SYNOPSISTraditional depreciation me

SYNOPSIS
Traditional depreciation methods used by financial accounting as well as the capacity-based depreciation method recommended by managerial accounting literature assume that assets either lose value due to obsolescence or wear and tear. Recognizing that many assets lose value due to both obsolescence and use, Balakrishnan, Sivaramakrishnan, and Sunder, in the September 2004 issue of Accounting Horizons, propose a granularity framework that creates a nonlinear allocation by simultaneously considering an asset's use-based and time-based losses. However, their approach over-allocates and assigns all resource costs to periods before its usefulness has expired. We introduce several adjustments to the Balakrishnan et al. (2004) methodology with the notion of “flexibility value” and a partitioning of the cost of the acquired resources into a time-based and use-based component that avoids any over-allocation of resource costs. This approach also permits a further partitioning of those expired costs into costs that should be allocated to production or products and costs that should be allocated to periods as cost of unused or idle capacity—that is, to produce more accurate product costs for pricing and planning purposes. Finally, we offer a real-world example for partitioning a resource's acquisition cost into a use-based component and a time-based component.

Received: January 2010; Accepted: December 2010; Published: 6 2011

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ย่อค่าเสื่อมราคาแบบวิธีใช้เงินเป็นการใช้กำลังการผลิตเสื่อมแนะนำเอกสารประกอบการบัญชีบริหารสมมติว่า สินทรัพย์อย่างใดอย่างหนึ่งเสียค่าเนื่องจากการสึกหรอหรือเสื่อมสภาพ ตระหนักว่า สินทรัพย์จำนวนมากเสียค่าเสื่อมสภาพและการใช้ Balakrishnan, Sivaramakrishnan และซัน เดอร์ ในฉบับเดือน 2547 กันยายนของบัญชีฟ้า เสนอกรอบองค์ประกอบที่สร้างการปันส่วนที่ไม่เชิงเส้น โดยพิจารณาการขาดทุนของสินทรัพย์ ตามเวลา และใช้พร้อมกัน อย่างไรก็ตาม วิธีจัดสรรพื้นที่ส่วนเกิน และกำหนดต้นทุนทรัพยากรทั้งหมดให้ระยะเวลาก่อนหมดอายุประโยชน์ของมัน เราแนะนำปรับปรุงหลายวิธี Balakrishnan et al. (2004) ของ "ค่าความยืดหยุ่น" และการแบ่งต้นทุนของทรัพยากรได้มาเป็นส่วนประกอบ ตามการใช้ และเวลาที่หลีกเลี่ยงใด ๆ เกินการปันส่วนต้นทุนทรัพยากร วิธีการนี้ยังช่วยให้การเพิ่มเติมพาร์ของต้นทุนดังกล่าวหมดอายุลงในต้นทุนที่ควรปันส่วนการผลิต หรือผลิตภัณฑ์และต้นทุนที่ควรปันส่วนรอบระยะเวลาเป็นต้นทุนของกำลังการผลิตไม่ได้ใช้ หรือใช้งาน — คือ การผลิตผลิตภัณฑ์ที่ถูกต้องมากขึ้นต้นทุนการกำหนดราคา และการวางแผนการ ในที่สุด เรามีตัวอย่างจริงสำหรับพาร์ทิชันของทรัพยากรต้นทุนการซื้อเป็นส่วนประกอบตามการใช้และส่วนประกอบตามเวลารับ: 2553 มกราคม ยอมรับ: 2553 ธันวาคม เผยแพร่: 6 2554

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุป
วิธีการคิดค่าเสื่อมราคาแบบดั้งเดิมที่ใช้โดยการบัญชีการเงินเช่นเดียวกับกำลังการผลิตที่ใช้วิธีการคิดค่าเสื่อมราคาที่แนะนำโดยวรรณกรรมบัญชีบริหารสินทรัพย์คิดว่าทั้งสองเสียค่าเนื่องจากการเสื่อมสภาพหรือการสึกหรอ จำได้ว่าสินทรัพย์จำนวนมากสูญเสียค่าเนื่องจากทั้งสินค้าเก่าและใช้งานบาลาค, Sivaramakrishnan และ Sunder ในฉบับเดือนกันยายน 2004 เปิดโลกทัศน์การบัญชีการเสนอกรอบเมล็ดที่จะสร้างการจัดสรรไม่เชิงเส้นโดยพร้อมกันพิจารณาสินทรัพย์ของการใช้งานตามและตามเวลา การสูญเสีย อย่างไรก็ตามวิธีการของพวกเขามากกว่าจัดสรรและกำหนดค่าใช้จ่ายทรัพยากรทั้งหมดเพื่อจุดก่อนประโยชน์ของมันได้หมดอายุแล้ว เราแนะนำการปรับเปลี่ยนหลายกับบาลาค, et al (2004) วิธีการที่มีความคิดของ "ค่าความยืดหยุ่น" และการแบ่งของค่าใช้จ่ายของทรัพยากรที่ได้มาเป็นส่วนประกอบตามเวลาและการใช้งานตามที่หลีกเลี่ยงการใด ๆ ที่มากกว่าการจัดสรรค่าใช้จ่ายทรัพยากร วิธีนี้ยังอนุญาตให้แบ่งพาร์ทิชันต่อไปของค่าใช้จ่ายที่หมดอายุที่เป็นค่าใช้จ่ายที่ควรจะจัดสรรให้กับการผลิตหรือผลิตภัณฑ์และค่าใช้จ่ายที่ควรจะจัดสรรให้กับช่วงเวลาที่เป็นค่าใช้จ่ายของไม่ได้ใช้หรือไม่ได้ใช้งานความจุนั่นคือการผลิตค่าใช้จ่ายในสินค้าที่ถูกต้องมากขึ้นสำหรับการกำหนดราคาและการวางแผน วัตถุประสงค์ สุดท้ายเรามีตัวอย่างจริงของโลกสำหรับการแบ่งต้นทุนการได้มาของทรัพยากรเป็นองค์ประกอบที่ใช้ตามและองค์ประกอบตามเวลา. ที่ได้รับ: มกราคม 2010; ได้รับการยืนยัน: ธันวาคม 2010; เผยแพร่: 6 2011

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องย่อการใช้วิธีการแบบดั้งเดิมตามบัญชีรวมทั้งความสามารถตามวิธีคิดค่าเสื่อมราคาโดยแนะนำวรรณกรรมการบัญชีบริหารสมมติว่าสินทรัพย์ให้เสียค่าเนื่องจากล้าสมัยหรือสึกกร่อน ตระหนักว่าทรัพย์สินหลายสูญเสียคุณค่าเนื่องจากทั้งล้าสมัยและใช้ Balakrishnan , sivaramakrishnan และซันเดอร์ในกันยายน 2004 ปัญหาของขอบเขตการบัญชี เสนอสร้างเส้นกรอบ granularity จัดสรรพร้อมกันพิจารณาใช้เป็นสินทรัพย์ที่ใช้และเวลาที่สูญเสีย อย่างไรก็ตาม แนวทางของพวกเขามากกว่าจัดสรรและกำหนดต้นทุนทรัพยากรทั้งหมดเพื่อประโยชน์ของระยะเวลาก่อนที่จะหมดอายุ เราแนะนำการปรับเปลี่ยนหลายอย่างเพื่อ Balakrishnan et al . ( 2004 ) วิธีการกับความคิดของ " ความยืดหยุ่น " มูลค่าและการใช้จ่ายของเวลาและใช้ทรัพยากรที่ได้มาเป็นส่วนที่หลีกเลี่ยงการใช้ใด ๆของค่าใช้จ่ายในการจัดสรรทรัพยากร วิธีการนี้ยังอนุญาตให้เพิ่มเติมการเหล่านั้นหมดอายุค่าใช้จ่ายเป็นค่าใช้จ่ายที่ควรจะจัดสรรให้กับการผลิต ผลิตภัณฑ์และค่าใช้จ่ายที่ควรได้รับการจัดสรรต้นทุนใช้ระยะเวลาที่ใช้ความสามารถที่มีเพื่อผลิต ต้นทุนสินค้าที่ถูกต้องสำหรับการกำหนดราคาและการวางแผนวัตถุประสงค์ สุดท้าย เราให้จริง ตัวอย่างการต้นทุนของทรัพยากรเป็นส่วนประกอบจากการใช้งานและตามองค์ประกอบได้รับ : มกราคม 2010 ; ยอมรับ : ธันวาคม 2553 ; เผยแพร่ : 6 2011