IntroductionIn this discourse, I wa

Introduction

In this discourse, I want to focus on the nuts and bolts of walking meditation. I shall address the how, when, where and why of this form of meditation. I intend this discourse to include both practical instructions of the technical aspects of walking meditation and instructions for creating the quality of mind that leads to concentration, insight and wisdom, through the physical activity of walking meditation.

The Buddha stressed developing mindfulness in the four main postures of the body: standing, sitting, lying down and walking (DN 22, MN 10). He exhorted us to be mindful in all these postures, to create a clear awareness and recollection of what we are doing when we are in any particular posture.

When you read about the lives of the monks and nuns at the time of the Buddha, you see that many obtained the stages of Enlightenment while on the walking meditation path. Walking meditation is called Cankama in Pàli. Walking meditation is an activity in which one can focus and concentrate the mind and develop investigative knowledge and wisdom as well.

Some people find that they are naturally drawn to doing walking meditation, because they find it easier and more natural than sitting meditation. When they sit they feel dull, or they’re tense, or they are easily distracted. Their mind doesn’t calm down. If this is the case with you, don’t just persevere; try a change of posture and do something new. Do something different; experiment with standing meditation or try walking meditation. This new meditation posture may give you some other skilful means of applying the mind. All of the four postures of meditation are just techniques, methods for developing and training the mind.

Try and develop walking meditation; you may start to see the benefits of it. In the Forest Meditation Tradition in Northeast Thailand, there is a great emphasis on walking meditation. Many monks will walk for long hours as a way of developing concentration – sometimes as much as ten or fifteen hours a day!



The late Ajahn Singtong used to do so much walking meditation that he would make a rut in his walking path, and the novices would have to come and fill in the hollow. The sandy path that he used for walking meditation would actually become hollow because he would walk so many hours a day – sometimes up to fifteen or more hours a day! I know of another monk who walked meditation so much that he wouldn’t bother to go into his hut at night. When he got really tired after walking meditation all day and late into the night, he would lay down right there on the meditation path and use his fist as a pillow. He would go to sleep with mindfulness, having made a determination to get up the moment he woke. As soon as he woke up, he would start walking again. He basically lived on his walking meditation path! That monk was quick to attain results in his practice.

Here, in the West, there is not such an emphasis on the practice of walking meditation. This is why I would like to describe the process and recommend it to you to compliment your sitting practice. These instructions will hopefully help you develop your repertoire of meditative techniques – in both formal meditation and in your daily life. As so much of life is taken up with the activity of walking, if you know how to apply awareness to that, then even simply walking about in your house can become a meditation exercise.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำในวาทกรรมนี้ผมต้องการที่จะมุ่งเน้นไปที่ถั่วและ bolts ของการทำสมาธิการเดิน ฉันจะอยู่ที่ว่าเมื่อไหร่ที่ไหนและทำไมรูปแบบของการทำสมาธินี้ ฉันตั้งใจวาทกรรมนี้จะรวมทั้งคำแนะนำการปฏิบัติของการด้านเทคนิคของการทำสมาธิการเดินและคำแนะนำสำหรับการสร้างคุณภาพของจิตใจที่นำไปสู่ความเข้มข้นของความเข้าใจและปัญญาผ่านการออกกำลังกายของการทำสมาธิเดิน. พระพุทธรูปที่เน้นการพัฒนาสติในสี่หลัก ท่าของร่างกาย: ยืนนั่งนอนลงและการเดิน (DN 22, MN 10) เขากลับตัวกลับใจที่เราจะมีสติในทุกท่าเหล่านี้เพื่อสร้างการรับรู้ที่ชัดเจนและความทรงจำของสิ่งที่เรากำลังทำเมื่อเราอยู่ในท่าใด ๆ . เมื่อคุณอ่านเกี่ยวกับชีวิตของพระสงฆ์และแม่ชีในช่วงเวลาของพระพุทธคุณ ได้เห็นว่าหลายขั้นตอนของการตรัสรู้ในขณะที่บนเส้นทางการทำสมาธิการเดิน การทำสมาธิเดินที่เรียกว่า Cankama ในภาษาบาลี การทำสมาธิเดินเป็นกิจกรรมในที่หนึ่งสามารถมุ่งเน้นและมีสมาธิจิตใจและพัฒนาองค์ความรู้และภูมิปัญญาการสืบสวนเป็นอย่างดี. บางคนพบว่าพวกเขาจะวาดธรรมชาติในการทำการทำสมาธิเดินเพราะพวกเขาพบว่ามันง่ายและเป็นธรรมชาติมากกว่านั่งสมาธิ เมื่อพวกเขานั่งพวกเขารู้สึกว่าน่าเบื่อหรือพวกเขากำลังเครียดหรือพวกเขาจะฟุ้งซ่านได้ง่าย ใจของพวกเขาไม่ได้สงบลง ถ้าเป็นกรณีนี้กับคุณไม่เพียงแค่อดทน; ลองเปลี่ยนท่าและทำสิ่งใหม่ ๆ ทำสิ่งที่แตกต่างกัน ทดลองกับยืนทำสมาธิหรือพยายามทำสมาธิเดิน ท่านี้ทำสมาธิใหม่อาจทำให้คุณมีวิธีฝีมืออื่น ๆ ของการใช้ความคิด ทั้งหมดสี่ท่าของการทำสมาธิเป็นเพียงเทคนิควิธีในการพัฒนาและฝึกอบรมจิตใจ. ลองและพัฒนาการทำสมาธิเดิน; คุณอาจเริ่มต้นที่จะเห็นประโยชน์ของมัน ในประเพณีการทำสมาธิป่าไม้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความสำคัญในการทำสมาธิการเดิน พระสงฆ์หลายคนจะเดินเป็นเวลานานเป็นวิธีการพัฒนาความเข้มข้น! - บางครั้งมากที่สุดเท่าที่สิบหรือสิบห้าชั่วโมงต่อวันในช่วงปลาย Ajahn สิงห์ทองใช้ในการทำการทำสมาธิการเดินมากว่าเขาจะทำให้ร่องในเส้นทางเดินของเขาและสามเณร จะต้องมากรอกข้อมูลลงในกลวง เส้นทางทรายที่เขาใช้สำหรับการทำสมาธิเดินจะกลายเป็นจริงกลวงเพราะเขาจะเดินหลายชั่วโมงดังนั้นวัน - บางครั้งถึงสิบห้าชั่วโมงหรือมากกว่าต่อวัน! ฉันรู้ว่าพระภิกษุสงฆ์อีกคนหนึ่งที่เดินทำสมาธิมากว่าเขาจะไม่รำคาญที่จะเข้าไปในกระท่อมของเขาในเวลากลางคืน เมื่อเขาได้จริงๆเหนื่อยหลังจากการทำสมาธิเดินตลอดทั้งวันและจนดึกเขาจะล้มตัวลงนอนที่นั่นบนเส้นทางการทำสมาธิและใช้กำปั้นของเขาเป็นหมอน เขาจะไปนอนกับสติที่ได้ทำมุ่งมั่นที่จะได้รับการขึ้นขณะที่เขาตื่น ทันทีที่เขาตื่นขึ้นมาเขาจะเริ่มเดินอีกครั้ง เขาอาศัยอยู่โดยทั่วไปบนเส้นทางการทำสมาธิการเดินของเขา! พระภิกษุสงฆ์ที่ได้อย่างรวดเร็วเพื่อให้บรรลุผลในการปฏิบัติของเขา. ที่นี่ในเวสต์ที่มีอยู่ไม่เช่นเน้นเกี่ยวกับการปฏิบัติของการทำสมาธิการเดิน นี่คือเหตุผลที่ผมอยากจะอธิบายขั้นตอนและแนะนำให้คุณที่จะชมเชยการปฏิบัตินั่งของคุณ คำแนะนำเหล่านี้หวังว่าจะช่วยให้คุณพัฒนาละครของคุณของเทคนิคการเข้าฌาน - ทั้งในการทำสมาธิอย่างเป็นทางการและในชีวิตประจำวันของคุณ ในฐานะที่เป็นมากของชีวิตถูกพาขึ้นไปด้วยกิจกรรมการเดินถ้าคุณรู้วิธีการใช้ความรู้ที่จะว่าแล้วแม้เพียงแค่เดินเกี่ยวกับในบ้านของคุณจะกลายเป็นการออกกำลังกายการทำสมาธิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ

ในวาทกรรมนี้ ต้องการเน้นถั่วและ bolts ของการเดินสมาธิ ผมจะแก้ไขอย่างไร ที่ไหน เมื่อไหร่ และทำไมของแบบฟอร์มนี้ของการทำสมาธิ ฉันตั้งใจวาทกรรมนี้ รวมทั้งปฏิบัติคำแนะนำของทางด้านเทคนิคของการเดินจงกรมและคำแนะนำสำหรับการสร้างคุณภาพของจิตใจ ทำให้เกิดสมาธิ วิปัสสนาปัญญาผ่านกิจกรรมทางกายของการเดินจงกรม

พระพุทธเจ้าเน้นการพัฒนาสติใน 4 ท่าหลักของร่างกาย : การยืน นั่ง นอน และเดิน ( DN 22 , MN 10 ) เขาแนะนำให้เราจดจ่อในท่าเหล่านี้ เพื่อสร้างความตระหนักให้ชัดเจน และจำสิ่งที่เราทำเมื่อเราอยู่ในท่าใด ๆ .

เมื่อคุณได้อ่านเกี่ยวกับชีวิตของพระสงฆ์และแม่ชีในช่วงเวลาของพระพุทธเจ้า คุณจะพบว่าหลายขั้นตอนของการตรัสรู้ได้ในขณะเดินจงกรมเส้นทาง เดินจงกรม เรียกว่า cankama ใน p ล่าสุด ลี การเดินจงกรมเป็นกิจกรรมในที่หนึ่งที่สามารถเน้นและจดจ่อจิตใจและพัฒนาความรู้ และปัญญาเช่นกัน

บางคนพบว่าพวกเขามีธรรมชาติที่วาดมาเดินจงกรม เพราะพวกเขาพบว่ามันง่ายและเป็นธรรมชาติมากกว่า นั่งสมาธิ เมื่อพวกเขานั่งพวกเขารู้สึกโง่หรือพวกเขากำลังเครียด หรือพวกเขาจะฟุ้งซ่านได้ง่าย จิตใจไม่สงบ ถ้าเป็นกรณีนี้กับคุณ อย่าพยายาม ลองเปลี่ยนท่าและทำสิ่งใหม่ ๆ ทำบางสิ่งบางอย่างที่แตกต่างกันทดลองกับการยืนสมาธิ หรือลองเดินสมาธิ ท่านั่งสมาธิใหม่นี้อาจจะให้คุณบางอื่น ๆ ซึ่งหมายความว่าการจิตใจ ทั้งหมดสี่ขั้นของการทำสมาธิเป็นเพียงเทคนิค วิธีการพัฒนา และการฝึกจิต

ลองพัฒนาเดินจงกรม ; คุณอาจเริ่มเห็นประโยชน์ของมัน ในป่าไม้การทำสมาธิประเพณีในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยมีการเน้นมากในการเดินสมาธิ พระสงฆ์จํานวนมากจะเดินเป็นเวลานานเป็นวิธีการพัฒนาสมาธิและบางครั้งมากเป็นสิบ หรือสิบห้าชั่วโมงต่อวัน !



สายจารย์ singtong เคยทำ มาก เดินจงกรม ที่เขาจะทำร่องในเส้นทางเดินของเขา และสามเณรจะต้องเข้ามากรอกข้อมูลในกลวงทราย เส้นทางที่เขาใช้สำหรับการเดินจงกรมจะกลายเป็นกลวงเพราะเขาจะเดินหลายชั่วโมงดังนั้นวันและบางครั้งถึงสิบห้าชั่วโมงหรือมากกว่าวัน ! ผมรู้อีก พระที่เดินสมาธิมาก เขาคงไม่ต้องเข้าไปในกระท่อมของเขาในตอนกลางคืน เมื่อเขาเหนื่อยจริงๆ หลังจากเดินจงกรมทั้งวันจนถึงค่ำเขาจะวางอยู่บนเส้นทางธรรม และใช้หมัดของเขาเป็นหมอน เขาจะไปนอนด้วยสติ มีการสร้างความมุ่งมั่นที่จะลุกขึ้นทันทีที่เขาตื่น ทันทีที่เขาฟื้นขึ้นมา เขาก็เริ่มเดินอีกครั้ง เขาจะอาศัยอยู่บนเขา เดินจงกรมเส้นทาง ! พระเป็นฉบับย่อที่จะบรรลุผลในการปฏิบัติของเขา

ที่นี่ในตะวันตกมันไม่ได้เป็นเช่นเน้นฝึกเดินจงกรม . นี่คือเหตุผลที่ฉันต้องการจะอธิบายกระบวนการ และแนะนำให้คุณไปชมของคุณนั่งซ้อม คำแนะนำเหล่านี้จะช่วยให้คุณพัฒนาผลงานของการทำสมาธิเทคนิค–ทั้งอย่างเป็นทางการและการทำสมาธิในชีวิตประจำวันของคุณ ขณะที่มากของชีวิต คือ ถ่ายกับกิจกรรมเดินถ้าคุณรู้วิธีที่จะใช้ความรู้นั้น แม้เพียงแค่เดินในบ้านสามารถเป็นสมาธิ ออกกำลังกาย