The designers liked the idea that l

The designers liked the idea that like the 1851 Great Exhibition in London, the roof of the Symbol Zone could be a unifying entity for the expo. They did not want the constraint imposed by the London Exhibition of having everything contained under one roof, so the space frame contained only the Festival Plaza and themed pavilions. Tange compared the concept to a tree. The idea was that although the national pavilions were like individual flowers they needed to be connected to the whole via branches and a trunk. Thus the Symbol Zone became the trunk and the moving pedestrian walkways and sub-plazas became the branches. These elements were reinforced with colour, with the trunk and branches in plain white and the pavilions in their own colours that were determined by the national architects.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักออกแบบชอบคิดว่านิทรรศการดี 1851 ในลอนดอน หลังคาของโซนสัญลักษณ์อาจเป็นเอนทิตีรวมกันสำหรับ expo พวกเขาไม่ต้องการข้อจำกัดที่กำหนด โดยจัดแสดงลอนดอนมีทุกอย่างที่อยู่ภายใต้หนึ่งหลังคา เพื่อกรอบพื้นที่อยู่พลาซ่าเทศกาลและศาลาแบบ Tange เปรียบเทียบแนวคิดกับต้นไม้ ความคิดว่า แม้ศาลาชาติได้เช่นดอกไม้แต่ละ พวกเขาจำเป็นต้องเชื่อมต่อกับทั้งผ่านสาขาและลำตัวเป็น โซนสัญลักษณ์กลายเป็น ลำต้นและเชิญตสำนัก และพลาซ่าย่อยเป็น สาขาต่าง ๆ องค์ประกอบเหล่านี้ถูกเสริม ด้วยสี ลำต้นและสาขาสีขาวล้วนและศาลาในสีของตนเองที่ถูกกำหนด โดยสถาปนิกแห่งชาติ [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักออกแบบชอบความคิดที่ว่าเช่น 1851 นิทรรศการใหญ่ในลอนดอนหลังคาของสัญลักษณ์โซนอาจจะเป็นนิติบุคคลรวมสำหรับงานแสดงสินค้า พวกเขาไม่ต้องการข้อ จำกัด ที่กำหนดโดยนิทรรศการลอนดอนของการมีทุกอย่างที่มีอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกันดังนั้นกรอบพื้นที่ที่มีเพียงพลาซ่าเทศกาลและศาลาแกน Tange เทียบแนวคิดที่ต้นไม้ ความคิดที่ว่าถึงแม้ศาลาแห่งชาติเป็นเหมือนดอกไม้บุคคลที่พวกเขาจำเป็นต้องเชื่อมต่อกับทั้งผ่านทางสาขาและลำต้นที่ ดังนั้นสัญลักษณ์โซนกลายเป็นลำต้นและทางเดินเท้าที่เคลื่อนไหวและพลาซ่าย่อยกลายเป็นสาขา องค์ประกอบเหล่านี้ได้รับการเสริมด้วยสีที่มีลำต้นและกิ่งก้านสีขาวธรรมดาและศาลาในสีของตัวเองที่ถูกกำหนดโดยสถาปนิกแห่งชาติ. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักออกแบบที่ชอบคิดว่าเหมือนนิทรรศการ 1851 ยอดเยี่ยมในลอนดอน , หลังคาของสัญลักษณ์เขตอาจจะรวมกิจการสำหรับงานเอ็กซ์โป พวกเขาไม่ได้ต้องการข้อจำกัดที่กำหนดโดยลอนดอนนิทรรศการมีทุกอย่างอยู่ภายใต้หลังคาเดียวกัน ดังนั้นกรอบพื้นที่มีเพียงเทศกาลพลาซ่า และศาลาที่แกน แนวคิด ทังเงะเทียบกับต้นไม้ความคิดคือว่าแม้ว่าศาลาแห่งชาติเหมือนบุคคล ดอกไม้ พวกเขาต้องเชื่อมต่อกับทั้งผ่านกิ่งก้านและลำต้น ดังนั้นสัญลักษณ์โซนกลายเป็นลำต้นและย้ายทางเท้าทางเดินและ plazas ย่อยเป็นกิ่ง องค์ประกอบเหล่านี้ถูกเสริมด้วยสีกับลำต้นและกิ่งในสีขาวล้วนและศาลาในของตัวเองสี ที่กำหนดโดยสถาปนิกแห่งชาติ [ 4 ]