“So the surprise attack didn’t bear so much fruit?”
“No, from looking at the trend of battle, I can see there’s a difference in morale between soldiers in the Amidonian side. They probably had their numbers reduced by the surprise attack and supplemented it by conscripting people from towns along the way. That’s why some of them had such low morale”
“I see …”
The countries of this world normally had standing armies. Being so rampant in large animals that aren’t all too different to monsters to a person from Earth, it was necessary to maintain an army that they could move at any moment. For Elfrieden, the Army, Navy, Air Force, and the Royal Guard soldiers were our standing army. Of course, when push comes to shove, we would conscript soldiers from the populace, and truth be told, the armies of the nobles besides the three dukes were mostly such conscripts. After the war, I plan on also bringing in these nobles’ armies and consolidating them into a single army, but for the conscripted populace, I plan on having them return to their towns. Rather than the decrease of fighting power, I’m more concerned about raising productivity right now.
Naturally, the Amidonian Army attacking us should consist of the standing army and a number of conscripts as well, and everyone that are fit for conscritption should have already been conscripted. This means that the ones newly conscripted after the surprise attack would be ‘those who were not fit for conscription the first time round’. For instance, they could be those who had grown old, those who had gone weak, or maybe adventurers who just happen to be in the country². Their morale couldn’t be as high, was what Carla was saying.
² There is a contract between the countries and the adventurers’ guild wherein adventurers inside the country could be conscripted on the country’s hour of need. The quid pro quo was that the country pays an annual fee to the guild, so I had long already discontinued the contract.
“You can leave those kinds of people alone and they’ll break on their own. On the other hand, if you surround and press down on them, there’s a danger that they would consolidate. That’s why Glaive and Liscia are waiting for them to break rank and flee”
“I see. So the best thing is to leave these matters to the people on the field”
I knew it, so it was best to leave it to the people on the field when something like this happens. I suppose it’s about right for the general to get bored at headquarters.
“… You’re quite useless aren’t you. Is that how a King’s supposed to be?”
“A King’s job is before and after the war. Oh, and also … when push comes to shove, to beg for the lives of his soldiers by offering his neck”
As I said so, Carla looked at me with wide eyes as if seeing something unbelievable. What? Did I say something weird?
“Y … you³, aren’t you afraid of death?” Carla asked. What are you talking about?
³ «TN: Kisama – anata switch again»
“Of course I’m afraid. I’m not a suicide applicant”
“But, you said you’d offer your neck just now. That means that right?”
“Eh … ah … I see. That was weird …”
Now that it’s mentioned, why did I say I’ll offer my neck so easily? I do know that it’s expected of me as a lord, but why did I feel that it’s ‘the obvious thing’? Why? Wasn’t I a coward? Wasn’t I worried for my own well-being? Didn’t I take the throne and worked hard with municipal affairs because I didn’t want to be presented to the Empire? Since when did I learn to be so bold as to be able to cast off my own life without regret?
Seeing me in such a state, Carla seemed like she was seeing something pitiful.
“Are you broken somewhere?”
“……”
"ดังนั้นการโจมตีประหลาดใจไม่ได้หมีผลไม้มาก""ไม่มี จากมองที่แนวโน้มของการต่อสู้ ฉันสามารถดูมีความแตกต่างระหว่างทหารในด้าน Amidonian ในขวัญ พวกเขาอาจมีจำนวนลดลง โดยการโจมตีประหลาดใจ และเสริม ด้วย conscripting ผู้คนจากเมืองไปพร้อมกัน ที่ทำไมบางคนมีขวัญกำลังใจต่ำดังกล่าว""ฉันเห็น..."นอกจากนี้ประเทศในโลกนี้โดยปกติมีทัพ กำลังอาละวาดในสัตว์ขนาดใหญ่ที่ไม่ทั้งหมดก็แตกต่างกันกับมอนสเตอร์กับบุคคลจากโลก ดังนั้น ก็จำเป็นต้องรักษากองทัพที่พวกเขาสามารถเคลื่อนที่ตลอดเวลา สำหรับ Elfrieden กองทัพ กองทัพเรือ กองทัพอากาศ และราชองครักษ์ ทหารถูกทหารของเรา แน่นอน เมื่อกดมาดุน เราจะเกณฑ์ทหารจากประชาชน และความจริงจะบอก กองทัพของขุนนางนอกจากดุ๊คสามถูกเป็นส่วนใหญ่เช่นงานสารนิเทศ หลังจากสงคราม ฉันวางแผนยัง นำในกองทัพของเหล่าขุนนางและรวมพวกเขาเป็นกองทัพเดียวที่มี แต่สำหรับประชาชนเกณฑ์ ที่วางแผนที่มีพวกเขากลับไปยังเมืองของพวกเขา แทนที่จะลดพลังต่อสู้ ค่ะความกังวลเกี่ยวกับการเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานอยู่ธรรมชาติ Amidonian กองทัพโจมตีเราควรประกอบด้วยกองทัพยืนและจำนวนของงานสารนิเทศเช่น และทุกคนที่พอดีสำหรับ conscritption ควรมีแล้วรับ conscripted ซึ่งหมายความ ว่า คนเกณฑ์ใหม่หลังจากการโจมตีแปลกใจจะเป็น 'ผู้ที่ถูกใส่เวลาสังคายนาครั้งแรกรอบ' เช่น พวกเขาอาจเป็นผู้ป่วยเก่า คนหายไปไหนอ่อนแอ หรือบางทีนักผจญภัยที่เพิ่งเกิดขึ้นได้ในการ country² ของขวัญไม่สูง เป็นอะไร Carla พูด²มีสัญญาระหว่างประเทศและสมาคมของนักผจญภัยสามารถ conscripted นักผจญภัยภายในประเทศในยามจำเป็นของประเทศนั้น การควิด pro quo ว่า ประเทศจ่ายค่าธรรมเนียมเพิ่มประจำปีให้กิลด์ เพื่อให้ผมยาวแล้วก็ยกเลิกสัญญาได้"คุณสามารถปล่อยชนิดต่าง ๆ คนเดียว และพวกเขาจะทำลายบนของตนเอง บนมืออื่น ๆ ถ้าคุณรอบทิศทาง และกดลงบนพวกเขา มีอันตรายที่พวกเขาจะรวม จึงแกลฟและ Liscia กำลังรอเพื่อแบ่งระดับ และหนี ""อืมม ดังนั้น สิ่งจะปล่อยให้เรื่องเหล่านี้คนในสนาม"ฉันรู้ว่า มันก็สุดที่จะปล่อยให้ผู้คนในสนามเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น ฉันคิดว่า มันเป็นเรื่องสิทธิทั่วไปจะได้รับเบื่อที่สำนักงานใหญ่“… คุณค่อนข้างไร้ประโยชน์คุณ ว่ากษัตริย์ของที่ควรจะเป็น? "“A King’s job is before and after the war. Oh, and also … when push comes to shove, to beg for the lives of his soldiers by offering his neck”As I said so, Carla looked at me with wide eyes as if seeing something unbelievable. What? Did I say something weird?“Y … you³, aren’t you afraid of death?” Carla asked. What are you talking about?³ «TN: Kisama – anata switch again»“Of course I’m afraid. I’m not a suicide applicant”“But, you said you’d offer your neck just now. That means that right?”“Eh … ah … I see. That was weird …”Now that it’s mentioned, why did I say I’ll offer my neck so easily? I do know that it’s expected of me as a lord, but why did I feel that it’s ‘the obvious thing’? Why? Wasn’t I a coward? Wasn’t I worried for my own well-being? Didn’t I take the throne and worked hard with municipal affairs because I didn’t want to be presented to the Empire? Since when did I learn to be so bold as to be able to cast off my own life without regret?Seeing me in such a state, Carla seemed like she was seeing something pitiful.“Are you broken somewhere?”“……”
การแปล กรุณารอสักครู่..