Random group formation is a popular

Random group formation is a popular method used by instructors (Pardoe,
2004). In my research of the literature, I found no empirical research showing this
leads to increased student learning or satisfaction. However, in a study of 583
marketing students across 16 sections, students in self-selected groups were found
to communicate better, have more trust in group members, work more
productively together, and better manage conflict than randomly created groups
(Chapman, Meuter, Toy, & Wright, 2006). These findings were consistent with
earlier findings by Bacon et al. (1999) and Mahenthiran et al. (2000), who saw
diminished learning and satisfaction in randomly assigned groups.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้แต่งกลุ่มสุ่มเป็นวิธีการนิยมใช้ โดยผู้สอน (Pardoe,
2004) ในเอกสารข้อมูลทางการวิจัยของฉัน ฉันพบวิจัยประจักษ์ไม่แสดงนี้
ให้เพิ่มนักเรียนหรือความพึงพอใจ อย่างไรก็ตาม ในการศึกษา 583
ตลาดนักเรียนข้ามส่วน 16 นักเรียนในกลุ่มตนเองเลือกพบ
สื่อสารดี มีความเชื่อถือในกลุ่มสมาชิก ทำงานเพิ่มเติม
บันเทิงทั้งกัน และดีจัดการความขัดแย้งมากกว่ากลุ่มที่สร้างขึ้นแบบสุ่ม
(แชปแมน Meuter ของเล่น &ไรท์ 2006) ผลการวิจัยเหล่านี้ได้สอดคล้องกับ
พบก่อนหน้า โดยเบคอน et al. (1999) และ Mahenthiran et al. (2000), คนเห็น
ลดลงเรียนและความพึงพอใจในกลุ่มโดยการสุ่มกำหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสร้างกลุ่มแบบสุ่มเป็นวิธีที่นิยมใช้โดยอาจารย์ผู้สอน (Pardoe,
2004) ในการวิจัยของฉันของวรรณคดีผมพบว่าไม่มีการวิจัยเชิงประจักษ์ที่แสดงให้เห็นนี้
นำไปสู่การเรียนรู้ของนักเรียนที่เพิ่มขึ้นหรือความพึงพอใจ แต่ในการศึกษา 583
คนการตลาดใน 16 ส่วนนักเรียนในกลุ่มตัวเลือกของเขาถูกพบ
ในการสื่อสารที่ดีขึ้นมีความไว้วางใจมากขึ้นในสมาชิกในกลุ่มที่ทำงานมากขึ้น
งอกงามด้วยกันและดีในการจัดการความขัดแย้งกว่ากลุ่มที่สร้างแบบสุ่ม
(แชปแมน Meuter, ของเล่นและไรท์, 2006) การค้นพบนี้มีความสอดคล้องกับ
ผลการวิจัยก่อนหน้านี้โดยเบคอนและอัล (1999) และ Mahenthiran ตอัล (2000) ที่เห็น
การเรียนรู้และความพึงพอใจลดลงในกลุ่มที่สุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสุ่มกลุ่ม เป็นวิธีที่นิยมใช้โดยอาจารย์ ( พาร์โด้
, 2004 ) ในการวิจัยของฉันของวรรณกรรม ผมพบว่าไม่มีการวิจัยเชิงประจักษ์แสดงนี้
นำไปสู่การเรียนรู้ของนักเรียนเพิ่มขึ้น หรือความพึงพอใจ อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาทาง
นักศึกษาการตลาดทั่ว 16 ส่วนนักเรียนกลุ่มที่เลือกตนเองพบ
สื่อสารที่ดี มีความน่าเชื่อถือมากขึ้นในกลุ่มสมาชิก ทำงานมากขึ้น
อย่างด้วยกัน และจัดการความขัดแย้งมากกว่าที่สร้างขึ้นแบบสุ่มกลุ่ม
( แชปแมน meuter , ของเล่น , &ไรท์ , 2006 ) ข้อมูลดังกล่าวสอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้โดย
เบคอน et al . ( 1999 ) และ mahenthiran et al . ( 2000 ) ที่เห็น
ลดลงการเรียนรู้และความพึงพอใจในแบบสุ่มกลุ่ม