This morning, I woke up to someone

This morning, I woke up to someone calling my name.

I got up from bed and followed the person calling for me to Blacksmith-san's workshop. It is very early in the morning so not many are awake yet. When I got to the room there, in front of me was a pile of items such as mithril, spirit stones and steel. In the corner, there was where I saw it. A single War-hammer, with the Dwarves hovering around it. Upon investigating it, the work was of a more basic design, but the effectiveness of it was certainly above average.

After finishing my examination, I passed it back to the Dwarves.

I did this as a sign of gratitude and friendship to the Dwarves, this action represented me bestowing something that they found worthy for me to wield back on to them, for me seeing them as worthy members of the settlement. For this there could be no greater act of kindness to a dwarf. To me though, I may have kept it if it was a higher quality, but for something such as that, it is best to remain in the hands of a race that commonly uses war-hammers, unlike myself. Of course, after seeing their reactions, I decided to keep this thought to myself.

After giving my thanks for their hard work, I looked over some of their other creations. There was a sword that I found to be of considerable quality that the Dwarves called [Wazamono] (Swift Cutting Blade). Now something like this, you can appreciate.

Even so, conversation with the Dwarves is a little bit sketchy and cumbersome, each of them seems to use a different dialect which makes communication quite difficult. Though, that's not to say I couldn't manage a conversation, I've always been pretty good with languages.

After the normal morning training, I decided to take a trip through the woods, solo.

A forest where there are no more threats and no more chances to fight for my own survival made my heart feel almost empty inside. Like there was a hole in my very being that I could no longer fill.

The days where I was constantly on alert, hunting through the woods with joy, searching for new and interesting things seems so distant, though it has only been about a month since then. Now those nostalgic days with danger have passed, and I am left here, riding on my faithful companion Kumajirou.


Of the number of places I've traveled to so far, I eventually arrived at the Dryad's grotto. I had made brief conversations using my clones because I was always so busy, but today, I came in person.


As usual, Dryad-chan was breath-takingly beautiful. Although I was deeply taken in by her invitation, time was pretty short and I had errands to finish. After I finished collecting the materials that i needed. I spent a little more than an hour... getting reacquainted with Dryad-chan...

Well... I did say I was only going to spend an hour, but an hour turned into two, which turned into 6...

Eventually my stomach got the better of me, and I bid my farewell.


Today, I discovered that one of the humans I spent time with's stomach has begun to swell.

Well, at this rate, it seems my first child is on it's way.


This is pleasing.
BACK TO TOP

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้านี้ ฉันตื่นนอนกับคนเรียกชื่อของฉันฉันมีค่าจากเตียง และตามคนที่เรียกฉันเพื่อประชุมเชิงปฏิบัติการลานประลองซาน ตรู่เช้ามากไม่มากยังทำงานได้ เมื่อผมไปห้อง ด้านหน้าของฉันถูกกองสินค้า mithril วิญญาณหิน และเหล็ก มุม มีที่ฉันเห็น เดียวสงครามค้อน กับ Dwarves โฉบรอบก็ เมื่อตรวจสอบ งานออกแบบพื้นฐาน แต่ประสิทธิภาพของมันแน่นอนอยู่เหนือค่าเฉลี่ย หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบของฉัน ฉันผ่านมันไป Dwarvesฉันไม่นี้เป็นสัญลักษณ์ของความกตัญญูและมิตรภาพเพื่อ Dwarves การดำเนินการนี้แทนฉัน bestowing สิ่งที่พวกเขาพบสมควรจะควงกลับไปพวกเขา ฉันเห็นพวกเขาเป็นที่คุ้มค่าของการชำระเงิน นี้ มีสามารถกระทำไม่มากของการดาวแคระ ฉัน แม้ว่า ฉันอาจได้เก็บมันก็คุณภาพสูง แต่บางสิ่งบางอย่างเช่น ดีที่สุดคือยังคงอยู่ในมือของการแข่งขันที่มักใช้สงครามค้อน ซึ่งแตกต่างจากตัวเอง แน่นอน หลังจากได้เห็นปฏิกิริยาของพวกเขา ฉันตัดสินใจที่จะเก็บความคิดนี้กับตัวเองหลังจากให้ขอบคุณสำหรับการทำงานหนัก ฉันมองผ่านบางส่วนของพวกเขาสร้างสรรค์ มีดาบที่พบจะมีคุณภาพมาก ว่า Dwarves ที่เรียกว่า [Wazamono] (ใบมีดตัด Swift) ขณะนี้ บางสิ่งบางอย่างเช่นนี้ คุณสามารถชื่นชมถึงกระนั้น สนทนากับ Dwarves เป็นกิ๊กน้อย และยุ่งยาก แต่ละของพวกเขาดูเหมือนว่าการใช้ภาษาแตกต่างกันซึ่งทำให้การสื่อสารที่ค่อนข้างยาก ถึงแม้ว่า ที่จะไม่ต้องพูดฉันไม่สามารถจัดการการสนทนา ฉันได้รับเสมอดีกับภาษาหลังจากตอนเช้าที่ปกติการฝึกอบรม ฉันตัดสินใจเดินทางผ่านป่า โซโลฉันหัวใจความรู้สึกว่างเปล่าเกือบภายในป่าที่มีภัยคุกคามไม่เพิ่มเติม และอังกฤษไม่ได้ต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของตัวเองได้ ต้องมีรูในของฉันมากที่ฉันสามารถเติมไม่วันที่ผมตลอดเวลาในการแจ้งเตือน ล่าสัตว์ผ่านป่าด้วยความสุข ค้นหาสิ่งใหม่ และน่าสนใจน่าห่างไกลดังนั้น แม้ว่าจะได้รับเฉพาะเกี่ยวกับเดือนตั้งแต่นั้น ขณะ นั้นคิดกับอันตรายแล้ว และผมเหลืออยู่ที่นี่ ขี่ในเพื่อนของฉันซื่อสัตย์ Kumajirouจำนวนของสถานที่ฉันได้เดินทางไปไกล ฉันก็มาที่ถ้ำของโรงแรมไดรอาด มีบทสนทนาสั้น ๆ โดยใช้โคลนของฉัน เพราะฉันถูกเสมอจึงติด แต่วันนี้ ฉันมาคนตามปกติ โรงแรมไดรอาดจันทร์ถูกลมหายใจ takingly สวยงาม แม้ว่าฉันลึกถ่ายตามคำเชิญของเธอ คำสั้นสวย และผมทำธุระเสร็จสิ้น หลังจากเสร็จสิ้นการรวบรวมวัสดุที่ต้อง ผมใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง...การ reacquainted กับโรงแรมไดรอาดจัน...ดี... ฉันไม่พูดฉันเท่านั้นจะใช้ชั่วโมง แต่ชั่วโมงเปิดเป็นสอง ซึ่งเป็น 6 ...ในที่สุดท้องของฉันได้ดีกว่าของฉัน และฉันอำลาประมูลวันนี้ ฉันค้นพบว่า มนุษย์ที่ฉันใช้เวลากับของท้องเริ่มบวม ดี ที่นี้ เหมือนเด็กแรกเป็นในแบบของมันชื่นชอบอยู่กลับไปด้านบน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาให้คนเรียกชื่อของฉัน. ฉันตื่นจากที่นอนและตามคนที่เรียกร้องสำหรับผมที่จะประชุมเชิงปฏิบัติการช่างตีเหล็กซัง มันเร็วมากในช่วงเช้าจึงไม่หลายตื่นเลย เมื่อผมกลับไปที่ห้องพักที่นั่นในด้านหน้าของฉันเป็นกองของรายการเช่น Mithril, หินวิญญาณและเหล็กกล้า ในมุมมีที่ฉันเห็นมัน เดียวสงครามค้อนกับคนแคระโฉบรอบมัน เมื่อตรวจสอบว่าการทำงานเป็นของการออกแบบขั้นพื้นฐานมากขึ้น แต่ประสิทธิภาพของมันก็แน่นอนสูงกว่าค่าเฉลี่ย. หลังจากเสร็จสิ้นการตรวจสอบของฉันฉันผ่านมันกลับไปที่คนแคระ. ฉันทำอย่างนี้เป็นสัญญาณของความกตัญญูและมิตรภาพเพื่อคนแคระ, การกระทำนี้เป็นตัวแทนของผมกราบกรานสิ่งที่พวกเขาสมควรสำหรับผมที่จะควงกลับไปยังพวกเขาสำหรับผมเห็นพวกเขาในฐานะสมาชิกที่คุ้มค่าของการตั้งถิ่นฐาน สำหรับเรื่องนี้ไม่น่าจะมีการกระทำมากขึ้นของความเมตตาต่อคนแคระ สำหรับผม แต่ผมอาจจะเก็บมันไว้ถ้ามันเป็นที่มีคุณภาพสูง แต่สำหรับบางสิ่งบางอย่างเช่นที่เป็นที่ดีที่สุดที่จะอยู่ในมือของการแข่งขันที่มักใช้ค้อนสงครามซึ่งแตกต่างจากตัวเอง แน่นอนว่าหลังจากที่ได้เห็นปฏิกิริยาของพวกเขาผมตัดสินใจที่จะเก็บความคิดนี้กับตัวเอง. หลังจากให้ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของพวกเขาผมมองไปบางส่วนของสร้างสรรค์อื่น ๆ ของพวกเขา มีดาบที่ผมพบว่าจะมีคุณภาพมากว่าคนแคระที่เรียกว่าเป็น [Wazamono] (Swift ตัด Blade) ตอนนี้สิ่งที่ต้องการนี้คุณสามารถชื่นชม. ดังนั้นแม้การสนทนากับคนแคระเป็นเล็กน้อยสมบูรณ์และยุ่งยากแต่ละของพวกเขาดูเหมือนว่าจะใช้ภาษาที่แตกต่างกันซึ่งจะทำให้การสื่อสารค่อนข้างยาก แต่ที่ไม่ได้ที่จะบอกว่าผมไม่สามารถจัดการการสนทนา, ฉันได้รับเสมอสวยดีกับภาษา. หลังจากการฝึกอบรมตอนเช้าตามปกติฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลาเดินทางผ่านป่าเดี่ยว. ป่าที่ไม่มีภัยคุกคามอื่น ๆ และไม่มีโอกาสมากขึ้นที่จะต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของตัวเองทำให้หัวใจของฉันรู้สึกเกือบจะว่างเปล่าภายใน เหมือนมีหลุมในมากเป็นของฉันที่ฉันไม่สามารถที่จะเติมเต็ม. วันที่ผมอย่างต่อเนื่องในการแจ้งเตือนการล่าสัตว์ผ่านป่าที่มีความสุข, ค้นหาสิ่งใหม่และน่าสนใจดูเหมือนห่างไกลดังนั้นแม้ว่ามันจะได้รับเพียงประมาณหนึ่งเดือน ตั้งแต่นั้นมา ตอนนี้ผู้ที่คิดถึงวันด้วยอันตรายได้ผ่านไปและฉันกำลังเหลือที่นี่ขี่สหายผู้ซื่อสัตย์ของฉัน Kumajirou. ของจำนวนของสถานที่ที่ฉันได้เดินทางไปเพื่อให้ห่างไกลที่ฉันในที่สุดก็มาถึงที่ถ้ำนางไม้ของ ฉันได้ทำการสนทนาสั้น ๆ โดยใช้โคลนของฉันเพราะฉันก็มักจะยุ่งมาก แต่วันนี้ผมมาในคน. ตามปกตินางไม้จังเป็นลมหายใจ takingly สวยงาม ถึงแม้ว่าผมจะถูกนำลึกในตามคำเชิญของเธอเวลาสั้นสวยและผมมีธุระที่จะเสร็จสิ้น หลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการเก็บรวบรวมวัสดุที่ฉันต้องการ ผมใช้เวลาน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง ... ได้รับคุ้นเคยกับนางไม้จัง ... ดี ... ผมไม่บอกว่าผมเป็นเพียงคนเดียวจะใช้จ่ายชั่วโมง แต่กลายเป็นชั่วโมงสองซึ่งกลายเป็น 6 ... ในที่สุดท้องของฉันได้ดีกว่าของฉันและฉันอำลาของฉัน. วันนี้ผมค้นพบว่าหนึ่งในมนุษย์ที่ผมใช้เวลาอยู่กับกระเพาะอาหารได้เริ่มที่จะบวม. ดีในอัตรานี้ดูเหมือนลูกคนแรกของฉันอยู่บนมันเป็นวิธีนี้เป็นที่ชื่นชอบ. BACK TO TOP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เช้านี้ผมตื่นขึ้นมามีคนเรียกชื่อฉัน

ฉันลุกจากเตียงและเดินตามคนเรียกฉันให้ช่างตีเหล็ก การประชุมเชิงปฏิบัติการของซาน มันเช้ามากก็เลยไม่หลายตื่นเลย เมื่อฉันได้พักตรงนั้น ตรงหน้าฉันคือกองของรายการเช่นมิธริล หินวิญญาณ และเหล็ก ในมุมนั้นที่ผมเห็นมัน ค้อนสงครามเดียวกับคนแคระที่โฉบรอบมัน เมื่อตรวจสอบแล้ว การทำงานของการออกแบบพื้นฐานมากขึ้น แต่ประสิทธิภาพของมันแน่นอนสูงกว่าเฉลี่ย

หลังจากเสร็จสิ้นการสอบของฉัน ฉันผ่านมันมาล่ะ

ผมทำนี้เป็นเครื่องหมายแห่งความกตัญญูและมิตรภาพแคระ , การกระทำนี้ผมจะแสดงสิ่งที่พวกเขาพบว่ามีคุณค่าสำหรับฉันที่จะใช้กลับพวกเขาผมเห็นพวกเขาเป็นค่าสมาชิกของการตั้งถิ่นฐาน นี้จะไม่มีการกระทำของความเมตตามากขึ้นกับคนแคระ ฉันว่า ฉันอาจจะเก็บมันไว้ ถ้ามันมีคุณภาพสูงกว่า แต่บางอย่างเช่นว่า มันเป็นที่ดีที่สุดที่จะอยู่ในมือของการแข่งขันที่มักใช้ค้อนสงคราม ซึ่งแตกต่างจากตัวเอง แน่นอน หลังจากเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา ฉันตัดสินใจที่จะเก็บความคิดนี้ไว้

หลังจากให้ฉัน ขอบคุณสำหรับการทำงานหนักของพวกเขา ฉันมองผ่านบางส่วนของการสร้างสรรค์ของพวกเขาอื่น ๆ มันเป็นดาบที่ผมพบว่ามีจํานวนมาก คุณภาพที่คนแคระเรียกว่า [ wazamono ] ตัด ( Swift Blade ) ตอนนี้ อะไรประมาณนี้ คุณสามารถชื่นชม

ดังนั้นแม้ , สนทนากับคนแคระที่เป็นเล็กน้อยเผินและยุ่งยากแต่ละของพวกเขาดูเหมือนว่าจะใช้ภาษาถิ่นที่แตกต่างกันซึ่งทำให้การสื่อสารค่อนข้างยาก แต่ไม่ได้บอกว่าผมไม่สามารถจัดการการสนทนา , ฉันได้รับเสมอดีมากกับภาษา

หลังจากซ้อมตอนเช้าปกติ ฉันตัดสินใจที่จะใช้เวลาเดินทางผ่านป่า เดี่ยว

เป็นป่าที่ไม่มีการคุกคาม และไม่มีโอกาสที่จะต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของฉันทำให้หัวใจของฉันรู้สึกเกือบจะว่างเปล่า เหมือนมีรูของฉันมากเพราะผมไม่สามารถเติม

วันที่ฉันจะได้ตลอดเวลาในการแจ้งเตือน , การล่าสัตว์ผ่านป่า กับ จอย ค้นหาสิ่งใหม่และน่าสนใจดูเหมือนจะห่างไกลกัน แต่ก็มีเพียงประมาณหนึ่งเดือนหลังจากนั้นตอนนี้คิดถึงเหล่านั้นวันอันตรายได้ผ่านไปและฉันซ้ายนี่ ขี่สหายผู้ซื่อสัตย์ kumajirou


ของจำนวนที่ผมเดินทางไปไกลมาก ในที่สุดฉันมาถึงเป็นนางไม้โสดได้ ฉันมีการสนทนาสั้น ๆโดยใช้โคลนของฉันเพราะฉันก็ยุ่งตลอดเลย แต่ที่ผมมาวันนี้เอง


เช่นเคย นางไม้ ชาน คือ ลมหายใจ takingly สวยงามถึงแม้ว่าฉันจะรู้สึกถ่ายใน โดยเชิญเธอ เวลาค่อนข้างสั้นและฉันมีธุระที่ต้องทำให้เสร็จ หลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการรวบรวมวัสดุที่ฉันต้องการ ผมใช้เวลาชั่วโมงกว่า . . . . . . . รับ reacquainted กับนางไม้ ชาน . . . . . . .

เอ่อ . . . . . . . ผมบอกว่าผมจะใช้เวลาเป็นชั่วโมง แต่ชั่วโมงกลายเป็นสอง ซึ่งกลายเป็น 6 . . . . . . .

ในที่สุดก็ท้องหน่อยผมลา


วันนี้ ผมพบว่าหนึ่งในมนุษย์ใช้เวลาท้องเวลาเริ่มบวมแล้ว

ถ้าเป็นแบบนี้ ดูเหมือนว่าเด็กแรกของฉันบนวิธี


นี่ใจ กลับไปด้านบน