Table I presents the increase in R2

Table I presents the increase in R2 for each step of the models and significance levels for the increases in R2. After controlling for main effects of age and symptom level, communication with parents made significant con- tributions to the self-esteem of boys (increase in R 2 = . 12) and girls (increase in RE = .19). Peer support made a significant additional contribution for girls (increase in R2 = .16) but not boys. The interaction of age with the parent and peer variables made no significant contribution to the self-esteem of boys or girls, indicating that the effects of parent and peer variables did not vary by age. The final models were significant for boys, F(5, 32) = 4.25,p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 1 แสดงการเพิ่มขึ้นของ R2 สำหรับแต่ละขั้นตอนของแบบจำลองและระดับนัยสำคัญสำหรับการเพิ่มขึ้นของ R2 หลังจากควบคุมผลกระทบหลักของอายุและระดับอาการแล้ว การสื่อสารกับผู้ปกครองมีส่วนสำคัญต่อความภาคภูมิใจในตนเองของเด็กผู้ชาย (เพิ่มขึ้นใน R 2 = .12) และเด็กผู้หญิง (เพิ่มขึ้นใน RE = .19) การสนับสนุนจากเพื่อนช่วยส่งเสริมเด็กผู้หญิงอย่างมีนัยสำคัญ (เพิ่มขึ้นใน R2 = .16) แต่ไม่ใช่เด็กผู้ชาย ปฏิสัมพันธ์ของอายุกับตัวแปรพ่อแม่และเพื่อนไม่ได้มีส่วนสำคัญต่อความภาคภูมิใจในตนเองของเด็กชายหรือเด็กหญิง ซึ่งบ่งชี้ว่าผลกระทบของตัวแปรพ่อแม่และเพื่อนไม่ได้แตกต่างกันตามอายุ แบบจำลองสุดท้ายมีความสำคัญสำหรับเด็กผู้ชาย F(5, 32) = 4.25, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ I แสดงการเพิ่มขึ้นของ R2 ในแต่ละขั้นตอนของรุ่นและระดับความสำคัญของการเพิ่มขึ้นของ R2 หลังจากควบคุมผลกระทบหลักของอายุและระดับอาการการสื่อสารกับผู้ปกครองมีส่วนสำคัญต่อการเห็นคุณค่าในตนเองของเด็กชาย (R2 = .12) และเด็กหญิง (RE = .19) การสนับสนุนของเพื่อนมีส่วนสำคัญเพิ่มเติมในเด็กหญิง (R2 = .16) แต่ไม่มีสำหรับเด็ก การมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างอายุกับตัวแปรของพ่อแม่และเพื่อนไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความนับถือตนเองของเด็กชายหรือเด็กหญิงซึ่งแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของตัวแปรของพ่อแม่และเพื่อนไม่แตกต่างกันไปตามอายุ รุ่นสุดท้ายที่โดดเด่นสำหรับเด็กผู้ชาย (F (5,32) = 4.25,
p

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่1แสดงการเพิ่มขึ้นของr 2และr 2ในแต่ละขั้นตอนของแบบจําลอง หลังจากควบคุมผลกระทบหลักของอายุและระดับอาการการสื่อสารกับพ่อแม่มีส่วนสําคัญต่อความนับถือตนเองของเด็กชาย( r2=0. 001 ) 12) และเด็กผู้หญิง (re เพิ่ม=.19). การสนับสนุนแบบpeerมีส่วนร่วมที่สําคัญสําหรับเด็กหญิง( r 2เพิ่มขึ้น= 0.16 )แต่เด็กผู้ชายไม่ ปฏิสัมพันธ์ระหว่างอายุกับผู้ปกครองและตัวแปรเพื่อนไม่มีผลต่อความนับถือตนเองของเด็กชายหรือเด็กหญิงซึ่งแสดงให้เห็นว่าผลกระทบของตัวแปรพ่อแม่และเพื่อนไม่แตกต่างกันไปตามอายุ แบบจําลองสุดท้ายมีความหมายกับเด็กผู้ชาย f (5,32 ) = 4.25,
พี