In general, the proactive implement

In general, the proactive implementation of case management services for families at risk (ie, before maltreatment occurs rather than afterward) has garnered a growing evidence base37, 38, 39, 40 and should become a high priority for conversion from its currently exclusive role in treatment to a role in targeted preventive intervention. The reduction of risk for maltreatment outside of primary caregiving environments is best exemplified by manualized bullying prevention curricula, which, despite free access (http://www.stopbullying.gov/) and a large evidence base documenting unequivocal impact, remain underutilized and not familiar enough to practicing child and adolescent psychiatrists.

In addition, more than a decade ago, Zeanah and colleagues41 reported on the naturalistic results of a family court collaboration with an academic division of child psychiatry (Tulane University, New Orleans, LA), in which child psychiatrists with expertise in infancy participated in the disposition planning and support of young children in foster care. The program, which has been continuously subsidized by local government funding to the present time, conducts serial, comprehensive appraisals of health, mental health, and social factors that influence risk for abuse and neglect recidivism in each case. Notably, the clinicians deliver regularly updated intervention recommendations to the court, and these include specifications regarding safety of visitation, the provision of mental health treatment to birth parents whenever necessary, continuous appraisal of the quality of the parent-child relationship, and ultimately comprehensive medical recommendations to the court detailing necessary parameters and supports for safe reunification. The program reduced (by more than half) the occurrence of maltreatment recidivism compared with a matched group of children who did not receive the intervention. A recent attempt to replicate the Tulane approach for young children at extreme high risk resulted in similarly low levels of child maltreatment recidivism.16 The program serves as a prototype for what are currently referred to as two-generation interventions; other successful examples are described by Shonkoff and Fisher,42 and the effectiveness of treatment of parental mental health conditions on the outcomes of children was recently reviewed in an important meta-analysis conducted by Siegenthaler and colleagues.43

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป การดำเนินการเชิงรุกของการจัดการกรณีบริการสำหรับครอบครัวที่มีความเสี่ยง (ie ก่อน maltreatment เกิดขึ้นแทนที่หลังจากนั้น) ได้รวบรวมหลักฐานการเติบโต base37, 38, 39, 40 และควรมีความสำคัญสำหรับการแปลงจากบทบาทพิเศษในปัจจุบันในการรักษาบทบาทในการแทรกแซงเชิงป้องกันเป้าหมาย การลดความเสี่ยงสำหรับ maltreatment นอกหลัก caregiving สภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดตัวอย่างโดย manualized หลักสูตรการป้องกัน ที่ แม้ มีเน็ตฟรี (http://www.stopbullying.gov/) และมีหลักฐานขนาดใหญ่ฐานเอกสารบัญญัติและผลกระทบต่อ การกลั่นแกล้ง ยังคงแรก และไม่คุ้นเคยพอฝึกจิตแพทย์เด็กและวัยรุ่นนอกจากนี้ มากกว่าทศวรรษที่ผ่านมา Zeanah และ colleagues41 รายงานผลความร่วมมือของศาลครอบครัวกับกองจิตเวชเด็ก (มหาวิทยาลัย Tulane นิวออร์ลีนส์ LA), การศึกษาการเป็นธรรมชาติหรือในเชิงในจิตแพทย์เด็กที่มีความเชี่ยวชาญในวัยเด็กมีส่วนร่วมในการวางแผนจัดการ และสนับสนุนของเด็กในการดูแลส่งเสริม ดำเนินการโปรแกรม ที่ได้รับอย่างต่อเนื่องโดยสนับสนุนทุนรัฐบาลท้องถิ่นจน อนุกรม ครอบคลุมการประเมินผลสุขภาพ สุขภาพจิต และสังคมปัจจัยเสี่ยงที่มีอิทธิพลสำหรับ recidivism ละเมิดและละเลยในแต่ละกรณี ยวด แพทย์ที่ให้คำแนะนำการแทรกแซงศาล และเหล่านี้รวมถึงข้อกำหนดเกี่ยวกับความปลอดภัยของการรักษาสุขภาพจิตให้ผู้ปกครองเกิดเมื่อใดก็ ตามที่จำเป็น การจัด เยี่ยมชมอย่างต่อเนื่องเพื่อประเมินผลคุณภาพของความสัมพันธ์แม่ลูก และคำแนะนำทางการแพทย์ครอบคลุมในที่สุดศาลรายละเอียดพารามิเตอร์ที่จำเป็นและการสนับสนุนห้องปลอดภัย โปรแกรมลดการเกิดขึ้นของ maltreatment recidivism เปรียบเทียบกับกลุ่มตรงกันของเด็กที่ไม่ได้รับการแทรกแซง (โดยมากกว่าครึ่งหนึ่ง) ความพยายามล่าสุดเพื่อทำซ้ำวิธี Tulane สำหรับเด็กที่มีความเสี่ยงสูงมากส่งผลให้ในทำนองเดียวกันระดับต่ำเด็ก maltreatment recidivism.16 โปรแกรมที่ทำหน้าที่เป็นต้นแบบสำหรับสิ่งที่ปัจจุบันเรียกว่าแทรกแซงรุ่นสอง ตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จอื่นอธิบายไว้ โดย Shonkoff และฟิชเชอร์ 42 และประสิทธิภาพของการรักษาภาวะสุขภาพจิตโดยผู้ปกครองของเด็กที่เพิ่งถูกทบทวนความสำคัญวิเคราะห์โดย Siegenthaler และ colleagues.43

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปแล้วการดำเนินการเชิงรุกในการให้บริการการจัดการกรณีสำหรับครอบครัวที่มีความเสี่ยง (IE ก่อนที่การกระทำผิดเกิดขึ้นมากกว่าหลังจากนั้น) ได้รวบรวมการเจริญเติบโต base37 หลักฐาน, 38, 39, 40 และควรจะเป็นลำดับความสำคัญสูงสำหรับการแปลงจากบทบาทพิเศษในขณะนี้ใน การรักษาที่จะมีบทบาทในการป้องกันการแทรกแซงของเป้าหมาย การลดลงของความเสี่ยงต่อการกระทำผิดนอกของสภาพแวดล้อมการดูแลหลักเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุดโดย manualized หลักสูตรการป้องกันการกลั่นแกล้งซึ่งแม้จะมีการเข้าถึงฟรี (http://www.stopbullying.gov/) และหลักฐานการบันทึกข้อมูลขนาดใหญ่ที่ส่งผลกระทบที่ชัดเจนยังคงละเลยและไม่ได้ คุ้นเคยพอที่จะฝึกเด็กและจิตแพทย์วัยรุ่น.

นอกจากนี้มานานกว่าทศวรรษที่ผ่านมา Zeanah และ colleagues41 รายงานเกี่ยวกับผลการยึดหลักของความร่วมมือศาลครอบครัวที่มีแผนกวิชาการจิตเวชเด็ก (Tulane University, New Orleans, LA) ซึ่งใน จิตแพทย์เด็กที่มีความเชี่ยวชาญในวัยเด็กมีส่วนร่วมในการวางแผนการจำหน่ายและการสนับสนุนของเด็กในอุปการะเลี้ยงดู โปรแกรมซึ่งได้รับการอุดหนุนอย่างต่อเนื่องโดยการระดมทุนของรัฐบาลท้องถิ่นถึงปัจจุบันดำเนินการอนุกรมการประเมินที่ครอบคลุมของการมีสุขภาพจิตและปัจจัยทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อความเสี่ยงในการละเมิดและละเลยการกระทำผิดซ้ำในแต่ละกรณี ยวดแพทย์ส่งมอบการปรับปรุงอย่างสม่ำเสมอคำแนะนำการแทรกแซงต่อศาลและเหล่านี้รวมถึงรายละเอียดเกี่ยวกับความปลอดภัยของการเยี่ยมชมการให้การรักษาสุขภาพจิตไปสู่การเกิดพ่อแม่เมื่อใดก็ตามที่จำเป็นต้องประเมินอย่างต่อเนื่องของคุณภาพของความสัมพันธ์แม่ลูกและในที่สุดครอบคลุมการแพทย์ ข้อเสนอแนะต่อศาลที่มีรายละเอียดค่าพารามิเตอร์ที่จำเป็นและให้การสนับสนุนสำหรับการชุมนุมกันใหม่ที่ปลอดภัย โปรแกรมลดลง (โดยมากกว่าครึ่งหนึ่ง) เกิดขึ้นจากการกระทำผิดซ้ำการกระทำผิดเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ตรงกับเด็กที่ไม่ได้รับการแทรกแซง ความพยายามล่าสุดที่จะทำซ้ำวิธี Tulane สำหรับเด็กที่มีความเสี่ยงสูงมากส่งผลให้ในระดับที่ต่ำในทำนองเดียวกันการกระทำผิดของเด็ก recidivism.16 โปรแกรมที่ทำหน้าที่เป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับสิ่งที่จะเรียกในปัจจุบันว่าการแทรกแซงรุ่นที่สอง; ตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จอื่น ๆ จะถูกอธิบายโดย Shonkoff และฟิชเชอร์ 42 และประสิทธิผลของการรักษาสภาพสุขภาพจิตของผู้ปกครองต่อผลลัพธ์ของเด็กที่ได้รับการตรวจสอบในเร็ว ๆ นี้มีความสำคัญ meta-analysis ดำเนินการโดย Siegenthaler และ colleagues.43