ที่จะนำไปสู่:
การสูญเสียรายได้รวมไปสหรัฐฯของ 207800000000000 $ โดย 2100;
การสูญเสียรายได้รวมทั่วโลกของ 109600000000000 $ โดย 2100;
หนึ่งปีการสูญเสียทั่วโลก 3.5 $ ล้านล้านดอลลาร์ใน 2100, เทียบเท่ากับ 4.75 เปอร์เซ็นต์ของสหรัฐผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (จีดีพี); และ
ผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์บนสุทธิในทุกปีของการดำเนินงาน.
ผลลัพธ์เดียวกันเหล่านี้จะถือเป็นภาษีคาร์บอนและผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งถ้าประเทศอื่น ๆ นำมาใช้นโยบายคาร์บอน จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการอภิปรายเกี่ยวกับความสำคัญของภาวะโลกร้อนที่มีประสบการณ์ทั่วโลกกว่าศตวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม มีการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเท่าใด manmade ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ( CO2 ) ได้สนับสนุนการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมินี้ และมีความไม่แน่นอนมากขึ้นเกี่ยวกับวิธีการอย่างรวดเร็วโลกจะอุ่นกว่าศตวรรษหน้า และเกิน . [ 2 ]
ถ้าจะมีเพียงเล็กน้อยร้อนแล้วมีเพียงเล็กน้อยที่ต้องอยู่ที่การปล่อยก๊าซคาร์บอน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าปริมาณที่คาดการณ์โลกร้อน นโยบาย ควรได้รับการประเมินโดยการเปรียบเทียบผลกระทบของพวกเขาเมื่อเทียบกับค่าใช้จ่ายของพวกเขา เราพบว่านโยบายของคาร์บอนได้ต้นทุนและผลตอบแทนแบบทดสอบโดยขอบกว้าง
เมื่อพิจารณาทั้งต้นทุนและผลประโยชน์นโยบายคาร์บอนกับข้อ จำกัด ที่คล้ายกันในขนาดและขอบเขตที่กฎหมาย แว็กซ์แมน–มาร์กี้ ( 80 เปอร์เซ็นต์ลดการปล่อย CO2 ภายในปี 2050 ) [ 3 ] ซึ่งสภาผู้แทนราษฎรผ่านในปี 2009 จะนำไปสู่การสูญเสียรายได้ :
รวมของสหรัฐอเมริกา $ 207.8 ล้านล้านโดย 2100 ;
ความสูญเสียรายได้รวมทั่วโลก $ 109.6 ล้านล้านโดย 2100 ;
ปีทั่วโลกขาดทุน $ 3.5 ล้านใน 2 , 100 ,เท่ากับ 4.75 ร้อยละของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ( GDP ) ของสหรัฐอเมริกา และผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์บน
, สุทธิในทุกปีของการดำเนินการ .
ผลลัพธ์เหล่านี้เดียวกันจะถือเป็นภาษี คาร์บอน และผลลัพธ์จะยิ่งแย่ลงถ้าประเทศอื่นใช้ คาร์บอน จำกัด นโยบาย