Biography[edit]Jean-Honoré Fragonar

Biography[edit]
Jean-Honoré Fragonard was born at Grasse, Alpes-Maritimes, the son of François Fragonard, a glover, and Françoise Petit.[1]


Statue of Fragonard in Grasse, his birthplace
Fragonard was articled to a Paris notary when his father's circumstances became strained through unsuccessful speculations, but showed such talent and inclination for art that he was taken at the age of eighteen to François Boucher. Boucher recognized the youth's rare gifts but, disinclined to waste his time with one so inexperienced, sent him to Chardin's atelier. Fragonard studied for six months under the great luminist, then returned more fully equipped to Boucher, whose style he soon acquired so completely that the master entrusted him with the execution of replicas of his paintings.

Though not yet a pupil of the Academy, Fragonard gained the Prix de Rome in 1752 with a painting of "Jeroboam Sacrificing to the Golden Calf", but before proceeding to Rome he continued to study for three years under Charles-André van Loo. In the year preceding his departure he painted the "Christ washing the Feet of the Apostles" now at Grasse Cathedral. On 17 September 1756, he took up his abode at the French Academy in Rome, then presided over by Charles-Joseph Natoire.

While at Rome, Fragonard contracted a friendship with a fellow painter, Hubert Robert. In 1760, they toured Italy together, executing numerous sketches of local scenery. It was in these romantic gardens, with their fountains, grottos, temples and terraces, that Fragonard conceived the dreams which he was subsequently to render in his art. He also learned to admire the masters of the Dutch and Flemish schools (Rubens, Hals, Rembrandt, Ruisdael), imitating their loose and vigorous brushstrokes. Added to this influence was the deep impression made upon his mind by the florid sumptuousness of Giovanni Battista Tiepolo, whose works he had an opportunity to study in Venice before he returned to Paris in 1761.

In 1765 his "Coresus et Callirhoe" secured his admission to the Academy. It was made the subject of a pompous (though not wholly serious) eulogy by Diderot, and was bought by the king, who had it reproduced at the Gobelins factory. Hitherto Fragonard had hesitated between religious, classic and other subjects; but now the demand of the wealthy art patrons of Louis XV's pleasure-loving and licentious court turned him definitely towards those scenes of love and voluptuousness with which his name will ever be associated, and which are only made acceptable by the tender beauty of his color and the virtuosity of his facile brushwork; such works include the Blind Man's Bluff (Le collin maillard),[3] Serment d'amour (Love Vow), Le Verrou (The Bolt), La Culbute (The Tumble), La Chemise enlevée (The Shirt Removed), and L'escarpolette (The Swing, Wallace Collection), and his decorations for the apartments of Mme du Barry and the dancer Madeleine Guimard. The portrait of Denis Diderot (1769) has recently had its attribution to Fragonard called into question.


Landscape with Shepherds and Flock of Sheep, c. 1763-65, National Museum of Western Art, Tokyo
A lukewarm response to these series of ambitious works induced Fragonard to abandon Rococo and to experiment with Neoclassicism. He married Marie-Anne Gérard, herself a painter of miniatures,[4] (1745–1823) on 17 June 1769 and had a daughter, Rosalie Fragonard (1769–1788), who became one of his favourite models. In October 1773, he again went to Italy with Pierre-Jacques Onézyme Bergeret de Grancourt and his son, Pierre-Jacques Bergeret de Grancourt. In September 1774, he returned through Vienna, Prague, Dresden, Frankfurt and Strasbourg.

Back in Paris Marguerite Gérard, his wife's 14-year-old sister, became his pupil and assistant in 1778. In 1780, he had a son, Alexandre-Évariste Fragonard (1780–1850), who eventually became a talented painter and sculptor. The French Revolution deprived Fragonard of his private patrons: they were either guillotined or exiled. The neglected painter deemed it prudent to leave Paris in 1790 and found shelter in the house of his cousin Maubert at Grasse, which he decorated with the series of decorative panels known as the Les progrès de l'amour dans le cœur d'une jeune fille,[5] originally painted for Château du Barry.[6]

Jean-Honoré Fragonard returned to Paris early in the nineteenth century, where he died in 1806, almost completely forgotten

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] ประวัติเกิดฌอง Honoré Fragonard ที่พลีสเซนต์กราเซ Maritimes สอัลเพส บุตร François Fragonard โกลเวอร์ และ เชิญ Françoise[1]เทพี Fragonard ในพลีสเซนต์กราเซ แหล่งกำเนิดของเขาFragonard ถูก articled เพื่อไทยปารีสเมื่อสถานการณ์บิดากลายเป็นย้ำผ่าน speculations สำเร็จ แต่พบพรสวรรค์และความเอียงสำหรับศิลปะที่เขาอายุเอททีนถึง François Boucher ดังกล่าว Boucher รู้จักเยาวชนของหายากของขวัญ แต่ disinclined ให้เสียเวลาด้วยดังนั้นมือใหม่ ส่งเขาไปของ Chardin อเตริเย่ Fragonard เรียนหกเดือนภายใต้ luminist ดี แล้วกลับขึ้นเพียบ Boucher ลักษณะเขาเร็ว ๆ นี้ได้อย่างสมบูรณ์ว่า หลักความไว้วางใจเขาการจำลองภาพวาดของเขาแม้ว่ายังไม่มีนักเรียนจากสถาบัน Fragonard รับกรังปรีซ์เดอโรมใน 1752 กับภาพวาดของ " Jeroboam เสียสละไปเดอะโกลเด้น ลูก", แต่ก่อนสู่โรมเขายังคงศึกษาสามปีภายใต้ชาร์ลส์ André van Loo ในปีก่อนหน้าเขาเดินเขาทาสี "คริสต์ล้างเท้าของอัครสาวก" ขณะที่วิหารพลีสเซนต์กราเซ บน 17 1756 กันยายน เขาเอาค่าที่พักอาศัยของเขาที่สถาบันฝรั่งเศสในกรุงโรม นั้นแท่ง ๆ โดยชาร์ลส์โจเซฟ Natoire รอบในขณะที่โรม Fragonard สัญญามิตรภาพกับเพื่อนจิตรกร โรเบิร์ต Hubert ใน 1760 พวกเขาออกเดินทางไปอิตาลีกัน ดำเนินร่างจำนวนมากของทัศนียภาพภายใน ในสวนนี้โรแมนติก น้ำพุของพวกเขา grottos วัด และระเบียง Fragonard ที่รู้สึกความฝันที่เขามาแสดงในงานศิลปะของเขา เขายังเรียนรู้ชื่นชมต้นแบบของโรงเรียนดัตช์และเวสต์เฟลมิช (รูเบนส์ Hals แรม บรังด์ Ruisdael), เลียนแบบ brushstrokes ของพวกเขาหลวม และคึกคัก เพิ่มอิทธิพลนี้เป็นความประทับใจลึกทำตามจิตใจของเขา โดย sumptuousness แรมฟลอริดของ Giovanni Battista เพดานชาเปลซิ ทำงานเขาได้มีโอกาสศึกษาในเวนิสก่อนก็กลับมาปารีสใน 1761ในลตันของเขา " Coresus et Callirhoe " ของเขาเข้าศึกษาจากสถาบันที่มีความปลอดภัย มันทำเรื่องที่ pompous eulogy (แม้ไม่ทั้งหมดอย่างจริงจัง) โดย Diderot และถูกซื้อ โดย ที่ได้ทำขึ้นที่โรงงาน Gobelins มาจนบัด Fragonard มี hesitated ระหว่างศาสนา คลาสสิก และอื่น ๆ เรื่อง แต่ตอนนี้ ความต้องการของการอุปถัมภ์ศิลปะมั่งคั่งของ Louis XV รักความสุข และ licentious คอร์ทเปิดเขาแน่นอนไปที่ฉากของความรักและ voluptuousness ซึ่งชื่อของเขาเคยจะเชื่อมโยง และซึ่งเฉพาะการยอมรับความงามเงินสีเขาและ virtuosity ของ brushwork ร่มของเขา งานรวมของคนตาบอดบลัฟฟ์ (เลอรับ maillard), [3] Serment d'amour (รักสาบาน), เลอ Verrou (เดอะ Bolt), ลา Culbute (เกลือกกลิ้ง), La Chemise enlevée (The เสื้อเอาออก), และ L'escarpolette (เดอะสวิง ชุด Wallace), และของตกแต่งสำหรับห้องของ Mme du Barry และนักเต้น Guimard มาเดอเลน ภาพเหมือนของ Denis Diderot (1769) เมื่อเร็ว ๆ นี้มีการแสดงการ Fragonard เรียกว่าเป็นคำถามภูมิทัศน์ Shepherds และฝูงแกะ c. 1763-65 พิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตก โตเกียวการตอบสนองเหล่านี้ชุดงานทะเยอทะยานอุ่นเกิด Fragonard สละกรอบกระจก และทดลองใช้ลัทธิคลาสสิกใหม่ เขาแต่งงานแอนน์มารี Gérard ตัวเองวาดของ, [4] (1745 – 1823) บน 17 1769 มิถุนายนและบุตรสาว โรซาลี Fragonard (1769-1788), ซึ่งเป็นหนึ่งในรุ่นของเขาชื่นชอบ ในเดือนตุลาคมเมืองพะเยา เขาอีกไปอิตาลีกับ Pierre Jacques Onézyme Bergeret de Grancourt และบุตร Pierre Jacques Bergeret เดอ Grancourt ในเดือน 1774 กันยายน เขากลับเวียนนา ปราก Dresden แฟรงค์เฟิร์ต และสตราสบูร์กหลังในปารีส Marguerite Gérard น้องสาวของภรรยาอายุ 14 ปี เป็น นักเรียนและผู้ช่วยของเขาใน 1778 ในค.ศ. 1780 เขามีลูกชาย Fragonard ภัณฑ์อเล็กซานเดอร์ Évariste (ค.ศ. 1780-1850), ซึ่งในที่สุดกลายเป็นความจิตรกรและประติมากร การปฏิวัติฝรั่งเศสปราศจาก Fragonard มูส่วนตัวของเขา: พวกเขาได้ guillotined หรือถูกเนรเทศ จิตรกรที่ถูกละเลยว่ามันระมัดระวังปล่อยปารีสในค.ศ. 1790 และพบการอยู่อาศัยในบ้านของก. Maubert ที่พลีสเซนต์กราเซ ที่เขาตกแต่ง ด้วยชุดตกแต่งแผงเรียกว่า Les progrès de l'amour dans le cœur d'une jeune คิว, [5] เดิม ทาสีสำหรับกลาย du Barry[6]ฌอง-Honoré Fragonard กลับไปปารีสในช่วงศตวรรษที่ผ่านมา ซึ่งเขาเสียชีวิตในค.ศ. 1806 ลืมเกือบหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวประวัติ [ แก้ไข ]
จีน เกียรติ เกิดที่ กราส ) ฟรากอนาร์ , france . kgm บุตรชายฟรองซัวส์ฟรากอนาร์ , โกลเวอร์และฟร็องซัว ซุลหิจญะฮฺ Petit [ 1 ]


รูปปั้นฟรากอนาร์ในกราส บ้านเกิดของเขา คือการเป็น articled
ฟรากอนาร์ปารีสทนายความเมื่อสถานการณ์ของพ่อของเขากลายเป็นตึงผ่าน ความสําเร็จ ,แต่ก็มีความสามารถและความชอบศิลปะที่เขาถ่ายตอนอายุ 18 กับฟรองซัวส์บูแชร์ . การดึงดูดเยาวชนหายากของขวัญแต่คร้านที่จะเสียเวลาของเขากับมือใหม่แล้วส่งเขาไปชาร์แดงคือสตูดิโอ ฟรากอนาร์เรียน 6 เดือนภายใต้ luminist เยี่ยมแล้วกลับมาอีกพร้อม Boucherที่มีสไตล์เขาเร็ว ๆนี้ได้รับดังนั้นทั้งหมดที่เจ้านายมอบหมายให้เขาด้วยการจําลองภาพวาดของเขา

แต่ยังไม่นักเรียนโรงเรียนฟรากอนาร์ได้รับปรีซ์เดอโรมใน 1752 กับภาพวาดของเยโรโบอัมสังเวยลูกวัว " โกลเด้น แต่ก่อนที่จะดำเนินไปยังกรุงโรมเขายังคงศึกษา 3 ปีภายใต้ชาร์ลส์อังเดรแวนห้องน้ำในปีที่ผ่านมาเขาเดินทางเขาวาด " พระเยซูล้างเท้าอัครสาวก " ตอนนี้ที่กราส มหาวิหาร เมื่อวันที่ 17 กันยายน 1756 เขาก็อยู่ของเขาที่โรงเรียนภาษาฝรั่งเศสในกรุงโรม จากนั้น ประธานในพิธีโดยชาร์ลส์โจเซฟ natoire

ขณะที่ในกรุงโรม ฟรากอนาร์ทำสัญญามิตรภาพกับเพื่อนจิตรกร ( โรเบิร์ต ใน 1760 พวกเขาเที่ยวอิตาลีด้วยกันการวาดทิวทัศน์หลายท้องถิ่น มันเป็นสวนที่โรแมนติกเหล่านี้ กับน้ำพุ , grottos วัด และระเบียงที่ฟรากอนาร์รู้สึกความฝันที่เขาต่อมาได้แสดงในผลงานของเขา นอกจากนี้เขายังได้เรียนรู้ที่จะชื่นชมอาจารย์ของโรงเรียนดัตช์และเฟลมิช ( รูเบนส์ , คอ , แรมแบรนดท์ รุยสเดล ) , เลียนแบบของพวกเขาหลวมและแข็งแรงรอยพู่กัน .เพิ่มอิทธิพลนี้คือความประทับใจลึกได้ตามความคิดของเขา โดย sumptuousness หรูหราของเรวัต พุทธินันทน์ ซึ่งผลงานที่เขาได้มีโอกาสศึกษาในเวนิส ก่อนที่เขาจะกลับไปปารีสใน 1841 .

ใน 1765 " coresus et callirhoe " ความปลอดภัยของเขาเข้าเรียนโรงเรียน มันทำให้เรื่องของผึ่งผาย ( แม้จะไม่ทั้งหมดถ้อยคำโดยดีเดอโรร้ายแรง ) ,และถูกซื้อโดยกษัตริย์ที่ได้ทำซ้ำที่โกเบอแลงโรงงาน จนบัดนี้ฟรากอนาร์มีลังเลระหว่างศาสนา คลาสสิก และวิชาอื่น ๆ แต่ตอนนี้ความต้องการของคนรวยผู้อุปถัมภ์ศิลปะของ Louis XV ความสุขความรักและมักมากในกามศาลทำให้เขาต้องไปที่ฉากของความรักและการมีกิเลสมากที่ชื่อของเขาจะเกี่ยวข้องซึ่งทำให้ได้รับการยอมรับจากอ่อนโยนความงามของเขาสีและฝีมือของความเคลื่อนไหวง่ายของเขา ผลงานดังกล่าวรวมถึงคนตาบอดทู่ ( เลอคอลลิน Maillard ) [ 3 ] serment d'amour ( สาบาน ) , เลอ verrou ( สายฟ้า ) , ลา culbute ( ปั่น ) , ลาซับใน enlev é e ( เสื้อออก ) และ l'escarpolette ( สวิง , วอลเลซสะสม )และตกแต่งอพาร์ทเมนท์ของ Mme du Barry และนักเต้น Madeleine guimard . ภาพเหมือนของเดอนี ดีเดอโร ( 1769 ) เมื่อเร็วๆ นี้มีลักษณะที่จะฟรากอนาร์ เรียกว่าเป็นคำถาม


แนวกับคนเลี้ยงแกะและฝูงแกะ , C . 1763-65 พิพิธภัณฑ์ศิลปะตะวันตกแห่งชาติโตเกียว
การตอบสนองอุ่นเหล่านี้ชุดทำงานทะเยอทะยานชักนำฟรากอนาร์ทิ้ง Rococo และทดลองกับวินาที . เขาแต่งงานกับมารีแอนน์ G é rard เองจิตรกรของ miniatures , [ 4 ] ( 1745 – 1823 ) 17 มิถุนายน 1769 และมีลูกสาวโรซาลีฟรากอนาร์ ( 1769 – 1788 ) ซึ่งกลายเป็นหนึ่งในนางแบบที่เขาชื่นชอบ 2316 ในเดือนตุลาคม ,เขาอีกครั้งไปอิตาลีกับปิแอร์ Jacques บนและไซม์ bergeret de grancourt และลูกชายของเขา ปิแอร์ แจ๊ค bergeret de grancourt . ในเดือนกันยายน 1774 เขากลับมาจากเวียนนา ปราก เดรสเดน แฟรงค์เฟิร์ตและสตราสบูร์ก

กลับมาปารีสมาร์ G é rard น้องสาวอายุ 14 ปี เป็นภรรยา เป็นลูกศิษย์ของเขา และผู้ช่วยใน 1608 . ใน 1 , เขาได้ลูกชาย , Alexandre - É variste ฟรากอนาร์ ( 1780 – 1850 )ผู้กลายมาเป็นจิตรกรฝีมือดี และแกะสลัก การปฏิวัติฝรั่งเศสปราศจากฟรากอนาร์ของลูกค้าส่วนบุคคลของเขา : พวกเขาให้ guillotined หรือเนรเทศ จิตรกรที่ถูกถือว่ารอบคอบไปปารีสใน 1790 และพบที่หลบภัยในบ้านของญาติที่กราส maubert ของเขา ,ซึ่งเขาตกแต่งด้วยชุดของแผงตกแต่งที่รู้จักกันเป็น เลส โปรแกรมของ เดอ ลามูร์ ใน เลอ ซี . œ ur เป็นเชิน fille [ 5 ] การทาสีสำหรับ Ch â teau du Barry . [ 6 ]

ยีนส์เกียรติ ) ฟรากอนาร์กลับไปปารีสในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้า , ที่ซึ่งเขาเสียชีวิตในปี 1806 เกือบ ลืม