Chapter 32: Love-2Those simple sent

Chapter 32: Love-2

Those simple sentences worked like a spell. I could finally let go of this matter in my heart.
Strangely, my inner-self began to calm down… I didn’t feel touched, or sad… instead, it was like a gentle warm ripple reverberating in my heart.

It took Papa a lot of courage to say these things out. But when he told me that, he did not hesitate at all. His gaze was confident and warm. I finally understood what Kamenashi meant by “the look of sheer determination” in his letters.

It was love.
Maybe it was different type of love, and it happened at a different time. But for both type of love, Papa was willing to use to his life to protect and watch over.

Tears flowed out from my eyes again, and my tensed-up nerves loosened up with these tears. The gentle rays from the sun shone on me as my tears flowed.

After removing the emotional baggage in me, I could smell the scent more clearly. I looked at Papa as he stared at the hospital in the faraway distance, lost in his own world. His hair rustled with the wind… and his gaze was fixed on that particular spot.

The very same place that gave him happiness in his youth. That room with Kame living in it.
Papa seemed to be able to guess my thoughts. He patted my hand gently and gave me a loving smile.
From his smile, I saw my own happiness, but I saw my tears too.

I thought about Papa, Mama, Pi… and him.

“Kazumi” Papa’s voice pulled me back to reality.
“Let’s go” He patted my shoulder. “Mama’s waiting for us”.
“Mama’s here as well?!”
Papa merely laughed my question off and gave me a bewildered look.

On our way back, Papa just walked ahead. I was the one who kept turning back to look at the hospice at the other of the sunflower fields.
As I walked further, the whitewashed walls got concealed among the sea of sunflowers gradually.
But I couldn’t forget the metal grilles in that room…



Every summer, Kame must have stayed by the windows to look at the sunflowers very often to reminisce about his brief but sweet, beautiful love. He must have reminisced about the times they spent together… those simple but romantic moments.

Just exactly like what Papa would do on the hilltop at the other end of the sunflower fields.

I chose to believe that during the times they were looking at sea of sunflowers from their respective positions, their gaze must have gently intersected somewhere in between…

****

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 32: ความรัก-2

ประโยคง่าย ๆ เหล่านั้นทำงานเหมือนตัวสะกด ฉันสามารถสุดท้ายปล่อยเรื่องนี้ในหัวใจของฉัน
แพงกว่า ของฉันภายในตนเองเริ่มสงบลง... ไม่ได้รู้สึกสัมผัส หรือเศร้า...แทน มันเป็นเหมือนระลอกคลื่นอบอุ่นอ่อนโยน reverberating ในหัวใจของฉัน

จะเอาปาป้ามากกล้าพูดสิ่งเหล่านี้ออก แต่เมื่อเขาบอกว่า เขาไม่ลังเลเลย สายตาของเขามีความมั่นใจ และอบอุ่น ฉันก็เข้าใจ Kamenashi ที่ขึ้น โดย "ลักษณะของความมุ่งมั่นที่แท้จริง" ในจดหมายของเขา

ก็รัก
บางทีมันเป็นความรักชนิดอื่น แล้วมันเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกัน แต่สำหรับทั้งสองชนิดของความรัก ปาป้าก็ยินดีที่จะใช้ชีวิตของเขาเพื่อปกป้อง และดูแล

น้ำตาไหลออกจากตาของฉันอีกครั้ง และเส้นประสาทของฉันขึ้น tensed หลวม ด้วยน้ำตาเหล่านี้ แสงนุ่มนวลจากแสงแดด shone ฉันเป็นน้ำตาของฉันไหล

หลังจากเอาสัมภาระทางอารมณ์ในฉัน ฉันได้กลิ่นกลิ่นได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ผมมองที่ปาป้าเขาจ้องไปที่โรงพยาบาลในระยะทางไกล หายไปในโลกของเขาเอง ผมของเขา rustled กับลม...และสายตาของเขาไม่คงที่จุดใด

ตำแหน่งเดียวกันมากที่ให้เขาสุขในเยาวชนของเขา Kame ที่อาศัยอยู่ในห้องนั้น
ปาป้าดูเหมือนจะเดาความคิดของฉัน เขา patted มือเบา ๆ และให้ฉันรอยยิ้มรัก
จากยิ้ม เห็นความสุขของฉันเอง แต่ฉันเห็นน้ำตาของฉันเกินไป

คิดเกี่ยวกับปาป้า มาม่า พี่... และเขา

เสียง "Kazumi" ปาป้าผมดึงกลับสู่ความเป็นจริง
"ลองไป" เขา patted ไหล่ของฉัน "มาส์รอเรา"
"มาม่าของที่นี่เช่นกัน!"
ปาป้าหัวเราะคำถามของฉันออก และให้ฉันดูสับสนเพียง

บนทางกลับ ปาป้าเพิ่งเดินไปข้างหน้า ผมคนเก็บหันหลังกลับดู hospice บางฟิลด์ทานตะวัน
เป็นผมเดินต่อไป ผนัง whitewashed ได้ปกปิดระหว่างทะเลทานตะวันค่อย ๆ
แต่ฉันไม่ลืมถึงตะแกรงโลหะใน...


ทุกฤดูร้อน Kame ต้องแหล่ง โดย windows ที่ทานตะวันบ่อยหวนเกี่ยวกับเขาย่อแต่หวาน รักสวยงาม เขาต้องมี reminisced เกี่ยวกับเวลาที่พวกเขาใช้เวลาร่วมกัน...ที่แต่ช่วงเวลาที่โรแมนติก

เพียงเหมือนปาป้าจะทำงานบนยอดเขาที่สุดของฟิลด์ทานตะวัน

ผมเลือกที่จะเชื่อว่า ในช่วงเวลาพวกเขากำลังมองสับสนทานตะวันจากตำแหน่งที่เกี่ยวข้อง สายตาของพวกเขาต้องมีเบา ๆ ระดับไหนระหว่าง...

***

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 32 : love-2

พวกประโยคง่ายๆ ทำงานเหมือนมนต์สะกด ในที่สุดฉันก็สามารถปล่อยเรื่องนี้ในใจ
แปลกจัง จิตใจเริ่มสงบลง . . . . . . . ผมไม่ได้รู้สึกซึ้งหรือเศร้า . . . . . . . แต่มันเหมือนอ่อนโยนอบอุ่น ระลอกคลื่นที่ดังก้องในหัวใจ

เอาป๊ามากกล้าที่จะพูดเรื่องเหล่านี้ออกมา แต่เมื่อเขาบอกว่า เขาจะไม่ลังเลเลยเค้าดูมั่นใจและอุ่น ในที่สุดผมก็เข้าใจสิ่งที่หมายโดย " คาเมะดูอิดกำหนด " ในจดหมายของเขา

มันคือความรัก
บางทีมันเป็นชนิดที่แตกต่างกันของความรัก และมันเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกัน แต่สำหรับทั้งสองชนิดของความรัก , พ่อยอมที่จะใช้ชีวิตของเขาเพื่อปกป้องและดูแล .

น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาของฉันอีกครั้งผมเครียดและประสาทคลายกับน้ำตาเหล่านี้ รังสีจากดวงอาทิตย์ส่องแสงอ่อนโยนกับฉันเหมือนน้ำตาของฉันไหลออกมาไม่หยุด

หลังจากเอาสัมภาระอารมณ์ในตัวฉัน ฉันอาจจะได้กลิ่นชัดเจนมากขึ้น ผมมองพ่อที่เขาจ้องอยู่โรงพยาบาลอยู่ไกล ไกล อยู่ในโลกของตัวเอง ผม rustled กับลม . . . และสายตาของเขาก็จับจ้องจุดที่เฉพาะเจาะจง

สถานที่เดียวกันอย่างที่ให้ความสุขในเยาวชนของเขา ที่พักกับคาเมะอยู่ในนั้น
พ่อดูเหมือนจะเดาความคิดฉัน เขาลูบหัวฉันเบา ๆมือ และให้ผมยิ้มน่ารัก
จากรอยยิ้มของเขา ผมเห็นความสุขของตัวเอง แต่ผมเห็นน้ำตาของฉันด้วย

คิดถึง พ่อ แม่ พี่ . . . . . . . และเขา

" คะ " เสียงของพ่อดึงฉันกลับมาสู่ความเป็นจริง
" ไปกันเถอะ " เขาตบไหล่ของฉัน" แม่รอเราอยู่ "
" แม่อยู่นี่ด้วยเหรอ ! "
พ่อเพียงหัวเราะคำถามของฉันออกและทำให้ฉันตะลึงมอง

ระหว่างทางกลับ พ่อก็เดินมาข้างหน้า ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เอาแต่หันหลังกลับไปดูที่โปรแกรมอื่น ๆที่ทุ่งทานตะวัน
ผมเดินต่อ ผนัง whitewashed ได้ซ่อนในหมู่ทะเลของดอกทานตะวันค่อยๆ
แต่ฉันก็ยังไม่สามารถลืมโลหะเหล็กดัดในห้อง . . . . .



ทุกๆ ฤดูร้อน คาเมะต้องอยู่ริมหน้าต่างมองดอกทานตะวันมากมักจะนึกถึงเรื่องของเขาสั้น แต่หวานสวยความรัก เขาต้องนึกถึงเกี่ยวกับเวลาที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน . . . . . . . ที่เรียบง่ายแต่โรแมนติกช่วงเวลา

เหมือนพ่อแล้วจะทำบนยอดเขาที่ส่วนอื่น ๆของทุ่งทานตะวัน

ฉันเลือกที่จะเชื่อว่าในช่วงเวลาที่พวกเขามองทะเลดอกทานตะวันจากแต่ละตำแหน่ง สบตาต้องค่อยๆ intersected บางแห่งในระหว่าง . . . . . . .

* * * * * * *