ฉันได้ไปเที่ยวที่วัดมหาเจดีย์ชัยมงคลตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ตอนนั้นฉันอยู่อนุบาล 1 อายุประมาณ 4 ขวบ ฉนไปกับครอบครัวของฉันซึ่งมี พ่อ แม่ น้อง ยาย และป้าของฉัน พ่อของฉันเป็นคนพาไป ก่อนจะถึงวัดมีทางโค้งเยอะมาก แม่บอกฉันว่าฉันไม่ค่อยสบายเท่าไหร่นักกับการนั่งรถในทางที่คดเคี้ยวแบบนี้ แต่่ฉันก็อดทนจนไปถึงวัด ทางเข้าของวัดจะมีทางให้เดินเข้าไปอีกซึ่งมีสองทางคือทางท่มีบรรไดสูงๆไว้ให้ได้ชมวิว กับทางที่เดินตรงไปเลย พวกเราเลือกเดินทางท่มีวิวเพราะจะถ่ายรูปไปด้วย พวกเราเดินไปตามทางบรรไดซึ่งที่ตรงนั้นบรรยากาศดีมากมีนักท่องเที่ยวทั้งชาวต่างชาติและคนไทย ตอนที่ฉันไปวัดนั้นยงัสร้างไม่เสร็จบางส่วนแต่ก็มีส่วนที่สวยงามให้ได้ดูชม พอเดินเข้าไปจะเห็นบ่อน้ำพลุซึ่งเป็นที่ที่ผู้คนจะโยนเหรียญและอฺธิฐานก่อนที่จะเดินเข้าไปอีก และพวกเราก็ได้ทำตามนั้น พอเข้าไปถึงในเจดีย์มีหุ่นขี้ผึ้งพระตั้งเรียงรายล้อมรอบ มีทางขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุดของเจดีย์ แต่ละชั้นจะมีระเบียงล้อมรอบอยู่และมีระฆังไว้ให้คนที่ขึ้นไปจนถึงชั้นนั้นตีเพื่อขอพรให้เป็นสิริมงคลแ่ก่ชีวิต พวกเราถ่ายรูปกันหลายรูป เมื่อเกือบถึงจุดสูงสุดของเจดีย์จะมีบรรไดพระญานาคอยู่ตรงกลางซึ่งเป็นบรรไดที่สูงมากฉันได้ขึ้นไปบนบรรไดนันเป็นบรรไดที่วนกลับไปมาจนถึงยอดของเจดีย์และบนนั้นมีกระดูกของบุคคลสำคัญอยู่ ซึ่งฉันไม่รู้ว่าเป็นใคร ฉันขึ้นไปกับพ่อและไปกราบไหว้กระดูกและพระพุทธรูปที่อยู่บนนั้น ฉันรู้สึกภูมิใจที่พยายามขึ้นไปจนถึงยอดของเจดีย์ ฉันมีความสุขมาก มันเป็นประสบการณ์ที่ดีของฉันและฉันจะไม่ลืม