Dogs may look to humans for help in

Dogs may look to humans for help in solving impossible tasks thanks to some genes previously linked to social disorders in people.

Beagles with particular variants in a gene associated with autism were more likely to sidle up to and make physical contact with a human stranger, researchers report September 29 in Scientific Reports.

That gene, SEZ6L, is one of five genes in a particular stretch of beagle DNA associated with sociability in the dogs, animal behaviorist Per Jensen and colleagues at Linköping University in Sweden say. Versions of four of those five genes have been linked to human social disorders such as autism, schizophrenia and aggression.

“What we figure has been going on here is that there are genetic variants that tend to make dogs more sociable and these variants have been selected during domestication,” Jensen says.

But other researchers say the results are preliminary and need to be confirmed by looking at other dog breeds. Previous genetic studies of dog domestication have not implicated these genes. But, says evolutionary geneticist Bridgett vonHoldt of Princeton University, genes that influence sociability are “not an unlikely target for domestication — as humans, we would be most interested in a protodog that was interested in spending time with humans.”

Most dog studies take DNA samples from pets or village dogs and wild wolves. Jensen’s team instead studied beagles that had been raised in a lab. None of the dogs had been trained. To test sociability, the researchers gave the dogs an unsolvable problem in a room with a female human observer whom the beagles had never seen before. The puzzle was a device with three treats that the dogs could see and smell under sliding lids. One lid was sealed shut and could not be opened.

After opening two lids, the dogs “get very confident that this is not a difficult task, but then they encounter the third lid and that’s where the problem gets impossible,” Jensen says. Wolves would have kept trying to solve the problem on their own (SN: 10/17/15, p. 10). But after some futile attempts, many of the beagles looked to the human observer for help. Some dogs tried to catch her eye, glancing back and forth between the woman and the stuck lid. Other dogs made physical contact with or just tried to stay to close to the woman.

The researchers then looked for places in the dogs’ DNA where the most and least human-friendly dogs differed. A region on chromosome 26 kept popping up, indicating that genes in that region could be involved in social interactions with people.

The finding is a statistical signal, but doesn’t establish what the genes might be doing to influence the dogs’ behavior, says Adam Freedman, an evolutionary geneticist at Harvard University. And since the researchers only examined the beagles, it’s not clear that the same genes would affect behavior in other dogs, he says.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุนัขอาจมองมนุษย์สำหรับความช่วยเหลือในการแก้งานไปไม่ได้จากบางยีนที่ก่อนหน้านี้ เชื่อมโยงกับสังคมที่ผิดปกติในคนถูกกับตัวแปรเฉพาะในยีนที่เกี่ยวข้องกับออทิสติกมีโอกาส sidle ถึง และทำให้สัมผัสกับคนแปลกหน้ามนุษย์ นักวิจัยรายงานวันที่ 29 กันยายนในรายงานทางวิทยาศาสตร์ยีนที่ SEZ6L เป็นหนึ่งในห้ายีนในยืดเฉพาะของสายสืบดีเอ็นเอที่เกี่ยวข้องกับการเข้าสังคมในสุนัข สัตว์ behaviorist เจนเซนต่อ และบอกว่า เพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยใน Linköping สวีเดน รุ่นที่สี่ของยีนเหล่านี้ห้ามีการเชื่อมโยงกับความผิดปกติของสังคมมนุษย์เช่น autism จิตเภท และความก้าวร้าว"เราคิดอะไรที่เกิดขึ้นที่นี่คือ ว่า มีตัวแปรทางพันธุกรรมที่มักจะทำให้สุนัขกันเองมากขึ้นและตัวแปรเหล่านี้มีการเลือกระหว่าง domestication เจนเซ่นกล่าวแต่นักวิจัยอื่น ๆ ว่า ผลลัพธ์มีเบื้องต้น และต้องได้รับการยืนยัน โดยดูที่สุนัขพันธุ์อื่น ๆ ยีนเหล่านี้ที่เกี่ยวข้องที่ไม่ได้ศึกษาก่อนหน้านี้ทางพันธุกรรมของสุนัข domestication แต่ กล่าวว่า วิวัฒนาการ geneticist Bridgett vonHoldt มหาวิทยาลัย Princeton ยีนที่มีอิทธิพลต่อการเข้าสังคมที่มี "ไม่มีไม่น่าเป้าหมาย domestication — เป็นมนุษย์ เราจะสนใจมากที่สุด protodog ที่มีความสนใจในการใช้เวลากับมนุษย์"ศึกษาสุนัขส่วนใหญ่ใช้ตัวอย่างดีเอ็นเอจากสัตว์เลี้ยง หรือสุนัขของหมู่บ้าน และป่าหมาป่า ทีมงานของเจนเซนแทนศึกษาถูกที่สูงในห้องปฏิบัติการ สุนัขไม่ได้รับการฝึกอบรม การทดสอบเข้าสังคม นักวิจัยให้สุนัขมีปัญหาวยตัวในห้องกับผู้สังเกตการณ์มนุษย์เพศหญิงที่ถูกยังไม่เคยเห็นก่อน ปริศนาเป็นอุปกรณ์ที่ มีขนมสามที่สุนัขสามารถดู และกลิ่นภายใต้บานเลื่อนฝา ฝาหนึ่งถูกปิดสนิท และไม่สามารถเปิดหลังจากเปิดฝาสอง สุนัข "ได้รับความมั่นใจว่า งานนี้ไม่ยาก แต่จากนั้น จะพบฝาสาม และที่ที่ได้รับปัญหาที่เป็นไปไม่ได้" เจนเซ่นกล่าว หมาป่าจะมีเก็บไว้พยายามแก้ปัญหาด้วยตนเอง (SN: 10/17/15, p. 10) แต่หลังจากความพยายามบางอย่างลม ๆ แล้ง ๆ มากมายถูกมองสังเกตการณ์มนุษย์สำหรับความช่วยเหลือ สุนัขบางพยายามจับตาของเธอ ดูมาระหว่างผู้หญิงและฝาติด สุนัขอื่น ๆ ทำกายภาพติดต่อด้วย หรือเพียงแค่พยายามที่จะปิดเพื่อผู้หญิงนักวิจัยจึงมองหาสถานที่ในดีเอ็นเอของสุนัขที่มนุษย์เลี้ยงสุนัขมากที่สุด และน้อยที่สุดแตกต่างกัน บริเวณบนโครโมโซม 26 เก็บ popping ขึ้น บ่งชี้ว่า อาจเกี่ยวข้องกับยีนในภูมิภาคนั้นในปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกับผู้คนการค้นพบเป็นสัญญาณทางสถิติ แต่ไม่สร้างยีนที่อาจจะทำอะไรจะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของสุนัข กล่าวว่า อาดัมอิสระ geneticist เป็นวิวัฒนาการที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และเนื่องจากนักวิจัยตรวจสอบถูกเท่านั้น มันไม่ชัดเจนว่า ยีนเดียวกันจะมีผลต่อพฤติกรรมในสุนัขอื่น ๆ เขากล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุนัขอาจจะดูกับมนุษย์เพื่อขอความช่วยเหลือในการแก้งานที่เป็นไปไม่ได้ต้องขอบคุณยีนบางอย่างที่เชื่อมโยงไปก่อนหน้านี้ความผิดปกติทางสังคมในคน.

บีเกิลสายพันธุ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับออทิสติกมีแนวโน้มที่จะ Sidle ขึ้นไปและทำให้การติดต่อทางกายภาพกับคนแปลกหน้าของมนุษย์นักวิจัย รายงาน 29 กันยายนในรายงานทางวิทยาศาสตร์.

ยีนที่ SEZ6L เป็นหนึ่งในห้าของยีนในการยืดโดยเฉพาะอย่างยิ่งของดีเอ็นเอสายสืบที่เกี่ยวข้องกับการเข้าสังคมในสุนัข behaviorist สัตว์ต่อเซ่นและเพื่อนร่วมงานที่มหาวิทยาลัยLinköpingในสวีเดนกล่าวว่า รุ่นที่สี่ของผู้ที่ห้ายีนมีการเชื่อมโยงกับความผิดปกติทางสังคมของมนุษย์เช่นออทิสติกโรคจิตเภทและการรุกราน.

"สิ่งที่เราคิดได้รับไปในที่นี่ก็คือว่ามีสายพันธุ์ทางพันธุกรรมที่มีแนวโน้มที่จะทำให้สุนัขที่เข้ากับคนง่ายมากขึ้นและตัวแปรเหล่านี้ได้รับการคัดเลือก ในช่วง domestication "เซ่นกล่าวว่า.

แต่นักวิจัยอื่น ๆ กล่าวว่าผลเป็นเบื้องต้นและจำเป็นต้องได้รับการยืนยันโดยดูที่สุนัขสายพันธุ์อื่น ๆ การศึกษาทางพันธุกรรมก่อนหน้า domestication สุนัขไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องยีนเหล่านี้ แต่วิวัฒนาการผาด Bridgett vonHoldt มหาวิทยาลัยพรินซ์ตันกล่าวว่ายีนที่มีอิทธิพลต่อการเข้าสังคมคือ "ไม่ได้เป็นเป้าหมายที่น่า domestication -. เป็นมนุษย์เราจะให้ความสนใจมากที่สุดใน protodog ที่มีความสนใจในการใช้เวลากับมนุษย์"

การศึกษาส่วนใหญ่สุนัขใช้ดีเอ็นเอ ตัวอย่างจากสัตว์เลี้ยงหรือสุนัขและหมาป่าหมู่บ้านป่า ทีมเซ่นแทนศึกษาล่าสัตว์ที่ได้รับการเลี้ยงดูในห้องปฏิบัติการ ไม่มีของสุนัขได้รับการฝึกฝน เพื่อทดสอบความเป็นกันเองนักวิจัยให้สุนัขเป็นปัญหาที่แก้ไม่ได้ในห้องที่มีผู้สังเกตการณ์ของมนุษย์เพศหญิงคนล่าสัตว์ไม่เคยเห็นมาก่อน ปริศนาเป็นอุปกรณ์ที่มีสามถือว่าว่าสุนัขจะได้เห็นและกลิ่นภายใต้ฝาเลื่อน หนึ่งฝาถูกปิดผนึกปิดและไม่สามารถเปิด.

หลังจากเปิดฝาสองสุนัข "ได้รับความมั่นใจมากว่านี้ไม่ได้เป็นงานที่ยาก แต่แล้วพวกเขาพบฝาที่สามและที่ว่าปัญหาที่ได้รับไปไม่ได้" เจนเซ่นกล่าวว่า หมาป่าจะได้เก็บไว้พยายามที่จะแก้ปัญหาด้วยตัวเอง (SN:. 10/17/15 พี 10) แต่หลังจากความพยายามที่ไร้ประโยชน์หลาย Beagles มองไปสังเกตการณ์มนุษย์เพื่อขอความช่วยเหลือ สุนัขบางตัวพยายามที่จะจับสายตาของเธอวินาศภัยไปมาระหว่างผู้หญิงและฝาติด สุนัขตัวอื่น ๆ ทำให้การติดต่อทางกายภาพกับหรือเพียงแค่พยายามที่จะอยู่ใกล้เคียงกับผู้หญิงคนนั้น.

จากนั้นนักวิจัยมองหาสถานที่ในดีเอ็นเอสุนัขที่น้อยและสุนัขเป็นมิตรกับมนุษย์มากที่สุดแตกต่าง ภูมิภาคบนโครโมโซม 26 เก็บไว้ popping ขึ้นแสดงให้เห็นว่ายีนในภูมิภาคที่อาจจะมีส่วนร่วมในการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมกับผู้คน.

การค้นพบนี้เป็นสัญญาณทางสถิติ แต่ไม่ได้สร้างสิ่งที่ยีนที่อาจจะทำที่จะมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมสุนัข 'กล่าวว่า อดัมเป็นอิสระเป็นพันธุกรรมวิวัฒนาการที่ Harvard University และเนื่องจากนักวิจัยตรวจสอบเพียงล่าสัตว์ก็ไม่ชัดเจนว่ายีนเดียวกันจะมีผลต่อพฤติกรรมในสุนัขตัวอื่น ๆ เขากล่าวว่า