In photography[edit]In photography,

In photography[edit]
In photography, the differences between an "objective" and "subjective" tone reproduction, and between "accurate" and "preferred" tone reproduction, have long been recognized. Many steps in the process of photography are recognized as having their own nonlinear curves, which in combination form the overall tone reproduction curve; the Jones diagram was developed as a way to illustrate and combine curves, to study and explain the photographic process.[4][5]

The luminance range of a scene maps to the focal-plane illuminance and exposure in a camera, not necessarily directly proportionally, as when a graduated neutral density filter is used to reduce the exposure range to less than the scene luminance range. The film responds nonlinearly to the exposure, as characterized by the film's characteristic curve, or Hurter–Driffield curve; this plot of optical density of the developed negative versus the logarithm of the exposure (also called a D–logE curve) has central straight section whose slope is called the gamma of the film. The gamma can be controlled by choosing different films, or by varying the development time or temperature. Similarly, the light transmitted by the negative exposed a photographic paper and interacts with the characteristic curve of the paper to give an overall tone reproduction curve. The exposure of the paper is sometimes modified in the darkroom by dodging and/or burning-in, further complicating the overall tone reproduction, usually helping to map a wider dynamic range from a negative onto a narrower print reflectance range.

In digital photography, image sensors tend to be nearly linear, but these nonlinear tone reproduction characteristics are emulated in the camera hardware and/or processing software, via "curves".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการถ่ายภาพ [แก้ไข]ในการถ่ายภาพ ความแตกต่างระหว่างการ "วัตถุประสงค์" โทน "ตามอัตวิสัย" และ "ถูกต้อง" และ "ต้อง" เสียง ซ้ำ ได้รับการยอมรับ หลายขั้นตอนในกระบวนการถ่ายภาพจะรู้ว่ามีตนไม่เชิงเส้นเส้นโค้ง ที่รวมฟอร์มโดยรวมเสียงซ้ำโค้ง ไดอะแกรมโจนส์ได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการแสดง และรวมเส้นโค้ง การศึกษา และอธิบายกระบวนการถ่ายภาพ[4][5]ช่วงความส่องสว่างของฉากแผนที่ illuminance ระนาบโฟกัสและแสงในกล้องถ่ายรูป ไม่จำเป็นต้องตรงตามสัดส่วน เป็นเมื่อใช้ตัวจบการศึกษาระดับความหนาแน่นเป็นกลางลดช่วงแสงจะน้อยกว่าช่วงความส่องสว่างของฉาก ฟิล์มตอบ nonlinearly การเปิดรับแสง เป็นลักษณะของฟิล์มเส้นโค้งลักษณะ หรือเส้นโค้ง Hurter – Driffield วงศาคณาญาติของความหนาแน่นออปติคัลของลบพัฒนาเทียบกับลอการิทึมของแสง (เรียกว่าเส้นโค้ง D – logE) ส่วนตรงกลางที่ลาดชันเรียกว่าแกมมาของฟิล์มได้ แกมมาสามารถควบคุมได้ โดยการเลือกภาพยนตร์ที่แตกต่างกัน หรือเวลาในการพัฒนาหรืออุณหภูมิแตกต่างกัน ในทำนองเดียวกัน แสงที่ส่งผ่าน โดยค่าลบที่สัมผัสกระดาษถ่ายภาพ และโต้ตอบกับเส้นโค้งลักษณะของกระดาษเพื่อให้การโค้งทำโทนสีโดยรวม บางครั้งได้แก้ไขใช้แสงของกระดาษ โดย dodging และ/หรือเขียนใน complicating ทำโทนสีโดยรวม ช่วยมักจะต้องลบลงในสิ่งพิมพ์แบบสะท้อนแสงให้แคบลงช่วงไดนามิกกว้างเพิ่มเติมในการถ่ายภาพดิจิตอล เซ็นเซอร์ภาพมักจะ เป็นเส้นตรงเกือบ แต่ลักษณะการทำซ้ำไม่เชิงเส้นเสียงเหล่านี้จะจำลองในกล้องประมวลผลหรือฮาร์ดแวร์ซอฟต์แวร์ ผ่าน "เส้นโค้ง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการถ่ายภาพ [แก้ไข]
ในการถ่ายภาพความแตกต่างระหว่าง "เป้าหมาย" และ "อัตนัย" โทนสีและระหว่าง "ถูกต้อง" และ "ต้องการ" โทนสีได้รับการยอมรับ หลายขั้นตอนในกระบวนการของการถ่ายภาพได้รับการยอมรับว่ามีเส้นโค้งที่ไม่เป็นเชิงเส้นของตัวเองซึ่งในการรวมกันในรูปแบบเส้นโค้งโทนสีโดยรวม แผนภาพโจนส์ได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการแสดงและรวมโค้งเพื่อการศึกษาและอธิบายถึงกระบวนการถ่ายภาพ. [4] [5] ช่วงความสว่างของฉากแผนที่จะสว่างระนาบโฟกัสและค่าแสงในกล้องไม่จำเป็นต้องโดยตรง สัดส่วนเช่นเมื่อกรองความหนาแน่นเป็นกลางจบการศึกษาจะใช้ในการลดช่วงการเปิดรับให้น้อยกว่าช่วงความสว่างที่เกิดเหตุ ภาพยนตร์เรื่องนี้จะตอบสนองต่อการสัมผัส nonlinearly เป็นที่โดดเด่นด้วยเส้นโค้งลักษณะของภาพยนตร์เรื่องนี้หรือเส้นโค้ง Hurter-Driffield; พล็อตของความหนาแน่นของแสงของการพัฒนาเชิงลบเมื่อเทียบกับลอการิทึมของการสัมผัสนี้ (เรียกว่าเส้นโค้ง D-Loge) มีส่วนตรงกลางที่มีความลาดชันที่เรียกว่าแกมม่าของหนังเรื่องนี้ แกมมาสามารถควบคุมได้โดยการเลือกภาพยนตร์ที่แตกต่างกันหรือแตกต่างกันโดยเวลาในการพัฒนาหรืออุณหภูมิ ในทำนองเดียวกันแสงที่ส่งมาจากเชิงลบสัมผัสกระดาษถ่ายภาพและมีปฏิสัมพันธ์กับเส้นโค้งลักษณะของกระดาษเพื่อให้เส้นโค้งโทนสีโดยรวม การสัมผัสของกระดาษที่มีการแก้ไขในบางครั้งห้องมืดโดยกะล่อนและ / หรือการเผาไหม้ในต่อแทรกซ้อนโทนสีโดยรวมมักจะช่วยในการ map ช่วงแบบไดนามิกที่กว้างขึ้นจากเชิงลบบนช่วงสะท้อนพิมพ์แคบ. ในการถ่ายภาพดิจิตอลภาพ เซ็นเซอร์มีแนวโน้มที่จะเป็นเชิงเส้นเกือบ แต่ลักษณะเหล่านี้โทนสีไม่เชิงเส้นจะเทิดทูนในฮาร์ดแวร์กล้องและ / หรือซอฟต์แวร์ประมวลผลผ่านทาง "โค้ง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการถ่ายภาพ [ แก้ไข ]
ในการถ่ายภาพ ความแตกต่างระหว่าง " วัตถุประสงค์ " และ " อัตนัย " โทน การสืบพันธุ์ และระหว่าง " ถูกต้อง " และ " ต้องการ " เสียงการสืบพันธุ์ ได้รับการยอมรับ หลายขั้นตอนในกระบวนการของการถ่ายภาพที่ได้รับการยอมรับว่ามีตนเองเส้นโค้งเส้นรูปแบบโดยรวม ซึ่งในการผลิตสีโค้งชุดแผนภาพโจนส์ได้รับการพัฒนาเป็นวิธีการแสดง และรวมเส้นโค้ง เพื่อศึกษาและอธิบายถึงกระบวนการถ่ายภาพ [ 4 ] [ 5 ]

ช่วงความสว่างของฉากแผนที่ในระนาบโฟกัสและค่าแสงในกล้อง ไม่จําเป็นต้องตรงตามสัดส่วน เมื่อจบการศึกษาตัวกรองความหนาแน่นเป็นกลางถูกใช้เพื่อลด ช่วงของแสงน้อยกว่าฉากสว่างช่วงภาพยนตร์ nonlinearly เพื่อตอบสนองการเป็นลักษณะเส้นโค้งลักษณะเฉพาะของฟิล์ม หรือ hurter – driffield โค้ง ที่แปลงนี้ความหนาแน่นของแสงของการพัฒนาเชิงลบเมื่อเทียบกับค่าลอการิทึมของแสง ( เรียกว่า D โค้งตรงกลาง มีห้องเล็ก ๆสำหรับ ) ส่วนที่มีความลาดชันที่เรียกว่าแกมมาของภาพยนตร์ รังสีแกมมา สามารถควบคุมได้โดยการเลือกภาพยนตร์ที่แตกต่างกันหรือเปลี่ยนเวลาในการพัฒนาหรืออุณหภูมิ ส่วนแสงที่ส่งโดยลบสัมผัสกระดาษภาพถ่ายและติดต่อกับเส้นโค้งลักษณะเฉพาะของกระดาษที่จะให้ภาพรวมการผลิตสีโค้ง แสงของกระดาษบางครั้งแก้ไขในห้องมืด โดยหลบและ / หรือการเผาไหม้ใน เพิ่มเติมแทรกซ้อนการสืบพันธุ์เสียงโดยรวมมักจะช่วยให้แผนที่กว้างช่วงไดนามิคจากลบเข้าสู่ช่วงแคบ ค่าพิมพ์

ในการถ่ายภาพดิจิตอล , เซ็นเซอร์ภาพมีแนวโน้มที่จะเกือบเป็นเส้นตรง แต่เหล่านี้ไม่เชิงเส้นลักษณะเลียนแบบการผลิตสีในกล้องฮาร์ดแวร์และ / หรือซอฟต์แวร์ประมวลผลผ่าน " โค้ง "