Hl: Accountability: Taxpayers requi

Hl: Accountability: Taxpayers required to have the "responsible party" sign an affidavit
confirming that no additional use tax is due will report a higher use tax base than those
not required to file the affidavit.
Sanctions
Being accountable for noncompliance is most relevant to taxpayers when sanctions are associated
with the possibility of detection. The extensive body of research examining the effects of
penalties on income tax compliance provides inconsistent findings (for a review, see Jackson and
Milliron 1986; Roth et al. 1989; Webley et al. 1991; Devos 2005; Dubin 2007; Slemrod 2007).
Unfortunately, much of this research used penalty levels that are discordant with those existing in
the real world (see Carnes and Englebrecht [1995] for a discussion). Tittle (1980) indicates that
thresholds may, in part, explain the inconsistent findings. Once the deterrent threshold is reached,
increasingly severe punishments have diminishing effects, if any (Friedland 1982). Carnes and
Englebrecht (1995) support this notion. They find a significant effect for penalties when using the
actual civil penalties available to the 1RS. Therefore, they conclude that penalties do not have to
be inflated to increase compliance.
The Washington DOR indicated its belief that businesses, in general, were not aware of the
legislated mandatory and discretionary penalties assessable for noncompliance with any of its
taxes. This lack of knowledge was attributed to the historical lenient attitude of the DOR with
noncompliers; it rarely applied penalties. However, at the inception of this study, the Washington
DOR was changing its policy by requiring stricter enforcement of mandatory penalties for noncompliance.
To inform taxpayers of the penalties, the DOR simply sent taxpayers in the experimental
group an educational letter delineating the actual penalties assessed for tax noncompliance.
The expectation was that a heightened awareness of the penalties would improve compliance with
the use tax. Consequently, the second hypothesis is the following:
H2: Sanctions: Taxpayers presented with sanction information will report a higher use tax
base than those not receiving the sanction communications.
Accountabihty is relevant when there is a perceived risk that noncompliant behavior will be
detected and the associated sanctions are consequential to the individual decision maker. Therefore,
accountability and sanctions are expected to complement each other and spur a greater
degree of compliance than that expected by the main effects for either accountability or sanction
alone. Thus, the third hypothesis for this study is the following:
H3: Accountability and Sanctions Effect: Taxpayers required to have the "responsible party"
sign an affidavit confirming that no additional use tax is due and presented with penalty
information will report the highest use tax base for taxpayers in this experiment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

hl: ความรับผิดชอบ: ผู้เสียภาษีต้องมี "บุคคลที่รับผิดชอบ" ลงนามเป็นลายลักษณ์อักษร
ยืนยันว่าไม่มีการใช้ภาษีเพิ่มเติมเนื่องจากจะรายงานการใช้ฐานภาษีสูงกว่า
. ไม่จำเป็นต้องยื่นหนังสือรับรอง
การลงโทษ
เป็นผู้รับผิดชอบต่อการไม่ปฏิบัติเป็นส่วนใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับผู้เสียภาษี เมื่อการลงโทษที่เกี่ยวข้อง
กับความเป็นไปได้ของการตรวจสอบ ร่างกายที่กว้างขวางของการวิจัยการตรวจสอบผลกระทบของ
การลงโทษเกี่ยวกับการปฏิบัติภาษีเงินได้ให้การค้นพบที่ไม่สอดคล้องกัน (เพื่อการตรวจสอบดูที่แจ็คสันและ
Milliron 1986. โรท et al, 1989; เวบเล่ย์ et al, 1991;. ดีโวส์ 2005 Dubin 2007; Slemrod 2007)
แต่น่าเสียดายมากของงานวิจัยนี้ใช้ระดับโทษที่ไม่ปรองดองกับผู้ที่มีอยู่ใน
โลกแห่งความจริง (ดู Carnes และ Englebrecht [1995] สำหรับการอภิปราย) การพูด (1980) แสดงให้เห็นว่า
อาจเกณฑ์ในส่วนที่อธิบายการค้นพบที่ไม่สอดคล้องกัน เมื่อเกณฑ์ยับยั้งถึง
การลงโทษที่รุนแรงมากขึ้นมีผลทำให้ลดน้อยลงถ้ามี (Friedland 1982) Carnes และ
Englebrecht (1995) สนับสนุนความคิดนี้ พวกเขาพบว่าผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญสำหรับการลงโทษเมื่อมีการใช้
โทษทางแพ่งที่เกิดขึ้นจริงพร้อมที่จะ 1RS ดังนั้นพวกเขาจึงสรุปได้ว่าการลงโทษไม่ต้อง
มีค่าสูงเพื่อเพิ่มการปฏิบัติตาม.
วอชิงตัน DOR ชี้ให้เห็นความเชื่อว่าธุรกิจโดยทั่วไปไม่ทราบ
legislated บทลงโทษและข้อบังคับประเมินสำหรับการไม่ปฏิบัติตามใด ๆ ของ
ภาษี ขาดความรู้นี้ถูกประกอบกับทัศนคติผ่อนปรนทางประวัติศาสตร์ของโดเรมี
noncompliers; มันไม่ค่อยนำมาใช้บทลงโทษ อย่างไรก็ตาม ณ วันเริ่มต้นของการศึกษานี้วอชิงตัน
DOR ก็เปลี่ยนนโยบายโดยการกำหนดให้การบังคับใช้บทลงโทษที่เข้มงวดบังคับใช้สำหรับการไม่ปฏิบัติตาม.
แจ้งการเสียภาษีของการลงโทษ, DOR เพียงแค่ส่งผู้เสียภาษีในการทดลอง
กลุ่มจดหมายโทบี้ลงโทษการศึกษาที่เกิดขึ้นจริงประเมิน สำหรับการไม่ปฏิบัติตามภาษี.
ความคาดหวังก็คือความตระหนักของการลงโทษจะปรับปรุงให้สอดคล้องกับ
การใช้ภาษี ดังนั้นสมมติฐานที่สองคือต่อไปนี้:
H2: การลงโทษ: ผู้เสียภาษีนำเสนอข้อมูลการอนุมัติจะรายงานภาษีการใช้งานที่สูงขึ้น
กว่าฐานผู้ที่ไม่ได้รับการสื่อสารการอนุมัติ.
Accountabihty มีความเกี่ยวข้องเมื่อมีความเสี่ยงที่รับรู้ว่าพฤติกรรมร่วมมือจะได้รับการ
ตรวจพบและ การลงโทษที่เกี่ยวข้องจะเป็นผลสืบเนื่องที่จะตัดสินใจของแต่ละบุคคล ดังนั้น
ความรับผิดชอบและการลงโทษที่คาดว่าจะเติมเต็มซึ่งกันและกันและกระตุ้นมากขึ้น
ในระดับของการปฏิบัติตามกว่าที่คาดไว้โดยผลกระทบหลักของความรับผิดชอบอย่างใดอย่างหนึ่งหรือลงโทษ
เพียงอย่างเดียว ดังนั้นสมมติฐานที่สามสำหรับการศึกษาครั้งนี้คือต่อไปนี้:
H3: ความรับผิดชอบและรองรับผลกระทบ: ผู้เสียภาษีต้องมี "บุคคลที่รับผิดชอบ"
ลงนามเป็นลายลักษณ์อักษรยืนยันว่าไม่มีการใช้ภาษีเพิ่มเติมและนำเสนอเนื่องจากมีโทษ
ข้อมูลจะรายงานภาษีการใช้งานสูงสุด ฐานสำหรับผู้เสียภาษีในการทดลองนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

HL : ความรับผิดชอบ : ผู้เสียภาษีต้องมี " พรรค " ที่รับผิดชอบเซ็นหนังสือรับรอง
ยืนยันว่าใช้ภาษีไม่เพิ่มเติมเนื่องจากจะรายงานการใช้ฐานภาษีที่สูงกว่า
ไม่ต้องยื่นคำให้การ จะรับผิดชอบการลงโทษ

มีความเกี่ยวข้องมากที่สุดเมื่อการลงโทษผู้ที่เกี่ยวข้อง
กับความเป็นไปได้ของการตรวจสอบ .ร่างกายอย่างละเอียดเพื่อตรวจสอบผลของการลงโทษในการปฏิบัติตามภาษี
ให้ไม่พบ ( สำหรับรีวิว เห็นแจ็คสันและ
milliron 1986 ; Roth et al . 1989 ; เว็บรี่ et al . 1991 ; ดีโวส์ 2548 ; ดูบิน 2007 ; slemrod 2007 ) .
แต่น่าเสียดายมากของการวิจัยนี้ใช้ปรับระดับที่ไม่ลงรอยกันกับบรรดาที่มีอยู่ใน
โลกจริง ( ดูที่ คานส์ englebrecht [ 1995 ] และสำหรับการสนทนา ) จุด ( 1980 ) แสดงว่า
ซึ่งอาจ ใน ส่วน อธิบายผลไม่สอดคล้องกัน เมื่อการกำหนดถึงการลงโทษรุนแรงยิ่งขึ้นได้ลดน้อยลง
ผล ถ้ามี ( ยุทธการฟรายด์ลันด์ 1982 ) คานส์และ
englebrecht ( 1995 ) สนับสนุนความคิดนี้ พวกเขาหาผลสำหรับการลงโทษเมื่อใช้
โทษทางแพ่งที่เกิดขึ้นจริงสามารถใช้ได้กับ 1rs จึงสรุปได้ว่า การลงโทษไม่ต้อง

จะพองเพิ่มความสอดคล้อง วอชิงตัน ดอร์ แสดงความเชื่อว่า ธุรกิจ ทั่วไป ไม่ทราบ
legislated ข้อบังคับและบทลงโทษสำหรับการประเมินอย่างรอบคอบกับใด ๆของภาษีของ

นี้ขาดความรู้ ประกอบกับทัศนคติที่ผ่อนปรนทางประวัติศาสตร์ของดอร์ด้วย
noncompliers ; มันไม่ค่อยใช้โทษ อย่างไรก็ตาม ที่มาของการศึกษานี้ คือการเปลี่ยนแปลงนโยบายของวอชิงตัน
ดอร์โดยให้เข้มงวดการบังคับใช้ข้อบังคับสำหรับการลงโทษ .
แจ้งผู้เสียภาษีของโทษ , ดอร์ก็ส่งผู้เสียภาษีในการทดลอง
กลุ่มการศึกษาจดหมายอธิบาย จริง โทษสำหรับการประเมินภาษี .
ความคาดหวังคือความตระหนักในความของการลงโทษจะปรับปรุงความสอดคล้องกับ
ใช้ภาษี ดังนั้นสมมติฐานที่สองต่อไปนี้ :
: H2 : ลงโทษผู้เสียภาษีที่นำเสนอข้อมูลโดยจะรายงานสูงกว่าใช้ภาษี
ฐานมากกว่าผู้ไม่ได้รับอนุมัติการสื่อสาร .
accountabihty เกี่ยวข้องเมื่อมีการรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดพฤติกรรม noncompliant จะตรวจพบ และการลงโทษเป็น
ที่สำคัญการตัดสินใจของแต่ละบุคคล ดังนั้น ความรับผิดชอบและการลงโทษ
คาดว่าจะเติมเต็มซึ่งกันและกันกระตุ้นมากขึ้น
ระดับของการปฏิบัติมากกว่าที่คาดไว้ โดยผลกระทบหลักเพื่อให้ตรวจสอบหรือลงโทษ
อยู่คนเดียว ดังนั้นสมมติฐานที่สามของการศึกษาครั้งนี้คือ ต่อไปนี้ :
H3 : ความรับผิดชอบและการลงโทษผล : ผู้เสียภาษีต้อง " รับผิดชอบพรรค "
เซ็นหนังสือรับรองยืนยันว่า ไม่มีการใช้ภาษีเพิ่มเติม เนื่องจากเสนอบทลงโทษ
ข้อมูลจะรายงานการใช้ฐานภาษีสำหรับผู้เสียภาษีสูงสุดในการทดลองนี้