本书首页 Previous Next Chinese2Down the

本书首页 Previous Next Chinese


2

Down the coast of Africa



For two long years I lived the life of a slave. I worked in escape，but it was never possible. I thought about it day and night. My master liked to go fishing in a little boat，and he al-ways took me with him. A man called Moely，and a young boy also went with us.

One day my master said to us，‘Some of my friends want to go fishing tomorrow. Get the boat ready. ’

So we put a lot of food and drink on the boat，and the next morning，we waited for my master and his friends. But when my master arrived，he was alone.

‘My friends don't want to go fishing today，’he said to me. ‘But you go with Moely and the boy，and catch some fish for our supper tonight. ’

‘Yes，master，’I answered quietly，but inside I was excited. ‘Perhaps now I can escape，’I said to myself.

My master went back to his friends and we took the boat out to sea. For a time we fished quietly，and then I moved carefully behind Moely and knocked him into the water. ‘Swim！’I cried. ‘Swim to the shore！’

My master liked to shoot seabirds and so there were guns on the boat. Quickly，I took one of these guns. Moely was swim－ming after the boat and I shouted to him：

Go back to the shore！You can swim there—it's not too far. I won't hurt you，but if you come near the boat，I'll shoot you through the head！’So Moely turned，and swam back to the shore as quickly as he could.

Then I said to the boy，‘Xury，if you help me，I'll be a good friend to you. If you don't help me，I'll push you into the sea too. ’

But Xury was happy to help me. ‘I'll go all over the world with you，’he cried.

I wanted to sail to the Canary Islands，but I was afraid to go too far from the shore. It was only a small boat. And so we sailed on south for some days. We had very little water，and it was dangerous country here，with many wild animals. We were afraid，but we often had to go on shore to get more water. Once I used a gun to shoot a wild animal. I don't know what animal it was，but it made a good meal.

For about ten or twelve days we sailed on south，down the coast of Africa. Then one day we saw some people on the shore—strange，wild people，who did not look friendly. By now we had very little food，and We really needed help. we were afraid，but we had to go on shore.

At first，they were afraid of us，too. Perhaps white people never visited this coast. We did not speak their language，of course，so we used our hands and faces to show that we were hungry. They came with food for us，but then they moved away quickly. We carried the food to our boat，and they watched us. I tried to thank them，but I had nothing to give them.

Just then two big wild cats came down to the shore from the mountains. I think they were leopards. The people were afraid of these wild cats，and the women cried out. Quickly，I took a gun，and shot one of the animals. The second wild cat ran back up into the mountains.

Guns were new to these African people，and they were afraid of the loud noise and the smoke. But they were happy about the dead wild cat. I gave them the meat of the dead animal，and they gave us more food and water.

We now had a lot of food and water，and we sailed on. Eleven days later we came near the Cape Verde Islands. We could see them，but we couldn't get near because there was no wind. We waited.

Suddenly Xury called to me，‘Look，a ship！’

He was right！We called and shouted and sailed our little boat as fast as we could. But the ship did not see us. Then I re-membered the guns which made a lot of smoke. A few minutes later the ship saw us and turned.

When we were on the ship，the Portuguese captain listened to my story. He was going to Brazil and agreed to help me，but he wanted nothing for his help. ‘No，’he said，when I tried to pay him. ‘Perhaps，one day，someone will help me when I need it. ’

But he gave me money for my boat，and for Xury，too. At first，I did not want to sell Xury as a slave，after all our danger-ous adventures together. But Xury was happy to go to the cap-tain，and the captain was a good man. ‘In ten years’time，’he said，‘Xury can go free. ’

When we arrived in Brazil three weeks later，I said goodbye to the captain and Xury，left the ship，and went to begin a new life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

本书首页จีนถัดไปก่อนหน้านี้2ลงชายฝั่งของแอฟริกา สำหรับสองปี ผมอาศัยอยู่ชีวิตของทาส ฉันทำงานในหนี แต่ไม่ได้ ฉันคิดว่า เกี่ยวกับเรื่องกลางวันกลางคืน นายชอบไปตกปลาในเรือน้อย และท่านอัลวิธีเอาฉันกับเขา คนเรียกว่า Moely และชายหนุ่มที่ยังไปกับเราวันหนึ่งนายพูดกับเรา ของเพื่อนของฉันต้องการไปตกปลาวันพรุ่งนี้ เตรียมเรือไว้ ’ดังนั้น ใส่อาหารและเครื่องดื่มบนเรือ และตอนเช้าถัดไป เรารอนายและเพื่อนของเขา แต่เมื่อมาถึงนาย เขาคนเดียว'เพื่อนไม่อยากไปตกปลาวันนี้ เขากล่าวกับผม ' แต่คุณไป Moely กับเด็กผู้ชาย จับปลาในซุปเปอร์ของเราคืนนี้ ’'ใช่ หลัก ผมตอบอย่างเงียบ ๆ แต่ภายในผมตื่นเต้น 'บางทีตอนนี้ผมสามารถหลบหนี ผมพูดกับตัวเองนายก็กลับไปเพื่อนของเขา และเราเอาเรือออกทะเล เวลา เราจับเงียบ ๆ และจากนั้นฉันย้ายอย่างระมัดระวังหลัง Moely และโบว์ลิ่งเขาในน้ำ 'ว่ายน้ำ ' ข้า 'ว่ายน้ำไปฝั่ง'นายชอบยิง seabirds และดังนั้นมีปืนบนเรือ อย่างรวดเร็ว ผมเอาปืนเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง Moely ถูกหมิงว่ายน้ำหลังจากที่เรือและตะโกนให้เขา:ไปกลับฝั่ง! คุณสามารถว่ายน้ำมี — ไม่ไกลได้ ไม่เจ็บคุณ แต่ถ้าคุณเข้ามาใกล้เรือ ฉันจะยิงคุณผ่านหัว!' Moely เพื่อเปิด และพยายามกลับไปยังชายฝั่งเป็นอย่างที่เขาไม่Then I said to the boy，‘Xury，if you help me，I'll be a good friend to you. If you don't help me，I'll push you into the sea too. ’But Xury was happy to help me. ‘I'll go all over the world with you，’he cried.I wanted to sail to the Canary Islands，but I was afraid to go too far from the shore. It was only a small boat. And so we sailed on south for some days. We had very little water，and it was dangerous country here，with many wild animals. We were afraid，but we often had to go on shore to get more water. Once I used a gun to shoot a wild animal. I don't know what animal it was，but it made a good meal.For about ten or twelve days we sailed on south，down the coast of Africa. Then one day we saw some people on the shore—strange，wild people，who did not look friendly. By now we had very little food，and We really needed help. we were afraid，but we had to go on shore.At first，they were afraid of us，too. Perhaps white people never visited this coast. We did not speak their language，of course，so we used our hands and faces to show that we were hungry. They came with food for us，but then they moved away quickly. We carried the food to our boat，and they watched us. I tried to thank them，but I had nothing to give them.Just then two big wild cats came down to the shore from the mountains. I think they were leopards. The people were afraid of these wild cats，and the women cried out. Quickly，I took a gun，and shot one of the animals. The second wild cat ran back up into the mountains.Guns were new to these African people，and they were afraid of the loud noise and the smoke. But they were happy about the dead wild cat. I gave them the meat of the dead animal，and they gave us more food and water.We now had a lot of food and water，and we sailed on. Eleven days later we came near the Cape Verde Islands. We could see them，but we couldn't get near because there was no wind. We waited.Suddenly Xury called to me，‘Look，a ship！’He was right！We called and shouted and sailed our little boat as fast as we could. But the ship did not see us. Then I re-membered the guns which made a lot of smoke. A few minutes later the ship saw us and turned.When we were on the ship，the Portuguese captain listened to my story. He was going to Brazil and agreed to help me，but he wanted nothing for his help. ‘No，’he said，when I tried to pay him. ‘Perhaps，one day，someone will help me when I need it. ’But he gave me money for my boat，and for Xury，too. At first，I did not want to sell Xury as a slave，after all our danger-ous adventures together. But Xury was happy to go to the cap-tain，and the captain was a good man. ‘In ten years’time，’he said，‘Xury can go free. ’When we arrived in Brazil three weeks later，I said goodbye to the captain and Xury，left the ship，and went to begin a new life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

本书首页ก่อนหน้าถัดไปจีน2 ลงชายฝั่งแอฟริกาสองปีระยะเวลาที่ฉันอาศัยอยู่ในชีวิตของทาส ผมทำงานในการหลบหนี แต่มันก็ไม่เคยเป็นไปได้ ฉันคิดเกี่ยวกับมันทั้งวันทั้งคืน ต้นแบบของฉันชอบที่จะไปตกปลาในเรือเล็ก ๆ น้อย ๆ และเขาอัวิธีที่ผมใช้เวลากับเขา คนที่เรียกว่า Moely และชายหนุ่มก็ไปกับเรา. วันหนึ่งต้นแบบของฉันบอกว่าให้เรา 'บางเพื่อนของฉันต้องการที่จะไปตกปลาในวันพรุ่งนี้ รับเรือพร้อม ' ดังนั้นเราใส่มากของอาหารและเครื่องดื่มบนเรือและเช้าวันรุ่งขึ้นเรารอเจ้านายและเพื่อนของเขาของฉัน แต่เมื่อมาถึงนายของเขาเป็นคนเดียว. เพื่อนของฉันไม่ต้องการที่จะไปตกปลาในวันนี้ "เขาบอกกับผมว่า แต่คุณไปกับ Moely และเด็กและจับปลาบางส่วนสำหรับอาหารมื้อเย็นของเราในคืนนี้ ' 'ใช่ต้นแบบ' ผมตอบอย่างเงียบ ๆ แต่ภายในผมรู้สึกตื่นเต้น 'บางทีตอนนี้ผมสามารถหลบหนี' ผมพูดกับตัวเอง. ต้นแบบของฉันก็กลับไปที่เพื่อน ๆ ของเขาและเราเอาเรือออกไปในทะเล สำหรับเวลาที่เราตกปลาอย่างเงียบ ๆ และจากนั้นผมย้ายที่อยู่เบื้องหลังอย่างรอบคอบ Moely และเคาะเขาลงไปในน้ำ 'ว่ายน้ำ' ฉันร้องไห้ 'ว่ายน้ำไปยังฝั่ง!' ต้นแบบของฉันชอบที่จะถ่ายภาพนกทะเลและอื่น ๆ มีปืนบนเรือ ได้อย่างรวดเร็วผมเอาหนึ่งของปืนเหล่านี้ Moely เป็นสระว่ายน้ำหมิงหลังจากที่เรือและฉันตะโกนให้เขา! กลับไปที่ฝั่งคุณสามารถว่ายน้ำมีมันไม่ไกลเกินไป ฉันจะไม่ทำร้ายคุณ แต่ถ้าคุณเข้ามาใกล้เรือที่ฉันจะยิงคุณผ่านหัว! 'ดังนั้น Moely หันและว่ายกลับไปยังฝั่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้. จากนั้นผมพูดกับเด็ก 'Xury ถ้าคุณช่วยฉันฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีกับคุณ หากคุณไม่ได้ช่วยให้ฉันฉันจะผลักดันให้คุณลงไปในทะเลมากเกินไป ' แต่ Xury ก็มีความสุขที่จะช่วยฉัน 'ฉันจะไปทั่วทุกมุมโลกกับคุณ "เขาร้องไห้. ฉันอยากจะแล่นเรือไปยังหมู่เกาะคานารี แต่ผมก็กลัวที่จะไปไกลจากฝั่ง มันเป็นเพียงเรือลำเล็ก ๆ และเพื่อให้เราแล่นเรือไปทางทิศใต้สำหรับบางวัน เรามีน้ำน้อยมากและมันก็เป็นประเทศที่อันตรายที่นี่กับสัตว์ป่าจำนวนมาก เราก็กลัว แต่เรามักจะต้องไปอยู่บนฝั่งที่จะได้รับน้ำมากขึ้น เมื่อผมใช้ปืนในการถ่ายภาพสัตว์ป่า ผมไม่ทราบว่ามันเป็นสัตว์ แต่ก็ทำอาหารที่ดี. ประมาณสิบหรือสิบสองวันที่เราแล่นเรือไปทางทิศใต้ลงชายฝั่งของทวีปแอฟริกา แล้ววันหนึ่งเราเห็นบางคนบนฝั่ง-แปลกคนป่าที่ไม่ได้มีลักษณะที่เป็นมิตร โดยตอนนี้เรามีอาหารน้อยมากและเราต้องการความช่วยเหลือจริงๆ เรากลัว แต่เราต้องไปอยู่บนฝั่ง. ตอนแรกเขาก็กลัวเรามากเกินไป บางทีอาจจะเป็นคนผิวขาวไม่เคยเข้าชมชายฝั่งนี้ เราไม่ได้พูดภาษาของพวกเขาแน่นอนดังนั้นเราจึงใช้มือของเราและใบหน้าที่จะแสดงให้เห็นว่าเราหิว พวกเขามาพร้อมกับอาหารสำหรับเรา แต่แล้วพวกเขาก็ย้ายออกไปได้อย่างรวดเร็ว เราดำเนินการอาหารไปยังเรือของเราและพวกเขาเฝ้าดูเรา ผมพยายามที่จะขอบคุณพวกเขา แต่ผมไม่มีอะไรจะให้พวกเขา. เพียงแค่นั้นสองแมวป่าขนาดใหญ่ลงมาถึงฝั่งมาจากภูเขา ผมคิดว่าพวกเขาเป็นเสือดาว คนกลัวแมวป่าเหล่านี้และผู้หญิงที่ร้องออกมา ได้อย่างรวดเร็วผมเอาปืนและยิงสัตว์ แมวป่าที่สองวิ่งกลับขึ้นไปบนภูเขา. ปืนอยู่ใหม่เพื่อคนเหล่านี้แอฟริกันและพวกเขาก็กลัวเสียงดังและควัน แต่พวกเขาก็มีความสุขกับแมวป่าที่ตายแล้ว ฉันให้พวกเขาเนื้อของสัตว์ที่ตายแล้วและพวกเขาทำให้เรามีอาหารมากขึ้นและน้ำ. ตอนนี้เรามีจำนวนมากของอาหารและน้ำและเราแล่นเรือต่อไป สิบเอ็ดวันต่อมาเราเข้ามาใกล้หมู่เกาะเคปเวิร์ด เราจะได้เห็นพวกเขา แต่เราไม่สามารถเข้าใกล้เพราะมีลมไม่มี เรารอ. ทันใดนั้น Xury เรียกให้ฉัน 'ดูเรือ!' เขาเป็นคนที่เหมาะสมเราและตะโกนเรียกและแล่นเรือเล็ก ๆ ของเราให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ แต่เรือไม่เห็นเรา แล้วฉันอีกครั้ง membered ปืนที่ทำมากของควัน ไม่กี่นาทีต่อมาเรือเห็นเราและหัน. เมื่อเราอยู่บนเรือกัปตันโปรตุเกสได้ฟังเรื่องราวของฉัน เขากำลังจะไปบราซิลและตกลงที่จะช่วยฉัน แต่เขาต้องการอะไรเลยสำหรับความช่วยเหลือของเขา 'ไม่มี' เขากล่าวว่าเมื่อฉันพยายามที่จะจ่ายเงินให้เขา 'บางทีวันหนึ่งคนที่จะช่วยฉันเมื่อฉันต้องการมัน ' แต่เขาให้ฉันเงินสำหรับเรือของฉันและสำหรับ Xury เกินไป ตอนแรกผมไม่ได้ต้องการที่จะขายเป็นทาส Xury หลังจากการผจญภัยทั้งหมดอันตรายภายใต้กฎระเบียบของเราด้วยกัน แต่ Xury มีความสุขที่จะไปหมวก Tain และกัปตันเป็นคนดี 'ในสิบ years'time' เขากล่าวว่า 'Xury สามารถไปฟรี ' เมื่อเรามาถึงในบราซิลสามสัปดาห์ต่อมาผมบอกลากัปตันและ Xury ซ้ายเรือและไปเริ่มต้นชีวิตใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

本书首页ก่อนหน้าถัดไปจีน


2

ลงชายฝั่งของแอฟริกา



สำหรับนานถึงสองปี ฉันอาศัยอยู่ชีวิตของทาส ผมทำงานในการหลบหนี แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันคิดเกี่ยวกับมันทั้งวันทั้งคืน เจ้านายของฉันชอบไปตกปลาในเรือน้อยและเขาล วิธีเอาฉันกับเขา ผู้ชายที่ชื่อ moely และเด็กหนุ่มก็เดินไปกับเรา . . .

วันนึงอาจารย์บอกว่าให้เรา' เพื่อนของฉันต้องการที่จะไปตกปลาในวันพรุ่งนี้ ได้เรือแล้ว '

งั้นเราใส่มากของอาหารและเครื่องดื่มบนเรือ และในเช้าวันต่อมา พวกเรารออาจารย์และเพื่อน ๆของเขา แต่เมื่ออาจารย์มาถึง เขาคือคนเดียว

' ของฉันเพื่อนไม่วันนี้อยากไปตกปลา เขาพูดกับผม ' แต่คุณไปกับ moely และเด็กและจับบางปลาเป็นอาหารเย็นของเราคืนนี้ '

" อาจารย์ผมตอบอย่างเงียบๆ แต่ภายใน ผมตื่นเต้นมาก บางทีตอนนี้ฉันหนี ฉันพูดกับตัวเอง

นายท่านไปเพื่อนเราเอาเรือออกสู่ทะเล สำหรับเวลาเราตกปลาเงียบๆ แล้วก็ย้ายอย่างระมัดระวังหลัง moely และเคาะเขาลงในน้ำ ' ว่ายน้ำ ! ฉันร้องไห้ ' ว่ายไปขึ้นฝั่ง ! '

อาจารย์ชอบยิงนกทะเลและมีปืนบนเรือ เร็วเข้าผมเอาหนึ่งของปืนเหล่านี้ moely คือว่ายน้ำ－หมิงหลังจากที่เรือและฉันตะโกนให้เขา :

กลับไปที่ชายฝั่ง คุณสามารถว่ายน้ำไปไม่ไกลหรอกครับ . ผมไม่อยากทำร้ายคุณ แต่ถ้าคุณมาใกล้เรือ ผมจะยิงหัวคุณ 'so moely หันกลับและว่ายน้ำกลับเข้าฝั่งให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้

แล้วผมพูดกับเด็ก 'xury ถ้านายช่วยฉัน ฉันจะเป็นเพื่อนที่ดีกับคุณ ถ้าคุณไม่ช่วยผมผมจะผลักคุณลงไปในทะเลด้วย '

แต่ xury ยินดีที่จะช่วยฉัน ' ฉันไปทั่วโลกกับคุณ เขาร้องไห้

ฉันอยากแล่นเรือไปยังหมู่เกาะคานารี แต่ผมกลัวที่จะออกไปไกลจากฝั่ง มันเป็นเพียงเรือลำเล็กๆ และเพื่อให้เราแล่นเรือในใต้สำหรับบางวัน เรามีน้อยมาก น้ำ และเป็นประเทศที่อันตรายที่นี่ มีสัตว์ป่ามากมาย เราก็กลัวแต่เรามักจะต้องไปที่ฝั่งเพื่อรับน้ำมากขึ้น เมื่อฉันใช้ปืนยิงสัตว์ป่า ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นสัตว์อะไร แต่มันทำให้อาหารอร่อยๆ

ประมาณสิบหรือสิบสองวันเราแล่นเรือในทางใต้ตามชายฝั่งของทวีปแอฟริกา แล้ววันหนึ่ง เราเห็นบางคนบนฝั่งแปลก ป่า คน ที่ไม่ได้ดูเป็นมิตร ตอนนี้ เราได้อาหารน้อยมาก และเราต้องการความช่วยเหลือ เราก็กลัวแต่เราต้องไปที่ฝั่ง

ตอนแรกเขาก็กลัวเราเหมือนกัน บางทีคนขาวไม่เคยเข้าชายฝั่งนี้ เราไม่ได้พูดภาษาของพวกเขา แน่นอน ดังนั้นเราจึงใช้มือและหน้าของเราแสดงให้เห็นว่าเรากำลังหิว มันมากับอาหาร สำหรับเรา แต่แล้วพวกเขาก็ย้ายหนีไปอย่างรวดเร็ว เราได้นำอาหารไปยังเรือของเราและพวกเขาเห็นเรา ฉันพยายามที่จะขอบคุณพวกเขา แต่ฉันมีอะไรจะให้ .

จากนั้นสองแมวป่าขนาดใหญ่ลงมาฝั่งจากภูเขา ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นเสือดาว คนที่กลัวแมวป่าเหล่านี้ ผู้หญิงก็ร้องไห้ออกมา เร็วเข้า ฉันเอาปืนและยิงหนึ่งในสัตว์ แมวป่าที่สองวิ่งกลับขึ้นสู่ภูเขา

ปืนใหม่แอฟริกาคนและพวกเขากลัวเสียงดังและควันแต่พวกเขามีความสุขเกี่ยวกับแมวป่าตาย ผมให้พวกเขาเนื้อของสัตว์ที่ตายแล้ว และเขาให้เราเพิ่มเติมอาหารและน้ำ . . .

ตอนนี้เรามีมากของอาหารและน้ำและเราแล่นไปบน 11 วันต่อมาเราก็มาใกล้เกาะเคปเวิร์ด เราสามารถเห็นพวกเขา แต่เราไม่ควรไปใกล้ เพราะไม่มีลม เราก็รอ . .

ก็ xury เรียกฉัน นี่เธอ เรือ ! ! ! "

เขาพูดถูก !เราเรียกและตะโกนและแล่นเรือเล็ก ๆของเราให้เร็วที่สุดเท่าที่เราทำได้ แต่เรือไม่เจอเรา งั้นผมอีกครั้งซึ่งเป็นสมาชิกปืนซึ่งทำให้ควันมาก ไม่กี่นาทีต่อมา เรือที่เห็นเราและเปิด

เมื่อเราอยู่บนเรือโปรตุเกสกัปตันฟังเรื่องราวของฉัน เขากำลังจะไปบราซิล และตกลงที่จะช่วยฉัน แต่เขาไม่อยากจะให้เขาช่วย ' ไม่ เขากล่าวว่าเมื่อฉันพยายามจ่ายให้เขา