I stayed in Brazil and work hard fo

I stayed in Brazil and work hard for some years. By then I was rich but also bore. One day some friends came to me and said. We are going to Africa to do business. Why don’t you come with us? We will all be rich after this journey.
How stupid I was. I had an easy, comfortable life in Brazil, but of course, I agreed. And so, in 1659, I went to sea again.
At first, all went well, but then there was a terrible storm. For twelve day the wind and the rain didn’t stop. We lost three men in the sea, and soon the ship had holes in its sides. We are all going to die this time, I said to myself. Then one morning one of the sailors saw land, but the next minute our ship hit some sand just under the sea. The ship could not move and we were really in danger now. The sea was trying to break the ship into pieces, and we had very little time. Quickly, we put a boat into the sea and got off the ship. But the sea was very rough and our little boat could not live for long in that wild water.
Half an hour later the angry sea turned our boat over and we were all in water. I looked round for my friends, but I could see nobody. I was alone.
That day I was lucky, and the sea carried me to the shore. I could not see the land, only mountains of water all around me. Then, suddenly, I felt the ground under my feet. Another mountain of water came, pushed me up the beach, and I fell on the wet sand.
At first I was very thankful to be alive. Slowly, I got to my feet and went higher up the shore. From there, I looked out to sea. I could see our ship, but it was wrecked and there was nobody near it. There was nobody in the water. All my friends were dead. I was alive, but in a strange wild country, with no food, no water, and no gun.
It was dark now and I was tired. I was afraid to sleep on the shore. Perhaps there were wild animals there. So I went up into a tree and I stayed there all night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงแรมในบราซิลและทำงานอย่างหนักในปี แล้ว ผมไม่รวยแต่ยังกระบอกสูบ วันหนึ่งเพื่อนมาให้ฉัน และกล่าวว่า เราจะไปแอฟริกาเพื่อทำธุรกิจ ทำไมไม่มากับเราหรือไม่ เราทั้งหมดจะรวยหลังจากเดินทางนี้
วิธีโง่ได้ ผมมีชีวิตที่ง่าย สะดวกสบายในบราซิล แต่แน่นอน ฉันตกลง และดังนั้น ในนักสำรวจ ผมไปทะเลอีก
ครั้งแรก ทั้งหมดก็ดี แต่แล้ว มีพายุน่ากลัว วันสิบสอง ลมและฝนตกไม่หยุด เราแพ้ผู้ชายสามทะเล และเร็ว ๆ นี้ เรือมีช่องว่างในด้านความ เราทั้งหมดจะตาย เวลานี้ ผมพูดกับตัวเอง แล้ว เช้าวันหนึ่งหนึ่งในลูกเรือเห็นที่ดิน แต่เรือของเราตีบางทรายใต้ทะเลเพียงนาทีถัดไป ไม่สามารถย้ายเรือ และเราได้จริง ๆ อันตรายในขณะนี้ ทะเลพยายามทำลายเรือเป็นชิ้น และเรามีเวลาน้อยมาก อย่างรวดเร็ว เราใส่เรือลงทะเล และได้ออกเรือ แต่ทะเลหยาบมาก และเรือลำน้อยของเราไม่อยู่ได้นานในที่ป่าน้ำ
ครึ่งชั่วโมงในภายหลังซีโกรธเก็บเรือของเรา และเราอยู่ในน้ำทั้งหมด ผมมองรอบสำหรับเพื่อนของฉัน แต่อาจดูไม่มีใคร ผมคนเดียว
วันนั้นผมโชคดี และทะเลทำให้ถึงฝั่ง ฉันไม่สามารถเห็นแผ่นดิน ภูเขาน้ำรอบตัว แล้ว ก็ ผมรู้สึกพื้นดินภายใต้เท้าของฉัน ภูเขาอื่นน้ำ มา ผลักดันฉันขึ้นหาด และฉันตกบนเปียกน้ำทราย
ครั้งแรก ผมขอบคุณมากที่มีชีวิตอยู่ ช้า ฉันได้ไปที่เท้าของฉัน และไปสูงขึ้นฝั่ง จาก ฉันมองออกไปทะเล ฉันได้เห็นเรือของเรา แต่มันถูกจนอับปางลง และมีคนใกล้จะ มีใครในน้ำ เพื่อนของฉันตาย ผมมีชีวิต อยู่ แต่ ใน ประเทศป่าแปลก อาหารไม่ ไม่มีน้ำ และไม่มีปืน
มันเป็นสีเข้มตอนนี้ และผมเหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนบนฝั่ง บางทีมีสัตว์ป่ามี ดังนั้นฉันขึ้นไปต้นไม้ และกลิ่นทั้งคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมอยู่ในบราซิลและทำงานอย่างหนักมานานหลายปี จากนั้นผมก็อุดมไปด้วย แต่ยังเบื่อ วันหนึ่งเพื่อนบางคนมาหาผมและบอกว่า พวกเราจะไปแอฟริกาเพื่อทำธุรกิจ ทำไมคุณไม่มากับเรา? เราทุกคนจะรวยหลังจากที่การเดินทางครั้งนี้
วิธีโง่ผม ฉันได้ง่ายชีวิตที่สะดวกสบายในบราซิล แต่แน่นอนผมเห็น และอื่น ๆ ใน 1659 ผมไปที่ทะเลอีกครั้ง
ในตอนแรกทั้งหมดไปได้ด้วยดี แต่แล้วก็มีพายุร้าย สิบสองวันลมและฝนไม่หยุด เราหายไปสามคนอยู่ในทะเลและในไม่ช้าเรือมีหลุมในด้านข้าง เราทุกคนกำลังจะตายเวลานี้ผมพูดกับตัวเอง จากนั้นในเช้าวันหนึ่งหนึ่งในลูกเรือเห็นแผ่นดิน แต่นาทีถัดไปเรือของเราตีทรายบางเพียงใต้ทะเล เรือไม่สามารถย้ายและเราก็จริงๆตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย ทะเลที่ได้รับการพยายามที่จะทำลายเรือออกเป็นชิ้น ๆ และเรามีเวลาน้อยมาก ได้อย่างรวดเร็วเราใส่เรือลงไปในทะเลและได้ออกไปจากเรือ แต่ทะเลขรุขระมากและเรือเล็ก ๆ ของเราไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานในน้ำป่าที่
ครึ่งชั่วโมงต่อมาน้ำทะเลโกรธหันเรือของเราไปและเราทุกคนอยู่ในน้ำ ผมมองรอบสำหรับเพื่อนของฉัน แต่ฉันจะได้เห็นไม่มีใคร ผมเป็นคนเดียว
ในวันนั้นผมก็โชคดีและท้องทะเลไปดำเนินฉันไปที่ฝั่ง ฉันไม่สามารถเห็นแผ่นดินเพียงภูเขาของน้ำรอบ ๆ ตัวฉัน แล้วทันใดนั้นผมก็รู้สึกว่าพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของฉัน ภูเขาของน้ำอีกคนหนึ่งมาผลักดันให้ฉันขึ้นชายหาดและฉันล้มลงบนทรายเปียก
ตอนแรกผมก็รู้สึกขอบคุณมากที่จะมีชีวิตอยู่ ช้าฉันได้ไปเท้าของฉันและไปขึ้นฝั่งที่สูงขึ้น จากนั้นผมมองออกไปในทะเล ฉันจะได้เห็นเรือของเรา แต่มันก็อับปางและมีใครอยู่ใกล้มัน ไม่มีใครอยู่ในน้ำ ทั้งหมดเพื่อนของฉันตาย ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ในประเทศที่ป่าแปลกกับอาหารไม่มีน้ำและไม่มีปืน
มันมืดตอนนี้และผมเหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนหลับอยู่บนฝั่ง บางทีอาจจะมีสัตว์ป่าที่มี ผมก็เลยเดินเข้าไปในต้นไม้และผมอยู่ที่นั่นตลอดทั้งคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันอยู่ในบราซิลและทำงานหนักสำหรับปี แล้วฉันก็จะรวย แต่ก็น่าเบื่อ วันหนึ่งมีเพื่อนมาหาผมและกล่าวว่า เรากำลังไปแอฟริกาเพื่อทำธุรกิจ ทำไมคุณไม่มากับเราเหรอ พวกเราก็รวยแน่ หลังจากการเดินทางนี้ .
ว่าโง่แค่ไหน ผมได้ง่าย มีชีวิตอย่างสุขสบาย ในบราซิล แต่แน่นอนว่า ผมตกลง ดังนั้น ในที่ ฉันไปที่ทะเลอีกครั้ง
ตอนแรกก็ดีแต่แล้วมีพายุร้าย 12 วัน ลมและฝนยังไม่หยุด เราเสียสามคน ในทะเล และไม่นาน เรือมีหลุมในด้าน เราทั้งหมดกำลังจะตายตอนนี้ ผมพูดกับตัวเอง แล้ววันหนึ่ง หนึ่งในลูกเรือเห็นแผ่นดิน แต่นาทีต่อมายานของเราตีทรายใต้ท้องทะเล เรือไม่สามารถย้ายและเรากำลังตกอยู่ในอันตรายแล้วทะเลพยายามแบ่งเรือออกเป็นชิ้นๆ และเราก็มีเวลาน้อยมาก เร็วเข้า เราใส่เรือไปในทะเล และได้ลงจากเรือ แต่ทะเลได้หยาบมาก และเรือเล็ก ๆของเราไม่อาจมีชีวิตอยู่นานในน้ำป่าที่ .
ครึ่งชั่วโมงต่อมาทะเลโกรธหันเรือของเราและเราอยู่ในน้ำ ผมมองรอบสำหรับเพื่อนของฉัน แต่ฉันได้เห็นใคร ผมอยู่คนเดียว
วันนั้นผมโชคดีและทะเลอุ้มผมขึ้นไปบนฝั่ง ผมไม่สามารถเห็นแผ่นดิน ภูเขา แต่น้ำรอบตัวฉัน แล้วอยู่ๆ ฉันก็รู้สึกพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของฉัน อื่นภูเขาน้ำมาผลักฉันไปที่ชายหาด ฉันหล่นลงบนทรายเปียก .
ตอนแรกผมก็รู้สึกขอบคุณมากที่จะมีชีวิตอยู่ ผมค่อย ๆเอาเท้าและเดินขึ้นไปบนฝั่ง จากที่นั่น ฉันมองออกไปในทะเล ผมเห็นเรือของเราแต่มันพัง และไม่มีใครเข้าใกล้ มีใครอยู่ในน้ำ เพื่อนทั้งหมดของฉันตายแล้ว ฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่แปลกป่าในประเทศ ไม่มีอาหาร ไม่มีน้ำ ไม่มีปืน
มันมืดแล้วและผมก็เหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนอยู่บนฝั่ง บางทีเป็นสัตว์มี ฉันขึ้นไปบนต้นไม้และฉันอยู่ตรงนั้นทั้งคืน