How does the human memory work? Twe

How does the human memory work? Twenty years ago you might have found your answer in a book, or by asking a friend. But today, you’ll Google it. There were 3.5 million searches in 1998, now, there are 4.7 trillion search queries everyday.1 When something changes our lifestyle so monumentally, you can bet it’s changing us as well.

Google has become our external hard drive. In a recent experiment, college students remembered less information when they thought they could easily access it later. We used to rely on friends and family members for this method of memory outsourcing, remembering who knew what rather than the information itself.2 But now, Google is the friend with all of the expertise. If the sum of all knowledge is constantly available in our pockets, is it any wonder that we’ve stopped bothering to keep it in our heads?

“Neurons that fire together, wire together.” And the same goes for those that fire apart. Neuroimaging of frequent Internet users shows twice as much activity in the prefrontal cortex as sporadic users.3 This part of the brain is reserved for short-term memory and quick decision-making. Essentially, our brains recognize that most of the flood of online information is trivial, and doesn’t deserve our full attention. The problem is, the brain does what we train it to do. And every time we open a browser, we prepare for skimming instead of learning. So even if we really want to remember something from Google, our brains are predisposed to forget. Everything we ever wanted to know is available to us, and we have conditioned ourselves to ignore it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน่วยความจำมนุษย์ทำงานอย่างไร ยี่สิบปีที่ผ่านมาคุณอาจพบคำตอบ ในหนังสือ หรือถามเพื่อน แต่วันนี้ คุณจะ Google ก็ มีการค้นหา 3.5 ล้านในปี 1998 ตอนนี้ มี 4.7 ล้านค้นหาแบบสอบถาม everyday.1 เมื่อบางอย่างเปลี่ยนไลฟ์สไตล์มาก monumentally คุณสามารถเดิมพันจะเปลี่ยนจากเราเช่นกันGoogle ได้กลายเป็น ฮาร์ดดิสก์ภายนอกของเรา ในทดลองล่า นักจำข้อมูลน้อยลงเมื่อพวกเขาคิดว่า พวกเขาสามารถเข้าถึงได้ง่ายในภายหลัง เราใช้พึ่งพาเพื่อนและครอบครัวสำหรับวิธีนี้หน่วยความจำจ้าง จดจำใครรู้อะไรมากกว่า itself.2 ข้อมูล แต่ตอนนี้ Google เป็นเพื่อนกับความเชี่ยวชาญทั้งหมด ถ้าผลรวมของความรู้ทั้งหมดอย่างต่อเนื่องในกระเป๋าของเรา เป็นการแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนเก็บไว้ในหัวของเรา"เซลล์ประสาทที่ยิงกัน สายกัน" และเช่นเดียวกับที่ยิงออกจากกัน Neuroimaging ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตบ่อยแสดงกิจกรรมสองเท่าในคอร์เทกซ์ prefrontal เป็นประปราย users.3 นี้เป็นส่วนหนึ่งของสมองที่สงวนไว้สำหรับหน่วยความจำระยะสั้นและการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว หลัก สมองของเรารับรู้ว่าส่วนใหญ่น้ำท่วมข้อมูลออนไลน์เป็นเรื่องขี้ปะติ๋ว และไม่สมควรได้รับการดูด ปัญหาคือ สมองไม่สิ่งที่เราฝึกทำ และทุกครั้งที่เราเปิดเบราว์เซอร์ เราเตรียมความพร้อมสำหรับการอ่านแบบคร่าว ๆ แทนการเรียนรู้ ดังนั้น แม้ว่าเราต้องการทราบว่า จาก Google สมองของเรามักจะลืม ทุกอย่างที่เราอยากรู้เรา และเราได้ปรับตัวเราจะไม่สนใจมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อย่างไรหน่วยความจำของมนุษย์ทำงานอย่างไร ยี่สิบปีที่ผ่านมาคุณอาจได้พบคำตอบในหนังสือหรือโดยขอให้เพื่อน แต่วันนี้คุณจะ Google มัน มี 3.5 ล้านค้นหาได้ในปี 1998 ตอนนี้มี 4700000000000 คำค้นหา everyday.1 เมื่อสิ่งที่เปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของเราเพื่อให้ monumentally คุณสามารถเดิมพันมันเปลี่ยนเราเป็นอย่างดี. Google ได้กลายเป็นฮาร์ดไดรฟ์ภายนอกของเรา ในการทดลองที่ผ่านมานักศึกษาจำข้อมูลน้อยลงเมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถเข้าถึงได้ภายหลัง เราใช้ในการพึ่งพาเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวสำหรับวิธีการของหน่วยความจำเอาท์ซอร์สนี้ความทรงจำที่รู้ว่าสิ่งที่มากกว่าข้อมูลที่ itself.2 แต่ตอนนี้ Google คือเพื่อนที่มีทั้งหมดของความเชี่ยวชาญ ถ้าผลรวมของความรู้อยู่ตลอดเวลาที่มีอยู่ในกระเป๋าของเราก็ไม่น่าแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนให้มันอยู่ในหัวของเรา? "เซลล์ประสาทที่ยิงกันลวดด้วยกัน." และเดียวกันจะไปสำหรับผู้ที่ยิงออกจากกัน Neuroimaging ของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตบ่อยแสดงให้เห็นเป็นสองเท่าในกิจกรรมมาก prefrontal นอกเป็น users.3 ประปรายส่วนหนึ่งของสมองนี้สงวนไว้สำหรับหน่วยความจำระยะสั้นและตัดสินใจได้อย่างรวดเร็ว โดยพื้นฐานแล้วสมองของเรารับรู้ว่าส่วนใหญ่ของน้ำท่วมของข้อมูลออนไลน์เป็นที่น่ารำคาญและไม่ได้รับความสนใจของเราเต็ม ปัญหาคือสมองไม่สิ่งที่เราฝึกให้ทำ และทุกครั้งที่เราเปิดเบราว์เซอร์ที่เราเตรียมความพร้อมสำหรับ skimming แทนการเรียนรู้ ดังนั้นแม้ว่าเราอยากจะจำได้ว่าบางสิ่งบางอย่างจาก Google สมองของเรามักจะชอบที่จะลืม ทุกอย่างที่เราเคยต้องการที่จะรู้ว่ามีให้เราและเราได้ปรับอากาศตัวเองจะไม่สนใจมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้วความจำของมนุษย์ทำงาน ? ยี่สิบปีที่ผ่านมาคุณอาจจะพบคำตอบในหนังสือ หรือถามเพื่อน แต่ในวันนี้เธอจะ Google มัน มี 3.5 ล้านการค้นหาในปี 1998 ขณะนี้มี 4.7 ล้านล้านค้นหาทุกวัน เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของเรา ดังนั้นการเป็นอนุสาวรีย์ พนันได้เลยว่า มันเปลี่ยนเราGoogle ได้กลายเป็นฮาร์ดไดรฟ์ของเราภายนอก ในการทดลองล่าสุด นักศึกษาจำข้อมูลน้อยเมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถเข้าถึงได้ในภายหลัง เราเคยพึ่งพาเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวสำหรับวิธีการเอาท์ซอร์สความทรงจำนี้ ระลึกถึงใครรู้อะไรมากกว่าข้อมูลตัวเอง แต่ตอนนี้ Google มีเพื่อนที่มีทั้งหมดของความเชี่ยวชาญ ถ้าผลรวมของความรู้ทั้งหมดที่มีอยู่ในกระเป๋าของเราอยู่ตลอดเวลา มันน่าแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนเก็บไว้ในหัวของเรา ?" ประสาทที่ไฟด้วยกัน สายด้วยกัน และเดียวกันจะไปสำหรับผู้ที่ยิงกัน ระบบประสาทของผู้ใช้อินเทอร์เน็ตจะแสดงเป็น 2 เท่า กิจกรรมในเปลือกสมองส่วนหน้าเป็นผู้ใช้ระยะ 3 ส่วนนี้สมองมีไว้สำหรับความทรงจำระยะสั้นและการตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เป็นหลัก , สมองของเรารับรู้ว่าส่วนใหญ่ของน้ำท่วมของข้อมูลออนไลน์เป็นเรื่องไร้สาระ และไม่สมควรได้รับความสนใจของเราเต็ม ปัญหาคือ สมอง อะไรที่เราฝึกให้มันทำ และทุกครั้งที่เราเปิดเบราว์เซอร์ เราเตรียมความพร้อมสำหรับการอ่านแทนของการเรียนรู้ ดังนั้นถ้าเราต้องการที่จะจำอะไรบางอย่างได้จาก Google , สมองของเราเป็น predisposed เพื่อลืม ทุกอย่างที่เราเคยต้องการที่จะรู้ว่ามีเรา และเราต้องปรับตัวเองที่จะไม่สนใจมัน