Wang Xiaomei’s eyes had already gon

Wang Xiaomei’s eyes had already gone dark upon hearing what was said. She said to Zhang Ye, “Let them see, Teacher Little Zhang!” “Show them whether we hosts from the Literature Channel understand art and literature!” said a furious Wang Xiaomei!
In front, Big Sis Zhou turned back, “Teacher Little Zhang! Attack!”
Auntie Sun, who did not really acknowledge Zhang Ye’s poems, could no longer bear with this. She shouted across two rows of seats, “Little Zhang! Go get them! This is pushing it too far!”
Tian Bin, putting on a damper, said, “Forget it; don’t go!”
Wu Datao shook his head, “Little Zhang, listen to me and don’t go. An amateur like you wants to put on a fake act in front of the professionals? Just say that you aren’t prepared; otherwise, when they criticize and point out your flaws, not only will you be embarrassed, even our Literature Channel will be embarrassed!”
All around, colleagues from the channel softly advised, “Teacher Zhang, ignore them.”
Some colleagues who wanted justice for Zhang Ye said, “If they are capable, let’s see them challenge Teacher Zhang in ghost stories! If they are capable, let’s see them challenge Teacher Zhang in fairy tales! Story writing is the true profession of Zhang Ye! Competing with poetry won’t determine anything! You all have been in this for so many years! Isn’t it a shameful for you to compete with a rookie? Eh?”
It was a little messy in the audience.
The auditorium’s mood was slowly losing control!
But under the spotlight, Zhang Ye stood up without any resistance. He smiled coldly, looked towards Zhang Huo, and signaled a ‘1’ determinedly. This was a signal everyone in the station knew. When hosting a radio live broadcast, ‘1’ would be signaled to the assistants to convey readiness.
“Zhang Ye!”
“Teacher Zhang! Think carefully!”
“Aiyo! Don’t go! Don’t you see that they are purposely making it difficult for you?”
Zhang Ye didn’t listen; he was already making his way out past the row of seats.
Zhang Huo understood, “Teacher Zhang has said that he is okay. Everyone, please give some applause.”
Meng Dongguo was waiting for Zhang Ye to recite before he passed his judgment on Zhang Ye’s flaws for everyone listening.
Zheng Anbang and Little Red Mushroom were also waiting for Zhang Ye to make a joke of himself. The others also knew that this time Zhang Ye would embarrass himself, but yet he willingly stepped up to be embarrassed!
In the applause that was either disturbing, helpless or gloating, Zhang Ye followed his determination up towards the stage. In the spotlight, and on the red carpet, this was his first time standing in front of so many people, unlike the sealed-up space of the recording studios. It was a meaningful face-to-face experience with so many people. But Zhang Ye did not have stage fright. This psychological strength of his had always been very good. Instead, he seemed to enjoy this moment!
Since you have forced me out, I will respectfully obey!
My poems have no literary value?
I am biting off more than I can chew by displaying my incompetence in front of an expert?
I am an amateur while you are a professional?
Alright, then! Today, I’ll let you bunch of Beijing Writers’ Association people know who is the amateur and who is the professional!
Sun Mengjie tried to stall for time for Zhang Ye, “Teacher Zhang, since you were unprepared, please don’t rush. You can take your time to think it through.”
“There’s no need,” Zhang Ye said.
Zhang Huo paused. There was no need to consider? Creating the work on the spot?
Big Thunder disdainfully looked on. On the fly composing? What’s more, a poem that has a theme? Even for him, he would need at least half an hour to seek inspiration! If I can’t do it, how could you?
Of course, Zhang Ye did not need any preparations, nor did he even feel a need for preparations. A poem had already appeared in his head!
When he knew about the Mid-Autumn Poetry Meet, Zhang Ye began thinking about which poem he should use. He had not decided on or even wanted to use this poem. Why? Because this poem was too classic! A classic that when someone mentions Mid-Autumn and poems, 9 out of 10 people would think of this! After this poem existed, there were no other poems for Mid-Autumn! It could be said that no other poems could measure up to the influence of this poem!
To compose for Mid-Autumn, this would be the top choice!
It deserves the spot!
Zhang Ye did not want to choose it; he had wanted to leave some leeway for them. But after seeing how Meng Dongguo, Big Thunder and the others played dirty to force him, Zhang Ye no longer wanted to hold back!
Some of the audience were anxious.
Big Sis Zhou urgently asked, “Is Little Zhang going to be alright?”
Auntie Sun replied, “Even if he cannot, he mustn’t lose his composure. That group of people have already s*** on our heads!”
Tian Bin purposely sighed, “Was that necessary? Isn’t he asking for it? This Zhang Ye is really..! An amateur is an amateur!”
Despite

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัง Xiaomei ตาแล้วหายไปไหนมืดเมื่อได้ยินพูด เธอกล่าวว่า การจางเย่ "ให้พวกเขาเห็น ครูจางน้อย" "แสดงว่า โฮสต์จากช่องทางวรรณกรรมเราเข้าใจศิลปะและวรรณกรรม" กล่าวว่า วัง Xiaomei โกรธด้านหน้า Sis ใหญ่โจวหันกลับ "ครูน้อยจาง การโจมตี"ป้าดวงอาทิตย์ ที่ไม่จริง ๆ ยอมรับจางเย่ของบทกวี ไม่สามารถทนกับนี้ เธอตะโกนข้ามสองแถวของที่นั่ง "น้อยจาง ไปรับได้เลย นี้คือผลักดันมันมากเกินไป"เทียนถัง ใส่หน่วง กล่าวว่า "ลืม ไม่ไป"วู Datao ส่ายหัวของเขา "จางน้อย ฟังผม และไม่ได้ไป สมัครเล่นเช่นคุณต้องการใส่การกระทำปลอมหน้ามืออาชีพ เพียงแค่พูดว่า คุณไม่ได้เตรียม มิฉะนั้น เมื่อพวกเขาวิพากษ์วิจารณ์ และชี้ข้อบกพร่องของคุณ ไม่เพียงแต่คุณจะอาย จะอับอายแม้วรรณกรรมในช่องของเรา"รอบ เพื่อนร่วมงานจากช่องทางนุ่มนวลแนะนำ, "ครูจาง ละเว้นพวกเขา"เพื่อนร่วมงานบางอย่างที่ต้องการความยุติธรรมสำหรับจางเยกล่าว "ถ้าพวกเขามีความสามารถ เห็นพวกเขาท้าทายครูจางในเรื่องผี ๆ ถ้าพวกเขามีความสามารถ ลองมาดูพวกเขาท้าทายครูจางในเทพนิยาย เรื่องที่เขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจางเย่ แข่งขันกับกวีนิพนธ์จะไม่ตรวจสอบอะไร คุณทั้งหมดได้ในที่นี้หลายปี ไม่ได้น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับมือใหม่ ใช่มั้ย"มันก็ยุ่งเล็กน้อยในกลุ่มเป้าหมายอารมณ์ของหอประชุมช้าเสียแต่ภายใต้สปอตไลท์ จางเยลุกขึ้นยืน โดยไม่มีความต้านทานใด ๆ เขายิ้มจ้างงาน มองไปทางอาทิจาง และส่งสัญญาณ '1' ไอดีลวัน สัญญาณในสถานีทุกคนรู้ได้ เมื่อโฮสติ้งวิทยุถ่ายทอด '1' จะสามารถส่งสัญญาณเพื่อช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม"จางเย่! ""ครูจาง คิดอย่างระมัดระวัง""Aiyo ไม่ไป ไม่คุณเห็นว่า พวกเขาจะจงใจทำให้มันยากสำหรับคุณ"จางเย่ไม่ฟัง เขาได้ทำทางของเขาออกแล้วผ่านแถวของที่นั่งเข้าใจด้วยเตียว "ครู Zhang กล่าวว่า เขาว่าโอเค ทุกคน ขอให้ปรบมือบางอย่าง "เมง Dongguo กำลังรอให้จางเยสาธยายก่อนเขาผ่านการพิพากษาของพระองค์บนจางเย่ของข้อบกพร่องทุกคนฟังAnbang เจิ้งและเห็ดแดงน้อยยังรอจางเย่ให้ตลกของตัวเอง คนอื่นยังรู้ว่าเวลานี้จางเยจะถ่างขาตัวเอง แต่ยัง เขาด้วยความเต็มใจก้าวขึ้นต้องอายในเสียงปรบมือที่รบกวน หมดหนทาง หรือ gloating จางเยตามกำหนดของเขาขึ้นสู่เวที โดดเด่น และ บนพรมแดง นี้เป็นของเขายืนอยู่ครั้งแรกหน้าคน ซึ่งแตกต่างจากพื้นที่ขึ้นปิดผนึกของสตูดิโอบันทึก ประสบการณ์คุยมีความหมายกับผู้คนจำนวนมากได้ แต่จางเยไม่มีเวที ความแข็งแรงนี้จิตใจของเขาได้ดีเสมอ แทน เขาดูเหมือนกับขณะนี้เนื่องจากคุณมีการบังคับให้ฉันออก ฉันจะกราบฟังบทกวีของฉันมีค่าไม่มีวรรณกรรมฉันสามารถกัดได้ปิดมากกว่าที่ฉันสามารถเคี้ยว โดยการแสดงของฉันกว่ากำหนดหน้าผู้เชี่ยวชาญฉันสมัครเล่นขณะที่คุณเป็นมืออาชีพไม่เป็นไร แล้ว วันนี้ ฉันจะให้คุณพวงปักกิ่งนักเขียนสมาคมคนรู้จักใครเป็นการสมัครเล่นและผู้ที่เป็นมืออาชีพMengjie ซันพยายามถ่วงเวลาสำหรับจางเย่ "ครูจาง เนื่องจากคุณได้โพแทสเซียม โปรดอย่ารีบเร่ง คุณสามารถใช้เวลาคิดถึง"จางเย่กล่าวว่า "ไม่จำเป็นจางด้วยหยุดชั่วคราว ก็ไม่จำเป็นต้องพิจารณา สร้างการทำงานได้ทันทีหรือไม่ฟ้าร้องใหญ่ disdainfully มอง ในการบินเขียน เพิ่มเติม บทกวีที่มีธีมคืออะไร แม้สำหรับเขา เขาจะต้องอย่างน้อยครึ่งชั่วโมงเพื่อค้นหาแรงบันดาลใจ ถ้าไม่สามารถทำมัน วิธีที่คุณสามารถแน่นอน จางเย่ไม่จำเป็นการเตรียมการใด ๆ หรือเขาไม่ได้รู้สึกจำเป็นต้องมีการเตรียมการ บทกวีได้ปรากฏแล้วในหัวของเขาเมื่อเขารู้เกี่ยวกับพบบทกวีกลางฤดูใบไม้ร่วง จางเย่เริ่มคิดเกี่ยวกับบทกวีซึ่งเขาควรใช้ นอกจากนี้เขาไม่ได้ตัดสินใจบน หรือแม้กระทั่งต้องการใช้อิทธิพล ทำไม เนื่องจากบทกวีนี้เป็นคลาสสิกเกินไป คลาสสิกที่เมื่อมีคนกล่าวถึงกลางฤดูใบไม้ร่วงและบทกวี 9 ใน 10 คนจะคิดว่า นี้ หลังจากที่บทกวีนี้อยู่ ก็ไม่มีบทกวีสำหรับกลางฤดูใบไม้ร่วง มันอาจจะกล่าวว่า บทกวีอื่น ๆ ไม่สามารถวัดค่าอิทธิพลของบทกวีนี้การเขียนสำหรับไหว้ นี้จะเป็นตัวเลือกมันสมควรจุดจางเย่ไม่ต้องเลือกมัน เขาอยากจะออกจากงานที่คั่งค้างบางอย่างสำหรับพวกเขา แต่หลังจากเห็นวิธีเมง Dongguo ฟ้า ร้องใหญ่ และคนอื่น ๆ เล่นสกปรกเพื่อบังคับให้เขา จางเย่ไม่ต้องรีรอผู้ชมบางคนกังวลคำถามเร่งด่วน โจว Sis ใหญ่ "คือจางเล็กน้อยไปเป็นไรป้าตอบอาทิตย์ "แม้ว่าเขาไม่สามารถ เขาต้องไม่สูญเสียความสงบของเขา กลุ่มคนที่มีแล้ว s *** บนหัวของเรา"ช่องเก็บเทียนจงใจถอนหายใจ "ที่จำเป็น เขาไม่ได้ขอให้มันได้อย่างไร นี้จางเยคือจริง ๆ ... สมัครเล่นเป็นสมัครเล่นแม้มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตาวัง Xiaomei ได้ไปแล้วมืดเมื่อได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าว เธอบอกว่าให้จางเจ้า "ให้พวกเขาเห็นครูเล็ก ๆ น้อย ๆ จาง" "แสดงให้พวกเขาไม่ว่าจะเป็นเจ้าภาพเราจากช่องทางวรรณคดีเข้าใจศิลปะและวรรณกรรม" กล่าวว่าโกรธวัง Xiaomei!
ด้านหน้าบิ๊กซีโจวหันกลับมา "ครูเล็ก ๆ น้อย ๆ เหวย! Attack! "
ป้าดวงอาทิตย์ที่ไม่ได้รับทราบจริงๆบทกวีจางเยไม่สามารถทนกับเรื่องนี้ เธอตะโกนข้ามสองแถวที่นั่ง "ลิตเติ้ลเหวย! ไปรับพวกเขา! นี่คือผลักดันมันไกลเกินไป "
เทียนถังวางบนสิ่งที่ทำให้ชื้นกล่าวว่า" ลืมมัน; ไม่ไป! "
วู Datao ส่ายหัว" ลิตเติ้ลเหวยฟังฉันและไม่ได้ไป มือสมัครเล่นเหมือนที่คุณต้องการที่จะใส่ในการกระทำของปลอมในด้านหน้าของมืออาชีพ? เพียงแค่บอกว่าคุณไม่ได้เตรียม; มิฉะนั้นเมื่อพวกเขาวิพากษ์วิจารณ์และชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของคุณไม่เพียง แต่คุณจะต้องอายแม้ช่องทางวรรณกรรมของเราจะต้องอาย! "
ทุกรอบเพื่อนร่วมงานจากช่องทางแนะนำให้เบา ๆ " อาจารย์จางไม่สนใจพวกเขา. "
เพื่อนร่วมงานบางคนที่ต้องการความยุติธรรม สำหรับเจ้าจางกล่าวว่า "ถ้าพวกเขาจะสามารถขอดูพวกเขาท้าทายครูจางในเรื่องผี! หากพวกเขามีความสามารถขอดูพวกเขาท้าทายครูจางในนิทาน! เรื่องการเขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจางเจ้า! แข่งขันกับบทกวีจะไม่ตรวจสอบอะไร! ทุกท่านได้รับในเรื่องนี้มาหลายปี! มันจะไม่น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับมือใหม่? ใช่มั้ย? "
มันเป็นเพียงเล็กน้อยยุ่งในกลุ่มผู้ชม.
อารมณ์หอประชุมก็ค่อยๆสูญเสียการควบคุม!
แต่ภายใต้สปอตไลจางเจ้าลุกขึ้นยืนโดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ เขายิ้มอย่างเย็นชามองต่อไป Zhang Huo และส่งสัญญาณ '1' แน่วแน่ นี่เป็นสัญญาณให้ทุกคนในสถานีรู้ เมื่อ Hosting วิทยุถ่ายทอดสด '1' จะได้รับการส่งสัญญาณที่จะช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม.
"จางเจ้า!"
"ครูเหวย! คิดอย่างรอบคอบ! "
" Aiyo! อย่าไป! คุณไม่เห็นว่าพวกเขาจะจงใจทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ "?
จางเจ้าทั้งหลายไม่ฟัง เขาได้รับแล้วทำให้ทางของเขาออกที่ผ่านมาแถวของที่นั่ง.
Zhang Huo เข้าใจว่า "อาจารย์จางบอกว่าเขาไม่เป็นไร ทุกคนโปรดให้เสียงปรบมือบาง. "
เม้ง Dongguo กำลังรอจางจงท่องก่อนที่เขาจะผ่านการตัดสินของเขาเกี่ยวกับข้อบกพร่องจางเยสำหรับทุกคนฟัง.
เจิ้งเหอ Anbang และเห็ดสีแดงเล็ก ๆ ก็ยังรอให้จางเจ้าที่จะทำให้เป็นเรื่องตลกของตัวเอง คนอื่น ๆ ก็รู้ว่าเวลานี้ท่านก็จะจางอึดอัดใจตัวเอง แต่กระนั้นเขาก็เต็มใจที่จะก้าวขึ้นไปจะอาย!
ในเสียงปรบมือที่ถูกรบกวนทั้งกำพร้าหรือมองด้วยความละโมบจางเจ้าตามความมุ่งมั่นของเขาขึ้นไปบนเวที อยู่ในความสนใจและบนพรมแดงนี้เป็นครั้งแรกที่เขายืนอยู่ด้านหน้าของผู้คนจำนวนมากซึ่งแตกต่างจากพื้นที่ปิดผนึกขึ้นของสตูดิโอบันทึกเสียง มันเป็นประสบการณ์ที่ใบหน้าเพื่อใบหน้ามีความหมายกับผู้คนจำนวนมาก แต่จางเจ้าไม่ได้มีความน่ากลัวเวที นี้มีความแข็งแรงทางจิตวิทยาของเขาเคยได้รับที่ดีมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเพลิดเพลินกับช่วงเวลานี้!
เนื่องจากคุณได้บังคับให้ฉันออกผมกราบจะเชื่อฟัง!
บทกวีของฉันไม่มีคุณค่าวรรณกรรม?
ฉันกำลังกัดออกมากกว่าที่ฉันสามารถเคี้ยวโดยการแสดงการไร้ความสามารถของฉันในด้านหน้าของผู้เชี่ยวชาญ?
ฉันเป็น มือสมัครเล่นในขณะที่คุณเป็นมืออาชีพ?
Alright แล้ว! วันนี้ผมจะให้คุณพวงของสมาคมนักเขียนปักกิ่ง 'คนรู้ว่าใครเป็นมือสมัครเล่นและผู้ที่เป็นมืออาชีพ!
ซัน Mengjie พยายามที่จะถ่วงเวลาสำหรับจางเจ้า "อาจารย์จางเนื่องจากคุณได้เตรียมตัวไว้โปรดอย่ารีบเร่ง . คุณสามารถใช้เวลาของคุณจะคิดว่ามันผ่าน. "
" ไม่จำเป็นต้องเป็น "จางเจ้ากล่าวว่า.
Zhang Huo หยุดชั่วคราว ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องพิจารณาคือ? การสร้างงานในจุด?
บิ๊กทันเดอร์มองเหยียดหยัน ในการบินการแต่ง? มีอะไรมากกว่าที่บทกวีที่มีรูปแบบหรือไม่? แม้สำหรับเขาเขาจะต้องไม่น้อยกว่าครึ่งชั่วโมงในการแสวงหาแรงบันดาลใจ! ถ้าฉันไม่สามารถทำมันได้อย่างไรที่คุณได้อย่างไร
แน่นอนจางเจ้าไม่จำเป็นต้องมีการเตรียมการใด ๆ หรือไม่ที่เขาจะได้รู้สึกว่าต้องสำหรับการเตรียม บทกวีที่มีปรากฏอยู่ในหัวของเขา!
เมื่อเขารู้เกี่ยวกับกลางฤดูใบไม้ร่วงบทกวีพบจางเจ้าเริ่มคิดเกี่ยวกับบทกวีที่เขาควรจะใช้ เขาไม่ได้ตัดสินใจเกี่ยวกับหรือแม้กระทั่งต้องการที่จะใช้บทกวีนี้ ทำไม? เพราะบทกวีนี้เป็นคลาสสิกมากเกินไป! คลาสสิกที่ว่าเมื่อมีคนกล่าวถึงกลางฤดูใบไม้ร่วงและบทกวี, 9 ใน 10 คนจะคิดว่านี้! หลังจากกลอนบทนี้มีอยู่ไม่มีบทกวีอื่น ๆ สำหรับกลางฤดูใบไม้ร่วง! อาจกล่าวได้ว่าไม่มีบทกวีอื่น ๆ สามารถวัดได้ถึงอิทธิพลของบทกวีนี้!
การเขียนสำหรับกลางฤดูใบไม้ร่วงนี้จะเป็นตัวเลือกอันดับแรก!
มันสมควรจุด!
จางเจ้าไม่ได้ต้องการที่จะเลือกมัน เขาอยากที่จะออกจากงานที่คั่งค้างบางอย่างสำหรับพวกเขา แต่หลังจากที่เห็นว่าเม้ง Dongguo, บิ๊กทันเดอร์และคนอื่น ๆ ที่เล่นสกปรกจะบังคับให้เขาจางเจ้าไม่ต้องการที่จะถือกลับ!
บางส่วนของผู้ชมที่มีความกังวล.
บิ๊กซีโจวถามอย่างเร่งด่วน "น้อยจางไปได้ครับ?"
ป้าซันตอบว่า "ถึงแม้ว่าเขาไม่สามารถเขาจะต้องไม่สูญเสียความสงบของเขา กลุ่มคนที่มีอยู่แล้ว s *** บนหัวของเรา! "
เทียนถังจงใจถอนหายใจ" คือการที่จำเป็น? เขาไม่ได้ขอให้มันได้หรือไม่ นี้จางเจ้าเป็นจริง .. ! มือสมัครเล่นเป็นมือสมัครเล่น! "
แม้จะมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หวังเสียวหันดวงตาก็มืดหายไปแล้วเมื่อได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าวว่า เธอพูดกับจางเย " ให้เขาเห็น จางน้อย ครู " แสดงให้เห็นว่าเราเป็นโฮสต์จากช่องวรรณกรรมเข้าใจศิลปะและวรรณคดี ! " บอกว่าโกรธหวังเสียวหัน !หน้าพี่โจวหันกลับ " จาง ๆคุณครู โจมตี ! "ป้าซัน ที่ไม่ยอมรับ จาง เย บทกวี ทนกับเรื่องนี้ เธอตะโกนข้ามที่นั่งสองแถว " น้อยจาง ไปจับพวกมัน ! นี้จะผลักดันมันไกลเกิน "เทียนถังใส่ damper พูดว่า " ช่างมันเถอะ ไม่ต้องไป "อู๋ datao ส่ายหัว " น้อยจาง ฟังแล้วไม่ต้องไป มือสมัครเล่นอย่างคุณอยากใส่เสแสร้งต่อหน้ามืออาชีพ ? แค่บอกว่าคุณไม่ได้เตรียมไว้ มิฉะนั้น เมื่อพวกเขาวิจารณ์และชี้ให้เห็นข้อบกพร่องของคุณ ไม่เพียง แต่คุณจะอับอาย แม้แต่วรรณกรรม Channel จะต้องอาย "ทั้งหมดรอบ ๆ เพื่อนร่วมงาน จากช่องทางที่เบาควร " อาจารย์เตีย ไม่สนใจพวกเขา . "มีเพื่อนร่วมงานที่ต้องการความยุติธรรมสำหรับจาง ท่านจึงว่า " ถ้าเขามีความสามารถ เราเห็นความท้าทายจางครูเล่าเรื่องผี ! ถ้าพวกเขามีความสามารถ มาเห็นความจางของครูในเทพนิยาย ! เรื่องราวที่เขียนเป็นอาชีพที่แท้จริงของจาง เย ! แข่งกับบทกวีจะไม่ตรวจสอบอะไรเลย คุณได้รับในนี้มานานหลายปี ! มันไม่น่าอับอายสำหรับคุณที่จะแข่งขันกับเด็กใหม่ ? เอ๋ ? "มันยุ่งเหยิงเล็กน้อยในผู้ชมอารมณ์ของหอประชุมก็ค่อยๆ สูญเสียการควบคุม !แต่ภายใต้ปอตไลท์ , จางเจ้ายืนขึ้นโดยไม่มีการต่อต้านใด ๆ เขายิ้มอย่างเย็นชา มองไปยังเตียฮั่วและสัญญาณ ' 1 ' เขม้นขะมัก . นี้เป็นสัญญาณที่ทุกคนในสถานีรู้ เมื่อโฮสต์วิทยุออกอากาศ ' 1 ' จะส่งสัญญาณให้ผู้ช่วยในการถ่ายทอดความพร้อม" จาง เย ! "" อาจารย์จาง ! คิดให้ดีดี "" โธ่ ! ไม่ไป ! คุณไม่เห็นเหรอว่าเขาจงใจทำให้มันเป็นเรื่องยากสำหรับคุณ ? "จาง ท่านก็ไม่ฟัง เขาก็ทำทางของเขาผ่านแถวของที่นั่งจางฮัว เข้าใจ " ครูจางได้กล่าวว่าเขาจะโอเค ทุกคน เอาเสียงปรบมือ "เมิง dongguo รอจางเยท่องก่อนที่เขาผ่านการตัดสินของเขาบนจางเยข้อบกพร่องให้ทุกคนฟังเจิ้ง anbang เห็ดน้อยสีแดง และยัง รอ จางเจ้ามุขตัวเอง คนอื่นก็รู้ว่าเวลานี้จางเย อับอายตัวเอง แต่เขาก็ยังเต็มใจที่จะก้าวขึ้นเป็นอายในเสียงปรบมือที่ถูกรบกวน หมดหนทางหรือย่ามใจ จางเจ้าตามความมุ่งมั่นของ