4. Neurosensory Deficits4.1. Vision

4. Neurosensory Deficits
4.1. Vision
Visual impairments are reported among children receiving cancer therapy and among long-term survivors. According to a CCSS report [194], long-term survivors (n = 14,362) were at higher risk for legal blindness (Relative Risk [RR]: 2.6; 95% CI: 1.7–4.0), cataracts (RR: 10.8; 95% CI: 6.2–18.9), double vision (RR: 4.1; 95% CI: 2.7–6.1), dry eyes (RR: 1.9; 95% CI: 1.6–2.4), and glaucoma (RR: 2.5; 95% CI: 1.1–5.7) than their siblings (n = 3901). The median times from cancer diagnosis to the self-reported onset of legal blindness, cataracts, double vision, and dry eyes was 1 year, 1.7 years, 2.2 years, and 7.2 years, respectively [194]. Among childhood cancer survivors with mixed diagnoses, the prevalence of visual impairments was 5.7% [194] and 11.6% [195] at a minimum of 5 and 9 years from diagnosis, respectively. In children who underwent HSCT, the prevalence of cataract was 21% at 5 years, 32% at 10 years, and 36% at 15 years [196]. In a study of 27 survivors treated for retinoblastoma, 26 developed visual fields deficits after a mean follow-up of 21.8 years [197]. Radiation complications among 141 long-term survivors of retinoblastoma at the 5-year follow-up included non-proliferative maculopathy (25%), papillopathy (26%), cataract (31%), and glaucoma (11%) [198]. Ocular deficits are also common among survivors of CNS tumors [199,200]. Radiotherapy involving the eye is a risk factor for cataracts, legal blindness, dry eyes, and double vision [176,177,181,201]. Treatment with prednisone is associated with an increased risk of cataracts [194], whereas treatment with vincristine [202–204], cytarabine [205], or doxorubicin [206], is associated with an increased risk of optic neuropathy, keratoconjunctivitis, and conjunctivitis, respectively. Visual impairments can cause significant impairment in physical functioning, performance limitations, and disability [207–210]. Among cancer survivors, visual impairments have been associated with low physical activity levels with as little as 25% of survivors reaching recommended levels for physical activity [211].
4.2. Vestibular Function and Balance
Children with cancer are at risk for disordered balance [212–214]. Treatment with platinum compounds can damage the organs of the inner ear and impair vestibular function, resulting in delays in the development of motor skills and recurrent episodes of dizziness and vertigo [215]. Exposure to vinca alkaloids increases the risk of sensorimotor neuropathies and compromised proprioceptive feedback from muscles and joints [216]. Assessments of gross motor performance among children receiving therapy for ALL [212] and among young survivors indicate poor performance on balance sub-scales relative to controls [217,218]. Adult survivors of childhood-onset CNS tumors also have impaired balance compared with normal controls [210,214], occurring as a result of the late effects of tumor infiltration and removal and exposure to cranial radiotherapy [219,220]. Although few studies have evaluated the effects of balance deficits on function among survivors of childhood cancer, findings from the aging literature indicate that balance deficits can adversely affect functional performance [221] and increase the risk of falls [222,223] and injury [224].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. Neurosensory Deficits4.1. Visionบกพร่องมีรายงานเด็กรับรักษาโรคมะเร็ง และ ในผู้รอดชีวิตระยะยาว รายงาน CCSS [194], ผู้รอดชีวิตระยะยาว (n = 14,362) สูงเสี่ยงตาบอดทางกฎหมาย (ความเสี่ยงสัมพัทธ์ [RR]: 2.6; 95% CI: 1.7-4.0), ต้อกระจก (RR: 10.8; 95% CI: 6.2-18.9), วิสัยทัศน์คู่ (RR: 4.1; 95% CI: 2.7 – 6.1), ตาแห้ง (RR: 1.9; 95% CI: 1.6 – 2.4), และต้อหิน (RR: 2.5; 95% CI: 1.1 – 5.7) มากกว่าพี่น้องของพวกเขา (n = 3901) เวลามัธยฐานจากมะเร็งเพื่อเริ่มรายงานตนเองของผู้พิการทางสายตาทางกฎหมาย ต้อกระจก วิสัยทัศน์คู่ และตาแห้งได้ 1 ปี 1.7 ปี ปี 2.2, 7.2 ปี ตามลำดับ [194] ในวัยเด็กโรคมะเร็งผู้รอดชีวิตด้วยการวิเคราะห์แบบผสม ส่วนบกพร่องได้ 5.7% [194] และ 11.6% [195] น้อยของ 5 และ 9 ปีจากการวินิจฉัย ตามลำดับ ในเด็กที่ผ่าน HSCT มีความชุกของต้อ 21% ใน 5 ปี 10 ปี 32% และ 36% ใน 15 ปี [196] ในการศึกษาของผู้ที่รับการรักษา retinoblastoma 27, 26 พัฒนาขาดดุลฟิลด์ visual หลังจากติดตามเฉลี่ย 21.8 ปี [197] รังสีภาวะแทรกซ้อนในผู้รอดชีวิตระยะยาว 141 ของ retinoblastoma ที่ติดตาม 5 ปีรวมมี proliferative ต้น maculopathy (25%), papillopathy (26%), ต้อ (31%), และต้อหิน (11%) [198] การขาดดุลการคลังแนวอยู่ทั่วไปในหมู่ผู้ของ CNS เนื้องอก [199,200] ฉายแสงที่เกี่ยวข้องกับตาเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคต้อกระจก ตาบอดทางกฎหมาย ตาแห้ง และวิสัยทัศน์ใหญ่ [176,177,181,201] รักษา ด้วย prednisone เป็นเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของต้อกระจก [194], ในขณะที่รักษา ด้วย vincristine [202-204], cytarabine [205], หรือ [206], doxorubicin ที่สัมพันธ์กับความเสี่ยงของ neuropathy ใยแก้วนำแสง keratoconjunctivitis และ แดง ตามลำดับ บกพร่องอาจทำให้เกิดผลสำคัญในการทำงานจริง ข้อจำกัดประสิทธิภาพ และพิการ [207-210] ในหมู่ผู้รอดชีวิตมะเร็ง บกพร่องได้สัมพันธ์กับระดับกิจกรรมทางกายภาพต่ำสุดมีเพียง 25% ของผู้รอดชีวิตถึงแนะนำระดับกิจกรรมทางกายภาพ [211]4.2. Vestibular Function and BalanceChildren with cancer are at risk for disordered balance [212–214]. Treatment with platinum compounds can damage the organs of the inner ear and impair vestibular function, resulting in delays in the development of motor skills and recurrent episodes of dizziness and vertigo [215]. Exposure to vinca alkaloids increases the risk of sensorimotor neuropathies and compromised proprioceptive feedback from muscles and joints [216]. Assessments of gross motor performance among children receiving therapy for ALL [212] and among young survivors indicate poor performance on balance sub-scales relative to controls [217,218]. Adult survivors of childhood-onset CNS tumors also have impaired balance compared with normal controls [210,214], occurring as a result of the late effects of tumor infiltration and removal and exposure to cranial radiotherapy [219,220]. Although few studies have evaluated the effects of balance deficits on function among survivors of childhood cancer, findings from the aging literature indicate that balance deficits can adversely affect functional performance [221] and increase the risk of falls [222,223] and injury [224].

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4. Neurosensory ขาดดุล
4.1 วิสัยทัศน์
ความบกพร่องในภาพจะมีการรายงานในหมู่เด็กที่ได้รับการรักษาโรคมะเร็งและในหมู่ผู้รอดชีวิตในระยะยาว ตามรายงาน CCSS [194] ผู้รอดชีวิตในระยะยาว (n = 14,362) มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับตาบอดตามกฎหมาย (ความเสี่ยงสัมพัทธ์ [RR]: 2.6; 95% CI: 1.7-4.0), ต้อกระจก (RR: 10.8; 95 % CI: 6.2-18.9) มองเห็นภาพซ้อน (RR: 4.1; 95% CI: 2.7-6.1), ตาแห้ง (RR: 1.9; 95% CI: 1.6-2.4) และโรคต้อหิน (RR: 2.5; 95% CI : 1.1-5.7) มากกว่าพี่น้องของพวกเขา (n = 3901) แบ่งเวลาจากการวินิจฉัยโรคมะเร็งที่จะเริ่มมีอาการที่ตนเองรายงานของการตาบอดตามกฎหมาย, ต้อกระจกมองเห็นภาพซ้อนและตาแห้งเป็น 1 ปี, 1.7 ปี, 2.2 ปีและ 7.2 ปีตามลำดับ [194] ในบรรดาผู้รอดชีวิตจากมะเร็งในวัยเด็กกับการวินิจฉัยผสมความชุกของความบกพร่องทางสายตาเป็น 5.7% [194] และ 11.6% [195] ที่ต่ำสุดของ 5 และ 9 ปีจากการวินิจฉัยตามลำดับ ในเด็กที่เข้ารับการ HSCT ความชุกของโรคต้อกระจกเป็น 21% ใน 5 ปีที่ผ่านมา 32% ใน 10 ปีและ 36% ใน 15 ปี [196] ในการศึกษาของ 27 ผู้รอดชีวิตได้รับการรักษา retinoblastoma 26 การพัฒนาสาขาการขาดดุลภาพหลังจากติดตามเฉลี่ย 21.8 ปี [197] ภาวะแทรกซ้อนรังสีหมู่ 141 ผู้รอดชีวิตในระยะยาวของ retinoblastoma ที่ติดตาม 5 ปีรวม maculopathy ที่ไม่เจริญ (25%), papillopathy (26%) ต้อกระจก (31%) และโรคต้อหิน (11%) [198] การขาดดุลตานอกจากนี้ยังพบบ่อยในหมู่ผู้รอดชีวิตจากเนื้องอกในระบบประสาทส่วนกลาง [199,200] รังสีรักษาที่เกี่ยวข้องกับตาเป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดต้อกระจกตาบอดตามกฎหมายตาแห้งและมองเห็นภาพซ้อน [176177181201] การรักษาด้วย prednisone มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของต้อกระจก [194] ในขณะที่การรักษาด้วย vincristine [202-204] cytarabine [205] หรือ doxorubicin [206] มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของเส้นประสาทแก้วนำแสง keratoconjunctivitis และเยื่อบุตาอักเสบ ตามลำดับ ความบกพร่องทางสายตาสามารถก่อให้เกิดการด้อยค่าอย่างมีนัยสำคัญในการทำงานทางกายภาพข้อ จำกัด ประสิทธิภาพการทำงานและความพิการ [207-210] ในบรรดาผู้รอดชีวิตจากมะเร็ง, ความบกพร่องทางสายตาได้เกี่ยวข้องกับการออกกำลังกายระดับต่ำเป็นเพียง 25% ของผู้รอดชีวิตถึงระดับที่แนะนำสำหรับการออกกำลังกาย [211].
4.2 ฟังก์ชั่นขนถ่ายและสมดุล
เด็กที่มีโรคมะเร็งที่มีความเสี่ยงเพื่อความสมดุลระเบียบ [212-214] การรักษาด้วยสารแพลทินัมสามารถสร้างความเสียหายอวัยวะของหูชั้นในและทำให้เสียการขนถ่ายการทำงานส่งผลให้เกิดความล่าช้าในการพัฒนาทักษะยนต์และเอพกำเริบของอาการวิงเวียนศีรษะและวิงเวียน [215] การสัมผัสกับลคาลอยด์ vinca เพิ่มความเสี่ยงของระบบประสาท sensorimotor และข้อเสนอแนะที่ถูกบุกรุก proprioceptive จากกล้ามเนื้อและข้อต่อ [216] การประเมินผลการดำเนินงานมอเตอร์ขั้นต้นในหมู่เด็กที่ได้รับการบำบัดทั้งหมด [212] และในหมู่ผู้รอดชีวิตหนุ่มบ่งบอกถึงประสิทธิภาพที่ดีบนตาชั่งสมดุลย่อยที่สัมพันธ์กับการควบคุม [217,218] ผู้รอดชีวิตผู้ใหญ่ในวัยเด็กที่เริ่มมีอาการเนื้องอกในระบบประสาทส่วนกลางยังมีความบกพร่องทางความสมดุลเมื่อเทียบกับการควบคุมตามปกติ [210214] ที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากผลกระทบในช่วงปลายของการแทรกซึมของเนื้องอกและการกำจัดและการสัมผัสกับรังสีกะโหลก [219,220] แม้ว่าการศึกษาน้อยมีการประเมินผลกระทบของการขาดดุลสมดุลในการทำงานในหมู่ผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งในวัยเด็กผลการวิจัยจากวรรณกรรมริ้วรอยบ่งชี้ถึงการขาดดุลสมดุลที่อาจมีผลต่อประสิทธิภาพการทำงาน [221] และเพิ่มความเสี่ยงของน้ำตก [222223] และการบาดเจ็บ [224]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . จากเส้นประสาทเสียขาดดุล
4.1 . วิสัยทัศน์
ตาพร่ามัวมีรายงานในเด็กที่มารับการรักษามะเร็งในผู้รอดชีวิตจากระยะยาว ตามการรายงานแสดงให้เห็น [ 194 ] ผู้รอดชีวิตในระยะยาว ( n = 14362 ) มีความเสี่ยงสูงสำหรับกฎหมายตาบอด ( เทียบความเสี่ยง [ คือ ] : 2.6 ; 95% CI : 1.7 ( 4.0 ) , โรคต้อกระจก ( RR : 10.8 ; 95% CI : 6.2 ( ธุรกิจ ) , ภาพซ้อน ( RR : 4.1 ; 95 % CI : 2.7 ( 6.1 ) , ตาแห้ง ( RR : 1.9 ;95% CI : 1.6 และ 2.4 ) และต้อหิน ( RR : 2.5 ; 95% CI : 1.1 – 5.7 ) กว่าพี่น้องของพวกเขา ( n = 3901 ) ค่ามัธยฐานครั้งจากมะเร็งการวินิจฉัยการ self-reported onset ของกฎหมายตาบอด , ต้อกระจก , ภาพซ้อน ตาแห้ง และ 1 ปี , 1.7 ปี 2.2 ปี และ 10 ปี ตามลำดับ [ 194 ] ผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งในวัยเด็กด้วยการผสม , ความชุกของตาพร่ามัวคือ 57 % [ 194 ] และ 11.6% [ 195 ] อย่างน้อย 5 และ 9 ปีจากการวินิจฉัย ตามลำดับ ในเด็กที่ได้รับ hsct ความชุกของต้อกระจกคือ 21 ล้านบาทใน 5 ปี และร้อยละ 32 ใน 10 ปี และร้อยละ 36 ใน 15 ปี [ 196 ] ในการศึกษา 27 รอดรักษามะเร็งที่ดวงตา 26 พัฒนาด้านการขาดดุลภาพ หลังจากติดตามอาการ 21.8 ปี [ 197 ]ภาวะแทรกซ้อนจากรังสีรักษาใน 141 ผู้รอดชีวิตในระยะยาวของเรติโนบลาสโตมา ที่ติดตาม 5 ปีรวมไม่ใช่ proliferative maculopathy ( 25% ) , papillopathy ( 26% ) , ต้อกระจก ( 31% ) และต้อหิน ( 11% ) [ 198 ] จักษุขาดดุลยังร่วมกันในหมู่ผู้รอดชีวิตจาก CNS เนื้องอก [ 199200 ] รังสีที่เกี่ยวข้องกับตาเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับโรคต้อกระจกทางกฎหมาย , ตาบอด , ตาแห้ง , และวิสัยทัศน์ [ 176177181 คู่ ,201 ] การรักษาด้วยยาต้านภูมิแพ้ชนิดหนึ่งเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรคต้อกระจก [ 194 ] , ในขณะที่การรักษาด้วยวินคริสทีน [ 202 – 204 ] ตาตั้ง [ 205 ] หรือ [ 206 ] doxorubicin , มีความเกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของ optic neuropathy keratoconjunctivitis และโรคตาแดง ตามลำดับ ตาพร่ามัวเพราะความบกพร่องในการทำงานทางกายภาพประสิทธิภาพข้อ จำกัดและความพิการ [ 207 ( 210 ) ในผู้รอดชีวิตจากมะเร็ง ตาพร่ามัวมีความสัมพันธ์กับระดับกิจกรรมทางกายต่ำเล็กน้อยเป็นร้อยละ 25 ของผู้รอดชีวิตถึงระดับที่แนะนำสำหรับการออกกำลังกาย [ 211 ] .
4.2 . การทรงตัวและการทำงานสมดุล
เด็กโรคมะเร็งที่มีความเสี่ยงระบบสมดุล [ 212 ( 214 )การรักษาด้วยสารแพลทินัมสามารถทำลายอวัยวะภายในของหูชั้นใน และบั่นทอนประสิทธิภาพการทำงาน vestibular ส่งผลให้เกิดความล่าช้าในการพัฒนาทักษะยนต์และเอพกำเริบของอาการเวียนศีรษะ [ 215 ] การเปิดรับสารอัลคาลอยด์ทดลองเพิ่มความเสี่ยงของ sensorimotor โรคประสาทเสื่อมจาก และบุกรุก proprioceptive การตอบรับจากกล้ามเนื้อและข้อต่อ [ 216 ]การประเมินประสิทธิภาพของมอเตอร์ขั้นต้นในเด็กที่มารับการรักษาทั้งหมด [ 212 ] และในหมู่ผู้รอดชีวิตยังบ่งบอกถึงประสิทธิภาพที่ดีสมดุลย่อยระดับสัมพันธ์กับการควบคุม [ 217218 ] ผู้รอดชีวิตผู้ใหญ่ในวัยเด็กของการโจมตีหรือเนื้องอกยังบกพร่องสมดุลเมื่อเทียบกับปกติการควบคุม [ 210214 ]ที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากผลของการแทรกซึมช้าเนื้องอกและการกำจัดและการเปิดรับแสงของรังสี [ 219220 ] ถึงแม้ว่าการศึกษาน้อยมีการประเมินผลของยอดขาดดุลในฟังก์ชันของผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งในเด็ก พบจากผู้สูงอายุวรรณกรรมระบุว่า ยอดขาดดุลสามารถส่งผลกระทบต่อการปฏิบัติหน้าที่ของ [ 221 ] และเพิ่มความเสี่ยงของการล้ม [ 222 ,223 ] และบาดเจ็บ [ 224 ]