Wan Er’s face went red while leanin

Wan Er’s face went red while leaning ever closer against my arms. Bowing her head, her long eyelashes blinked away the rain that had fallen on them.

“Ahem…” I gently coughed to break the awkward atmosphere.

Wan Er looked off into the distance, where couples were roaming around intimately under umbrellas. Raising her head to look at me, she immediately ducked back down, whispering, “Idiot…”

Biting my lip, I let my hand wrap around her shoulder and helped her wipe off the rest of the rain from her snow-white arm. Soon after, I automatically drew myself closer to her shoulder, though for some reason Wan Er’s shoulder trembled slightly as her face got even more red, just like an apple in autumn. The wind blew the rain under the umbrella and the rainy mist stuck to her eyelashes forming raindrops on it. As if covered in morning dew, she looked even more elegant, beautiful and captivating than before.

My heartbeat quickened to abnormal levels; even utilizing my Royal Air strength was insufficient in suppressing my stubborn heart rate; I knew that my heart was astir. Despite being at the Royal Air level, I was unable to remain in control. This should be in part due to Huang Ning’s imprint chip from the First Heaven restaurant. Li Wan Er, was the sole reason of my constant vexation! But in reality, the chip had little control over my mind. The peak of the Royal Air is far above the comprehension of the average person and Huang Ning’s understanding of Qi was far inferior to that of my own and so, he was unable to fathom the spiritual power that I had. Thus I was perfectly capable of erasing such a trivial memory imprint or not. However, it seemed as if… I was reluctant to part with those memories.

“Wan Er…” I said as I held her close, I was having difficulty finishing my sentence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใบหน้า Wan Er เดินสีแดงในขณะที่พิงเคยใกล้ชิดกับแขนของฉัน ก้มศีรษะของเธอขนตายาวของเธอกระพริบตาไปฝนที่ตกลงกับพวกเขา. "อะแฮ่ม ... " ผมเบา ๆ ไอที่จะทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ. วรรณ Er มองออกไปในระยะทางที่ถูกคู่โรมมิ่งรอบอย่างใกล้ชิดภายใต้ร่ม ยกหัวของเธอที่จะมองมาที่ฉันเธอทันทีหลบกลับลงมากระซิบ "คนโง่ ... " กัดริมฝีปากของฉันฉันให้ตัดมือของฉันรอบไหล่ของเธอและช่วยให้เธอเช็ดออกส่วนที่เหลือของฝนจากแขนหิมะสีขาวของเธอ ไม่นานหลังจากนั้นผมดึงโดยอัตโนมัติตัวเองใกล้ชิดกับไหล่ของเธอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างไหล่ Wan Er ของสั่นเล็กน้อยในขณะที่ใบหน้าของเธอได้แม้กระทั่งสีแดงมากขึ้นเช่นเดียวกับแอปเปิ้ลในฤดูใบไม้ร่วง ลมพัดฝนภายใต้ร่มและหมอกฝนติดอยู่กับขนตาของเธอสร้างเม็ดฝนที่มัน ถ้าเป็นที่กล่าวถึงในน้ำค้างตอนเช้าเธอมองแม้สง่างามมากขึ้นที่สวยงามและน่ารักกว่าก่อน. การเต้นของหัวใจของฉันเร่งให้อยู่ในระดับที่ผิดปกติ; แม้จะใช้ความแรงของอากาศหลวงของฉันไม่เพียงพอในการยับยั้งอัตราการเต้นหัวใจดื้อรั้นของฉัน ฉันรู้ว่าหัวใจของฉันเป็น Astir แม้จะเป็นในระดับอากาศหลวงผมก็ไม่สามารถที่จะอยู่ในการควบคุม นี้ควรจะเป็นในส่วนหนึ่งเนื่องจากหวางชิปประทับหนิงจากร้านอาหารสวรรค์แรก Li Wan เอ้อเป็นเหตุผลเพียงอย่างเดียวของความเดือดร้อนอย่างต่อเนื่องของฉัน! แต่ในความเป็นจริงชิปมีการควบคุมน้อยกว่าใจของฉัน จุดสูงสุดของกองทัพอากาศอยู่ไกลเหนือความเข้าใจของคนทั่วไปและความเข้าใจหวางหนิงของฉีก็ยังห่างไกลที่ด้อยกว่าของตัวเองและเพื่อให้เขาไม่สามารถที่จะเข้าใจพลังทางจิตวิญญาณที่ฉันมี ดังนั้นผมจึงเป็นที่ดีที่สุดที่มีความสามารถในการลบเช่นที่ประทับหน่วยความจำเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่ แต่ก็ดูเหมือนว่า ... ฉันไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับความทรงจำเหล่านั้น. "Wan Er ... " ผมพูดตามที่ผมจัดขึ้นใกล้เธอฉันก็มีปัญหาในการจบประโยคของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หน้าวานเอ้อไปสีแดงในขณะที่พิงที่เคยใกล้ชิดกับแขนของฉัน หัวเธอ ขนตายาว เธอกระพริบตาหนีฝนที่ตกนั้น

" อะแฮ่ม . . . . . . . " ผมค่อยๆกระแอมทำลายบรรยากาศอึดอัด

วานเอ้อมองไปไกลที่คู่รักสัญจรไปรอบ ๆอย่างใกล้ชิดภายใต้ร่ม เงยหน้าขึ้นมองฉัน เธอทันที ducked ลงกลับมา กระซิบ" บ้า . . . . . . . "

ฉันกัดริมฝีปาก ผมปล่อยให้มือของฉันห่อรอบไหล่ของเธอและช่วยเธอเช็ดส่วนที่เหลือของฝนจากแขนขาวจั๊วะของเธอ หลังจากนั้น ผมจะวาดรูปตัวเองใกล้ชิดกับไหล่ของเธอ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างของวานอ่าไหล่สั่นสะท้านเล็กน้อย ใบหน้าของเธอยิ่งแดงมากขึ้น เหมือนแอปเปิ้ลในฤดูใบไม้ร่วงลมพัดฝนใต้ร่มและสายหมอกฝนติดขนตาของเธอสร้างเม็ดฝนนั้น เหมือนปกคลุมด้วยน้ำค้าง เธอดูสวยมาก สวยและน่ารักกว่าเดิม

หัวใจ quickened ระดับผิดปกติ แม้ใช้แรงลมหลวงของฉันไม่เพียงพอในการปราบปรามหัวใจดื้อรั้นของผมอัตรา ฉันรู้ว่าหัวใจของฉัน astir .แม้จะเป็นในระดับลมหลวง ผมก็ไม่สามารถที่จะอยู่ในการควบคุม นี้ควรจะอยู่ในส่วนหนึ่งเนื่องจากเป็นหวงหนิงประทับชิปจากภัตตาคารสวรรค์ก่อน ลี่วานอ่า คือเหตุผล แต่เพียงผู้เดียวของความวุ่นวายที่คงที่ของฉัน ! แต่ในความเป็นจริง ชิปมีการควบคุมมากกว่าจิตใจจุดสูงสุดของอากาศหลวงเหนือความเข้าใจของคนทั่วไป และ หวงหนิง ความเข้าใจของฉีไกลด้อยไปที่ของตัวเองแล้ว เขาไม่สามารถที่จะหยั่งถึงพลังทางจิตวิญญาณ ที่ผมมี ดังนั้นฉันสามารถลบความทรงจำเล็กๆ น้อยๆ เช่น รอยหรือไม่ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่า . . . . . . . ผมลังเลที่จะเป็นส่วนหนึ่งกับความทรงจำเหล่านั้น .

" วาน เอ้อ . . . . . . . " ฉันพูดแล้วก็จัดของเธอ ฉันลำบากจบประโยคของฉัน