Microbial transformation is a major

Microbial transformation is a major environmental process affecting the fate of PAHs in both terrestrial and aquatic ecosystems. The microbial degradation of PAHs, having two or three ring, is well documented, but in the last decade, a number of bacteria, that metabolize larger PAH molecules, have also been isolated. Biological technologies are now being explored for their potential in the remediation of contaminated sites. However, their successful application demands a broader understanding of the biochemical pathways by which PAHs are degraded, both individually and in mixtures. An extensive literature describing the degradation of individual PAHs by microorganisms which are able to utilize them as sole sources of carbon and energy, does exist. These studies have yielded fundamental information about the biodegradability of individual compounds. The rates of biodegradability of PAHs are highly variable and are dependent not only on PAHs structure, but also on the physic-chemical parameters of the site as well as the number and types of microorganisms present. PAHs sorb to organic matter in soils and sediments, and the rate of their desorption strongly influences the rate at which microorganisms can degrade the pollutants. Much of the research is focused on techniques to enhance the bioavailability and consequently the degradation rates PAHs at polluted sites. Degradation products of PAHs are, however, not necessarily less toxic than the parent compounds. Therefore, toxicity assays need to be incorporated into the procedures used to monitor the effectiveness of PAH bioremediation. Aerobic bacteria have been extensively studied for use in remediation processes and both enzymologic and genetic studies are being carried out for the purpose of effective biodegradation. PAHs are degraded by microorganisms either in metabolism or co-metabolism.Co-metabolism is very important for degradation of mixtures of PAHs and high molecular weight PAHs. In contrast, several two-, three- and four-ring PAHs have been known to be growth substrates for bacteria.
A few microorganisms have been shown to utilize four ring PAHs for their growth in the absence of co-factors or surfactants However, a Mycobaterium sp., isolated from PAH contaminated freshwater sediments, was found to be capable of mineralizing phenanthrene, pyrene were detected with the nahAc gene probe, indicating that enaymes involed in PAH metabolism were not related to the well characterized naphthalene dioxy genase gene.
The catabolism of PAHs, possessing three or less fused aromatic rings, has been well studied, while the metabolism of higher PAHs containing four or more rings has not been investigated extensively. The processes involving biodegradation are proportional to the ring size of PAH molecules. The lower molecular weight PAHs are degraded more rapidly than the higher weight PAHs. Till the late 1980s, there were no reports of axenic microbial cultures utilizing PAHs containing four or more fused rings as the sole source of carbon and energy. Since then, a number or pure cultures have been reported which are capable of degrading higher PAHs such as fluoranthene, pyrene, chrysene and benz[a]anthracene. The biochemical pathways involved in the catabolism of these of these PAHs have been well identified. However, microorganisms capable of degrading PAHs containing five benzene rings have been difficult to obtain. The very low solubility of more complex PHAs strongly reduces their bioavailability, due to which they do not serve as amenable substrates for microbial metabolism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุลินทรีย์การเปลี่ยนแปลงเป็นกระบวนการสิ่งแวดล้อมสำคัญส่งผลกระทบต่อชะตากรรมของ PAHs ในระบบนิเวศน้ำ และภาคพื้น จัดย่อยสลายจุลินทรีย์ของ PAHs มีสอง หรือสามแหวน ดี แต่ในทศวรรษ แบคทีเรีย ที่ metabolize ใหญ่ละโมเลกุล จำนวนได้รับยังแยก เทคโนโลยีชีวภาพมีขณะนี้กำลังสำรวจสำหรับศักยภาพของพวกเขาในการแก้ไขข้อผิดพลาดของอเมริกาที่ปนเปื้อน อย่างไรก็ตาม สมัครประสบความสำเร็จต้องการความเข้าใจที่กว้างขึ้น ของมนต์ชีวเคมีซึ่ง PAHs จะเสื่อมโทรม ทั้งรายบุคคล และ ในส่วนผสม มีวรรณกรรมอย่างละเอียดอธิบายการสลายตัวของ PAHs แต่ละ โดยจุลินทรีย์ซึ่งสามารถใช้พวกเขาเป็นแหล่งคาร์บอนและพลังงาน แต่เพียงผู้เดียว การศึกษานี้ได้หาข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการ biodegradability ของสารประกอบแต่ละ ราคาของ biodegradability ของ PAHs จะผันแปรสูง และขึ้นอยู่กับโครงสร้าง PAHs บนพารามิเตอร์ฟิสิกส์เคมีของไซต์รวมทั้งหมายเลขแต่ยังไม่เท่านั้น และแสดงชนิดของจุลินทรีย์ PAHs sorb กับอินทรีย์ในดินเนื้อปูนและตะกอน และอัตราการ desorption อย่างยิ่งมีผลต่ออัตราการที่จุลินทรีย์สามารถย่อยสลายสารมลพิษ ของการวิจัยจะเน้นเทคนิคเพิ่มการดูดซึม และดังนั้น การย่อยสลายราคา PAHs ที่อเมริกาเสีย ผลิตภัณฑ์สลายตัวของ PAHs อย่างไรก็ตาม ไม่จำเป็นต้องเป็นพิษน้อยกว่าหลักสารประกอบ ดังนั้น ความเป็นพิษ assays ได้รวมอยู่ในขั้นตอนที่ใช้ในการตรวจสอบประสิทธิภาพของววิธีละ แบคทีเรียแอโรบิกได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางเพื่อใช้ในกระบวนการดำเนินการแก้ไข และศึกษาพันธุกรรม และ enzymologic จะดำเนินการเพื่อประสิทธิภาพ biodegradation PAHs ที่เสื่อมโทรม โดยจุลินทรีย์ ในเมแทบอลิซึมหรือเผาผลาญร่วมเผาผลาญร่วมเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการลดประสิทธิภาพของน้ำยาผสมของ PAHs และ PAHs น้ำหนักโมเลกุลสูง ในความคม ชัด หลายสอง สาม - และ PAHs 4 แหวนได้ทราบว่าเป็นพื้นผิวเจริญเติบโตสำหรับแบคทีเรีย จุลินทรีย์กี่ได้รับการแสดงเพื่อใช้ PAHs แหวน 4 สำหรับการเจริญเติบโตในการขาดงานของปัจจัยร่วมหรือ surfactants อย่างไรก็ตาม เป็น sp. Mycobaterium โดดเดี่ยวละตะกอนน้ำจืดปนเปื้อน พบสามารถ mineralizing ฟีแนนทรีน ไพรีนพบกับโพรบยีน nahAc แสดงว่า involed enaymes ในเผาผลาญละไม่เกี่ยวข้องกับยีน genase dioxy ลักษณะเช่นแนฟทาลีน แคแทบอลิซึมของ PAHs มีสาม หรือน้อยหลอมหอมแหวน ได้ถูกดีศึกษา ในขณะที่เผาผลาญสูง PAHs ที่ประกอบด้วยวงแหวน หรือได้ไม่ถูกสอบสวนอย่างกว้างขวาง กระบวนการเกี่ยวข้องกับ biodegradation ได้สัดส่วนกับขนาดแหวนของโมเลกุลละ น้ำหนักโมเลกุลต่ำ PAHs จะเสื่อมโทรมเร็วกว่าน้ำหนักสูง PAHs จนถึงปลายทศวรรษ 1980 มีรายงานไม่ axenic วัฒนธรรมจุลินทรีย์ใช้ PAHs ที่ประกอบด้วยสี่ หรือมากกว่าวงหลอมเป็นแหล่งคาร์บอนและพลังงานแต่เพียงผู้เดียว ตั้งแต่นั้น หมายเลขหรือวัฒนธรรมล้วนมีการรายงานซึ่งจะสามารถลด PAHs สูงเช่น fluoranthene ไพรีน chrysene และเบนซ์แอนทราซีน [a] หลักชีวเคมีที่เกี่ยวข้องในแคแทบอลิซึมของ PAHs เหล่านี้เหล่านี้มีการระบุด้วย อย่างไรก็ตาม จุลินทรีย์สามารถลด PAHs ที่ประกอบด้วยวงเบนซีน 5 ได้ยากที่จะได้รับ ละลายต่ำมากของ PHAs ซับซ้อนอย่างยิ่งลดชีวปริมาณออกฤทธิ์ของพวกเขา เนื่องจากการที่พวกเขาไม่ทำหน้าที่เป็นพื้นผิว amenable สำหรับเมแทบอลิซึมของจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงของจุลินทรีย์เป็นกระบวนการที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่สำคัญชะตากรรมของ PAHs ในระบบนิเวศทั้งบนบกและในน้ำ การย่อยสลายของจุลินทรีย์ของสาร PAHs มีสองหรือสามแหวนเป็นเอกสารที่ดี แต่ในทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของแบคทีเรียที่เผาผลาญโมเลกุล PAH ขนาดใหญ่ยังได้รับการแยก เทคโนโลยีชีวภาพตอนนี้ถูกสำรวจศักยภาพของพวกเขาในการฟื้นฟูสถานที่ปนเปื้อน แต่โปรแกรมที่ประสบความสำเร็จของพวกเขาเรียกร้องความเข้าใจที่กว้างขึ้นของวิถีทางชีวเคมีโดยที่พีเอเอชที่มีการสลายตัวทั้งรายบุคคลและผสม วรรณกรรมกว้างขวางอธิบายการสลายตัวของสาร PAHs บุคคลจากจุลินทรีย์ที่มีความสามารถที่จะใช้พวกเขาเป็นแหล่งคาร์บอนและพลังงานไม่อยู่ การศึกษาเหล่านี้มีผลข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับการย่อยสลายทางชีวภาพของสารแต่ละบุคคล อัตราการย่อยสลายทางชีวภาพของสาร PAHs เป็นตัวแปรอย่างมากและจะขึ้นอยู่ไม่เพียง แต่ในโครงสร้าง PAHs แต่ยังพารามิเตอร์ฟิสิกส์เคมีของเว็บไซต์เช่นเดียวกับจำนวนและชนิดของเชื้อจุลินทรีย์ในปัจจุบัน PAHs SORB อินทรียวัตถุในดินและตะกอนและอัตราการคายของพวกเขาอย่างยิ่งที่มีอิทธิพลต่ออัตราที่จุลินทรีย์สามารถลดมลพิษ มากของการวิจัยมุ่งเน้นไปที่เทคนิคเพื่อเพิ่มการดูดซึมและทำให้อัตราการย่อยสลายสาร PAHs ที่เว็บไซต์ที่มีมลพิษ ผลิตภัณฑ์ที่ย่อยสลายของสาร PAHs มี แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นพิษน้อยกว่าสารแม่ ดังนั้นการตรวจพิษจำเป็นต้องได้รับการจดทะเบียนเป็นขั้นตอนที่ใช้ในการตรวจสอบประสิทธิภาพของการบำบัดทางชีวภาพ PAH แบคทีเรียแอโรบิกได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางสำหรับการใช้งานในกระบวนการฟื้นฟูและทั้งสอง enzymologic และการศึกษาทางพันธุกรรมที่มีการดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์ในการย่อยสลายทางชีวภาพที่มีประสิทธิภาพ พีเอเอชจะสลายตัวโดยจุลินทรีย์ทั้งในการเผาผลาญหรือร่วม metabolism.Co-การเผาผลาญอาหารเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการสลายตัวของส่วนผสมของสาร PAHs และพีเอเอชที่มีน้ำหนักโมเลกุลสูง ในทางตรงกันข้ามหลายสองสามและสี่ PAHs แหวนได้รับทราบเพื่อเป็นพื้นผิวการเจริญเติบโตของเชื้อแบคทีเรีย.
จุลินทรีย์น้อยมากที่ได้รับการแสดงที่จะใช้สี่แหวน PAHs สำหรับการเจริญเติบโตของพวกเขาในกรณีที่ไม่มีปัจจัยร่วมหรือลดแรงตึงผิวอย่างไรก็ตาม Mycobaterium sp. ที่แยกได้จาก PAH ที่ปนเปื้อนตะกอนน้ำจืดที่พบว่ามีความสามารถใน mineralizing ฟีแนนทรี, ไพรีถูกตรวจพบด้วยการสอบสวนยีน nahAc แสดงให้เห็นว่า enaymes involed ในการเผาผลาญ PAH ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเหม็นลักษณะดี dioxy ยีน genase.
catabolism ของสาร PAHs ครอบครองสามหรือน้อยกว่าหลอมรวมแหวนหอมได้รับการศึกษาดีในขณะที่การเผาผลาญอาหารของสาร PAHs สูงที่มีสี่หรือมากกว่าแหวนยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างกว้างขวาง กระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการย่อยสลายเป็นสัดส่วนกับขนาดแหวนของโมเลกุล PAH ต่ำกว่าพีเอเอชที่มีน้ำหนักโมเลกุลจะสลายตัวเร็วกว่า PAHs น้ำหนักที่สูงขึ้น จนถึงช่วงปลายทศวรรษที่ 1980, ไม่มีรายงานของวัฒนธรรมปลอดเชื้อจุลินทรีย์ที่ใช้พีเอเอชที่มีสี่หรือมากกว่าแหวนหลอมรวมเป็นแหล่งคาร์บอนและพลังงาน ตั้งแต่นั้นมาตัวเลขหรือวัฒนธรรมที่บริสุทธิ์ได้รับรายงานที่มีความสามารถในการย่อยสลายสาร PAHs สูงเช่น fluoranthene, ไพรีน, ไครซีนและรถเบนซ์ [] แอนทรา วิถีทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องในการ catabolism เหล่านี้ของสาร PAHs เหล่านี้ได้รับการระบุอย่างดี อย่างไรก็ตามจุลินทรีย์ที่มีความสามารถในการย่อยสลายสาร PAHs ที่มีห้าห่วงเบนซินได้รับยากที่จะได้รับ สามารถในการละลายที่ต่ำมากของ PHAs ที่ซับซ้อนมากขึ้นอย่างยิ่งที่จะช่วยลดการดูดซึมของพวกเขาเนื่องจากการที่พวกเขาไม่ได้รับใช้พื้นผิวคล้อยกับการเผาผลาญอาหารของจุลินทรีย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงของจุลินทรีย์ คือ กระบวนการสิ่งแวดล้อมหลักที่ส่งผลต่อชะตาชีวิตของ PAHs ทั้งสัตว์บก และสัตว์น้ำ ระบบนิเวศวิทยา ในการย่อยสลายสาร มี สอง หรือ สามแหวน , มีเอกสารดี แต่ในทศวรรษที่ผ่านมาจำนวนของแบคทีเรีย ที่เผาผลาญป่าขนาดใหญ่โมเลกุล ยังถูกแยกเทคโนโลยีทางชีวภาพ ขณะนี้กำลังศึกษาหาศักยภาพในการฟื้นฟูพื้นที่ปนเปื้อน . อย่างไรก็ตาม การประสบความสำเร็จ ต้องการความเข้าใจที่กว้างขึ้นของชีวเคมีและเป็นเส้นทางที่เสื่อมโทรมทั้งรายบุคคลและในผสมกว้างขวางวรรณกรรมอธิบายการย่อยสลายของแต่ละบุคคลและเชื้อจุลินทรีย์ ซึ่งสามารถใช้เป็นแหล่งที่มา แต่เพียงผู้เดียวของคาร์บอนและพลังงาน มีอยู่ การศึกษาเหล่านี้ได้จากข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับสารย่อยสลายทางชีวภาพของแต่ละบุคคล อัตราการย่อยสลายทางชีวภาพของ PAHs คือตัวแปรสูงและกลุ่มไม่เพียง แต่ใน และโครงสร้างแต่ยังเกี่ยวกับ ฟิสิกส์ เคมี พารามิเตอร์ของเว็บไซต์เป็นจำนวนและชนิดของจุลินทรีย์ ปัจจุบัน สาร sorb กับอินทรียวัตถุในดินและตะกอน และอัตราการปลดปล่อยของพวกเขาอย่างมากของอัตราที่จุลินทรีย์สามารถย่อยสลายมลพิษมากของการวิจัยจะเน้นเทคนิคเพื่อเพิ่มการดูดซึม และจากนั้นอัตราการย่อยสลายพีเอเอชที่ปนเปื้อนไซต์ การย่อยสลายสารผลิตภัณฑ์ อย่างไรก็ตาม ไม่จําเป็นต้องน้อยกว่าที่เป็นพิษมากกว่าพ่อแม่ สารประกอบ ดังนั้น ความเป็นพิษ หรือต้องการที่จะรวมอยู่ในขั้นตอนที่ใช้ในการตรวจสอบประสิทธิภาพของน้ำมันปา .แบคทีเรียแอโรบิกได้รับอย่างกว้างขวางเพื่อใช้ในกระบวนการฟื้นฟู และทั้งสอง enzymologic และการศึกษาทางพันธุกรรมจะถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ในทางที่มีประสิทธิภาพ สารย่อยสลายด้วยจุลินทรีย์ที่มีทั้งในการเผาผลาญ หรือ co-metabolism.co-metabolism เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับการย่อยสลายสารผสมและน้ำหนักโมเลกุลสูง พลาสเตอร์ยา ในทางตรงกันข้ามหลายสอง ,สาม - สี่แหวนและได้รับทราบเพื่อจะเติบโต จำนวนแบคทีเรีย จุลินทรีย์
ไม่กี่ได้รับการแสดงที่จะใช้สี่และแหวนสำหรับการเจริญเติบโตของพวกเขาในกรณีที่ไม่มีปัจจัยหรือสารลดแรงตึงผิวร่วม อย่างไรก็ตาม mycobaterium sp . ที่แยกได้จากดินตะกอนน้ำจืดปนเปื้อนดังกล่าว พบว่า สามารถ mineralizing ฟีแนนทรีนไพรีนพบ , กับ nahac ยีนด้วยระบุว่า enaymes เกี่ยวข้องกับการเผาผลาญดังกล่าวไม่ได้เกี่ยวข้องกับดีลักษณะแนพทาลีน dioxy genase ยีน
กระบวนการสลายสารครอบครองสามหรือน้อยกว่าหลอมแหวนหอม ได้ศึกษาดี ในขณะที่การเผาผลาญสูงกว่าสารที่มีสี่หรือมากกว่าแหวนยังไม่ได้ถูกตรวจสอบอย่างกว้างขวางกระบวนการที่เกี่ยวข้องกับการย่อยสลายเป็นสัดส่วนกับขนาดแหวนของป้า โมเลกุล ลดน้ำหนัก โมเลกุลไฮโดรคาร์บอนจะเสื่อมโทรมลงอย่างรวดเร็วกว่าและน้ำหนักที่สูงขึ้น จนช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 ไม่มีรายงาน axenic จุลินทรีย์วัฒนธรรมการใช้สารผสมที่มีสี่หรือมากกว่าแหวนเป็นแหล่งที่มา แต่เพียงผู้เดียวของคาร์บอนและพลังงาน ตั้งแต่นั้นมาหมายเลขหรือวัฒนธรรมที่บริสุทธิ์ได้รับการรายงานซึ่งจะสามารถย่อยสลายไฮโดรคาร์บอนสูงเช่นอะโครโพลิส และเบนซ์ไพรีน chrysene , , [ ] โปรแกรม . กระบวนการทางชีวเคมีที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการสลายเหล่านี้สารเหล่านี้ได้ระบุ อย่างไรก็ตาม ความสามารถของจุลินทรีย์สารเบนซีนซึ่งประกอบด้วยห้าห่วงที่ได้รับยากที่จะได้รับการละลายต่ำมากยังซับซ้อนมากขึ้นอย่างมากช่วยลดการดูดซึมของพวกเขาเนื่องจากการที่พวกเขาไม่ได้รับใช้พื้นผิวได้ดี

สำหรับการเผาผลาญของจุลินทรีย์