All the patients who underwent rand

All the patients who underwent randomization were followed until the end of the study. The final analysis was performed on an intention-to-treat basis. COPD exacerbation rates in the two study groups were compared with the use of a rate ratio. The independence of individual exacerbations was ensured by considering participants to have had two separate exacerbations if the onset dates were at least 14 days apart. Exacerbation rates in each group and the between-group differences were analyzed with the use of negative binomial regression modeling and time-weighted intention-to-treat analyses with adjustments of confidence intervals for between-participant variation (overdispersion).

Secondary outcome measures were assessed at baseline and at 12, 24, and 36 months (and at the final visit if it did not coincide with an annual visit). Analyses of the time to the first exacerbation and the rate of death from any cause were performed with the use of Kaplan–Meier methods, with survival curves for the probability of remaining outcome-free in the two groups as a function of time from randomization. Curves were compared with the use of the log-rank test. Continuous outcome measures, including absolute and relative changes in FEV1 and FVC, dyspnea assessment, and SGRQ scores were computed as rates of change over time, from baseline to the date of the last observation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้ป่วยทั้งหมดที่รับการ randomization ตามจนจบการศึกษา การวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายที่ดำเนินการตามตั้งใจรักษา แอนเดอรส์ exacerbation ราคาในกลุ่มสองศึกษาได้เปรียบเทียบกับการใช้อัตราอัตรา ความเป็นอิสระของแต่ละ exacerbations มั่นใจ โดยพิจารณาผู้เข้าร่วมมี exacerbations สองแยกต่างหากถ้าวันเริ่ม ห่างกันอย่างน้อย 14 วัน Exacerbation ราคาในแต่ละกลุ่มและความแตกต่างระหว่างกลุ่มได้วิเคราะห์ ด้วยการใช้โมเดลการถดถอยทวินามลบและถ่วงน้ำหนักเวลาวิเคราะห์เจตนาจะรักษาด้วยการปรับปรุงของช่วงความเชื่อมั่นความผันแปรระหว่างผู้เข้าร่วม (overdispersion)มีประเมินวัดผลรอง ที่พื้นฐาน และ 12, 24 และ 36 เดือน (และ ที่ชมสุดท้ายถ้าไม่ได้ไม่ทับกันกับการเยี่ยมชมประจำปี) วิเคราะห์เวลา exacerbation แรกและอัตราการตายจากสาเหตุใด ๆ ที่ดำเนินการ ด้วยการใช้วิธี Kaplan – มุนเช่น มีโค้งความน่าเป็นของที่เหลือฟรีผลในกลุ่มสองเป็นฟังก์ชันของเวลาจาก randomization เส้นโค้งได้เมื่อเทียบกับการใช้ของการทดสอบล็อกตำแหน่ง ผลต่อเนื่องมาตรการ รวมถึงการเปลี่ยนแปลงสัมบูรณ์ และสัมพัทธ์ FEV1 และ FVC, dyspnea ประเมิน และคะแนน SGRQ ได้คำนวณเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงตามเวลา พื้นฐานการเก็บข้อมูลล่าสุดวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยทุกรายที่ได้รับการสุ่มตามมาจนจบการศึกษา การวิเคราะห์สุดท้ายถูกดำเนินการบนพื้นฐานความตั้งใจที่จะรักษา อัตราปอดอุดกั้นเรื้อรังกำเริบในสองกลุ่มการศึกษาเปรียบเทียบกับการใช้งานของอัตราส่วนอัตรา ความเป็นอิสระของการกำเริบของแต่ละคนได้รับการยืนยันโดยพิจารณาผู้เข้าร่วมจะมีสองกำเริบแยกต่างหากถ้าวันที่เริ่มมีอาการอย่างน้อย 14 วันออกจากกัน อัตราการกำเริบในแต่ละกลุ่มและความแตกต่างระหว่างกลุ่มที่ได้มาวิเคราะห์ด้วยการใช้การสร้างแบบจำลองการถดถอยทวินามเชิงลบและใช้เวลาถ่วงน้ำหนัก intention-to-treat วิเคราะห์มีการปรับของช่วงความเชื่อมั่นระหว่างผู้เข้าร่วมการเปลี่ยนแปลง (overdispersion) มาตรการผลรองได้รับการประเมิน ที่ baseline และที่ 12, 24, และ 36 เดือน (และในการเยี่ยมชมครั้งสุดท้ายถ้ามันไม่ได้ตรงกับการเยี่ยมชมประจำปี) การวิเคราะห์ของเวลาในการกำเริบแรกและอัตราการเสียชีวิตจากสาเหตุใด ๆ ที่ได้รับการดำเนินการกับการใช้วิธีการ Kaplan-ไมเออร์ที่มีเส้นโค้งการอยู่รอดสำหรับความน่าจะเป็นของผลฟรีที่เหลืออยู่ในทั้งสองกลุ่มเป็นหน้าที่ของเวลาจากการสุ่ม เส้นโค้งที่ถูกนำมาเปรียบเทียบกับการใช้ log-rank test มาตรการผลอย่างต่อเนื่องรวมถึงการเปลี่ยนแปลงแน่นอนและญาติใน FEV1 และ FVC ประเมินอาการหายใจลำบากและคะแนน SGRQ ถูกคำนวณเป็นอัตราการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปจาก baseline ถึงวันที่ของการสังเกตที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนไข้ทั้งหมดที่ได้รับการสุ่มตามจนจบการศึกษาได้ การวิเคราะห์ขั้นสุดท้ายคือการมุ่งมั่นที่จะรักษาพื้นฐาน โรคกำเริบในอัตราสองกลุ่มการศึกษาเปรียบเทียบกับการใช้อัตราอัตราความเป็นอิสระของผู้ป่วยแต่ละคน คือมั่นใจโดยพิจารณาผู้ที่มีสองแยกลม ถ้าเริ่มวันที่ห่างกันอย่างน้อย 14 วันทำให้แย่ลงราคาในแต่ละกลุ่มและระหว่างกลุ่ม วิเคราะห์ความแตกต่าง ด้วยการใช้แบบจำลองการถดถอยทวินามลบ ? ความตั้งใจที่จะรักษาและการวิเคราะห์ที่มีความเชื่อมั่นสำหรับการปรับระหว่างผู้เข้าร่วม ( overdispersion )

รองผลมาตรการประเมินที่ 0 และ 12 , 24 ,และ 36 เดือน ( และที่เยี่ยมชม สุดท้ายถ้ามันไม่ตรงกับการเข้าชมประจำปี ) การวิเคราะห์เวลา exacerbation แรกและอัตราการเสียชีวิตจากสาเหตุใดได้ ด้วยการใช้วิธีการของ Kaplan –ไมเออร์กับเส้นโค้งการอยู่รอดสำหรับความน่าจะเป็นของผลที่เหลือฟรีใน 2 กลุ่มเป็นฟังก์ชันของเวลาจากการสุ่ม .เส้นโค้ง โดยเปรียบเทียบกับการใช้ล็อกตำแหน่งทดสอบ การวัดผลอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงใน fev1 สัมบูรณ์และสัมพัทธ์ และ FVC , ประเมินอาการหายใจลำบาก และคะแนน sgrq ถูกคำนวณเป็นอัตราของการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา จากพื้นฐานเพื่อวันที่ของสังเกตสุดท้าย