Since the mid-1980s, scholars of in

Since the mid-1980s, scholars of international politics have debated whether democratic states are
strongly inclined to keep peace with one another. Apart from its academic interest, the "democratic peace" thesis has the greatest possible policy relevance. If democracies are in fact hardwired to treat each other benignly and if we can devise nonviolent means of encouraging democratic rule, we may have finally discovered a recipe for lasting peace.
The idea that democracies do not fight one another is undeniably attractive for those who happen to live in them. It would be wonderful if spreading our preferred form of government were also a reliable means of promoting peace, and one can hardly imagine a stronger justification for exporting republican ideals. Since war between the major democratic powers is extremely unlikely at present, the democratic peace is also intuitively plausible.
Yet the inherent attractiveness of this proposition is precisely why Americans should view it with some caution. Because the idea of a democratic peace is so flattering to our own values, we may embrace it even when the evidence is ambiguous and its long-term validity uncertain. Since many scholarly works have cast doubt on the hypothesis, a healthy sense of skepticism seems warranted.
GIVE PEACE A CHANCE?
The latest entrant into this burgeoning debate is Spencer R. Weart. Drawing a critical distinction between "democratic" and "oligarchic" republics, he argues in Never at War that well-established republics of the same type almost never fight one another. Although history offers up a number of near misses and potential exceptions, Weart concludes that none of them seriously damages his basic claim. For Weart, therefore, spreading democracy remains the most promising path to world peace.
Weart's central argument rests on two empirical propositions. First, truly democratic republics -- which he defines as states where at least two-thirds of the citizens enjoy full political rights -- have simply never fought one another. Second, so-called oligarchic republics -- states where less than a third of adult males hold full political rights -- have almost never fought one another. Wars do occur

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ช่วงกลางของศตวรรษ 1980 นักวิชาการของการเมืองระหว่างประเทศมีการถกเถียงกันว่า รัฐประชาธิปไตยจะขออยากให้สงบสุขกับคนอื่น นอกจากผลทางวิชาการ วิทยานิพนธ์ "ประชาธิปไตยสันติภาพ" มีความเกี่ยวข้องนโยบายเป็นไปได้มากที่สุด ถ้าระบอบประชาธิปไตยกำลังเดินสายรักษากัน benignly ในความเป็นจริง และ ถ้าเราสามารถประดิษฐ์กฎประชาธิปไตยที่ส่งเสริมความรุนแรง เราอาจได้ในที่สุดค้นพบสูตรสำหรับสันติสุขที่ยั่งยืนน่าสนใจมากมายสำหรับผู้ที่เกิดอยู่ในความคิดว่า ระบอบประชาธิปไตยไม่สามารถต่อสู้กันได้ มันจะดีถ้ากระจายแบบฟอร์มของเราต้องการรัฐบาลได้ยังเชื่อถือได้หมายถึงการส่งเสริมสันติภาพ และหนึ่งแทบไม่สามารถจินตนาการเหตุผลแข็งแกร่งสำหรับการส่งออกประเทศอุดมคติ นับตั้งแต่สงครามระหว่างอำนาจประชาธิปไตยที่สำคัญเป็นอย่างมากในปัจจุบัน ประชาธิปไตยนี้ยังเป็นไปได้อย่างง่ายดายยัง สนใจอยู่ของเรื่องนี้ได้แม่นยำทำไมชาวอเมริกันควรดู ด้วยความระมัดระวังบางอย่าง เนื่องจากความคิดของสันติภาพประชาธิปไตยมาดังนั้นค่าของเราเอง เราอาจยอมรับมันแม้ว่าหลักฐานไม่ชัดเจนและบัตรระยะยาวไม่แน่นอน ตั้งแต่งานวิชาการมากมีโยนข้อสงสัยเกี่ยวกับสมมติฐาน สงสัยความมีสุขภาพดีดูเหมือนรับประกันความสงบให้โอกาสสมาชิกใหม่ล่าสุดเป็นถกเถียงมองเห็นคือ สเปนเซอร์ R. Weart รูปวาดมีความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง "ประชาธิปไตย" และ "oligarchic" สาธารณรัฐ เขาแย้งในไม่สงครามว่า สาธารณรัฐดีขึ้นชนิดเดียวกันเกือบไม่ต่อสู้กัน แม้ว่าประวัติศาสตร์มีค่าใกล้หายและอาจมีข้อยกเว้น Weart สรุปว่า ไม่หายร้องพื้นฐานของเขาอย่างจริงจัง สำหรับ Weart ดังนั้น แพร่ประชาธิปไตยยังคง เส้นทางว่าเพื่อสันติภาพของโลกอาร์กิวเมนต์ของ Weart กลางวางอยู่บนข้อเสนอเชิงประจักษ์ที่สอง ครั้งแรก สาธารณรัฐประชาธิปไตยอย่างแท้จริง -ซึ่งเขากำหนดเป็นสถานะการที่อย่างน้อยสองในสามของประชาชนเพลิดเพลินกับสิทธิทางการเมืองเต็ม - ก็ไม่มีทะเลาะกัน สอง เรียกว่าสาธารณรัฐ oligarchic -อเมริกาที่น้อยกว่าหนึ่งในสามของชายผู้ใหญ่ถือสิทธิ์ทางการเมืองเต็มรูปแบบ - มีแทบไม่เคยทะเลาะกัน สงครามเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ช่วงกลางทศวรรษ 1980 นักวิชาการของการเมืองระหว่างประเทศได้ถกเถียงกันว่าประชาธิปไตยรัฐจะ
มีความโน้มเอียงอย่างยิ่งที่จะรักษาความสงบกับอีกคนหนึ่ง นอกเหนือจากความสนใจของนักวิชาการที่ "สันติภาพประชาธิปไตย" วิทยานิพนธ์มีความสัมพันธ์กันนโยบายที่เป็นไปได้มากที่สุด ถ้าประชาธิปไตยในความเป็นจริงเดินสายในการรักษาแต่ละอื่น ๆ benignly และถ้าเราสามารถประดิษฐ์หมายถึงความรุนแรงของการส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตยเราอาจจะมีที่สุดก็ค้นพบสูตรเพื่อความสงบสุขที่ยั่งยืน.
ความคิดที่ว่าประชาธิปไตยไม่ต่อสู้อีกคนหนึ่งเป็นที่น่าสนใจอย่างปฏิเสธไม่ได้สำหรับผู้ที่เกิดขึ้น จะมีชีวิตอยู่ในพวกเขา มันจะวิเศษถ้าการแพร่กระจายรูปแบบที่ต้องการของเราของรัฐบาลก็มีวิธีการที่เชื่อถือของการส่งเสริมความสงบสุขและหนึ่งแทบจะไม่สามารถคิดเหตุผลที่แข็งแกร่งสำหรับการส่งออกอุดมคติรีพับลิกัน ตั้งแต่สงครามระหว่างอำนาจประชาธิปไตยที่สำคัญไม่น่าเป็นอย่างมากในปัจจุบันสันติภาพประชาธิปไตยยังเป็นไปอย่างสังหรณ์ใจ.
แต่ความน่าดึงดูดใจโดยธรรมชาติของเรื่องนี้คือเหตุผลที่แม่นยำชาวอเมริกันควรดูด้วยความระมัดระวังบาง เพราะความคิดของสันติภาพประชาธิปไตยจึงเป็นที่ประจบกับค่าของเราเองเราอาจจะโอบกอดมันแม้ในขณะที่หลักฐานไม่ชัดเจนและความถูกต้องในระยะยาวมีความไม่แน่นอน นับตั้งแต่ผลงานทางวิชาการจำนวนมากได้ข้อสงสัยเกี่ยวกับสมมติฐานที่ความรู้สึกที่ดีต่อสุขภาพของความสงสัยดูเหมือนรับประกัน.
สันติภาพให้โอกาส?
สมาชิกใหม่ล่าสุดในการอภิปรายที่กำลังขยายตัวนี้คือสเปนเซอร์อาร์ Weart การวาดภาพความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง "ประชาธิปไตย" และ "ผู้มีอำนาจ" สาธารณรัฐเขาระบุไม่เคยอยู่ในภาวะสงครามที่สาธารณรัฐของชนิดเดียวกันที่ดีขึ้นแทบจะไม่เคยต่อสู้กับอีกคนหนึ่ง แม้ว่าประวัติศาสตร์มีถึงจำนวนของพลาดท่าใกล้และข้อยกเว้นที่มีศักยภาพ Weart สรุปว่าไม่มีของพวกเขาเรียกร้องความเสียหายอย่างจริงจังพื้นฐานของเขา สำหรับ Weart จึงแพร่กระจายประชาธิปไตยยังคงอยู่ในเส้นทางที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะสันติภาพของโลก.
อาร์กิวเมนต์กลาง Weart ของที่วางอยู่บนสองข้อเสนอเชิงประจักษ์ สาธารณรัฐแรกในระบอบประชาธิปไตยอย่างแท้จริง - ซึ่งเขากำหนดเป็นรัฐที่อย่างน้อยสองในสามของประชาชนได้รับสิทธิทางการเมืองเต็มรูปแบบ - มีเพียงไม่เคยต่อสู้อีกคนหนึ่ง ประการที่สองที่เรียกว่าสาธารณรัฐอำนาจ - รัฐที่น้อยกว่าหนึ่งในสามของผู้ใหญ่เพศชายถือสิทธิทางการเมืองเต็มรูปแบบ - มีแทบจะไม่เคยต่อสู้อีกคนหนึ่ง สงครามเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นับตั้งแต่กลางทศวรรษที่ 1980 - นักวิชาการของการเมืองระหว่างประเทศได้ถกเถียงกันว่าเป็นรัฐประชาธิปไตยขอเอียงเพื่อให้มีสันติภาพกับอีกคนหนึ่ง นอกจากความสนใจทางวิชาการของ ประชาธิปไตย " สันติภาพ " วิทยานิพนธ์มีความเกี่ยวข้องนโยบายที่เป็นไปได้มากที่สุด ถ้าประชาธิปไตยจะในความเป็นจริงการเดินสายเพื่อรักษาแต่ละอื่น ๆ benignly และถ้าเราสามารถประดิษฐ์ หมายถึง การส่งเสริมการปกครองในระบอบประชาธิปไตย เราอาจได้ค้นพบสูตรอาหารเพื่อสันติภาพที่ยั่งยืน .ความคิดที่ว่า ประชาธิปไตยไม่ได้ต่อสู้กันเห็น ๆมีเสน่ห์สำหรับผู้เกิดอยู่ในพวกเขา มันคงจะดีถ้าการกระจายแบบฟอร์มที่ต้องการของเราของรัฐบาลยังเป็นที่เชื่อถือได้วิธีการส่งเสริมสันติภาพ และหนึ่งแทบจะไม่สามารถคิดเหตุผลที่แข็งแกร่งสำหรับการส่งออกรีพับลิกันในอุดมคติ นับตั้งแต่สงครามระหว่างหลักประชาธิปไตยอำนาจเป็นเรื่องยากมากในปัจจุบัน สันติภาพประชาธิปไตยยังสังหรณ์ใจที่สัมพันธ์แต่เสน่ห์ที่แท้จริงของข้อเสนอนี้คือเหตุผลที่คนอเมริกันควรจะดูด้วยความระมัดระวังบาง เพราะความคิดของสันติภาพประชาธิปไตยจึงประจบค่าของเราเอง เราอาจจะโอบกอดมัน ทั้งๆ ที่หลักฐานไม่ชัดเจน และความถูกต้องในระยะยาวแน่นอน เนื่องจากผลงานทางวิชาการที่หลายคนสงสัยบนสมมติฐาน ความรู้สึกที่ดีต่อสุขภาพของความสงสัยจะรับประกันสันติภาพให้โอกาส ?ล่าสุดในการอภิปรายเป็นผู้บริการ สเปนเซอร์ อาร์ weart . วาดความแตกต่างที่สำคัญระหว่าง " ประชาธิปไตย " และ " oligarchic " สาธารณรัฐ เขาแย้งในสงครามที่ไม่มีวันที่รู้จักสาธารณรัฐของชนิดเดียวกันจะไม่ต่อสู้กัน แม้ว่าประวัติศาสตร์มีจํานวนของคิดถึงอยู่ใกล้และข้อยกเว้นที่อาจเกิดขึ้น weart สรุปว่าไม่มีของพวกเขาอย่างจริงจัง เรียกร้องค่าเสียหายพื้นฐานของเขา สำหรับ weart จึงกระจายประชาธิปไตย ยังคงเป็นเส้นทางที่เร็วที่สุดเพื่อสันติภาพของโลกอาร์กิวเมนต์กลาง weart อยู่บนเชิงประจักษ์ของทั้งสองเรื่อง แรกสาธารณรัฐประชาธิปไตยอย่างแท้จริง ซึ่งเขานิยามเป็นรัฐที่อย่างน้อยสองในสามของพลเมือง สิทธิการเมืองสนุกเต็ม -- มีเพียงไม่เคยต่อสู้กัน ประการที่สอง เรียกว่า oligarchic สาธารณรัฐ -- สหรัฐอเมริกาที่น้อยกว่าหนึ่งในสามของผู้ใหญ่เพศชายถือสิทธิทางการเมืองเต็มรูปแบบ -- มีเกือบจะไม่ทะเลาะกันอีก สงครามเกิดขึ้น