Although the play uses "the semanti

Although the play uses "the semantic nit-picking that is a standard part of music hall comedy"[1] and is generally considered funny, this is not comedy for its own sake, but "a crucial part of the power-structure".[1]

"The comedy routines in the early plays are maps to the themes and meaning of the plays as a whole.... Our failure to laugh may be an indication that we, the audience, have come to side (or have been taught to side) with the victim rather than the victimiser."[7]

The stories Ben picks out from his newspaper have a similar purpose. He describes an old man, wanting to cross the street, who crawls under a lorry and is run over by it (but it is not clear if the man is killed or not). Ben seems to expect the response, "What an idiot!" but Gus replies "Who advised him to do a thing like that?" which shifts responsibility and suggests the old man was a victim to be pitied. "The eventual split between Ben and Gus is foreshadowed in the very first joke.... By the end of the play, Pinter has trained us to see that the content of the joke-exchange is meaningless: what is important is the structure, and the alliances and antagonisms it reveals."[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าการเล่นใช้ "ที่ทางตรรกนิตย์เบิกสินค้าคือส่วนมาตรฐานของมิวสิคฮอลล์ตลก" [1] และโดยทั่วไปถือว่าเป็นตลก ไม่ตลกสาเกตนเอง แต่ "ส่วนสำคัญของโครงสร้างอำนาจ" [1]"ตามปกติตลกในบทละครช่วงมีการรูปแบบและความหมายของการเล่นทั้งหมด... ความล้มเหลวของการหัวเราะอาจเป็นการบ่งชี้ว่า เรา ผู้ชม มาข้าง (หรือสอนเข้าข้าง) กับเหยื่อแทนที่ victimiser" [7]เรื่องเบนรับออกจากหนังสือพิมพ์ของเขามีวัตถุประสงค์คล้ายคลึงกัน เขาอธิบายการคนเก่า อยากข้ามถนน ที่คลานใต้ถ...การทำงาน โดยมัน (แต่ก็ไม่ชัดเจนถ้าผู้ชายถูกฆ่าตาย หรือไม่) เบนน่าจะ คาดหวังการตอบสนอง "อะไรงี่เง่า" แต่ Gus ตอบ "ที่แนะนำให้เขาทำสิ่งต้องการว่า" กะความรับผิดชอบ และแนะนำคนตกเป็นเหยื่อการถูกจำเลย pitied "การแยกเก็บระหว่างเบนและ Gus เป็น foreshadowed ในการเล่นครั้งแรก... โดยของเล่น พินเทอร์ได้รับการฝึกอบรมเราเห็นว่าเนื้อหาของการแลกเปลี่ยนเรื่องตลกต่าง ๆ: สิ่งสำคัญคือ โครง สร้าง และพันธมิตร และ antagonisms มันเปิดเผย " [7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถึงแม้ว่าการเล่นใช้ว่า "ความหมายจู้จี้จุกจิกที่เป็นส่วนหนึ่งของมาตรฐานของตลกฮอลล์" [1] และโดยทั่วไปถือว่าเป็นตลกนี้ไม่ได้เป็นตลกเพื่อประโยชน์ของตัวเอง แต่ "เป็นส่วนสำคัญของอำนาจโครงสร้าง" [1] "การปฏิบัติตลกในละครในช่วงต้นที่มีแผนที่รูปแบบและความหมายของบทละครที่เป็นทั้งความล้มเหลว .... เราจะหัวเราะอาจจะบ่งชี้ว่าเราที่ผู้ชมได้มาถึงอีกด้านหนึ่ง (หรือได้รับ การเรียนการสอนไปทางด้านข้าง) กับเหยื่อมากกว่า victimiser ได้. "[7] เรื่องราวเบนหยิบออกจากหนังสือพิมพ์ของเขามีวัตถุประสงค์ที่คล้ายกัน เขาอธิบายถึงชายชราคนหนึ่งที่ต้องการที่จะข้ามถนนที่รวบรวมข้อมูลภายใต้รถบรรทุกและวิ่งออกไปมัน (แต่มันจะไม่ชัดเจนถ้าผู้ถูกฆ่าตายหรือไม่) เบนน่าจะคาดหวังว่าการตอบสนอง "สิ่งที่คนบ้า!" แต่กัสตอบ "ใครแนะนำให้เขาทำสิ่งที่ชอบหรือไม่" ซึ่งการเปลี่ยนแปลงความรับผิดชอบและแสดงให้เห็นชายชราเป็นเหยื่อได้รับความสงสาร "แยกในที่สุดระหว่างเบนและกัสเป็นที่คาดเดาในเรื่องตลกครั้งแรกมาก .... ในตอนท้ายของการเล่นที่ได้รับการฝึกฝนพินเราจะเห็นว่าเนื้อหาของตลกแลกเปลี่ยนที่มีความหมาย: สิ่งที่สำคัญคือโครงสร้าง และพันธมิตรปรปักษ์และมันแสดงให้เห็นว่า. "[7]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมืองเหมืองเหมืองเหมือง