Of thisspirit philosophy takes no a

Of this
spirit philosophy takes no account. Yet I am not more surethat my soul lives, than I am that perverseness is one of the
primitive impulses of the human heart—one of the
indivisible primary faculties, or sentiments, which give
direction to the character of Man. Who has not, a hundred
times, found himself committing a vile or a stupid action, for
no other reason than because he knows he should not? Have
we not a perpetual inclination, in the teeth of our best
judgment, to violate that which is Law, merely because we
understand it to be such? This spirit of perverseness, I say,
came to my final overthrow. It was this unfathomable
longing of the soul to vex itself—to offer violence to its own
nature—to do wrong for the wrong’s sake only—that urged
me to continue and finally to consummate the injury I had
inflicted upon the unoffending brute. One morning, in cold
blood, I slipped a noose about its neck and hung it to the
limb of a tree;—hung it with the tears streaming from my
eyes, and with the bitterest remorse at my heart;—hung it
because I knew that it had loved me, and because I felt it had
given me no reason of offence;—hung it because I knew that
in so doing I was committing a sin—a deadly sin that would
so jeopardize my immortal soul as to place it—if such a
thing were possible—even beyond the reach of the infinite
mercy of the Most Merciful and Most Terrible God.
On the night of the day on which this most cruel deed
was done, I was aroused from sleep by the cry of fire. The
curtains of my bed were in flames. The whole house was
blazing. It was with great difficulty that my wife, a servant,
and myself, made our escape from the conflagration. The
destruction was complete. My entire worldly wealth was
swallowed up, and I resigned myself thenceforward to
despair.
I am above the weakness of seeking to establish a
sequence of cause and effect, between the disaster and the atrocity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้จิตวิญญาณปรัชญาจะไม่มีบัญชี แต่ผมไม่เติม surethat ชีวิตจิตวิญญาณของฉัน กว่าที่ฉันที่ perverseness เป็นหนึ่งในแรงกระตุ้นดั้งเดิมของหัวใจมนุษย์ — หนึ่งคณะหลัก indivisible หรือความรู้สึก ซึ่งทำให้ทิศทางของคน ใครได้ไม่ ร้อยบ้างครั้ง พบตัวเองในการกระทำความชั่วหรือการกระทำที่โง่ สำหรับไม่มีอื่น ๆ เหตุผลมากกว่า เพราะเขารู้ว่า เขาไม่ควร มีเราไม่มีทดลองเอียง ในฟันที่สุดคำพิพากษา การละเมิดที่เป็นกฎหมาย แต่เนื่องจากเราเข้าใจไหมมันเป็นดังกล่าว นี้วิญญาณของ perverseness ฉันพูดมาสมบูรณาญาของฉันสุดท้าย ก็หยั่งรู้นี้โหยของวิญญาณกวนเอง – นำเสนอความรุนแรงเพื่อตัวเองธรรมชาติซึ่งผิดผิดที่สาเกเท่านั้น — ที่เรียกร้องให้ฉันต้องการ และสุดท้าย กับทิศการบาดเจ็บ มาแผลเมื่อเดรัจฉานผม unoffending เช้าวันหนึ่ง ในเลือด ผมลื่นห่วงเกี่ยวกับคอของมัน และแขวนให้การกิ่งของต้นไม้; — แขวน ด้วยน้ำตาสตรีมจากของฉันดวงตา และ ด้วยความสำนึกผิด bitterest ที่หัวใจของฉัน; — หยุดมันเพราะผมรู้ว่า มันมีรักลูก และเนื่อง จากผมรู้สึกว่า มันมีให้ฉันไม่มีเหตุผลของความผิด; — แขวน เพราะฉันรู้ว่าทำ ฉันได้กระทำบาปซึ่งเป็นบาปที่ร้ายแรงที่จะดังนั้น อันตรายต่อจิตวิญญาณของฉันอมตะเพื่อวาง — ถ้าดังกล่าวเป็นสิ่งเป็นไปได้ — แม้จะไกลเกินเอื้อมอนันต์เมตตาเมตตามากที่สุดและมากที่สุดกลัวพระเจ้าในคืนของวันที่นี้กระทำที่โหดร้ายมากที่สุดรับทำ ผมกระตุ้นจากการนอนหลับ โดยการร้องของไฟ การผ้าม่านเตียงของฉันอยู่ในเปลวไฟ บ้านทั้งหมดเห็นได้ชัด ไม่ยากดีที่ภรรยาของฉัน ข้าราชการตนเอง ผู้ผลิตของเราหลบหนีจากการเกิด การทำลายได้สมบูรณ์ มีความมั่งคั่งทางโลกของฉันทั้งหมดกลืน และฉันลาออกเอง thenceforward การสิ้นหวัง:เหนือจุดอ่อนของการสร้างความลำดับของเหตุและผล เกิดภัยพิบัติและความป่าเถื่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้
ปรัชญาจิตวิญญาณจะใช้เวลาบัญชีไม่มี แต่ผมไม่ได้มากขึ้น surethat ชีวิตจิตวิญญาณของฉันกว่าฉันว่าการทุจริตเป็นหนึ่งใน
แรงกระตุ้นดั้งเดิมของหัวใจหนึ่งของมนุษย์
ปัญญาแบ่งแยกหลักหรือความรู้สึกที่ให้
ทิศทางที่จะเป็นตัวละครชาย ใครยังไม่ได้ร้อย
ครั้งพบว่าตัวเองกระทำชั่วหรือการกระทำที่โง่สำหรับ
ไม่มีเหตุผลอย่างอื่นมากกว่าเพราะเขารู้ว่าเขาไม่ควร? มี
เราไม่ได้เป็นความโน้มเอียงตลอดในฟันที่ดีที่สุดของเรา
ตัดสินว่าละเมิดกฎหมายซึ่งเป็นเพียงเพราะเรา
เข้าใจว่ามันจะดังกล่าวหรือไม่ จิตวิญญาณของความชั่วร้ายนี้ผมพูด
มาเพื่อโค่นล้มสุดท้ายของฉัน มันเป็นแบบนี้กินลึก
ความปรารถนาของจิตวิญญาณเพื่อจะก่อกวนตัวเองเพื่อนำเสนอความรุนแรงของตัวเอง
ธรรมชาติที่จะทำผิดเพื่อประโยชน์ที่ไม่ถูกต้องเท่านั้นที่กระตุ้นให้
ผมที่จะดำเนินต่อไปและในที่สุดก็จะบรรลุได้รับบาดเจ็บที่ผมได้
บาดแผลเดรัจฉานยังไม่กระทำผิด เช้าวันหนึ่งในเย็น
เลือดฉันลื่นห่วงเกี่ยวกับคอของมันและแขวนไว้ที่
กิ่งก้านของต้นไม้; -hung กับน้ำตาสตรีมมิ่งจากฉัน
ตาและมีความสำนึกผิดขมขื่นในหัวใจของฉัน; -hung มัน
เพราะผมรู้ว่า ว่ามันได้รักฉันและเพราะผมรู้สึกว่ามันได้
ทำให้ฉันมีเหตุผลของการกระทำผิดไม่มี -hung มันเพราะผมรู้ว่า
ทำเพื่อผมได้กระทำบาปบาปร้ายแรงที่จะ
เพื่อให้เป็นอันตรายต่อจิตวิญญาณของฉันเป็นอมตะที่จะวางที ถ้าเช่น
สิ่งที่เป็นไปได้แม้ไกลเกินเอื้อมของอนันต์
เมตตาของผู้ทรงเมตตาเสมอและส่วนใหญ่แย่พระเจ้า.
ในคืนวันที่นี้กระทำที่โหดร้ายที่สุด
คือทำผมกระตุ้นจากการนอนหลับโดยเสียงร้องของการเกิดไฟไหม้
ม่านเตียงของฉันอยู่ในเปลวไฟ บ้านทั้ง
ที่เห็นได้ชัด มันเป็นด้วยความยากลำบากที่ดีที่ภรรยาของผมคนรับใช้
และตัวผมเองทำให้การหลบหนีของเราจากอัคคีภัย
ทำลายเสร็จสมบูรณ์ ความมั่งคั่งของโลกของฉันทั้งหมดถูก
กลืนหายไปและผมก็ลาออกด้วยตัวเองนับตั้งแต่นั้นมาเพื่อ
ความสิ้นหวัง.
ผมข้างต้นอ่อนแอของที่กำลังมองหาที่จะสร้างเป็น
ลำดับของเหตุและผลระหว่างภัยพิบัติและความโหดร้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของนี้ปรัชญาจิตวิญญาณจะไม่มีบัญชี แต่ผมไม่ surethat จิตวิญญาณของฉันชีวิตกว่าผมที่เหมาะสมเป็นหนึ่งในดั้งเดิมแรงกระตุ้นของหัวใจมนุษย์หนึ่งในแบ่งแยกระดับคณะ หรือความรู้สึก ซึ่งให้ทิศทางของตัวละครชาย ใครไม่ได้ร้อยครั้ง พบว่าตัวเองทำความชั่วหรือการกระทำที่โง่สำหรับไม่มีเหตุผลอย่างอื่นมากกว่า เพราะเขารู้ว่าเขาไม่ควร ? มีเราไม่เอียงตลอด ในฟันของเราดีที่สุดพิพากษา เพื่อละเมิดซึ่งเป็นกฎหมายเพียงเพราะเราเข้าใจแล้วมันเป็นแบบนี้ จิตวิญญาณของความอธรรม ฉันพูดมาล้มล้างสุดท้ายของฉัน มันคือกินลึกปรารถนาของจิตวิญญาณที่จะกระทำตัวเองเพื่อให้ความรุนแรงของตัวเองธรรมชาติทำผิดให้ผิด เพื่อที่กระตุ้นเท่านั้นผมต่อ และในที่สุดความบาดเจ็บได้ลงแก่สัตว์เดรัจฉาน unoffending . เช้าวันหนึ่ง ในเย็นเลือดฉันเล็ดรอดบ่วงคอและแขวนไว้กับกิ่งก้านของต้นไม้ ; - แขวนไว้กับน้ำตาสตรีมมิ่งจากฉันตา และรับสุดยอดความรู้สึกผิดในใจของฉัน ; - แขวนมันเพราะผมรู้ว่ามันรักผมจริง และเพราะผมรู้สึกว่ามันมีให้ฉันเหตุผลความผิด ; - แขวนมัน เพราะผมรู้ว่าดังนั้นผมยังยืนยันว่า จะ sin-a Sinเพื่อทำลายวิญญาณอมตะที่วางไว้ถ้าเช่นสิ่งที่เป็นไปได้แม้ไกลเกินเอื้อมของอนันต์ความเมตตาของพระเจ้าเมตตาให้มากที่สุด และน่ากลัวที่สุดในคืนวันที่การกระทำที่โหดร้ายที่สุดนี้ทำ ผมถูกกระตุ้นจากการนอนหลับ โดยเสียงร้องของไฟ ที่ผ้าม่านของเตียงของฉันอยู่ในเปลวไฟ บ้านทั้งหมดคือเปรี้ยงๆ มันเป็นด้วยความยากลำบาก ที่เมียและคนใช้และตัวเองให้พ้นจากไฟนรก . ที่ทำลายเสร็จสมบูรณ์ ทรัพย์สมบัติทางโลกทั้งหมด คือกลืน ฉันลาออกเองนับแต่นั้นเป็นต้นมาเพื่อหมดหวังฉันเหนือความอ่อนแอของการแสวงหาเพื่อสร้างลำดับของเหตุและผลระหว่างภัยพิบัติและการกระทำที่โหดร้ายมาก