The first time I read this poem, I

The first time I read this poem, I thought it was about going to school and the doors being open to education. However, as I read the poem more, I realize that it’s not just about school; this poem is referring to finding your own place in this world because the poem says, “if you wander far enough” which signifies that wherever the speaker is referring to, is a journey away, just like finding your place in this world is a journey. Another interpretation I have is of the place being in heaven because the poem mentions having all your friends there with smiling faces; in heaven, you get joined with the people that mean a lot to you.

An issue I came across was the title “Oh No” because I don’t really know how it relates to the poem. “Oh No” seems to conflict with the ideas in the last stanza about there being a nice chair and smiling friends because “oh no” is usually thought of as being negative and smiling is positive.

I liked the imagery I got while reading this poem because I would imagine walking through the woods during the fall with the leaves covering the ground and then coming to a clearing with a bunch of chairs in a circle; I get a sense of peacefulness from this poem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งแรกที่ผมอ่านบทกวีนี้ ฉันคิดว่า มันกำลังจะไปโรงเรียนและประตูที่เปิดให้การศึกษา อย่างไรก็ตาม เท่าที่ผมอ่านกลอน ฉันรู้ว่า ไม่เพียงเกี่ยวกับโรงเรียน กลอนนี้จะอ้างถึงการค้นหาเองในโลกนี้ เพราะกลอนกล่าวว่า "ถ้าคุณเร่เยอะ" ซึ่งหมายถึงที่ไหนก็ได้ลำโพงที่ถูกอ้างอิงถึง จะเดินทางไป เช่นค้นหา ตำแหน่งของคุณในโลกนี้เป็นการเดินทาง ตีความอื่นที่มีสถานที่อยู่ในสวรรค์ เพราะกลอนกล่าวถึงมีทั้งหมดเพื่อนของคุณมีที่หน้า สวรรค์ คุณได้รับร่วมกับคนที่หมายถึงการให้คุณ ประเด็นที่ฉันมาข้ามชื่อ "Oh No" เพราะฉันจริง ๆ ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับกลอน "โอ้ ไม่" ดูเหมือนว่าจะ ขัดแย้งกับความคิดในบทร้อยกรองสุดท้ายเกี่ยวกับการเก้าอี้ดี และยิ้มเพื่อนเนื่องจากมี "โอ้ ไม่" เป็นปกติคิดเป็นการยิ้ม และลบเป็นบวก เสียดายถ่ายได้ขณะอ่านบทกวีนี้ เพราะผมจินตนาการว่าเดินผ่านป่าในช่วงฤดูใบไม้ร่วงกับใบไม้ครอบคลุมพื้นดิน และจากนั้น มาหักกับพวงของเก้าอี้เป็นวงกลม ฉันได้รับความร้ทจากกลอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งแรกที่ผมอ่านบทกวีนี้ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะไปโรงเรียนและประตูการเปิดให้การศึกษา อย่างไรก็ตามในขณะที่ผมอ่านบทกวีมากขึ้นผมรู้ว่ามันไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับโรงเรียน กลอนบทนี้จะหมายถึงการหาสถานที่ของคุณเองในโลกนี้เพราะบทกวีกล่าวว่า "ถ้าคุณเดินไกลพอ" ซึ่งหมายความว่าที่ใดก็ตามลำโพงจะหมายถึงคือการเดินทางออกไปเช่นเดียวกับการหาสถานที่ของคุณในโลกนี้คือการเดินทาง . อีกความหมายก็ฉันได้เป็นสถานที่ที่อยู่ในสวรรค์เพราะบทกวีที่กล่าวถึงมีเพื่อนของคุณทั้งหมดที่มีด้วยใบหน้ายิ้ม; ในสวรรค์คุณจะได้รับร่วมกับคนที่มีความหมายมากกับคุณ. ปัญหาฉันมาข้ามเป็นชื่อ "โอ้ไม่" เพราะผมไม่ทราบจริงๆว่ามันเกี่ยวข้องกับบทกวี "โอ้ไม่" ดูเหมือนว่าจะขัดแย้งกับความคิดในบทที่ผ่านมาเกี่ยวกับการมีเก้าอี้ที่ดีและรอยยิ้มเพื่อนเพราะ "โอ้ไม่" มักจะคิดว่าเป็นเชิงลบและรอยยิ้มเป็นบวก. ผมชอบภาพที่ผมได้รับในขณะที่อ่านบทกวีนี้ เพราะผมจะคิดเดินผ่านป่าช่วงฤดูใบไม้ร่วงที่มีใบครอบคลุมพื้นดินแล้วมาล้างกับพวงของเก้าอี้ในวงกลม; ฉันได้รับความรู้สึกของความสงบสุขจากบทกวีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งแรกที่ผมได้อ่านกลอนบทนี้ ฉันคิดว่ามันเป็นเกี่ยวกับการไปโรงเรียน และ ประตูถูกเปิดเพื่อการศึกษา แต่เท่าที่ผมอ่านบทกวี ผมตระหนักว่า มันไม่ใช่แค่เรื่องโรงเรียน กลอนบทนี้มันหมายถึงการหาสถานที่ของตัวเองในโลกนี้ เพราะบทกวีที่กล่าวว่า " ถ้าคุณไกลพอแล้ว " ซึ่งหมายถึงว่า ไม่ว่าผู้พูดจะอ้างถึง คือ การเดินทางไปเช่นเดียวกับการค้นหาสถานที่ของคุณในโลกนี้คือการเดินทาง ตีความอีก ผมมีเป็นสถานที่ที่เป็นสวรรค์เพราะบทกวีที่กล่าวถึงมีเพื่อนของคุณทั้งหมดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ในฟ้าสวรรค์ เธอได้เข้าร่วมกับ คนที่ มีความหมายกับคุณ

ปัญหาฉันมาข้ามเป็นชื่อ " ไม่ " เพราะผมไม่รู้จริงๆ ว่ามันเกี่ยวข้องกับ บทกวี" โอ้ไม่นะ " ดูเหมือนจะขัดแย้งกับความคิดในบาทสุดท้าย ถึงเรื่อง เก้าอี้ตัวสวยและเพื่อนยิ้ม เพราะ " ไม่ " เป็นปกติคิดเป็นค่าลบ และยิ้ม

เป็นบวกผมชอบภาพได้ในขณะที่อ่านกลอนนี้เพราะผมจะจินตนาการถึงการเดินผ่านป่าในฤดูใบไม้ร่วงที่มีใบครอบคลุมพื้นดินและจากนั้นมาเคลียกับพวงของเก้าอี้เป็นวงกลม ฉันได้รับความรู้สึกของความสงบจากบทกวีนี้