No, it was not poor Harry who was t

No, it was not poor Harry who was to blame, nor even the senseless life they
led, nor the foolish escapades, nor their friends, nor the stifling atmosphere of a too
early summer falling upon the caked mud and dust of London, nor the silly chatter
in the playhouse, the froth, the frivolity, the bawdy nonsense Rockingham
whispered in her ear. It was herself who was at fault.
She had played too long a part unworthy of her. She had consented to be the
Dona her world had demanded-a superficial, lovely creature, who walked, and
talked, and laughed, accepting praise and admiration with a shrug of the shoulder as
natural homage to her beauty, careless, insolent, deliberately indifferent, and all the
while another Dona, a strange, phantom Dona, peered at her from a dark mirror and
was ashamed.
This other self knew that life need not be bitter, nor worthless, nor bounded
by a narrow casement, but could be limitless, infinite-that it meant suffering, and
love, and danger, and sweetness, and more than this even, much more. Yes, the full
force of her self-loathing had come upon coach, with the soft country air bathing
her face, she could conjure up once more the hot street smell that came up from the
London gutters, a smell of exhaustion and decay, that had merged in some
inexplicable way with the heavy, sultry sky, with Harry's yawn as he dusted the
skirt of his coat, with Rockingham's pointed smile-as though they all typified a
weary, dying world from which she must free herself and escape, before the sky
fell in upon her and she was trapped. She remembered the blind hawker at the
corner, his eyes pricked for the tinkle of a coin, and the apprentice boy from the
Haymarket who ambled along with his tray on his head, shouting his wares in a
shrill, disconsolate voice, and how he had fallen over some garbage in the gutter
and spilled the contents on the dusty cobbled stones. And oh, heaven-the crowded
playhouse, the stench of perfume upon heated bodies, the silly laughter and the
clatter, the party in the Royal box-the King himself present-the impatient crowd in
the cheap seats stamping and shouting for the play to begin while they threw
orange peel onto the stage. Then Harry, laughing at nothing in particular as was his
custom, became fuddled with the wit of the play, or possibly he had drunk too
much before they had set out. Anyway he had started snoring in his seat, and
Rockingham, seizing his chance to make a diversion, pressed against her with his
foot and whispered in her ear. Damn his impudence, his air of possession, of
familiarity, all because she had permitted him to kiss her once, in an idle moment,
because the night was fine. And they had proceeded to supper at the Swan, which
she had grown to detest, her amusement at its novelty having ceased-for it was no
longer a stimulant to be the only wife amonst a crowd of mistresses. Once it had
held a certain attraction, it had sharpened her sense of fun to sup with Harry in
these places where no other husband took his wife, to sit cheek by jowl with the
ladies of the town and to see Harry's friends first scandalised, then fascinated, and
finally whipped into a fever, like curious schoolboys who tread forbidden ground.
And yet even then, even at the beginning, she had felt a little prick of shame, a
curious sense of degradation, as though she had dressed up for a masquerade and
the clothes had not fitted her well.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ ไม่ดีแฮร์รี่ที่จะตำหนิ หรือแม้กระทั่งหมดสติชีวิตพวกเขานำ หรือ ไวด์โง่ หรือเพื่อนของพวกเขา หรือยับยั้งอันเกินไปช่วงต้นฤดูร้อนที่ตกโคลน caked และฝุ่นของลอนดอน หรือโง่ chatterในโรง froth, frivolity เหลวไหล bawdy Rockinghamกระซิบในหูของเธอ มันเป็นตัวเองที่ผิด เธอได้เล่นยาวส่วนหนึ่งไม่เหมาะสมของเธอ เธอก็ยินยอมให้โดน่าโลกของเธอมีราคาแค่ที่ผิวเผิน รักสัตว์ คนเดิน และพูดคุย และ หัวเราะ ยอมรับการสรรเสริญและชื่นชมกับการยักไหล่เป็นของดีจากธรรมชาติเพื่อความงาม สะเพร่า กำเริบ จงใจ สนใจ และทั้งหมดนี้ในขณะที่โดน่าอื่น ความแปลก แฝงโดน่า peered ที่เธอจากกระจกมืด และไม่ละอายใจ ตัวนี้รู้ว่า ชีวิตไม่ต้อง ขม หรือสามหาว หรือกี่โดยเคสเมนต์ที่แคบ แต่อาจจะเบื่อ อนันต์-ว่า มันหมายถึง ทุกข์ และความ รัก และ อันตราย และความหวานหอม และมากกว่านี้แม้ มาก ใช่ เต็มกองทัพของ self-loathing ของเธอมาตามโค้ช ทางนุ่มเครื่องอาบน้ำใบหน้าของเธอ เธออาจ conjure ขึ้นอีกครั้งพร้อมถนนกลิ่นที่มาจากการเย็บกระดาษลอนดอน กลิ่นเกษียณและผุ ที่มีผสานในบางวิธีการ inexplicable กับฟ้าหนัก ลลา กับแฮร์รี่หาวเป็นเขา dusted ในกระโปรงของตัวเรือนของเขา ของ Rockingham ชี้ยิ้ม-เหมือนว่าพวกเขาทั้งหมด typified ตัวเหนื่อยล้า ตายโลกซึ่งเธอต้องเพิ่มตัวเองและหลบหนี ก่อนท้องฟ้าตกเมื่อเธอ และเธอติดอยู่ เธอจำตาบอดเหมาะที่จะมุม ตา pricked สำหรับ tinkle เหรียญ และเด็กฝึกงานจากการHaymarket ที่ ambled พร้อมถาดของเขาบนหัว ตะโกนเขาตำง ๆ ใน การเสียงใด ๆ ใจ และว่าเขาได้ตกหลุมมากกว่าบางขยะในการเย็บและเนื้อหาบนหินฝุ่น cobbled หก และโอ้ สวรรค์ที่แออัดโรง กลิ่นเหม็นน้ำหอมตามร่างกายอุ่น หัวเราะโง่และclatter ฝ่ายในรอยัลกล่องพระมหากษัตริย์พระองค์ปัจจุบันฝูงชนที่รักในที่นั่งราคาประหยัดประทับ และตะโกนสำหรับการเล่นจะเริ่มต้นในขณะที่พวกเขาโยนเปลือกส้มลงบนเวที แฮร์รี่ หัวเราะโดยเฉพาะอะไรที่เป็นของเขาแล้วกำหนดเอง เป็น fuddled มีปัญญาเล่น หรืออาจจะได้ดื่มมากเกินไปก่อนที่พวกเขาได้มีการออกมาก อย่างไรก็ตาม เขาก็เริ่มนอนกรนในที่นั่งของเขา และRockingham ปฏิบัติการยึดสถานโอกาสของเขาต้องเปลี่ยนเส้นทาง กดกับเธอกับเขาเท้า และกระซิบในหูของเธอ ไอ้เขา impudence ครอบครอง อากาศของเขาของความคุ้นเคย ทั้งหมดเนื่องจากเธอได้อนุญาตให้เขาจูบเธอครั้ง ในช่วงเวลาการใช้งานเนื่องจากเวลากลางคืนได้ดี และพวกเขามีครอบครัวไปซุปเปอร์ที่สวอน ซึ่งเธอได้เติบโตที่จะเกลียดชัง เธอสนุกที่มีนวัตกรรมที่เพิ่มสำหรับ ก็ไม่ยาวกระตุ้นให้ รถส่วนรวมภรรยาเพียงฝูงชนของ mistresses เมื่อมันได้จัดสถานที่แน่นอน มันก็รุนแรงขึ้นเธอรู้สึกสนุกกับทรัพย์กับแฮร์รี่ในสถานเหล่านี้ที่ไม่มีสามีเอาภรรยา นั่งแก้มติดกับฝ่ายการเมือง และเห็นเพื่อนของแฮร์รี่ก่อน scandalised แล้ว หลง และ สุดท้าย ถูกตีเป็นไข้ เช่น schoolboys อยากรู้อยากเห็นที่ค่อย ๆ ก้าวดินแหล่งและยัง ได้แล้ว แม้กระทั่งในตอนต้น เธอก็รู้สึกพริกน้อยของความอัปยศ ความย่อยสลาย ความอยากรู้อยากเห็นว่าเธอได้แต่งขึ้นสำหรับการปลอมตัว และเสื้อผ้ามีไม่พอดีเธอดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีก็ไม่ได้ยากจนแฮร์รี่ที่ถูกตำหนิหรือแม้แต่ชีวิตหมดสติที่พวกเขานำหรือโลดโผนโง่หรือเพื่อนของพวกเขาหรือบรรยากาศยับยั้งของเกินไปช่วงต้นฤดูร้อนตกลงมาบนโคลนcaked และฝุ่นละอองของกรุงลอนดอนหรือ พูดพล่อยโง่ในโรงละครที่ฟองที่เอาจริงเอาจังในเรื่องไร้สาระชั่วRockingham กระซิบที่หูของเธอ มันเป็นตัวเองที่ถูกที่ผิด. เธอเคยเล่นนานเกินไปส่วนที่ไม่น่าเชื่อถือของเธอ เธอได้ยินยอมให้เป็นDona โลกของเธอได้เรียกร้องแบบผิวเผินสิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่เดินและพูดคุยและหัวเราะรับการยกย่องและชื่นชมกับยักไหล่เป็นแสดงความเคารพธรรมชาติเพื่อความงามของเธอประมาทอวดดีไม่แยแสจงใจและทุกขณะที่อีก Dona, แปลกผี Dona, peered ที่เธอจากกระจกสีเข้มและรู้สึกละอายใจ. ตนเองอื่น ๆ นี้รู้ว่าชีวิตไม่จำเป็นต้องมีรสขมหรือไร้ค่าหรือล้อมรอบด้วยหน้าต่างแคบๆ แต่อาจจะเป็นที่ไร้ขีด จำกัด ไม่มีที่สิ้นสุดที่มันหมายถึงความทุกข์ทรมานและความรักและความอันตรายและความหวานและอื่นๆ กว่านี้มากยิ่งมากขึ้น ใช่เต็มพลังแห่งเกลียดชังตัวเองของเธอได้มาเมื่อโค้ชกับอากาศประเทศนุ่มอาบน้ำใบหน้าของเธอที่เธอจะคิดในใจอีกครั้งกลิ่นถนนร้อนที่ขึ้นมาจากท่อระบายน้ำลอนดอนกลิ่นของความอ่อนล้าและการเสื่อมสลายที่ได้รวมอยู่ในบางวิธีที่อธิบายไม่ได้ด้วยหนักท้องฟ้าร้อนกับอ้าปากค้างของแฮร์รี่ในขณะที่เขาปัดฝุ่นกระโปรงเสื้อของเขาที่มีปลายแหลมRockingham ของรอยยิ้มราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดตรึงตราเบื่อโลกที่กำลังจะตายจากการที่เธอจะต้องปลดปล่อยตัวเองและหลบหนีก่อนที่จะท้องฟ้าตกอยู่ในเมื่อเธอและเธอถูกขังอยู่ เธอจำหาบเร่คนตาบอดที่มุมตาของเขา pricked สำหรับกุ๊กกิ๊กของเหรียญและเด็กฝึกงานจากที่เฮย์ที่ambled พร้อมกับถาดของเขาบนศีรษะของเขาตะโกนเครื่องถ้วยของเขาในโหยหวนเสียงกลัดกลุ้มและวิธีการที่เขามีลดลงมากกว่าขยะในท่อบางและเนื้อหาที่หกรั่วไหลบนก้อนหินที่ปูด้วยหินเต็มไปด้วยฝุ่น และโอ้สวรรค์แออัดโรงละคร, กลิ่นเหม็นของน้ำหอมเมื่อร่างกายอุ่น, เสียงหัวเราะโง่และเสียงดัง, บุคคลที่อยู่ในพระราชกล่องกษัตริย์ปัจจุบันฝูงชนใจร้อนในที่นั่งราคาถูกปั๊มและตะโกนสำหรับการเล่นกับเริ่มต้นในขณะที่พวกเขาโยนเปลือกส้มบนเวที จากนั้นแฮร์รี่หัวเราะที่ไม่มีอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเขาเช่นเดียวกับที่กำหนดเองกลายเป็นที่เมาด้วยปัญญาของการเล่นหรืออาจจะเป็นที่เขาได้ดื่มมากเกินไปมากก่อนที่พวกเขาได้กำหนดไว้ อย่างไรก็ตามเขาเริ่มนอนกรนในที่นั่งของเขาและRockingham คว้าโอกาสของเขาที่จะทำให้การผันที่กดกับเธอกับเขาและเท้ากระซิบที่หูของเธอ ประณามอหังการของเขาอากาศของเขาในการครอบครองของความคุ้นเคยทั้งหมดเป็นเพราะเธอได้รับอนุญาตให้เขาจูบเธออีกครั้งในช่วงเวลาที่ไม่ได้ใช้งานเพราะคืนวันที่ถูกปรับ และพวกเขาก็เดินไปที่อาหารมื้อเย็นที่หงส์ซึ่งเธอได้เติบโตขึ้นไปเกลียดชัง, ความบันเทิงของเธอที่มีความแปลกใหม่ที่หยุดสำหรับมันก็ไม่ได้อีกต่อไปกระตุ้นที่จะเป็นภรรยาเพียงamonst ฝูงชนของครู เมื่อมันได้จัดสถานที่น่าสนใจบางอย่างมันก็รุนแรงขึ้นความรู้สึกของความสนุกของเธอที่จะรับประทานอาหารร่วมกับแฮร์รี่ในสถานที่เหล่านี้ที่ไม่มีสามีอื่นๆ ที่เกิดกับภรรยาของเขาที่จะนั่งแก้มโดยแก้มกับผู้หญิงของเมืองและเพื่อดูเพื่อนของแฮร์รี่อื้อฉาวครั้งแรกแล้วหลงใหลและในที่สุดวิปปิ้งเป็นไข้เช่นนักเรียนอยากรู้อยากเห็นที่เหยียบพื้นดินที่ต้องห้าม. และยังได้แล้วแม้ที่จุดเริ่มต้นที่เธอได้รู้สึกทิ่มเล็ก ๆ น้อย ๆ ของความอัปยศเป็นความรู้สึกที่อยากรู้อยากเห็นการย่อยสลายราวกับว่าเธอได้แต่งขึ้นสำหรับสวมหน้ากากและเสื้อผ้าที่ไม่ได้ติดตั้งที่ดีของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ มันไม่จนแฮร์รี่ที่ถูกตำหนิ หรือแม้แต่สติชีวิตพวกเขา
LED หรือโง่ escapades หรือเพื่อนของพวกเขาหรืออึดอัดบรรยากาศด้วย
ช่วงต้นฤดูร้อนที่ตกลงมาบนเละโคลนและฝุ่นของลอนดอน หรือโง่ . .
ในโรงละคร , ฟอง , เหลาะแหละ , ตลกลามกไร้สาระ Rockingham
กระซิบที่ข้างหูของเธอ มันคือตัวเธอเองที่เป็นคนผิด
เธอได้เล่นยาวเกินไปเป็นส่วนหนึ่งที่ไม่คู่ควรกับเธอ เธอยินยอมที่จะ
โดน่า โลกของเธอได้ demanded-a ผิวเผิน น่ารัก สัตว์ที่เดินและ
คุยกันและหัวเราะ ยอมรับ สรรเสริญ และชื่นชมกับยักของไหล่เป็น
ธรรมชาติแก่ความสวยงามของเธอ , ประมาท , อวดดี , จงใจไม่แยแส และบรรดา
ในขณะที่อีก Dona , แปลก , ผี ดอนญ่า ,เพ่งดูเธอจากกระจกมืด
อาย .
ตนเองอื่น ๆนี้รู้ว่าชีวิตต้องไม่ขม หรือไร้ค่า หรือจำกัด
โดยในห้องแคบๆ แต่อาจจะไร้ขีด จำกัด อนันต์หมายถึงทุกข์และ
ความรัก และอันตราย และความหวาน และยิ่งกว่านี้ แม้ มาก . ใช่ แรงเต็ม
ของความเกลียดชังตัวเองมาเมื่อโค้ช กับนุ่มอากาศประเทศอาบน้ำ
ใบหน้าของเธอเธอสามารถสร้างจินตนาการขึ้นอีกครั้งบนถนนร้อนกลิ่นขึ้นมาจาก
ลอนดอนนั่น กลิ่นของความอ่อนล้าและผุ ที่ผสานในบางวิธี
ลึกลับกับท้องฟ้าเร่าร้อนหนักกับหาวของแฮร์รี่ เขาปัดฝุ่น
กระโปรงเสื้อคลุมของเขากับ Rockingham จ่อไปยิ้มราวกับว่าพวกเขาทั้งหมด typified เป็น
เบื่อตาย โลกที่เธอต้องปลดปล่อยตัวเอง และหนี ก่อนที่ท้องฟ้า
fell เหมือนกับ her ( she ่านใน เธอนึกถึงหาบเร่ตาบอดที่
มุม ตาของเขาบวมและกุ๊กกิ๊กของเหรียญ และเด็กฝึกงานจาก
Haymarket ที่ ambled พร้อมกับถาดของเขา ในหัวของเขาที่ตะโกนเครื่องของเขาใน
ร้องเสียงหลง เสียงโหยหวน และว่าเขาได้ลดลงกว่าขยะในท่อระบายน้ำ
และหกวัน contents on 1996 cobbled stones . และ โอ้สวรรค์ที่ศูนย์ฯแออัด
, กลิ่นน้ำหอมบนอุ่นร่าง เสียงหัวเราะเซ่อและ
เสียง พรรคในกล่องพระกษัตริย์เองปัจจุบันฝูงชนใจร้อนใน
ราคาถูกที่นั่งประทับ และตะโกนสำหรับเล่นเพื่อเริ่มต้นในขณะที่พวกเขาโยน
เปลือกส้มบนเวที แล้วแฮร์รี่หัวเราะไม่มีอะไรเป็นที่กำหนดเองของเขา
กลายเป็น fuddled กับปัญญาของเล่นหรือบางทีเขาก็เมา
มากก่อนที่พวกเขาตั้งออก อย่างไรก็ตามเขาเริ่มนอนกรนในที่นั่งของเขาและ
Rockingham , ยึดโอกาสที่จะทำให้การเบี่ยงเบน จ่อของเธอกับเท้าของเขา
และกระซิบที่ข้างหูเธอ อะไรกันนี่ อากาศ ที่เขาครอบครองของ
ความคุ้นเคย เพราะเธอยอมให้เขาจูบเธออีกครั้ง ในช่วงเวลาที่ไม่ได้ใช้งาน
เพราะกลางคืนสบายดีและพวกเขาก็เริ่มค่ำที่หงส์ซึ่ง
เธอจะเติบโตเกลียดมาก , สวนสนุกที่แปลกมีหยุดมันไม่มี
ยาวกระตุ้นเป็นภรรยา amonst ฝูงชนของเมียน้อย . เมื่อมันมี
จัดสถานที่หนึ่ง มันมีขึ้น ความรู้สึกของเธอสนุกกับ sup กับแฮร์รี่ในที่ๆไม่มีอื่น ๆเหล่านี้
สามีพาภรรยาไปนั่งติดกับ
แก้มโดยสุภาพสตรีของเมืองและเห็นแฮร์รี่เพื่อนก่อน scandalised แล้วหลงใหลและ
ในที่สุดตีไข้ เหมือนสงสัย เด็กนักเรียนชายที่เหยียบพื้นดินต้องห้าม .
และยังแม้นั้น แม้ในตอนแรกเธอได้รู้สึกสักเล็กน้อยของความอัปยศ ,
ความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นของการย่อยสลาย ราวกับว่าเธอได้แต่งตัว ขึ้นสำหรับสวมหน้ากากและ
เสื้อผ้าที่เคยพอดีเธออย่างดี