The conflict between the Sri Lankan

The conflict between the Sri Lankan government and the
LTTE began in the late 1970s and flowed from disintegrating communal relations following independence from
British rule. In addition to disenfranchising a large number
of Tamils upon independence in 1948 and making Sinhala
the island’s official language in 1956, the government adopted a new constitution in 1972 that gave priority to Buddhism (without making it an official state religion), changed
the island’s name from Ceylon to Sri Lanka (the Sinhalese
name for the country), and gave constitutional protection to Sinhala as the official language. Tensions erupted
in armed conflict in 1983, with the Black July riots that
claimed the lives of thousands while the secular-nationalist
LTTE launched attacks claiming both military and civilian
lives. By the mid-1980s, the LTTE gained control of the
northern, Hindu-majority portion of the island (the Jaffna
Peninsula), and eliminated rivals within the Tamil community. In 1987, India mediated a peace agreement on the
island and agreed to deploy thousands of troops to keep
the peace. However, the LTTE never accepted the agreement, and large-scale fighting soon broke out between the
LTTE and the Indian military. The Indian military suffered
heavy casualties and began to fall out of favor with both the
Sinhalese and Tamil communities. Indian forces withdrew
in 1990, and in 1991 the LTTE assassinated former Indian
Prime Minister Rajiv Gandhi, the architect of the Indian
military presence in Sri Lanka.
One of the hallmarks of this war was its civilian cost. Often, the LTTE and paramilitary groups directly targeted civilians; at times, religious sites were easy targets for attack.
For example, the LTTE massacred 146 Buddhists at prayer
in Anuradhapura in 1985, bombed the Buddhist Temple
of the Tooth in 1998, and expelled over 75,000 Muslims
from their homes in 1990. Thousands more—of multiple
religious affiliations—fled their homes in the ensuing decades. Furthermore, thousands of Tamils were killed by
Sinhalese riots and paramilitary organizations, including
anti-LTTE Tamil paramilitaries supported by the Sri Lankan army. Hindu priests were targets of both the LTTE and
the Sri Lankan army. Some Buddhist monks were among
the most vocal opponents of compromise within the Tamil
community. For example, monks took to the streets to protest Norway’s mediation of the conflict leading to a 2002
ceasefire between the LTTE and the government.
Sri Lanka descended into the most brutal phase of the civil
war after Indian withdrawal in 1991. Government forces
embargoed the Jaffna Peninsula and bombarded LTTE
forces. The LTTE retaliated with strikes on military and
civilian targets, including the massacre of hundreds of
Muslims at prayer. Sinhalese paramilitary forces retaliated
against Tamils, killing thousands. Hopes rose for a negotiated settlement in 2000 when the LTTE and the government entered talks with mediation from Norway. This
culminated in a joint ceasefire in 2002, an exchange of
prisoners between both sides, and hope that the war was at
an end. While the ceasefire technically held until 2008, the
situation deteriorated significantly over time. Several thousand civilians were killed during the ceasefire—predominantly by LTTE operatives but also some by the Sri Lankan
army—and the Sri Lankan government rededicated itself
to a military solution to the conflict. The LTTE became
internally divided and withdrew from further peace talks.
Government forces won victories over the LTTE, particularly in the Eastern Province, and killed the senior LTTE
leadership in May 2009, claiming an end to the conflict
and the advent of peace. While precise casualty figures do
not exist, it is estimated that as many as 100,000 died during the three-decade-long conflict.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลศรีลังกาและ LTTE เริ่มขึ้นในปลายทศวรรษที่ 1970 และเกิดขึ้นจาก disintegrating ต่อความเป็นอิสระจากความสัมพันธ์ของชุมชน กฎภาษาอังกฤษ นอกจาก disenfranchising จำนวนมาก ของชาวทมิฬตามอิสระใน 1948 และทำฟอนต์ ของภาษาอย่างเป็นทางการในปี 1956 รัฐบาลนำมาใช้รัฐธรรมนูญใหม่ในปี 1972 ที่ให้ความสำคัญกับศาสนาพุทธ (โดยไม่ทำให้ศาสนาสถานะอย่างเป็นทางการ), การเปลี่ยนแปลง ชื่อของเกาะจากซีลอนศรีลังกา (ในสิงหล ชื่อประเทศ), และป้องกันรัฐธรรมนูญให้ฟอนต์เป็นภาษาทางการ ปะทุความตึงเครียด ในการสู้รบใน 1983 กับกรกฎาคมดำ riots ที่ อ้างว่า ชีวิตของหลักพันในขณะที่เกี่ยวกับฆราวาสชาตินิยมของ LTTE เปิดตัวโจมตีว่า ทั้งทหาร และพลเรือน ชีวิต ตามกลาง- LTTE ควบคุมที่ได้รับการ ส่วนภาคเหนือ ฮินดูส่วนใหญ่ของเกาะ (ในจาฟฟ์นา เพนนินซูล่า), และตัดคู่แข่งภายในชุมชนทมิฬ ในปีค.ศ. 1987 อินเดีย mediated ข้อตกลงสันติภาพในการ เกาะ และตกลงที่จะจัดวางพันทหารให้ สันติภาพ อย่างไรก็ตาม LTTE ไม่ยอมรับข้อตกลง และการต่อสู้ขนาดใหญ่เร็ว ๆ นี้เกิดขึ้นระหว่างการ LTTE และกองทัพอินเดีย ทหารอินเดียที่รับความเดือดร้อน ผู้บาดเจ็บหนัก และเริ่มตกลงตกกระป๋องกับทั้งสอง ชุมชนภาษาสิงหลและทมิฬ ต้องถอนกองกำลังอินเดีย ในปี 1990 และ ในปีพ.ศ. 2534 LTTE ที่ถูกลอบอินเดียอดีต นายกรัฐมนตรีราชีพคานธี สถาปนิกของอินเดีย สถานะทางทหารในประเทศศรีลังกาหนึ่งของสงครามนี้คือต้นทุนของพลเรือน มักจะ LTTE และกลุ่มอาสาตรงเป้าหมายพลเรือน ครั้ง ท่องเที่ยวทางศาสนามีเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการโจมตี ตัวอย่าง LTTE ที่ massacred พุทธ 146 ที่อธิษฐาน ในอนุราธปุระในปี 1985, bombed วัดพุทธ ของฟันใน 1998 และไล่มุสลิมกว่า 75000 จากบ้านของพวกเขาในปี 1990 พันเพิ่มเติม — ของหลาย เข้าสังกัดศาสนา — หนีไปบ้านของพวกเขาในทศวรรษที่ผ่านมาเพราะ นอกจากนี้ พันชาวทมิฬเสียชีวิต จลาจล Sinhalese และองค์กรอาสา รวมทั้ง paramilitaries ทมิฬ LTTE ต่อต้านโดยกองทัพศรีลังกา นักบวชฮินดูถูกเป้าหมายของ LTTE ทั้งสอง และ กองทัพศรีลังกา มีภิกษุบางหมู่ ฝ่ายตรงข้ามสุด vocal ของประนีประนอมภายในทมิฬ ชุมชน ตัวอย่าง เอาพระไปตามถนนเพื่อปฏิเสธกาชาดของนอร์เวย์ความขัดแย้งที่นำไปเป็น 2002 การพักรบระหว่างการ LTTE และรัฐบาลประเทศศรีลังกาเสด็จไปยังระยะสุดโหดร้ายของการโยธา สงครามหลังจากถอนอินเดียในปีพ.ศ. 2534 กองกำลังของรัฐบาล เผยแพร่จาฟฟ์นาเพนนินซูล่าและ LTTE ระดมยิง กองทัพ LTTE ที่ retaliated กับนัดหยุดงานในกองทัพ และ เป้าหมายพลเรือน รวมถึงการสังหารหมู่ของร้อย มุสลิมที่อธิษฐาน กองกำลังอาสา Sinhalese retaliated กับชาวทมิฬ ฆ่าพัน กุหลาบหวังการเจรจาวัน 2000 เมื่อ LTTE ที่รัฐบาลป้อนและเจรจากับกาชาดจากนอร์เวย์ นี้ culminated ในร่วมหยิงใน 2002 การแลกเปลี่ยน นักโทษทั้งสอง และหวังว่าสงครามที่ สิ้นสุดการ ขณะพักรบจัดขึ้นจนถึงปี 2008 เทคนิคการ สถานการณ์รูปช่วงเวลาอย่างมีนัยสำคัญ พลเรือนหลายพันถูกฆ่าตายในระหว่างการพักรบกันเป็น โดย LTTE นั่นเอง แต่ยังบาง โดยศรีลังกา กองทัพ — และรัฐบาลศรีลังกา rededicated เอง โซลูชันทหารกับความขัดแย้ง LTTE กลายเป็น ภายในแบ่ง และต้องถอนตัวออกจากการเจรจาสันติภาพต่อไป กองกำลังรัฐบาลชนะชัยชนะเหนือ LTTE โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดอีสเทิร์น และฆ่า LTTE อาวุโส เป็นผู้นำใน 2552 พฤษภาคม ว่า สิ้นสุดข้อความ และมาถึงความสงบสุข ในขณะที่ตัวเลขกลับชัดเจนทำ ไม่มี มันคือประมาณว่า จำนวน 100000 ตายในระหว่างความขัดแย้งยาวนานสามทศวรรษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความขัดแย้งระหว่างรัฐบาลศรีลังกาและ
LTTE เริ่มในปี 1970 และไหลจากจำนวนความสัมพันธ์ชุมชนต่อไปนี้เป็นอิสระจาก
การปกครองของอังกฤษ นอกจาก disenfranchising มีตัวเลขขนาดใหญ่ของชาวทมิฬบน
เอกราชในปี 1948 และสิงหล
ภาษาราชการของเกาะในปี 1956รัฐบาลประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ในปี พ.ศ. 2515 ที่ให้ความสำคัญกับพุทธศาสนา ( โดยไม่ทำให้มันเป็นศาสนาอย่างเป็นทางการของรัฐ ) , เปลี่ยน
ชื่อของเกาะจากศรีลังกา ( ซีลอนกับภาษาสิงหล
สำหรับประเทศ ) และให้คุ้มครองรัฐธรรมนูญภาษาสิงหลเป็นภาษาราชการ ความตึงเครียดปะทุขึ้น
ในความขัดแย้งใน 1983 กับดำกรกฎาคมการจลาจลที่
อ้างว่าชีวิตของพันขณะ LTTE ชาตินิยม
ฆราวาสเปิดการโจมตีการค้าชีวิตทั้งทหารและพลเรือน

โดยช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 , LTTE ได้รับการควบคุมของ
ภาคเหนือฮินดูส่วนใหญ่ส่วนหนึ่งของเกาะ ( jaffna
คาบสมุทร ) , และกำจัดคู่แข่งภายในชุมชนทมิฬ ในปี 1987 , อินเดียโดยข้อตกลงสันติภาพบน
เกาะและตกลงที่จะส่งพันกองทัพให้
สันติภาพ อย่างไรก็ตาม , LTTE ไม่เคยยอมรับข้อตกลง และการต่อสู้ขนาดใหญ่ แล้วแตกออกระหว่าง
LTTE และทหารอินเดีย ทหารอินเดีย - b
บาดเจ็บหนักและเริ่มหลุดออกจากความโปรดปรานกับทั้ง
สิงหลและทมิฬ บังคับให้อินเดียถอน
ในปี 1990และในปี 1991 LTTE ลอบสังหารอดีตนายกรัฐมนตรีราจีฟ คานธีอินเดีย
, สถาปนิกของทหารอินเดีย

ในศรีลังกา หนึ่งใน hallmarks ของสงครามนี้คือต้นทุนของพลเรือน มักจะ , LTTE และกลุ่มเป้าหมายโดยตรง ทหาร พลเรือน ครั้ง สถานที่ทางศาสนา เป็นเป้าหมายที่ง่ายสำหรับการโจมตี
ตัวอย่างเช่น LTTE สังหาร 146 ชาวพุทธที่สวด
ในอนุราชปุระในปี 1985 ระเบิดพระอุโบสถ
ของฟัน ในปี 1998 และไล่ออกมากกว่า 75 , 000 มุสลิม
จากบ้านในปี 1990 พันเพิ่มเติมของศาสนาหลาย
หนีไปบ้านของพวกเขาในหลังจากทศวรรษ นอกจากนี้ ชาวทมิฬหลายพันคนถูกฆ่าตายโดย
Sinhalese จลาจล และทหาร องค์กร รวมทั้ง
ต่อต้าน LTTE ทมิฬทหารพรานได้รับการสนับสนุนโดยกองทัพศรีลังกา . นักบวชฮินดู เป็นเป้าหมายของทั้ง LTTE และ
กองทัพศรีลังกา . มีพระสงฆ์ในหมู่
ฝ่ายตรงข้ามเสียงส่วนใหญ่ของการประนีประนอมภายในชุมชนทมิฬ

ตัวอย่างเช่น พระเอาไปตามถนนเพื่อประท้วงของนอร์เวย์การไกล่เกลี่ยของความขัดแย้งที่นำไปสู่การหยุดยิงระหว่าง 2002

LTTE และรัฐบาลศรีลังกาสืบเชื้อสายมาลงในเฟสที่โหดร้ายที่สุดของสงครามกลางเมือง
หลังจากการถอนอินเดียในปี 1991 กองกำลังของรัฐบาลที่ jaffna
ต้องห้ามและคาบสมุทร LTTE
ระดมกองกำลัง LTTE ตอบโต้กับนัดที่ทหารและ
เป้าหมายพลเรือน รวมทั้งการสังหารหมู่ชาวมุสลิมหลายร้อย
ที่สวดมนต์ สิงหลกองกำลังทหารแก้เผ็ด
ต่อต้านชาวทมิฬ ฆ่าคนเป็นพันหวังเพิ่มขึ้นสำหรับการเจรจาต่อรองการตั้งถิ่นฐานใน 2000 เมื่อ LTTE และรัฐบาลเข้ามาเจรจาด้วยการไกล่เกลี่ยจากนอร์เวย์ นี้
culminated ในการหยุดยิงร่วมกันในปี 2002 การแลกเปลี่ยน
นักโทษระหว่างทั้งสองฝ่าย และหวังว่าสงครามอยู่
ตอนจบ ขณะที่รบเทคนิคจัดขึ้นจนกระทั่ง 2008 ,
สถานการณ์เสื่อมโทรมอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเวลาผ่านไปหลายพันคนถูกฆ่าตายในระหว่างรบส่วนใหญ่โดย LTTE ปฏิบัติการแต่ยังบางโดยกองทัพศรีลังกา
และรัฐบาลศรีลังกาเอง
rededicated ทางทหารเพื่อที่จะแก้ปัญหาความขัดแย้ง LTTE กลายเป็น
ภายในแบ่งและถอนตัวจากการเจรจาสันติภาพต่อไป
กองกำลังรัฐบาลชัยชนะเหนือ LTTE , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดภาคตะวันออกและฆ่าผู้นำ LTTE
อาวุโสในเดือนพฤษภาคม 2009 อ้างยุติความขัดแย้ง
และการมาถึงของสันติภาพ ขณะที่ตัวเลขความเสียหายที่ชัดเจนทำ
ไม่มีจริง มันคือประมาณว่าเท่าที่ 100000 ตายในระหว่างความขัดแย้งมานาน 3 ทศวรรษ